- 2 Temmuz 2015
- 404
- 147
- 53
- Konu Sahibi blankspace1
- #1
Merhaba, ben 16 yaşında bir genç kızım. 11. sınıfa geçtim. Derslerim çok şükür iyi. Ben yaklaşık 4 senedir panik atağım. Babam uzman çavuş olduğu için sürekli okul değiştirdim. Ama gittiğim okullarda hep dışlandım. Öğretmenler beni sevip övdükçe onlar üstüme üstüme geldi.
Yaklaşık 4 sene önce birine aşık olmuştum, o zamanlar 12 yaşımdaydım. Onu çok seviyordum. Fakat sevgilisi vardı. Benim en yakın arkadaşım (!) da ona aşıktı. Bana yapmadığı kötülüğü bırakmadı...
İlk başta o kızla çok iyi anlaşıyorduk. Daha sonra yaz tatili geldi, kız Kuran kursuna yatılıya gitti. Geldiğinde kapanmıştı. Komşularımız onu "Aaaa bak Büşra, o ne güzel kapanmış. Sıra sende" gibisinden şeylerle övüyordu. Yanlış anlaşılmasın kapalıları kötülemek değil amacım, ben İmam-Hatip öğrencisiyim. Neyse, sonra kız sevdiğimi rüyanda gördüğünü falan söyledi. Bende normaldir dedim geçiştirdim. Daha sonra sevdiğim erkeğin telefon numarasını bildiğini, onunla arkadaş olduğunu söyledi. Ama bu, tabiki yalandı. Günler geçti, bir gün bize gelmişti. Makyaj malzemelerime bakıyordu, derken bana "Büşra, şu pudra çok güzel. Onu bana versene" dedi. Bende "Hayır olmaz. Benim kullandığım ürünü senin kullanman sağlık açısından doğru olmaz." dedim. Tabi haliyle bana sinirlendi. O sırada beni annem çağırdı, tam eşyalarımı toplayacakken bana "Sen annenin yanına git bende toplarım" dedi. Annemin yanına gidip geldim, bir süre sonra gitti. O gittikten sonra göz kalemimin ve rujumun kaybolduğunu farkettim. Umursamadım, nasıl olsa yenisini alırdım. Çarşamba günü beni evine davet etti, odasına geçtim. Bir de ne göreyim, benim kaybolan rujum ve göz kalemim onun sırasında duruyor. Şok oldum. Ruj ve göz kalemi önemli değildi, ama arkadaşım (!) bildiğim insanın eşyamı çalması çok üzmüştü beni. Üstelik kapalıydı, Allah için kapandıysa madem neden hırsızlık yapıp yalan söylüyordu ki? Eve gidince ağladım. Bana yapmadığı kötülük kalmadı. Ağlamaktan gözlerimin şiştiğini hatırlıyorum. O kız bana sürekli "Sen çok çirkin bi kızsın ben senden kat kat güzelim ben dünyalar güzeliyim" diyordu. Sırf bu yüzden aynalara küstüm. Bi gün gece yarısı kalbim ağrıdı, hemen hastaneye koştuk. Muayene edip "Hiçbir şeyin yok" dediler. Meğerse bu hastalık panik atakmış... Yaşadığım şeyler o kadar ağır geldi ki, daha buraya yazmadığım bir sürü şey var. Geçen sene öğrendim panik atak olduğumu. Şuan ilaç kullanıyorum. Ama bunları unutup yeni bir başlangıç yapmak istiyorum. Sizce hayatımı nasıl yenileyip güzelleştirebilirim? :/ Ayrıca kendimi hala çirkin hissediyorum.
Yaklaşık 4 sene önce birine aşık olmuştum, o zamanlar 12 yaşımdaydım. Onu çok seviyordum. Fakat sevgilisi vardı. Benim en yakın arkadaşım (!) da ona aşıktı. Bana yapmadığı kötülüğü bırakmadı...
İlk başta o kızla çok iyi anlaşıyorduk. Daha sonra yaz tatili geldi, kız Kuran kursuna yatılıya gitti. Geldiğinde kapanmıştı. Komşularımız onu "Aaaa bak Büşra, o ne güzel kapanmış. Sıra sende" gibisinden şeylerle övüyordu. Yanlış anlaşılmasın kapalıları kötülemek değil amacım, ben İmam-Hatip öğrencisiyim. Neyse, sonra kız sevdiğimi rüyanda gördüğünü falan söyledi. Bende normaldir dedim geçiştirdim. Daha sonra sevdiğim erkeğin telefon numarasını bildiğini, onunla arkadaş olduğunu söyledi. Ama bu, tabiki yalandı. Günler geçti, bir gün bize gelmişti. Makyaj malzemelerime bakıyordu, derken bana "Büşra, şu pudra çok güzel. Onu bana versene" dedi. Bende "Hayır olmaz. Benim kullandığım ürünü senin kullanman sağlık açısından doğru olmaz." dedim. Tabi haliyle bana sinirlendi. O sırada beni annem çağırdı, tam eşyalarımı toplayacakken bana "Sen annenin yanına git bende toplarım" dedi. Annemin yanına gidip geldim, bir süre sonra gitti. O gittikten sonra göz kalemimin ve rujumun kaybolduğunu farkettim. Umursamadım, nasıl olsa yenisini alırdım. Çarşamba günü beni evine davet etti, odasına geçtim. Bir de ne göreyim, benim kaybolan rujum ve göz kalemim onun sırasında duruyor. Şok oldum. Ruj ve göz kalemi önemli değildi, ama arkadaşım (!) bildiğim insanın eşyamı çalması çok üzmüştü beni. Üstelik kapalıydı, Allah için kapandıysa madem neden hırsızlık yapıp yalan söylüyordu ki? Eve gidince ağladım. Bana yapmadığı kötülük kalmadı. Ağlamaktan gözlerimin şiştiğini hatırlıyorum. O kız bana sürekli "Sen çok çirkin bi kızsın ben senden kat kat güzelim ben dünyalar güzeliyim" diyordu. Sırf bu yüzden aynalara küstüm. Bi gün gece yarısı kalbim ağrıdı, hemen hastaneye koştuk. Muayene edip "Hiçbir şeyin yok" dediler. Meğerse bu hastalık panik atakmış... Yaşadığım şeyler o kadar ağır geldi ki, daha buraya yazmadığım bir sürü şey var. Geçen sene öğrendim panik atak olduğumu. Şuan ilaç kullanıyorum. Ama bunları unutup yeni bir başlangıç yapmak istiyorum. Sizce hayatımı nasıl yenileyip güzelleştirebilirim? :/ Ayrıca kendimi hala çirkin hissediyorum.
Son düzenleme:
