Ruh Hastası Eş ile Kavga ve Tatil Planı. Yarın gitmeli miyim?

Merhaba

Forumu takip eden eski üyeyim.
3 yıldır evliyiz. Eşimin ailesi ile isteme döneminden beri sorun yaşıyoruz.
Ortadan yok olmaları ile başlayıp küfür, hakaret, maddi zarara uğratma, cenazeye gelmeme, etrafa kötüleme gibi. İlk iki yıl kabustu. Eşim de aileciydi ve onlardan 10 km uzakta oturuyor diye kendini uzak hissediyordu.
İstisnasız her hafta ziyaret. Hiçbi şey yapmayan bir de üstüne para isteyen insanlardı. Uzatmayayım son bir yılda artık eşime de şahsen zarar veren şeyler yaptılar ve üç beş aydır küsler.
Bugün benim doğum günümdü ve sabah yola çıkmak üzere bir plan yaptık.
Evde erken doğum günümü kutladı.
Konuyu ailesine getirdi ve tek taraflı bir kavga çıktı.
Sabah beni çok seven, çocuk isteyen, akşam neşeli, kavga çıkartıp sana 3 ay süre düzelmezsen boşanalım diyen biri.
Evlendikten sonra öğrendim her şeyi çok travmatik, şiddet, ihanet, sevgisiz bir ortamda büyümüş.
Aslına bakarsanız her şey için beni suçluyor.
İşten çıkartılsa sebep ben.
Kilo alsa t shirt uymasa sıcakta yıkayan ben.
Bazen iki hafta iyi bir saniyede kötü.
Benim onun aile sorunları sebebi ile ürtikerim başladı.
O ise bugün kolumda sinek ısırığı dediğim şey geçmiyor kaç gündür kesin bu stresten ve senin yüzünden ben neler yapacağım beni strese soktun diye inanılmaz hakaretler etti.
Hasta olmadığını biliyorum. İki güne normale döneceğini de.
Sabah gitmek istemesem kavga çıkartacak.
Gitsem bana yolu ve günleri dar edecek.
Gitmeli miyim?

Aklım dondu. Her şeyi tamamen anlatmam sayfalar sürer. Ailesinin neler yaptığını, kendisinin nelere dur demediğini biliyor.
Kendi de oradan kovuldu ve hakaret işitt, bu sebeple görüşmüyor. Senin yüzünden gitmiyorum, ölürlerse hesap soracağım.
Sen konu açtın.
Sen sen sen.
Bazen de onların suçlu olduğunu, kendisinin mağdur olduğunu söylüyor.
Yaşananlar ben hayatında olmasam bile psikolojisini bozmaya yeter de artar. Bu böyle gitmez biliyorum.
Bir tarafım düzeltme peşinde, bir tarafım düzelse olanları unutamazsın.
Bakın ben ona içimden ne diyorsam ve yüzgöz olmamak için söylemiyorsam o beni onunla suçluyor.
Baba anneyi aldatıyor, 35 yıldır kavgasız hafta geçmemiş, para alışverişi sorunları olan, şiddet uygulanan bir ev. Bunun için de beni suçluyor.
Genelde konuşurken ailemi sevdiğini ve anne baba olarak beğendiğini söyleyip kavga çıkartıp onların kendince kötü yönlerini sayıyor. Boşanmaktan ziyade babanın kopyası tehditle terbiye etme.
İşine benden daha çok yarar biri olsa beni bırakır diyorum.
Sonra öyle bir düzeliyor öyle konuşuyor ki öyle şeyler yapmaz diyorum.
Ailesi işsizken telefon bile etmedi olur da para ister diye.
İşaizliği çeken ben, motivasyon dışında tek kelime etmedim. Hayatı yoluna girince yine ailem oldu.
O hep haklı. Bağırsa bile onu ben bağırtıyorum.
Yarını atlatmak istiyorum.
Senin bir hastalığın yok, ama benim ürtikerime sen sebepsin deyince geber dedi. Normalde de çok korkar hastalıktan. Grip olur beraber yatarız ben Covid oldum der.
Enfeksiyon kapar stres yaptın bağışıklığım düştü der.
Yemek yer yer yer, kilo alır stresten der.
Ben evlenmeden önce de ailesi berbat şeyler yaşamış ama şu an sebep ben.
Olanı hazmedemiyor.
Sanki her şey yansıtıyor. Ve suçlamak için burda tutuyor.
Bütün bu kırıcılıktan sonra hiçbi şey yok gibi uyuyor.
Bencil olduğuna eminim artık.
Ama ben ne yapacağımı bilmiyorum.

