Mrb herkese,
Bir konuda fikirlerinizi almak istedim, şahsi bir sorunum degil ama gerçekten çok üzüldüm ve kafama takıldı.
olay şu;
6.sinifta 2 ögrencimin (4ve 1.sinifta 2 kardesleri daha var)anneleri kanser ve çok hızlı ilerlemis, gecen dönem ayaktaydı doktora otobüsle gidiyordu.
Bugün bu kadincagzdan bahsedildi, çok kötüymüş, sürekli acile gidiyormuş, yani son günlerini yaşıyor.son zamanlarda gözleri dahi görmez olmuş.
Bunlari yazarken bile o kadar üzülüyorum ki, Allahm günahlarını affetsin inş, acılarını hafifletsin.
Ananemden biliyorum,özellikle son zamanlarda o kadar agri sancı cekiliyor ki morfin bile ise yaramiyor.
şu anda teyzemin biri de kanser tedavisi göruyor. Hem psikolojik hem sosy hem bedensel cok zor zamanalr geçiriyor.
Belki de yakınlarimda da oldugu icin ben cok etkilendim
.30larinda gencecik kadıncağız bu kadar acılar icinde ölüm döşeginde.
Canimi sıkan şey de şu;
arkdaslardan biri evlerine ziyarete gitmis saolsun. Ortami filan anlatti, herkes basinda agliyormus kadinin , çocuklar pek fazla farkinda degillermis olaylarin kadinin kocasi da demis ki
"keske ben ölseydim, anne bi sekilde idare eder de ben bu çocuklara nasıl bakarım ?"
Babanın bu cumlesi beni hem uzdu hem düşündürdü.
Adamcagiz da cok uzgun, belli ama benm kafama takilan nokta su ;
Yani tamam o kadin bir anne ve vefat edince cocuklar ne olacak diye dusunup uzulebiliriz, kesinlikle de uzulmeliyiz. ama gencecik bir insan hayatinin baharinda o kadar büyük acılar icinde ölümünü beklerken, 'çocuklarin bakıcısı' yok artik ben.nasil bakarim bunlara ' diye düsünmek bana biraz insafsizca geldi?
Hele bi önce kadincagza üzül, esim canim hayat arkadsm gencecik kadincagz hayatinin sonuna geldi.... filan
. Sonra cocuklara nasil bakacaksin düsunursun?
Hayattalar , sagliklilar, herseyin caresi olur?
ya kadinin ölümü hic mi bisey ifade etmiyor?
De ki " ben cocuklarmi bakarim, hem anne hem baba olurum, başa gelen cekilir, Allah in takdiri, ......."
(Adamcgz baska seyler de soylemis olabilir tabi. Hic karisina uzulmuyo filan diye elestirmiyorum. Allah basa vermesin cok zordur.
Adamin bu cumlesi toplumun da genel kanaati gibi sanki? Baska baksa olaylara dikkatli bakarsak yaklasık bu tarz bakis acilari gorebiliriz.
Adamin sahsina bisey demiyorum, genel konusuyorum, bu olay sadece somut bir ornek . )
Yani bu cok pragmatist bir bakis açısı degil mi sizce ?
anne yerine hicbirsey geçemez, ama annesi olmadan da çocuklara bakmak onları sevgisiz birakmamak bu kadar zor olmasin.
Babalar, yakin akraba herkes o cocuklara elinden geleni yapsin da kadincagzin ölümü sırf "cocuklara bakacak kimse kalmadi " diye uzmesin insanlari
. Once insan oldugu icin üzülsünler degil mi ama ?
O kadinin cocuklari olmasa daha az mi üzücü ölümü?
Herkesin bir tanecik canı var, anne olsun olmasın herkesin hayati degerli degil mi?
Geçenlerde kv komusu bir kadin da uzun sure hasta yattiktan sonra vefat etmisti de kocasi 2 ay mi ne oldu evlendi
. Eve bakacak kimse yokmuş!
Lise sonda ve orta2 de 2 cocuklari var ve asla istemediler babalarinin evlenmesini. Buna ragmen adam dinlemedi ve evlendi.eve bakacak birisi gerekmis !
Bu olayda da benzer seyler dusunmustum, yani kadinin degeri evde yaptigi yemek temizlik ve baktigi cocukla olculuyo
. Hic mi vefa diye bisey yok ?
Cok çıkarcı bakis acisi degil mi bunlar ??
Yani once insan miyiz anne mi ??
Ne dusunuyorsunuz ??
Hakli miyim?
Nerelerde yanlis dusunuyorum?