Valla dün eşimde diyordu.. Önümüzdeki haftalarda gidelim iyi bir araştırtalım seni diye.. Bende hamileyken hiçbirşey yapamayız dedim.. Bebek doğunca sanırım yine en baştan başalyacağım bu araştırma işine.. Gerekirse check-up.. Ama bu check-up lara da güvenmiyorum ben.. Babam yaptırmıştı zamnında.. Hiçbirşey çıkmadı.. -6 ay sonra babam kalp krizi geçirdi.. Kalp damarlarından biri %90 biri %70 kapalıymışş.. Ne anladımki ben bu check-up tan.. Ama denemekte yarar olabilr..
Bakalım gelecek günler neler getirir.. İnşaAllah, hiçbirimizde sorun kalmazda.. Hastane yolarında derbeder olmayız.. Şifayı verecek olan Allah.. O "ol" deyince olacak.. Yeterki ol desin rabb'im..
Ayyy Nil ya hani böyle sarılasım geldi sana!!!!
Şu yemek olayı hakkında ben kardiyolojiye gitmeni öneremiycem çünkü bişey çıkmıcak...Benim tek öğünle sıkıntım var kahvaltı senin 3 öğünle farkımız bu..Her sabah kahvaltıdan sonra hadi çarpıntım olmasa bile o hızlı atışını kulaklarımda tüm zerrelerimde duyuyorum.Bunun çok yemekle alakası yok az yesen de çok yesende senin onu beklediğin vakit o atak o sıkıntı çarpıntı geliyor.Bilinçaltımızdan yemekten sonra atak geçireceğim komutunun silinmesi gerekiyor..Maddi durumunu bilmiorum ama bunu ya iyi bir psikolog yada iyi bir ilaç çözer..Ben ilaç kullandığım 2yıl atak matak gelmedi çarpıntı geldi ama onu da telaşsız atlattım nasıl başardıysam ben yalnız uçağa bindim ya!Bu size normal gelio olabilir ama ben şu an bunu hayal bile edememo kadar uzak o kadar imkansız.Aman ben bunu yaptım 2 yıl evvel!
Bebeğimin hareketi bile rahatsız edior demişsin..Altı buçuk aylıktım mayısın son haftası..psikiytri kliniğinde doktor bekliorum kızımda tekmelior ama ağlıycam ter döküorum o hareketler bana nasıl sıkıntı veriyor..Yüce Rabbim o nasıl bir psikolojidir ya!O günkü terapi bana çok ii gelmişti ve seanstan çıktığımda bambaşka bir ruh halindeydim..
Şimdi doğuma 3 haftam kaldı ve farklı korkulara sahibim..İğneler,narkoz,ameliyathane,kendimi kaybetme korkusu...En ufak bi atak geldiğinde ne yapacağımı şaşırıyorum kendimi ordan oraya atıyorum.Zaten beyine yanlış sinyal gitmiş acil durum die e ben bunu iki katına çıkarıyorum..Ben de kuran okuorum duamı bırakmıyorum elhmdllh fakat fiili olarak da çaba gerekiyor bunların yanında...Nil sana mutlaka yol gösteren birisi lazım adım adım yenmemiz gerekiyor bu rahatsızlığı senin geçirdiğim hemen hemen tüm evrelerden geçtiğimi gördüm yazılarını okuduğumda bunlar kolay başa çıkılacak şeyler değil..Nerede yaşıordun sen?
Valla dün eşimde diyordu.. Önümüzdeki haftalarda gidelim iyi bir araştırtalım seni diye.. Bende hamileyken hiçbirşey yapamayız dedim.. Bebek doğunca sanırım yine en baştan başalyacağım bu araştırma işine.. Gerekirse check-up.. Ama bu check-up lara da güvenmiyorum ben.. Babam yaptırmıştı zamnında.. Hiçbirşey çıkmadı.. -6 ay sonra babam kalp krizi geçirdi.. Kalp damarlarından biri %90 biri %70 kapalıymışş.. Ne anladımki ben bu check-up tan.. Ama denemekte yarar olabilr..
Bakalım gelecek günler neler getirir.. İnşaAllah, hiçbirimizde sorun kalmazda.. Hastane yolarında derbeder olmayız.. Şifayı verecek olan Allah.. O "ol" deyince olacak.. Yeterki ol desin rabb'im..
Ayyy Nil ya hani böyle sarılasım geldi sana!!!!
Şu yemek olayı hakkında ben kardiyolojiye gitmeni öneremiycem çünkü bişey çıkmıcak...Benim tek öğünle sıkıntım var kahvaltı senin 3 öğünle farkımız bu..Her sabah kahvaltıdan sonra hadi çarpıntım olmasa bile o hızlı atışını kulaklarımda tüm zerrelerimde duyuyorum.Bunun çok yemekle alakası yok az yesen de çok yesende senin onu beklediğin vakit o atak o sıkıntı çarpıntı geliyor.Bilinçaltımızdan yemekten sonra atak geçireceğim komutunun silinmesi gerekiyor..Maddi durumunu bilmiorum ama bunu ya iyi bir psikolog yada iyi bir ilaç çözer..Ben ilaç kullandığım 2yıl atak matak gelmedi çarpıntı geldi ama onu da telaşsız atlattım nasıl başardıysam ben yalnız uçağa bindim ya!Bu size normal gelio olabilir ama ben şu an bunu hayal bile edememo kadar uzak o kadar imkansız.Aman ben bunu yaptım 2 yıl evvel!
Bebeğimin hareketi bile rahatsız edior demişsin..Altı buçuk aylıktım mayısın son haftası..psikiytri kliniğinde doktor bekliorum kızımda tekmelior ama ağlıycam ter döküorum o hareketler bana nasıl sıkıntı veriyor..Yüce Rabbim o nasıl bir psikolojidir ya!O günkü terapi bana çok ii gelmişti ve seanstan çıktığımda bambaşka bir ruh halindeydim..
Şimdi doğuma 3 haftam kaldı ve farklı korkulara sahibim..İğneler,narkoz,ameliyathane,kendimi kaybetme korkusu...En ufak bi atak geldiğinde ne yapacağımı şaşırıyorum kendimi ordan oraya atıyorum.Zaten beyine yanlış sinyal gitmiş acil durum die e ben bunu iki katına çıkarıyorum..Ben de kuran okuorum duamı bırakmıyorum elhmdllh fakat fiili olarak da çaba gerekiyor bunların yanında...Nil sana mutlaka yol gösteren birisi lazım adım adım yenmemiz gerekiyor bu rahatsızlığı senin geçirdiğim hemen hemen tüm evrelerden geçtiğimi gördüm yazılarını okuduğumda bunlar kolay başa çıkılacak şeyler değil..Nerede yaşıordun sen?
ewet nil insanın üstünde sorumluluk olunca daha kötü oluyor.9.5 yaşında oğlun varmış Allah bağışlasın bizim daha ilk inşallah.dahada kötü olmayız.bende senin gibi sorunlarımdan bahsetmekten hoşlanmıorum.kimsenin anlıcagınıda düşünmüorum.o yüzden dışardan bakıldıgında beni herkes sakin sogukkanlı kararlı başarılı bi insan olarak görüyor.çünki diğer yüzümü hiç kimse bilmiyor.eşime bile çok kötü olmadıkça belli etmiorum.kimsenin bana acıyarak bakmasını istemiyorum.Allahım aklımızla imtihan etmesin.ölene kadar aklı başında olmayı nasip etsin.bende panik atakla beraber opsesiflik ve anksiyetede var.taktımdı takıorum bişeye.huylarımdan hiç memnun değilimde işte atsan atılmıo satsan satılmıo:)Allaha sıgındık Allah büyüktür.hep bizden daha kötü olanlara bakıp şükretmekten başka çaremiz yok.Allah daha beter hastalık vermesin.öle bişeyki bu hem yaşamaktan korkuosun hem ölmekten.hayırlısı be ne diyelim herşeye ragmen hayat güzel.
Bi kitap var bende 80li yıllarda panik atağa yakalnmış bir kadının hayatını anlatıyor..Tabi ozamanlar literatürde pa die bir hastalık yok!Düşünsenize!
Eğer dior pa lı iseniz check-up lar aciller doktor kontrolleri kardiyoloji muayeneleri ile geçer ömrünüz dior..
Nil sen hasta değil palısın ne yaptırırsan yaptır temiz çıkacaksın..Allahın izniyle ilaç ve psikoterapi ile yeneceksin bu durumu..
