• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

öyle bi derdim varki Çözümü yok

1.si ben kimseye beddua etmedim asla etmem.2.si evet hatalıyım bunu zaten kabul ediyorum sadece kendimin değil etrafımda olan herkesin hayatını olumsuz etkiledim ve bunun Acısını hergun her an yaşıyorum.3.sü ve en önemlisi anneliğimhakkında yapılan Kırıcı yorumlara Karşılık olarak şunu demek istiyorum sadece ben çocuğumdan vazgeçmedim mecbur kaldım.ve asla hayatımın sonuna kadar onu geri almakiçin uğraşacam ondan asla vazgeçmedim geçemem de.
 
kendimi müge anlı daki Zanlı gibi hissettim.ama keşke şu an hayatım bi senaryo olsaydı ve birazdan hersey eski haline dönseydi en çok istediğim şey bu
 
1.si ben kimseye beddua etmedim asla etmem.2.si evet hatalıyım bunu zaten kabul ediyorum sadece kendimin değil etrafımda olan herkesin hayatını olumsuz etkiledim ve bunun Acısını hergun her an yaşıyorum.3.sü ve en önemlisi anneliğimhakkında yapılan Kırıcı yorumlara Karşılık olarak şunu demek istiyorum sadece ben çocuğumdan vazgeçmedim mecbur kaldım.ve asla hayatımın sonuna kadar onu geri almakiçin uğraşacam ondan asla vazgeçmedim geçemem de.



Nasıl mecbur kaldın anlayaöadım ?
 
Pardon nasıl vazgeçmediniz anlayamadım...terk ettiğiniz kocanız hiçbirşey olmamış gibi kızınızı size mi verecekti bumu olacak sandınız...eşinizi terk ederken aynı zamanda kızınızıda bile isteye terk etmeyi kabullenmişsiniz...yinede diyorum rabbim kimseyi şaşırtmasın...
 
evet keşke katlansaydım diyorum ama şimdi diyorum malesef o zaman böyle olacağını tahmin etmemiştim daha kolay olur sanıyordum ve ayrıca tekrar söylüyorum kızımı Bırakma gibi bi düşüncem yoktu zorla oldu.evet sinir bozucu görünüyo olabilir ordan ama siz de bi gun bunu yaşarsanız umarım beni hatırlarsınız uzaktan ahkam kesmek kolaydır çünkü.yaşamadan olmuyo bazı şeyler[/QUOTE]
 
Nasıl mecbur kaldın anlayaöadım ?

Yanmış tutuşmuş koşa koşa öbür adama gitmiş. Yazık yaa ne kadar acı. O adamin koynuna girebilmek için çocuğunu birakmak zorunda kalmış zavallı. Cok üzüldüm gerçekten ama çocuğa konu sahibine değil. Konu sahibine o kadar empati yaptim yine de uzulemedim.
 
İnsan ayaklarıyla götürür bazen kendisini kötüye. Seni asla yargılamıyorum çünkü ben olsaydım... Diye başlayan cümlelerin sonu hep boş! Bazen bile bile, göre göre yapıyoruz, şu hayatta asla yapmam diyebileceğim birşey yok çünkü yarın ne getirecek bilemeyiz. Allah kötü yola saptırmasın. Allah yardımcın olsun inşallah.
 
Yani bende zorluyorum kendimi biraz ama empati kuramiyorum inanin.

O degilde tutki simdiki kocandanda bosandin, cocugunuz ne olacak? Onun üstüne birdaha evlenirsen eger, o evliliginde yürümezki bu psikolojiyle. Yanliz yasayabilecekmisin onu bir düsün evvela, sizi tanimiyorum ama, etraftan görüyorum, her kadin, yanliz basina yasamayi beceremiyor. Kendinize güveniyorsaniz bosanin.
Yok ben yapamam diyorsaniz, hatamin bedeli budur deyip, kaderinize razi olun derim ben.
Herseyin bir bedeli vardir sonucta...
 
Yani bende zorluyorum kendimi biraz ama empati kuramiyorum inanin.

O degilde tutki simdiki kocandanda bosandin, cocugunuz ne olacak? Onun üstüne birdaha evlenirsen eger, o evliliginde yürümezki bu psikolojiyle. Yanliz yasayabilecekmisin onu bir düsün evvela, sizi tanimiyorum ama, etraftan görüyorum, her kadin, yanliz basina yasamayi beceremiyor. Kendinize güveniyorsaniz bosanin.
Yok ben yapamam diyorsaniz, hatamin bedeli budur deyip, kaderinize razi olun derim ben.
Herseyin bir bedeli vardir sonucta...
 
1.si ben kimseye beddua etmedim asla etmem.2.si evet hatalıyım bunu zaten kabul ediyorum sadece kendimin değil etrafımda olan herkesin hayatını olumsuz etkiledim ve bunun Acısını hergun her an yaşıyorum.3.sü ve en önemlisi anneliğimhakkında yapılan Kırıcı yorumlara Karşılık olarak şunu demek istiyorum sadece ben çocuğumdan vazgeçmedim mecbur kaldım.ve asla hayatımın sonuna kadar onu geri almakiçin uğraşacam ondan asla vazgeçmedim geçemem de.