Normalde aile terapisti derim, ama sizin durumda öyle bir öneri ile icim rahat etmez. Kendinizi "travmatik cocuklugu vardi" diye bunu cekmeye mecbur hissetmeyin. Hepimizin travmalari var, ama biz gidip baskalara psikolojik veya fiziksel siddet uygulamiyoruz. Kendinizi kurtarmaya bakin. Bu herif sizin sagliginizdan önemli degil. Ha tatile gelince: Asla gitmem. Bastan böyle biri ile tatil plani yapma yalnis. Insallah cocuk yoktur
 
Merhaba

Forumu takip eden eski üyeyim.
3 yıldır evliyiz. Eşimin ailesi ile isteme döneminden beri sorun yaşıyoruz.
Ortadan yok olmaları ile başlayıp küfür, hakaret, maddi zarara uğratma, cenazeye gelmeme, etrafa kötüleme gibi. İlk iki yıl kabustu. Eşim de aileciydi ve onlardan 10 km uzakta oturuyor diye kendini uzak hissediyordu.
İstisnasız her hafta ziyaret. Hiçbi şey yapmayan bir de üstüne para isteyen insanlardı. Uzatmayayım son bir yılda artık eşime de şahsen zarar veren şeyler yaptılar ve üç beş aydır küsler.
Bugün benim doğum günümdü ve sabah yola çıkmak üzere bir plan yaptık.
Evde erken doğum günümü kutladı.
Konuyu ailesine getirdi ve tek taraflı bir kavga çıktı.
Sabah beni çok seven, çocuk isteyen, akşam neşeli, kavga çıkartıp sana 3 ay süre düzelmezsen boşanalım diyen biri.
Evlendikten sonra öğrendim her şeyi çok travmatik, şiddet, ihanet, sevgisiz bir ortamda büyümüş.
Aslına bakarsanız her şey için beni suçluyor.
İşten çıkartılsa sebep ben.
Kilo alsa t shirt uymasa sıcakta yıkayan ben.
Bazen iki hafta iyi bir saniyede kötü.
Benim onun aile sorunları sebebi ile ürtikerim başladı.
O ise bugün kolumda sinek ısırığı dediğim şey geçmiyor kaç gündür kesin bu stresten ve senin yüzünden ben neler yapacağım beni strese soktun diye inanılmaz hakaretler etti.
Hasta olmadığını biliyorum. İki güne normale döneceğini de.
Sabah gitmek istemesem kavga çıkartacak.
Gitsem bana yolu ve günleri dar edecek.
Gitmeli miyim?

Aklım dondu. Her şeyi tamamen anlatmam sayfalar sürer. Ailesinin neler yaptığını, kendisinin nelere dur demediğini biliyor.
Kendi de oradan kovuldu ve hakaret işitt, bu sebeple görüşmüyor. Senin yüzünden gitmiyorum, ölürlerse hesap soracağım.
Sen konu açtın.
Sen sen sen.
Bazen de onların suçlu olduğunu, kendisinin mağdur olduğunu söylüyor.
Yaşananlar ben hayatında olmasam bile psikolojisini bozmaya yeter de artar. Bu böyle gitmez biliyorum.
Bir tarafım düzeltme peşinde, bir tarafım düzelse olanları unutamazsın.
Bakın ben ona içimden ne diyorsam ve yüzgöz olmamak için söylemiyorsam o beni onunla suçluyor.
Baba anneyi aldatıyor, 35 yıldır kavgasız hafta geçmemiş, para alışverişi sorunları olan, şiddet uygulanan bir ev. Bunun için de beni suçluyor.
Genelde konuşurken ailemi sevdiğini ve anne baba olarak beğendiğini söyleyip kavga çıkartıp onların kendince kötü yönlerini sayıyor. Boşanmaktan ziyade babanın kopyası tehditle terbiye etme.
İşine benden daha çok yarar biri olsa beni bırakır diyorum.
Sonra öyle bir düzeliyor öyle konuşuyor ki öyle şeyler yapmaz diyorum.
Ailesi işsizken telefon bile etmedi olur da para ister diye.
İşaizliği çeken ben, motivasyon dışında tek kelime etmedim. Hayatı yoluna girince yine ailem oldu.
O hep haklı. Bağırsa bile onu ben bağırtıyorum.
Yarını atlatmak istiyorum.
Senin bir hastalığın yok, ama benim ürtikerime sen sebepsin deyince geber dedi. Normalde de çok korkar hastalıktan. Grip olur beraber yatarız ben Covid oldum der.
Enfeksiyon kapar stres yaptın bağışıklığım düştü der.
Yemek yer yer yer, kilo alır stresten der.
Ben evlenmeden önce de ailesi berbat şeyler yaşamış ama şu an sebep ben.
Olanı hazmedemiyor.
Sanki her şey yansıtıyor. Ve suçlamak için burda tutuyor.
Bütün bu kırıcılıktan sonra hiçbi şey yok gibi uyuyor.
Bencil olduğuna eminim artık.
Ama ben ne yapacağımı bilmiyorum.
Okuyamadım yarışı yetti. Yeterrrr diye bağırıp bosanmalisin ,bosanmam diyorsan da çocuk yapma.
 