Hadi yaa.. Ben literatürde birkaç kişi böyledir diyordum.. Aman Allah'ım seninkini artırmasın.. Sabah oluyormuş sadece.. Benim sebeh en şiddetlisi oluyor.. Ama istisnasız oluyor... Akşamsa azıcık kaçırdıysam saatlerce çekiyorum.. Hemen her öğünde.. Gerçi bende öğün diye birşey kalmadı ya.. Efrah, atağın benimkine benziyor evet.. Ama ben umutlanmak istiyorum yinede, midemde bri sorun vardır diye.. Doğumdan sonra iyi bir gastrientolog bulup midemi iyiii bir araştırtmak istiyourm.. Zaten o son şansımdır.. Ondanda birşey çıkmazsa, psikolojik vaka olduğumu kabul ederim artık..
Yaa adam gibi hipnoz yapıp iyileştiren biri yokmu bizi yaaa.. Ben geçen senelerde çok ağlardım, hafızamı sildirmek istiyorum diye.. Herşeyi unutmak istiyorum derdim.. Bizim beyin nasıl resetlenirki.. Ancak hipnozla.. Ben doğumdan sonra da gerek fiziksel, gerekse psikolojik olarak tedavime başalyacağım adam gibi.. Artık ne gerekirse.. Bu şekilde yaşanmaz, bunu anladım.. Gerekirse ömür boyu ilaç kullanırım, yeterki gelmesin baan bu haller..
şaşırdım yazdıkalrını okurken.. Bende 2 sene önce uçağa binmiştim.. Şu an imkansız.. Gerçi uçaktan indiğimde yüzüm bembeyazmış, görenler söylüyor ama BEN BİNMİŞTİM.. Aslı önemli olan buydu benim için.. Üstelik yanımda eşimde yoktu.. Oğlumla yalnızdım.. Ne cesaretmiş yaa... Ama o zman tedavi altındaydım.. Sonra bizim tayinimiz buraya çıktı.. Bu arada ben Trabzo dayım.. Psikyatrim orada kaldı.. Bana mutlaka kendimne bi,r psikyatr bul dedi dokotrum ama buraya çok yabancı olduğum için ben araştırıp bulamadım.. H,iç terapi görmedim ben.. Belkide terapiler çok işime yarayacak.. Aslında şu an bile gidebilirim ama o kadar boşvermişimki hayata..
Şuda bir gerçek ki, ilaçlar kesinlikel bir mucize.. benim ilaç takviyesine ve doz artırımına ihtiyacım var.. Bunun zaten farkındayım.. Daaha öncede söylemiştim.. Ama dayanmak istyorum.. Ben ilk 3 ayda da ilaç kullandım.. Hiç bırakmadım ilaçlarımı.. Zaten zavallı yavrucak ilk 3 ayda ilaçla oluştu.. Şimdi sabretmek vicdan borcum sanki.. O kadarını da yap artık diyorum içimden..
Sen sonuna geldin artık kuzum.. Şanslısın bence.. En nihayetinde illaki doğurunca acında olsa, sızında olsa rahatlayacaksın.. Ben ilk doğumumdan biliyorum.. Hiç rahatlamadım diyen olamaz yani.. O yüzden rahat ol bence.. Tabii ki doğum korkutuyor insanı.. Ama inan yaşadığımız bir atak kaadr bile olamaz.. Ki benim doğumum en zor doğumlardandı..
Benim önümdeki aylar da beni korkutuyor.. Ama inşaAllah Rabb'im doğumla birlikte vücudumuzu hastalılardan tertemiz temizler .. Ama mimlenmiş insanlarız biz.. Bu söylediğime kendim bile inanmıyorum ama Rabb'imin büyüklüğüne dayanarak yinede duamı ediyorum..
tatlım baban sonuçta belli bir yaşa gelmiş check-uptan sonrada oluşmuş olabilir yaniii... tabii ki iyi bir hastanede yaptırmanda fayda var açıkçası...
kızlar o kadar iyi anlatmışsınız ki ikinizde kendimi sizin ağzınızdan dinledim iyi ki varsınız walla....................
efrahcım o kitabın adı ne cnm??
Oya Özdilek / Panik ataktan nasıl kurtuldum..
Kuzum baktır midene de ama yine ikna olmayacaksın :)
bu kitabı oku bak 386 kere kalp krizi geçirdim ben diye başlıyor :)
Mideyi filan bilmem de madem imkanın var derhal iyi bir psikolog bul derim ben..Ama uzmanlık alanı pa olmalı..Hangi yöntemleri kullanıyormuş öğrenmelisin..Hipnozsuz da bilinçaltını formatlama yöntemleri var.Hamilelik olmasa ilaçla rahat yaşabiliriz ama işte bu dönem çok zor..Ben 2 yıl ilaçsız ve pa sız yaşadım ..Hayatımın en güzel günleriydi..Bir daha eski günleri yaşayacağım aklıma bile gelmiyordu..Ama nasip işte imtihan..
