merhaba arkadaslar, bu forumu uzun suredir takip ediyorum fakat ancak bugun uye olabildim. Tecrubelerinize ve bilginize ihtiyacim var cunku insan bazen kendi hakkinda dogru karari veremiyo. Veya hata oldugunu dusundugu sey aslinda cok basit birseyken gozunde buyutuyor buyutuyor kocaman yapiyor. Konuya geliyorum Ben yaklasik 8 ay once tanistigim insala 2 ay once nisanlandim ve simdi evlilik planlari yapiyoruz. Dugunumuz Martta. Ben cok mutluyum hersey cok guzel gibi. sozlum cok temiz huylu sevecen ve anlayisli birisi. kendisi insaat muuhendisi iyi bir sirkette calisliyor ailesi durumu iyi yani ve ailesi cok iyi insanlar. bana karsi hep comert ve ileriye donuk hayallerimiz ayni. beni cok seviyor ve deger veriyor, bana asik da diyebiliriz. bana baktiginda sanki dunya duruyor onun icin masumlasiyor birden.bende onu seviyorum, bakislarini anlayisini sevgisini ama icimdeki tereddutlerden dolayi bazen icim o kadar karariyor ki sanki butun bu guzellikler kenara itiliyor ve o tereddutler hakim oluyo iliskimde. Mesele su: ben cok girisken aktif sosyal birisiyim, universite sosyal bilimlerden mezun oldugum icin egitimimin her asamasinda kendimi cok gelistirdim ve kendini ii ifade eden birisi oldugum icin ayrica su an doktora yapiyor oldugum icin toplumda iyi biryer edindim. her konu hakkinda fikrim dusuncem vardir benim her ortama kolay uyum saglarim. entellektuel noktada ailemden de kaynaklanan bir seviye var ve entellektuelligi bilginin gucunu onemisyorum. kendimi ovmus gibi oldum ama derdimi anlatmam icin bu sart:)
nisanlimsa aksine toplumda kendisini cok iyi ifade edemeyen utangac birisi. devamli tereddutlu konusuyor kendine ait saglam fikirleri yok snki ve olsa da kendini ifade etmeye calisirken hep bi kararsizlik icinde bocaliyo. bide unutkanlik var bicok konusulani unutuyo bu da soylenilenleri ii dinlemiyo hissi uyandiriyo bende oysaki elimde degil unutkanliktan diyor. kendi mesleginde cok ii ve gelistirmis kendini ama entelktuel seviyede ayri kutuplardayiz. socratesten bahsetsem o da kim der o derecede yani. Onunla birlikte olunca saatlerce aile hayatindan dugunumuzden isimizden okulumuzdan sevgimizden bahsedebiliyoruz ama ciddi konularda hep bi duraksama oluyo.
Ben sizden bu konuda fikir almak istiyorum:: onun bu huylari evlilik hayatimizi ne derece etkiler? aramizdaki kultur (ifade) farkindan dolayi catisabilir miyiz. iyi bir es ve baba olacak olmasi butun bunlari orter mi. ben ilerde bir topluma girdigimizde onu nasil oldugu gibi kabullenebilirim? kabullenebilir miyim? kendime soruyorum bunlari ama cevap yok. bitirmek de istemiyorum iliskiyi ama bitirmesem de kalbini kirarim bunlardan dolayi ve mutsuz olurum diye korkuyorum. bitse de uzulurum belki pisman olurum diyorum cunku gercekten cok iyi degerli birisi.onunla konustuk bu meseleleri ve o bunlar asilabilecek seyler diyo ama ben tam emin degilim cunku yasi 34 ve karakteri coktan oturmustur.ek bilgi: ben 27 yasindayim bu arada. ikimiz de danimarkanin baskentinde yasiyoruz ve calisiyoru ailelerimiz devamli gorusuyo yakin oldugundan dolayi. guzel geciyo genelde aralari ii. boyle iste..... yorumlariniz icin tesekkur ederim simdiden :92: