özgür olmak istiyorum


Sen işe girsen de evlenip çoluk çocuğa karışsan da değişmeleri çok zor. Aşama aşama ilerleme kaydetmeyi dene.
 
Sen işe girsen de evlenip çoluk çocuğa karışsan da değişmeleri çok zor. Aşama aşama ilerleme kaydetmeyi dene.
benim kaderim yani bu ilk aşama olarak saçlarımı istediğim renge boyatmam olabilir mi hani kabullenmeleri açısından
 
benim kaderim yani bu ilk aşama olarak saçlarımı istediğim renge boyatmam olabilir mi hani kabullenmeleri açısından

Mesela 12ye kadar oturmana alıştıklarinda bire kadar otur. Sonra 2 yaparsin gibi. Önlerine çevreden halini tavrını beğendikleri komsu kızlarını koy örnek göster. Belki faydası olur.
 
Benimde çok üstüme geliyorlardı bir aralar. Uzun uzun yazmıyım seninki gibi şeyler.
Bir ara eve kapandım. Üstüme düşmeye başladılar. Babam ile annem hatta bana dışarı çık hiç evden çıkmıyorsun diye baskı bile yaptı. O gün konuşurken ağlamaya başladım içimdekileri döktüm. En azından daha ılımlı olmaya başladılar artık.

Konuşabilirsin. Ama bizim aramızda güven sorunu vardı. Ailem sevgilimi asla onaylamıyordu. Böyle sorunlar ucundan düzelmiş oldu işte. O zaman fark ettim ailemin bana ne kadar destek olmaya çalıştığını, beni korumak istediklerini. Konuşmak iyi gelmişti.
 

Ben biraz daha erken adım attım ama baktım oluru yok, yaz tatillerinde tanıdık bir yerde çalışmaya başladım ben de. Sabahtan geç saate kadar çalışıyorum bırakın biraz gezeyim dememe zamanla alıştılar. Sonra sahile gidip kola içiyorduk :)
 
Hayatım hemen hemen aynıydı gerçi biraz daha farklı ama olsun. Neyse bende özgürlük dedim öyle dedim böyle dedim şimdi yalnızım atandım tek başımayım. Evet istediğimi yapabiliyorum evet yalnız evde vakit geçiriyorsun istediğini yiyorsun istediğini giyiyorsun istediğini görüp istediğini içiyorsun istediğin yere gidiyorsun istediğin herşeyi yapıyorsun sonra gece oluyor yatağına şöyle bir yatıyorsun ve tık bi tuhaf duygu bi eksiklik bişey hüzün falan sonra gözlerden yaşlar gelir. O an dersinki yanımda olsaydınız keşke.
 
Ağlarım şimdi buna
 
Ay çok tatlısınız :) bende çalışmak istedim ama Her zamanki olumsuz cevabı aldım
 
Hiç kısıtlayıcı bir ailem olmadığı için bir şey diyemeyeceğim ama bence de 1 yıl daha idare edin madem okul bitiyor. Sonra çalışmaya başlayınca ister istemez eskisi kadar karışamazlar.

Bir de mesela saç boyamaya izin vermiyorlar demişsiniz, bir gün boyayıp eve gitseniz nolur, çok mu sert tepki verirler?
 
Bende kaç gündür eve kapanık yaşıyorum ama mübarekler bir kere gelip kızım biraz çık gez demedi. Akşamüzeri markete bile gitsem annem takılıyor onda bile özgür değilim.
 
Babam ona çok bir şey demez ama annem üzerime gelir. Aferin iyi yaptın diplerin gelsin her ay boyamak iste göreyim ben seni vs. Pişman edene kadar yiyip bitirir yani öngörüm böyle
 
Ben de tam tersiydim. Bizimkiler iki ablamı da çok sıktılar. Bana sıkmak sökmediği için haberimiz olsun bari moduna girdiler. Kişilikle alakalı biraz sanırım. Dediklerini yapıp alttan aldıkça daha çok kısıtlama eğilimine geçiyorlar. Biraz sivrildiğin zaman afallıyor ama seslerini çıkaramıyorlar.

