- 12 Mayıs 2015
- 53
- 9
- 36
- Konu Sahibi karmasa beli
-
- #101
1.si ben kimseye beddua etmedim asla etmem.2.si evet hatalıyım bunu zaten kabul ediyorum sadece kendimin değil etrafımda olan herkesin hayatını olumsuz etkiledim ve bunun Acısını hergun her an yaşıyorum.3.sü ve en önemlisi anneliğimhakkında yapılan Kırıcı yorumlara Karşılık olarak şunu demek istiyorum sadece ben çocuğumdan vazgeçmedim mecbur kaldım.ve asla hayatımın sonuna kadar onu geri almakiçin uğraşacam ondan asla vazgeçmedim geçemem de.
evet keşke katlansaydım diyorum ama şimdi diyorum malesef o zaman böyle olacağını tahmin etmemiştim daha kolay olur sanıyordum ve ayrıca tekrar söylüyorum kızımı Bırakma gibi bi düşüncem yoktu zorla oldu.evet sinir bozucu görünüyo olabilir ordan ama siz de bi gun bunu yaşarsanız umarım beni hatırlarsınız uzaktan ahkam kesmek kolaydır çünkü.yaşamadan olmuyo bazı şeyler[/QUOTE]
Nasıl mecbur kaldın anlayaöadım ?
1.si ben kimseye beddua etmedim asla etmem.2.si evet hatalıyım bunu zaten kabul ediyorum sadece kendimin değil etrafımda olan herkesin hayatını olumsuz etkiledim ve bunun Acısını hergun her an yaşıyorum.3.sü ve en önemlisi anneliğimhakkında yapılan Kırıcı yorumlara Karşılık olarak şunu demek istiyorum sadece ben çocuğumdan vazgeçmedim mecbur kaldım.ve asla hayatımın sonuna kadar onu geri almakiçin uğraşacam ondan asla vazgeçmedim geçemem de.
malesef iste, ben de yazarken dusundum bunu ama... psikologa gitmek epey masrafli, biliyorumevet bende psikolojik destek almak istiyorum fakat maddi olanağım yok şu Anda malesef.kendi kendime çözmeye çalışıyorum.malesef deymedi hiç bişey planlanan ve istenen gibi olmadı ama bundan sonrası için iyi Olmasını istiyorum sadece .bu Arada bunları okuma zahmetine giren ve cevap yazan iyi kötü tüm Eleştirilere teşekkür ediyorum.tek bi dileğim var Allah kimseye benim yaşadıklarımı yaşatmasın
aslında işe girmek istiyorum fakat henüz hiçbi yerden cevap gelmedi.ama ilk fırsatta gidicem çünkü psikolojim çok bozuldu eskiden daha kolay atlatırım herşeyi ama şimdi gücüm kalmadı sebebi ise yaşama karşı isteksizliğim.duyarlılığınıza çok teşekkürederim ayrıca.kötü yorumlara da kızmadım çünkü haklılar.işte zaten bu yüK benieziyo.ben kızımdan ayrı olduğum hiçbir gün bile içten gülemedim tambişeye sevinecekken aklıma o geliyo ve gözüm doluyo şu an bile.kendisine çok iyi bakılıyo biliyorum ama içim el vermiyo yinede kimse annenin yerini tutamazmalesef iste, ben de yazarken dusundum bunu ama... psikologa gitmek epey masrafli, biliyorum
ne yapsaniz? mesela, nerede oturuyorsunuz? etrafinizda dernek vb seyler var midir acaba? ya da internnetten arasaniz gonullu size yardim edebilecek bir psikolog bulabilir belki?
calisma imkaniniz var mi? bir sure esinizin annesi oglunuza bakabilir, siz calismaya baslayabilirsiniz. boylelikle hem biraz kafaniz dagilir, hem de biraz paraniz olur destek almak icin.
aklima gelen bir diger sey de gunluk hayatinizi cesitlendirmeniz. biraz olsun sorunlarinizdan uzaklasabilirseniz, daha farkli gozle bakmaya baslarsiniz.
bol sans
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?