Yargilamadan merak ederek soruyorum. Neden evlendiniz? Nisanliyken, sevgiliyken baska biriydi de evlenince mi basladi bu kotulukler?
Değildi.
O zaman bahaneler vardı. İş bulamamak, depresyonda olması, aileyi görmemek için başka evde yaşaması gibi. Bana hiç kötü davranmadı o yıllarda. Sorunları geçecekti mutlu olacaktı. Ailesi ile bir haftasonu yemek yemediği, 5 yıl başka şehirde, evlenmeden 3 ay önce başka evde yaşıyor diye evlendim. Nikahtan sonra üçüncü gün anneme gideceğim diye aileci oldu..
 
Normalde aile terapisti derim, ama sizin durumda öyle bir öneri ile icim rahat etmez. Kendinizi "travmatik cocuklugu vardi" diye bunu cekmeye mecbur hissetmeyin. Hepimizin travmalari var, ama biz gidip baskalara psikolojik veya fiziksel siddet uygulamiyoruz. Kendinizi kurtarmaya bakin. Bu herif sizin sagliginizdan önemli degil. Ha tatile gelince: Asla gitmem. Bastan böyle biri ile tatil plani yapma yalnis. Insallah cocuk yoktur
Yok çok şükür. Düşünmedim.
 
Tam size üzüleyim diyorum, kendine bu hayatı reva gören birine üzülemiyorum. Kendi değerinizi, kıymetinizi bilin lütfen. Size "geber" diyebilen biriyle evli kalabilme motivasyonunuz nedir?
Bu soruyu daha az yaralayıcı sorabilirsiniz. Ben motivasyonum var demedim. Gücüm yok dedim. Artık öyle yoruldum ki beynim o an kaostan kaçmanın yolunu arıyor ama kalkıp adım atamıyorum. Bana üzülün diye merhamet de dilenmedim zaten. Sizin başınıza gelmeyen şeyler için insanlara küstahlık yapma motivasyonunuzu kıracak deneyimler yaşamamanızı dilerim yine de.
 
Diyelim ki aileyle alakayı kesti. Ordan gelecek sorunlar bitti. Ama adamın karakteri sorun. Sorumluluk alma hissi yok. Sürekli suçlandığı için büyük ihtimalle, her şey için başkasını suçluyor. Çocuğuna da aynısını yapacak malesef. Olgunlaşması imkansız insan türü.
Sorun artık tam olarak bu. Aile değil. Onun sorumluluk alarak çözüm üretememesi. Sadece üzülüyor, şikayet ediyor ya da üste çıkıyor ve mağdurum diyor. Ailesiyle görüşmüyor (kovulduğu için) bunu çözüm olarak yaptığını söylüyor ama her gün de görüşmediği için sızlanıp arıza çıkartıyor.
 
