Buna artikülasyon bozukluğu deniyor. 3 yaşından sonra her çocuğun günlük konuşmaya çok yakın konuşmasını bekliyoruz.
Ve bunun bir çok sebebi var mesela gerçektende televizyonda fazla kalması, böyle bebek konuşması yaptığında çocuğu onaylayarak yaptığına gülmek, tavşan dudak, dil ve çene bozukluğu, v.b...
Ben 4 yaşındaki bir çocuğun bu şekilde konuşmasının fazla abartilmaması gerektiği taraftarıyım eğer ne dediği herkes tarafından net anlaşılıyorsa...
Çözüm olarakta aynanın karşısında birbirinizin dudaklarına bakarak alfabeyi sonra da kelimeleri sayabilirsiniz ( baştan sona ), o kelimeyi doğruya çok yakın kullanmadan ona istediğini vermemek ( mesela su yerine anne fu demesiyle anlamadım ne istediğini tekrar söyler misin diye sormak ve çok zorlamadan en sonunda su mu demek istedin, öyleyse tekrar güzelce su der misin demek ), kendinden büyük yasitlarla yakın temas ( düzgün konuşan (5-6 yaş çocuklarla/kreş).....
Biraz uzun oldu ama net açıklamak istedim