Olmuyor işte babacığım... Sensizliğe alışamıyorum...


sana tavsiyelerde bulunuyorum ama inan ben de hala ümidimi kesmedim
cok sacma degil mi
halbuki kendi ellerimizle onu topraga gömdük
yolda yürürken genclerin yüzüne bakiyorum
kardesime benziyor mu diye
keske ona cok benzeyen birini görsem
kardesim diye ona sikica sarilsam diyorum
sanki telefon numarasini cevirsem bana cevap verecek gibi geliyor
inanir misin hala onunla ilgili planlar yapiyorum
bize gelse ona su odayi ayarlarim
bu sefer onu suraya gezmeye götürürüm.....
bazen delirdigimi düsünüyorum
ama aklimdan hic cikmiyor inan
kardesim su icmeyi cok severdi
ilk baslarda su bile icemiyordum bogazimda kaliyordu kardesim icemiyor diye
okudugum kur´anlari hediye ederken kardesime su gönderdigimi düsünüyor,biraz ferahliyorum
psikologa gittigin zaman özellikle ilac kullanmak istemedigini söyle
doktor bana da tasiye etti ama
ben istemedim
allah´tan hep sabir dile
 

Gördüm ya son anlarını gördüm
Hastanede annem babanı kaybettik dedi
O an dünya başıma yıkıldı sandım
Ellerimizle gömdük onu, herkes ordaydı
Ama anlam veremiyorum nasıl olur da geri gelmez diye sorup duruyorum kendime
Ya ben ne güzel üniversitede okuyacağım, evlenicem, çocuklarım olacak diyorum
Sonra onsuz bunların ne anlamı var ki diyorum
Tamam hepsi bir gün olacak ama o olmayacak, Onu geri getiremeyeceğim
İnan bazen yolda birisini görsem babama ne kadar da çok benziyor keşke o olsa diyorum
Bazen keşke o ölmeseydi de ben ölseydim diyorum
Sonuçta çabalarım hep boşuna gidiyor
Ümitsizce bu yolda yürüyorum işte...
 
Bende babamı 2004 yılında kaybettim ve hala acısını yüreğimde hissederim çok düşkündüm babama her kız çocuğu gibi...Allah bütün ölmüşlerimize rahmet eylesin...Ama onun yokluğu çok acıı çoookkk özlüyorum babam seni çookk...Mekanın cennet olsun...
 

Sanırım yıllar geçse bile bu acı hep yüreğimde olacak.
Unutamayacağım, sadece alışacağım bu acıyla yaşamaya...
Aminnn, inşallah canım.
Her geçen gün özlemim daha da büyüyor ona.
Allah bütün ölmüşlerimizin mekanını cennet eylesin....
 
Sene 2005...
Ben Lise son'da okuyorum..
Yaş 17... Bir Pazar gunuydu.. Sabah 09:35.
Uyuyordum, içerden garip sesler gelmeye başlamıştı.. Bagırışlar...
Bir anda yataktan fırladım. Yatak odasında babam yatakta can cekişiyor.
O can cekişen yuzu hala gözlerimin önundeee..
KAlp krizi dendi. Yolda hayata gözlerini kapatmış.
17 yaşında babasız kaldım. Evlendm, yoksun kaldım.
Bebegım oldu, babam göremedi evladımı... Erkek bir evladım oldu.
Adını Mustafa Koyduk. Eşimin isteği, bnm mutlulukla kabul ettiğimm..
Görseydi cok severdi bebegımı.. ahh babam ahh..
ÖZLEDİİİMM..
 
güzel hatırla hep onu.
acılar geçmez,unutmak diye de bir şey yoktur sadece daha az hatırlanır zamanla.
üstünü de örtme hiç üzüntünün. ağla, dök içini bir süre ama hayatını devam ettirmek zorundasın. yemek içmek gibi gülmek de zorundasın. sabır diliyorum senin için..
 
Gece gece ağlattınız beni... Ben de babamla ayrı şehirlerde yaşıyorum iş dolayısıyla. Görüşemesek bile nefes aldığını bilmek, uzansam elimi tutacağını bilmek bana güç veriyor. Allah babama uzun ömürler versin. Benden alıp ona versin. Sevi çok seviyorum babacığım
 
Hepimizin başı sağolsun arkadaslar. Bende babami 19 yil once kaybettim. Yokluguna alisamadigim ve hep içimi yakip kavuran bi olay bu. Onu çok özlüyorum. Melek babam benim..
 
yine babalardan biri gitmiş..benim babamada 1 yıl oldu tam.53 yaşındaydı.kalp krizi.aniden sapasağlam adam.aniden gitti içinmi bilmiyorum öldüğünü hala kabul edemiyorum.sanki bir yerlerde yaşıyor.bizi bıraktı gitti ama bir yerlerde yaşıyor.dinmiyor acı alışıyormuşun evet ama özlem artıyor bu sefer.gözlerimi her kapattığımda siması gözümün önündenhiç gitmedi bir yıldır.acı arkadaşım acı.neyseki diyorum iyiki diyorum bir gün hepimizi öleceğiz...inan başka teselli yok...allh rahmet eylesin hepsine..
 

Ah ah herşey oluyor ama eksik oluyor.
Belki bende evlenicem, benimde çocuğum olacak ama eksik olacak. Buruk bir mutlulukla.
Allah hepsinin mekanını cennet eylesin
 
Son düzenleme:

Onu nasıl kötü hatırlarım ki. Daima o gülen yüzüyle aklımda.
Geçmiyor acılar, unutamadım da. Zaman sadece alışmayı öğretiyor...
Gizli gizli ağlamak zorunda kalıyorum hep sırf annem daha çok üzülmesin diye.
Gülemiyorum artık ne zaman gülmeye çalışsam o aklıma geliyor ve çabalamam işe yaramıyor.
Teşekkür ederim, çok sağolun.
 

Allah böyle bir acıyı kimseye göstermesin. Allah babana da sana da uzun ömürler versin.
 
Hepimizin başı sağolsun arkadaslar. Bende babami 19 yil once kaybettim. Yokluguna alisamadigim ve hep içimi yakip kavuran bi olay bu. Onu çok özlüyorum. Melek babam benim..

Keşke geçen bir acı olsa içimdeki. Ne yaparsam yapayım geçmiyor, geçmeyecek de...
 

Bazen gelicek diye bekliyorum, sanki o günleri ben yaşamamışım gibi...
İçimde anlam veremediğim bir umut var. Saçma çok saçma ama bekliyorum bir gün gelicek diye.
Amin canım Allah hepsinin mekanını cennet etsin
 
Açtığın bu konuyla beni de yaklaşık 1,5 yıl önceye götürdün çok iyi bilirim bu duyguyu bende canm babamı kaybettim..çok zor hayat bir şekilde akıp gidiyor ama hep eksik yaşayarak ve savunmasız küçük çocuk gibi hissederek her bir olayda ah babam olsaydı bunlar olmazdı diyerek daha bir hassas daha bir duygusal olarak hayat akıp gidiyor...allah annemi başımdan eksik etmesin allah sağlıkla başımızda olmasını göstersin..bilmiyorum evlimisin annen varmı annenlemi kalıyosun ama..eğere annen varsa annene allah uzun ve hayırlı ömürler versin..
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…