güzellerim öyle biriyle mutlu bitmesi pek mümkün değildi. dediğim gibi benimki biraz hayranlıkla karışık bir şeydi, fiziksel özelliklerine karşı değil ama... ben de o kadar değerli hissettirdim ki ona kendini, hem değerli hissetti, hem de beni değersiz sandı, o kadar değer verdiğim için... bu işler böyledir bilirsiniz az çok. senelerce onu hep ayrı bir yerde tuttum. dediğim gibi aklım başıma geldi sonra. çok enteresan da bir hikaye aslında. bundan 3 sene önce, yazın karşılaştık tekrar, ailelerimiz de tanışıyor ve çok samimiler, annesi çok severdi beni, gelin alacağım filan derdi. bir de kardeşi var, o benimle yaşıt. işte o yaz dışarı çıkalım dedi bana, ondan öncesinde defalarca reddettim tabi ben benimle birlikte olmak istedi, sevgili olmamıızı istedi yani... bana evlenmeyi teklif etti. o kadar uzaklaşmışım ki ben o ruh halinden, seneler önce ölüp bittiğim adam evlenme teklif edince, kendimi tutamayıp gülmeye başladım :) çok bozuldu tabi. mümkün değil dedim, düşünün öyle şeyler yaşadım, öyle şeylerini gördüm ki, nefret bile etmiyordum ondan. değersiz biriydi benim için, canını yakmak bile istemiyordum yani..
sonrasında annesinin bulduğu bir kızla evlendi, şimdi çocuğu bile var ve ne kadar haklıymışım sonraki değerlendirmelerimde ki, kardeşi benimle ilgilenmeye başladı abisinin evlilik olayından sonra. muhtemelen akıllarınca intikam alacaklardı benden. yazık uğraştılar boşu boşuna...
tabii ki seninkinin öyle bir niyeti ya da kötü bir niyeti yoktur, yoksa çoktan dediğin gibi kabul eder ve yapacağı varsa oynar dururdu seninle; ama demek istediğim, eğer olmuyorsa, senin için hayırlı değildir güzelim.. ilk aşk unutulmaz; ama ben seneler sonra sadece unutamayacağım değil, hiçbir zaman unutmak istemeyeceğim kadar güzel şeyler yaşadım :)