ben hristiyanım
zamanında müslüman bir genci çok sevdim,o da beni sevdi tabi.yani en azından öyle olduğunu sanmıştım:)
sonra evlenmeye karar verdik..ama ailellerimiz onay vermediği için kaçarak evlenecektik:)
sonra bir gün bana gelip müslüman olmazsan seninle evlenmem dedi
o gün benim için herşey bitmişti,o gün sevgi denen birşeyin olmadığını herşeyin koşullardan ibaret olduğu gerçeğini anlamıştım
bunu anlamak bana yetmişti ve tabiyiki beni ben olduğum için sevmeyen o insanı terketmiştim
halam müslüman biriyle evli..adam gibi adam.hem de çoğu hristiyana taş çıkarttıracak kadar düzgün,beyefendi bir adamla
onlar da zamanında ailelerin izni olmadığı için kaçarak evlenmişler..
aralarında din mevzusu hiç geçmemiş.birbirlerine hiç karışmadan ıkısı de kendi bildiği yoldan ilerlemişler
halam hala paskalyada yumurtasını boyar,yılbaşında ağacını düzeltir,kilisesine gider,eniştem de bayramlarda camiye gider namazını kılar,orucunu tutar(halam da ona sahurluk iftarlık hazırlar)
şu anda halam 65 yaşında..hala gözlerinin içi güler,iyi ki evlenmişim sevdiğim adamla,beni ondan başkası mutlu edemezdi der...
kısaca arkadaşım bu din mevzuları hassas konular,derinlere indikçe çamura daha çok batar daha çok mutsuz olursunuz
siz şimdiden birbirinizi anlamamaya,birbirinize müdahele etmeye başlamışsınız
Allah hepimizin içinde,ona olan sevgimiz,inancımız sonsuz ama bunu herkes kendi içinde yaşamalı bana göre
ya birbirinizi olduğunuz gibi kabul edip sadece birbirinizin yüreğini seveceksiniz,diğerinin düşüncesine dinine geleneğine saygı duyacaksınız
ya da zaten bunları göze alamıyorsanız bu işi kökten bitireceksiniz
hakkınızda hayırlısı neyse o olsun inşallah
yüce rabbim gönlünüze göre versin
sevgiylea.s.