  • Üzgünüm
Reactions: Gao
Değildi.
O zaman bahaneler vardı. İş bulamamak, depresyonda olması, aileyi görmemek için başka evde yaşaması gibi. Bana hiç kötü davranmadı o yıllarda. Sorunları geçecekti mutlu olacaktı. Ailesi ile bir haftasonu yemek yemediği, 5 yıl başka şehirde, evlenmeden 3 ay önce başka evde yaşıyor diye evlendim. Nikahtan sonra üçüncü gün anneme gideceğim diye aileci oldu..
Kadersizlik olmus oyleyse, bazen gozumuz de kor olabiliyor, seviyoruz, hepimizin gecmisinde travmalari olabilir diye diye kendimizi avutuyoruz. Hakkinizda hayirlisi💕
 
Neden bu adamı çekiyorsunuz??? Gerçekten merak ediyorum,gelecek ile ilgili ümit vermeyen, yargılayıcı,bencil bir adamla nasıl bir güzel aile hayalî kurabilirsiniz??? Zor durumdayım,üvey babam var,Annem babam hasta onları üzmek istemiyorum,isim yok,5 çocuğum var,Çocuklarım için katlaniyorum vb bahaneler çok yazıldı burda çok okundu sizin ki hangisi,ruh hastasını düzeltirim psikiyatri diplomam var diyorsanız tmm yoksa kimse böyle bir adamı sevmez,bile bile çekmez......
Hiçbi bahanem yok.
Çocuğum yok.
İşim var.
Ailem sorun çıkartmaz.
Yoruldum. Oturup boşanalım desem kavga eder.
Evi toplayıp kaçsam rezillik çıkar.
O boşansın desem boş yapar ama beni bırakmaz.
Ailesinde ve onda ciddi maddi alacağım var ve bi kısmı elden. Para da bahane değil ya.
Keşke bir hizmet olsa. Sen tatile git gel. Dönüşte boşanmış olacaksın bu da yok olacak, evin de burası diye. Yaparım..
 
Bu soruyu daha az yaralayıcı sorabilirsiniz. Ben motivasyonum var demedim. Gücüm yok dedim. Artık öyle yoruldum ki beynim o an kaostan kaçmanın yolunu arıyor ama kalkıp adım atamıyorum. Bana üzülün diye merhamet de dilenmedim zaten. Sizin başınıza gelmeyen şeyler için insanlara küstahlık yapma motivasyonunuzu kıracak deneyimler yaşamamanızı dilerim yine de.
Yazdığım mesajda sizi yaralayan, size küstahlık yaptığım kısım tam olarak neresi acaba? Konu eşiniz olunca birşey yapmaya gücünüz yok ama klavye başında maşallah iyisiniz. Neyse hayat sizin hayatınız, nasıl istiyorsanız öyle yaşayın. Hayırlı forumlar...
 
Merhaba

Forumu takip eden eski üyeyim.
3 yıldır evliyiz. Eşimin ailesi ile isteme döneminden beri sorun yaşıyoruz.
Ortadan yok olmaları ile başlayıp küfür, hakaret, maddi zarara uğratma, cenazeye gelmeme, etrafa kötüleme gibi. İlk iki yıl kabustu. Eşim de aileciydi ve onlardan 10 km uzakta oturuyor diye kendini uzak hissediyordu.
İstisnasız her hafta ziyaret. Hiçbi şey yapmayan bir de üstüne para isteyen insanlardı. Uzatmayayım son bir yılda artık eşime de şahsen zarar veren şeyler yaptılar ve üç beş aydır küsler.
Bugün benim doğum günümdü ve sabah yola çıkmak üzere bir plan yaptık.
Evde erken doğum günümü kutladı.
Konuyu ailesine getirdi ve tek taraflı bir kavga çıktı.
Sabah beni çok seven, çocuk isteyen, akşam neşeli, kavga çıkartıp sana 3 ay süre düzelmezsen boşanalım diyen biri.
Evlendikten sonra öğrendim her şeyi çok travmatik, şiddet, ihanet, sevgisiz bir ortamda büyümüş.
Aslına bakarsanız her şey için beni suçluyor.
İşten çıkartılsa sebep ben.
Kilo alsa t shirt uymasa sıcakta yıkayan ben.
Bazen iki hafta iyi bir saniyede kötü.
Benim onun aile sorunları sebebi ile ürtikerim başladı.
O ise bugün kolumda sinek ısırığı dediğim şey geçmiyor kaç gündür kesin bu stresten ve senin yüzünden ben neler yapacağım beni strese soktun diye inanılmaz hakaretler etti.
Hasta olmadığını biliyorum. İki güne normale döneceğini de.
Sabah gitmek istemesem kavga çıkartacak.
Gitsem bana yolu ve günleri dar edecek.
Gitmeli miyim?