Bir erkek için çocugunu bırakan anne ''mecbur kalmış'' olmuyor.
 
kendinizi gercekten hatali buluyorsaniz, bence uzun bir yol almissiniz demektir yaralarinizi iyilestirmek icin. iyi bir psikologla terapiye baslamaniz cok yerinde olacaktir. unutmayin, herkes ama herkes hata yapar, kendinizi affetmekle ise baslayin, geri kalani icin de destek alin.mutlaka bir cozum vardir, sizin icin en iyi olanini profesyonel birine danisarak bulabilirsiniz.

herkese de kulak asmayin.


(yorumculara da tavsiyem, burada yazmak cizmek kolay ama olmek istiyorum diyen birine nasil yaklasilacagini bilmiyorsaniz lutfen cenenizi tutun.)
 
diyecek hicbişey bulamadım ....sadece sorarım size. değdimi??? .....cok ama cok üzüldüm cocugunuzun ve eski esinizin adına.....Size hic üzülmedim.
 
evet bende psikolojik destek almak istiyorum fakat maddi olanağım yok şu Anda malesef.kendi kendime çözmeye çalışıyorum.malesef deymedi hiç bişey planlanan ve istenen gibi olmadı ama bundan sonrası için iyi Olmasını istiyorum sadece .bu Arada bunları okuma zahmetine giren ve cevap yazan iyi kötü tüm Eleştirilere teşekkür ediyorum.tek bi dileğim var Allah kimseye benim yaşadıklarımı yaşatmasın
 
evet bende psikolojik destek almak istiyorum fakat maddi olanağım yok şu Anda malesef.kendi kendime çözmeye çalışıyorum.malesef deymedi hiç bişey planlanan ve istenen gibi olmadı ama bundan sonrası için iyi Olmasını istiyorum sadece .bu Arada bunları okuma zahmetine giren ve cevap yazan iyi kötü tüm Eleştirilere teşekkür ediyorum.tek bi dileğim var Allah kimseye benim yaşadıklarımı yaşatmasın
malesef iste, ben de yazarken dusundum bunu ama... psikologa gitmek epey masrafli, biliyorum :(
ne yapsaniz? mesela, nerede oturuyorsunuz? etrafinizda dernek vb seyler var midir acaba? ya da internnetten arasaniz gonullu size yardim edebilecek bir psikolog bulabilir belki?

calisma imkaniniz var mi? bir sure esinizin annesi oglunuza bakabilir, siz calismaya baslayabilirsiniz. boylelikle hem biraz kafaniz dagilir, hem de biraz paraniz olur destek almak icin.

aklima gelen bir diger sey de gunluk hayatinizi cesitlendirmeniz. biraz olsun sorunlarinizdan uzaklasabilirseniz, daha farkli gozle bakmaya baslarsiniz.

bol sans
 
Empati diyorsunuz ya. Empati yapıyorum kendimi sİzin yerineize koyuyorum ve resmen kendimden iğreniyorum... kocam böyle birşey yapsa evet çocuklarımı ona asla vermem. Bu mecburen bıraktım çocuğumu denilecek bişey değil. Mutsuzmusun boşan kardeşim. Ne diye güzelim kızının hayallerini yıkıyorsun. Onu annesiz bırakıyorsun. Ne hakkın var ona bunu yapmaya. Yazık değil mi neler yaşıyo ne acılar çekiyo. Düştüğü zaman anne dediğinde kim koşuyo kim kaldırıyo. Gerçekten çok sinir oldum. Daha neler yazardım da neyse.....
 
malesef iste, ben de yazarken dusundum bunu ama... psikologa gitmek epey masrafli, biliyorum :KK43:
ne yapsaniz? mesela, nerede oturuyorsunuz? etrafinizda dernek vb seyler var midir acaba? ya da internnetten arasaniz gonullu size yardim edebilecek bir psikolog bulabilir belki?

calisma imkaniniz var mi? bir sure esinizin annesi oglunuza bakabilir, siz calismaya baslayabilirsiniz. boylelikle hem biraz kafaniz dagilir, hem de biraz paraniz olur destek almak icin.

aklima gelen bir diger sey de gunluk hayatinizi cesitlendirmeniz. biraz olsun sorunlarinizdan uzaklasabilirseniz, daha farkli gozle bakmaya baslarsiniz.

bol sans
aslında işe girmek istiyorum fakat henüz hiçbi yerden cevap gelmedi.ama ilk fırsatta gidicem çünkü psikolojim çok bozuldu eskiden daha kolay atlatırım herşeyi ama şimdi gücüm kalmadı sebebi ise yaşama karşı isteksizliğim.duyarlılığınıza çok teşekkürederim ayrıca.kötü yorumlara da kızmadım çünkü haklılar.işte zaten bu yüK benieziyo.ben kızımdan ayrı olduğum hiçbir gün bile içten gülemedim tambişeye sevinecekken aklıma o geliyo ve gözüm doluyo şu an bile.kendisine çok iyi bakılıyo biliyorum ama içim el vermiyo yinede kimse annenin yerini tutamaz
 
Back