Sivrilmek için biraz geç kalmışsın. Bu yılı da böyle geçir. Okulun bitsin, işin gücün olsun. Ondan sonra bir durun bakalım dersin.
 
Ne güzel genç yaşta öğretmen olacaksınız çok imrendin doğrusu aman varsın sizin de derdiniz bu olsun :)
 
Ay çok tatlısınız :) bende çalışmak istedim ama Her zamanki olumsuz cevabı aldım

:) Çalışmak için duymak zorunda kaldığım "biz sana para vermiyor muyuz?", "ya başına bir şey gelirse?", "oku da mesleğinle para kazan.", "bak elalemin kızı çalışmıyor ama mutlu", "iş hayatını biliyoruz ama sen bilmiyorsun.", "sana güveniyoruz millete güvenmiyoruz.", "yorulacaksın.", "kurtlar sofrasına bile bile neden gönderelim?", "otur oturduğun yerde.", "çalışınca her istediğini yapabileceğini mi sanıyorsun?", "paran var diye adam mı olacaksın?.", "çalışcaksın diye annen, baban olmaktan vaz mı geçelim?", "millete kızımı neden çalıştırtıyor dedirteyim?", "ne gereği var?", "bu kadar mı evden nefret ediyorsun?", "bi kız çalışmış ölmüş." leri eklemediğim için, bir sabah kalktım tanıdık bir yerde çalışmaya başladım gibi gelmiş olabilir :))))
 
Cok ozur diliyorum konuyu hic dagitmak istemiyorum yalniz size ozelden mesaj atmak istedim bulamadim aticagim yeri
 
Lise sona kadar evden okula okuldan eve yaşadım. Benim için gece akşama doğru 4 demekti. Markete gitmek için izin istemeye tedirgin olurdum. Zaten sorunlu, içine kapanık bir çocuktum. Ama bir senede bütün hayatım değişti. Düşüncelerim oturdu, dışarda hayatın aktığını fark ettim. Ben bir bireyim, kendi kararlarımı kendim veririm! dediğim andan itibaren özgürüm. :) İpleri çok vermemek gerek aileye, çünkü onlar koruma içgüdüsüyle kısıtladıklarının farkına varamıyorlar. İzin isteme huyunu bırak mesela. Akşam dışarı çıkıyorum demekle başla, zamanla onlar seni arasın dışardayım de. Bir süre sonra aramayacaklar bile arkadaşlarıyladır diye.

Seneye belki başka bir şehre gideceksin ve saçını boyayamıyorsun, dışarı çıkamıyorsun. Saf sazan ortada kalacaksın haberleri yok. Oturup konuşmayla olmaz bu iş, alıştıra alıştıra hallet. Umarım sonradan kazandığın tecrübeler seni yormaz...
 
Ne güzel genç yaşta öğretmen olacaksınız çok imrendin doğrusu aman varsın sizin de derdiniz bu olsun :)
çok büyük bir şey değil tabi ama gece çok darlandım da yazdım :) arada bir canımı sıksa da bu seneyi atlatmaya çalışacağım Allahın izniyle :)
 
bi kız çalışmış ölmüş lafınız beni burda benden aldı bir de çalışan kızları öcüler alıp kaçırıyomuş
 
evet evet saf sazan olmaktan korkuyorum ciddi anlamda yani kendime güvenim gelmiyor
 
Tamamen benim yasadiklarimi hissettiklerimi yazmışsın 20 yaşındayım üniversite okuyorum(yine yaşadığım şehirde tabiki)ve bir de tek çocuğum düşün doğdugumdan beri aynı şeyi yaşıyorum.Bir an önce ben de mesleğime başlayıp gitmek istiyorum. Bir yaştan sonra insana zor geliyor gerçekten bu kadar müdahale,bu kadar ilgi alaka. Kendi çabalayıp kazanmak başarmak istiyor seni çok iyi anlıyorum.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…