Aklım dondu. Her şeyi tamamen anlatmam sayfalar sürer. Ailesinin neler yaptığını, kendisinin nelere dur demediğini biliyor.
Kendi de oradan kovuldu ve hakaret işitt, bu sebeple görüşmüyor. Senin yüzünden gitmiyorum, ölürlerse hesap soracağım.
Sen konu açtın.
Sen sen sen.
Bazen de onların suçlu olduğunu, kendisinin mağdur olduğunu söylüyor.
Yaşananlar ben hayatında olmasam bile psikolojisini bozmaya yeter de artar. Bu böyle gitmez biliyorum.
Bir tarafım düzeltme peşinde, bir tarafım düzelse olanları unutamazsın.
Bakın ben ona içimden ne diyorsam ve yüzgöz olmamak için söylemiyorsam o beni onunla suçluyor.
Baba anneyi aldatıyor, 35 yıldır kavgasız hafta geçmemiş, para alışverişi sorunları olan, şiddet uygulanan bir ev. Bunun için de beni suçluyor.
Genelde konuşurken ailemi sevdiğini ve anne baba olarak beğendiğini söyleyip kavga çıkartıp onların kendince kötü yönlerini sayıyor. Boşanmaktan ziyade babanın kopyası tehditle terbiye etme.
İşine benden daha çok yarar biri olsa beni bırakır diyorum.
Sonra öyle bir düzeliyor öyle konuşuyor ki öyle şeyler yapmaz diyorum.
Ailesi işsizken telefon bile etmedi olur da para ister diye.
İşaizliği çeken ben, motivasyon dışında tek kelime etmedim. Hayatı yoluna girince yine ailem oldu.
O hep haklı. Bağırsa bile onu ben bağırtıyorum.
Yarını atlatmak istiyorum.
Senin bir hastalığın yok, ama benim ürtikerime sen sebepsin deyince geber dedi. Normalde de çok korkar hastalıktan. Grip olur beraber yatarız ben Covid oldum der.
Enfeksiyon kapar stres yaptın bağışıklığım düştü der.
Yemek yer yer yer, kilo alır stresten der.
Ben evlenmeden önce de ailesi berbat şeyler yaşamış ama şu an sebep ben.
Olanı hazmedemiyor.
Sanki her şey yansıtıyor. Ve suçlamak için burda tutuyor.
Bütün bu kırıcılıktan sonra hiçbi şey yok gibi uyuyor.
Bencil olduğuna eminim artık.
Ama ben ne yapacağımı bilmiyorum.
Eşiniz sağlam bir narsist
 
Yorumlara baktım da... Onu yapamam şöyle olur, bunu yapamam böyle olur. İş, aile desteği var ama bu narsisti ısrarla çekicem.

Bu forumda sizin gibi bir çok kadın var, aradıkları şey tam olarak sihirli değnek. Veya böyle derdini anlatacak, Mune Mune butona basacak adam çat diye düzelecek. Ama neden bilmiyorum foruma ısrarla o düğmeyi koymuyorlar. Zaten birkaç kişiden duymuştum bu site insanları boşatmaya çalışıyor 😒

Bu forum ümitsiz vakayı yaşamayı seçenler için bazen verimsiz olabiliyor.
 
