Ben zamansız dağ gibi babamı kaybettim. Hiç son günleri gibi değildi. 6 ay oldu ama kendime gelemiyorum. Birine söylemekten korkuyorum ama sabah annemin burnu büyüdüğünü son günleri olduğuna dair içimde his geldi. Sabah beri kendimde değilim. Bazen kendiminde son günü olduğu hissi oluyor arabada kaza yapacak gibi hissediyorum. Birine söylemeye çekiniyorum. Babami kaybettikten sonra kalbinde bir sizi var . Önceden bu sebepten doktora giderdim hastalık konusunda takıntılı bir insanım. Ama bu Kalbimdeki acı galiba. Babamın gidecegini keşke bilseydim diye çok kötü hissettim. Şimdi sanki bana Allah malum etti o yüzden biliyorum ama kimseye soyleyemiyorum gibi geliyor. Bu düşünce belki de stres üzüntü ama ya doğruysa ben napicam?