Herkese merhaba. Özel okulda öğretmenim ve gerçekten işimi severken artık sevemediğimi farkettim. Veliler ayrı idare ayrı çok yoruyor. Çoğunuzun anne olduğunu biliyorum ve sizlerden tavsiye almak istiyorum.
Öncelikle öğrencilerimi çok seviyorum ama çok küçük bebekleri de benim sınıfıma veriyorlar. 2 yaşına girmemiş bebekler var ve hastalıktan kırılıyorlar. Yine de her gün geliyorlar anneleri çalışıyor olabilir ama çalışmadıkları izinli oldukları günlerde de o çocuklar geliyor. İzinli olduklarını biliyoruz belirtiyorlar çünkü. Evde olan anneler de var ve oğlu hastalıktan dolayı nefes alamıyor uyuyamıyor yine de gelmediği bir gün yok. Yanlış anlamayın ben çocuğa bakmayayım demiyorum mecburlarsa göndermeye tabi ki seve seve bakarım ama onlardan dolayı hastalıklar yayılıyor ben de hasta oluyorum ve etkili olamıyorum maalesef. Ellerinde olmasına rağmen göndermeleri artık çok sinirimi bozuyor. Geçenlerde bir çocuğun atletini değişmedim çünkü hiç terlemedi zaten hava soğuk annesi aradı akşam neden değişmediniz diye. Yardımcım zaten yardımcı olmuyor bu konuda da bir şey yapılmıyor. Tek başıma bu kadar küçük çocuklara yetişemiyorum sınıfım kalabalık bir de. En ufak bir aksaklık olduğunda uyarılıyorum ben de insanım elimden geleni yapıyorum çocuklarım için ama yetmiyor. Uykularında bile gözlerimi ayırmıyorum üstlerinden bir dakika bile yemek yerlerken de aynı şekilde başlarına bir şey gelmesin hep iyi olsunlar istiyorum ama yetmiyor. Etkinlik yapıyoruz çocuklar 2-3 yaşlarında oldukları için düzgün yapamıyor haliyle ve veliler bunu bile sorun ediyor. Çok sıkıldım işe gitmek istemiyorum artık. Yanlış anlamayın hepsini ayrı ayrı çok ama çok seviyorum hepsi benim çocuğum gibi fakat yoruldum artık
Öncelikle öğrencilerimi çok seviyorum ama çok küçük bebekleri de benim sınıfıma veriyorlar. 2 yaşına girmemiş bebekler var ve hastalıktan kırılıyorlar. Yine de her gün geliyorlar anneleri çalışıyor olabilir ama çalışmadıkları izinli oldukları günlerde de o çocuklar geliyor. İzinli olduklarını biliyoruz belirtiyorlar çünkü. Evde olan anneler de var ve oğlu hastalıktan dolayı nefes alamıyor uyuyamıyor yine de gelmediği bir gün yok. Yanlış anlamayın ben çocuğa bakmayayım demiyorum mecburlarsa göndermeye tabi ki seve seve bakarım ama onlardan dolayı hastalıklar yayılıyor ben de hasta oluyorum ve etkili olamıyorum maalesef. Ellerinde olmasına rağmen göndermeleri artık çok sinirimi bozuyor. Geçenlerde bir çocuğun atletini değişmedim çünkü hiç terlemedi zaten hava soğuk annesi aradı akşam neden değişmediniz diye. Yardımcım zaten yardımcı olmuyor bu konuda da bir şey yapılmıyor. Tek başıma bu kadar küçük çocuklara yetişemiyorum sınıfım kalabalık bir de. En ufak bir aksaklık olduğunda uyarılıyorum ben de insanım elimden geleni yapıyorum çocuklarım için ama yetmiyor. Uykularında bile gözlerimi ayırmıyorum üstlerinden bir dakika bile yemek yerlerken de aynı şekilde başlarına bir şey gelmesin hep iyi olsunlar istiyorum ama yetmiyor. Etkinlik yapıyoruz çocuklar 2-3 yaşlarında oldukları için düzgün yapamıyor haliyle ve veliler bunu bile sorun ediyor. Çok sıkıldım işe gitmek istemiyorum artık. Yanlış anlamayın hepsini ayrı ayrı çok ama çok seviyorum hepsi benim çocuğum gibi fakat yoruldum artık