Merhaba

Forumu takip eden eski üyeyim.
3 yıldır evliyiz. Eşimin ailesi ile isteme döneminden beri sorun yaşıyoruz.
Ortadan yok olmaları ile başlayıp küfür, hakaret, maddi zarara uğratma, cenazeye gelmeme, etrafa kötüleme gibi. İlk iki yıl kabustu. Eşim de aileciydi ve onlardan 10 km uzakta oturuyor diye kendini uzak hissediyordu.
İstisnasız her hafta ziyaret. Hiçbi şey yapmayan bir de üstüne para isteyen insanlardı. Uzatmayayım son bir yılda artık eşime de şahsen zarar veren şeyler yaptılar ve üç beş aydır küsler.
Bugün benim doğum günümdü ve sabah yola çıkmak üzere bir plan yaptık.
Evde erken doğum günümü kutladı.
Konuyu ailesine getirdi ve tek taraflı bir kavga çıktı.
Sabah beni çok seven, çocuk isteyen, akşam neşeli, kavga çıkartıp sana 3 ay süre düzelmezsen boşanalım diyen biri.
Evlendikten sonra öğrendim her şeyi çok travmatik, şiddet, ihanet, sevgisiz bir ortamda büyümüş.
Aslına bakarsanız her şey için beni suçluyor.
İşten çıkartılsa sebep ben.
Kilo alsa t shirt uymasa sıcakta yıkayan ben.
Bazen iki hafta iyi bir saniyede kötü.
Benim onun aile sorunları sebebi ile ürtikerim başladı.
O ise bugün kolumda sinek ısırığı dediğim şey geçmiyor kaç gündür kesin bu stresten ve senin yüzünden ben neler yapacağım beni strese soktun diye inanılmaz hakaretler etti.
Hasta olmadığını biliyorum. İki güne normale döneceğini de.
Sabah gitmek istemesem kavga çıkartacak.
Gitsem bana yolu ve günleri dar edecek.
Gitmeli miyim?

Aklım dondu. Her şeyi tamamen anlatmam sayfalar sürer. Ailesinin neler yaptığını, kendisinin nelere dur demediğini biliyor.
Kendi de oradan kovuldu ve hakaret işitt, bu sebeple görüşmüyor. Senin yüzünden gitmiyorum, ölürlerse hesap soracağım.
Sen konu açtın.
Sen sen sen.
Bazen de onların suçlu olduğunu, kendisinin mağdur olduğunu söylüyor.
Yaşananlar ben hayatında olmasam bile psikolojisini bozmaya yeter de artar. Bu böyle gitmez biliyorum.
Bir tarafım düzeltme peşinde, bir tarafım düzelse olanları unutamazsın.
Bakın ben ona içimden ne diyorsam ve yüzgöz olmamak için söylemiyorsam o beni onunla suçluyor.
Baba anneyi aldatıyor, 35 yıldır kavgasız hafta geçmemiş, para alışverişi sorunları olan, şiddet uygulanan bir ev. Bunun için de beni suçluyor.
Genelde konuşurken ailemi sevdiğini ve anne baba olarak beğendiğini söyleyip kavga çıkartıp onların kendince kötü yönlerini sayıyor. Boşanmaktan ziyade babanın kopyası tehditle terbiye etme.
İşine benden daha çok yarar biri olsa beni bırakır diyorum.
Sonra öyle bir düzeliyor öyle konuşuyor ki öyle şeyler yapmaz diyorum.
Ailesi işsizken telefon bile etmedi olur da para ister diye.
İşaizliği çeken ben, motivasyon dışında tek kelime etmedim. Hayatı yoluna girince yine ailem oldu.
O hep haklı. Bağırsa bile onu ben bağırtıyorum.
Yarını atlatmak istiyorum.
Senin bir hastalığın yok, ama benim ürtikerime sen sebepsin deyince geber dedi. Normalde de çok korkar hastalıktan. Grip olur beraber yatarız ben Covid oldum der.
Enfeksiyon kapar stres yaptın bağışıklığım düştü der.
Yemek yer yer yer, kilo alır stresten der.
Ben evlenmeden önce de ailesi berbat şeyler yaşamış ama şu an sebep ben.
Olanı hazmedemiyor.
Sanki her şey yansıtıyor. Ve suçlamak için burda tutuyor.
Bütün bu kırıcılıktan sonra hiçbi şey yok gibi uyuyor.
Bencil olduğuna eminim artık.
Ama ben ne yapacağımı bilmiyorum.
Bunca şeye rağmen boşanmak yerine tatile gitsem mi gitmesem mi diyen de siz… yani eşiniz kısmen haklı, bakın. Bunlara izin veren sizsiniz. Ürtiker olma nedeniniz bu adamdan boşanmak yerine bu adamla evli kalmaya devam ettmek. Yani suçlu yine bunlara izin veren siz
 
Mesele aileci olması vs değil geçimsiz bir ruh hastası kimsesiz olsa bile hayatı size bezdirir. Keşke böyle kararları almak için daha sağlam bir psikolojiye sahip olabilsek.
 
X