Bahsettiğiniz durumla ilgili bir bilgim yok. Hayırlı olsun sağ salim sonuna gelmişsiniz maşallah.
Size bir kaç soru sorabilir miyim?
Kaçıncı haftada dikişiniz atıldı,hangi ilaçları kullandınız, yatarak mı geçirdiniz,daha önce kaybınız oldumu ?
Yani hikayenizi paylaşabilir misiniz rica etsem.
Merhaba evet evet sonuna geldim :) İnsan hep diken üstünde geçiriyor ama öyle böyle geldik ben bile şaşırıyorum.
Önceden 23 haftada sonlandırmamız gereken bir gebeliğim vardı, herhangi bir düşük vs olmadı. (Rahim ağzının kısalmasının da bu zorla yapılan doğum olma ihtimalini söyledi doktorumuz.)
22. haftada detaylı ultrason yapıldığında kısalığı fark etti doktorumuz. (17. haftada da muayene olmuştum hiç bir sorun yoktu o zaman) Zaten doktorum perinatolog, hep detaylı gibi inceliyordu ama öncesinde bir kısalma olduğunu da sanmıyorum. 22. haftada 23,5 mm olarak görünmüştü vajinal muayenede. Progestana başladım hemen ve bir hafta bekleyelim dedi. 5 gün sonra gittik 23. haftada yani. 16 mm'e düşmüştü. Hemen serklaj atalım dedi. O günün akşamı hemen operasyon yapıldı. Serklajı 15 mm'den bağlayabilmiş, daha sonraki ölçümlerde gösterdi. Operasyondan sonra eşime demiş ( ben de uyanıkmışım da heralde anesteziden dolayı hatırlamıyorum) öğleden akşama kadar 1 cm kadar açılma oluşmuş, çok doğru zamanda geldik, 2-3 gün bile beklemeyebilirdi demiş. Açıkçası ben hiç ekstra bir şey hissetmiyordum, basınç, baskı, ağrı vs, hiç bir şey yoktu.
Full yatak istirahati vermedi bana ama mümkün olduğunca yatar ya da ayakların yukarda pozisyonda dur dedi. Tuvalete gittiğime banyoya girebildiğime şükrediyorum zaten :) Öncelikle 28. hafta bizim için önemli dedi %75 üzerine çıkıyor sağlıklı doğum ihtimali dedi. Sonra 32 ve 34 hedefleri koydu. Muayenelerde de ekstra bir sorunla karşılaşmadığımız için biraz daha esnek davrandım açıkçası zamanla. Ama gidip alışveriş yapmadım, evde temizlik yapmadım, yemek yapmadım, bebek için hiç bir şeyi gidip görerek almadım hep internetten ancak 35. hafta da bebek arabası aldım onda da hızlıca hemen. Ancak yaptığım; yemeğimi sofrada oturarak yiyebilme ( ilk başlarda hep koltukta yerimden kalkmadan yiyordum), 1-1,5 saat uzaklıktaki ailemizin yanına gidip orada bir hafta kalma gibi şeyler. Tabii bebek alışverişleri için de 28-30 hafta aralığını da bekledim hep, o dönem biraz zor oluyor, acaba bişey olur mu diye insan hayal bile kuramıyor açıkçası. Yani kurallara uyma konusunda çok uyum gösterdim açıkçası. 34. hafta sonrasında doktoruma sorduğumda 15dk geçmeyecek şekilde kalabalık olmayan yerde denize girebileceğimi de söyledi.
Onun dışında bir 6-8 kere kadar depot iğne oldum. Penisilin alerjim olduğu için antibiyotik verilmedi bana, yoksa o da verilecekti. Sadece bir kere operasyonda ona uygun bir antibiyotik yapıldı diye hatırlıyorum. Her gün progestan fitil kullandım, serklaj ile birlikte kasılma vs. olmasın diye magnezyum da verdi. Operasyon gayet kolaydı, bayıltılarak yapıldı. 10-15 dakika kadar sürmüş ama benim kendime gelişim 1-1,5 saat kadar sürdü. Hastanede yatmadım bile 5-6 saat sonra eve gittim. Hiç ağrım olmadı.
Şeker değerlerim erken haftalarda yüksek çıktığı için ona uygun beslenme düzenim vardı, yine aynı şekilde devam ettim ama tabii şeker hareketsizlikten de çok etkileniyor. O konuda dengeyi sağlamakta çok zorlandım. Neyse bir açıdan iyi oldu. Hem psikolojik bunalma hem hamilelik etkisiyle her gün bi pasta yerdim heralde, pek bir şey yiyemediğim için şimdilik 10 kilo aldım.
Şimdi 37 hafta oldu, dün serklajı aldı doktorum. Bunda herhangi bir uyuşturma olmadığı için dikişe göre biraz daha zor bi işlem oldu benim için, ayrıca çatıya falan da baktı. Hepsi birlikte olunca azıcık zorlandım. Biraz da kanamam oldu orada açıkçası. O yüzden 1,5 saat kadar beklettiler. Ama korkulacak bişey değil, sadece doktorun işini rahat yapabilemesi için kendini kasmaman gerekiyor. Şimdi de şu doku katlanması mı ne ona bi takıldım da doktorum çok uzatmadı o konuyu, çok sorun olacak bir şey olsa üzerinde dururdu riske atmaz kesinlikle. Hayırlısı bakalım :)