Evet hanımlar, bu konuda fikirlerinizi çok merak ediyorum. Ben, önce çocuklarım diyen bir anneyim. Kendimden önce çocuklar diyorum. Bunun yanlış olduğunu yazan, önce kendimiz diyen anneler, hanımlar görüyorum ve onları da anlamak istiyorum.
Önce çocuklarım derken, her şeyimi onlara göre ayarlamaktan bahsediyorum azıcık bir ihmal olacaksa kendi keyfimden, isteklerimden odun vermeyi tercih eden bir anneyim. Benim annelik tanımim bu. Bu beni mutsuz etmiyor aksine çocuklarım mutlu olunca daha da mutlu oluyorum.
Üç aylık bir bebeğim var mesela, cinsellik evet gerekli evet evliliği ayakta tutan şeylerden belki de en önde geleni ama bebeğimde dil bagi var mesela. Boğulma tehlikesi büyük dedi doktor. Sabaha kadar başındayım ve kocamla cinsellik yaşamam lazım gibi bir düşünce aklımın ucundan bile geçmiyor. Şimdi ben iyi anne kötü bir eş miyim? Kötü essem böyle bir konu için sonsuzkere olurum o ayrı ama bilmiyorum ya. Önce bizciler ve önce cocuklarimcilar siz ne düşünüyorsunuz bu konuda? Eşim bu durumumdan şikayet etmeye başladı, onu da ekleyeyim. Neymiş, hamileliğin son aylarından beri bekliyormuş. Ee kafam cocugumdayken nasıl olacak böyle?
Dert değil belki ama farklı bakış açılarını anlama açısından bence faydalı bir konu olacak. Sevgili
@Mune reytingi yüksek bir topikte acmak istedim konuyu umarım hata yapmamisimdir.
ÖNEMLİ; Diğer konularla alakası yok konumun. Bu konu beni buraya üye olduğumdan beri düşündüren bir konu çünkü anne çocuk boşanma evlilik konularında hep bir taraf önce çocuk diğer taraf önce anne diyor. İki tarafın düşüncelerini merak ediyorum. Ben neredeyim bulmak istiyorum bir yandan da.