Açıkcası ben de doğurduktan sonra rahatlayacağımı düşünüorum..Ama bir günüm bir günüme uymuyorki yarın kalkmışım çok büyük bir karamsarlık ve depresyon içinde bulmuşum kendimi mesela ..Bana ne söylersenz söyleyin tek düşündüğüm kötü şeyler oluyor korku kaplıyor tüm bedenimi nefes alamıyorum..Nöbetler gelior her yanımdan ateş fışkırıyor..İşte sezeryan günü de bu hallere düşmekten korkuyorum kendimi bırakmak istemiorum..Ama tam bir muamma..Ne olacağımı sadece O biliyor...
sağol cnm kitap için umarım bulurum...
bende o gün yaklaştıkça kötü olmaktan çok korkuyorum efrah ta Allah aklımızı korusun yaaa çok korkuyorum korkudan o gün aklımı yitirirsem diye..... Allah ım aklımızla imtihan etmesin bizi... düşününce bile beynim uyuşuyor resmen...
başka ameliyat olsa odada sen anlamadan uyutuyorlarmış çok korkanları ama hamile olduğumuz için bebeğe geçmesin diye son ana kadar narkoz vermiyorlar...
Allah ın izniyle bir atlatsak bende senin gibi bebişlerin bize iyi geleceğini düşünüyorum...
evet duygu en azından ilerisinden umutluyuz..Amin o an allah bize gerçekten dinginlik versin..Biliorum son ana kadar uyutulmycaz ve ben kendimi o gömlekle sedyede o ameliyathanede bi başıma düşünemiorum şu an..
sen anlatırken resmen yaşadım :18: Rabbim o gün hepimize güç versin öncesindede sorasındada TABİİİ....
İnş ii geçer herşey telefonumu veririm gerekirse sende sezeryan gecesinde ararsın motive ederim seni kuzum birbrmze destek oluruz..
selam kızlar ben yemek yapıorum çok sıcak çok bunaldım yaaa((teskere bekleyen askerler gibi hissediyorum kendimi şafak kaç bilmiorum.duygucum kolay gelsin sana toplantıda.sıcaktada çok sıkıcı olur.
Ben ayakta kalamıorum artık hemen sancım oluor..Allah'tan kayınvalide geldi memleketten şimdi herşeyi o yapıyor...
Oya Özdilek / Panik ataktan nasıl kurtuldum..
Kuzum baktır midene de ama yine ikna olmayacaksın :)
bu kitabı oku bak 386 kere kalp krizi geçirdim ben diye başlıyor :)
Mideyi filan bilmem de madem imkanın var derhal iyi bir psikolog bul derim ben..Ama uzmanlık alanı pa olmalı..Hangi yöntemleri kullanıyormuş öğrenmelisin..Hipnozsuz da bilinçaltını formatlama yöntemleri var.Hamilelik olmasa ilaçla rahat yaşabiliriz ama işte bu dönem çok zor..Ben 2 yıl ilaçsız ve pa sız yaşadım ..Hayatımın en güzel günleriydi..Bir daha eski günleri yaşayacağım aklıma bile gelmiyordu..Ama nasip işte imtihan..
Açıkcası ben de doğurduktan sonra rahatlayacağımı düşünüorum..Ama bir günüm bir günüme uymuyorki yarın kalkmışım çok büyük bir karamsarlık ve depresyon içinde bulmuşum kendimi mesela ..Bana ne söylersenz söyleyin tek düşündüğüm kötü şeyler oluyor korku kaplıyor tüm bedenimi nefes alamıyorum..Nöbetler gelior her yanımdan ateş fışkırıyor..İşte sezeryan günü de bu hallere düşmekten korkuyorum kendimi bırakmak istemiorum..Ama tam bir muamma..Ne olacağımı sadece O biliyor...
evet duygu en azından ilerisinden umutluyuz..Amin o an allah bize gerçekten dinginlik versin..Biliorum son ana kadar uyutulmycaz ve ben kendimi o gömlekle sedyede o ameliyathanede bi başıma düşünemiorum şu an..
günaydın kızlar.bugün kimse yazmamış
günaydın kızlar.bugün kimse yazmamış