Önünüzde sınav için oğlunuzdan çalacağınız 3-5 sene yok ki 1 ay var . Sınava odaklanın .Her şeyi toparlarsınız merak etmeyin . Ben de mali müşavirlik sınavı için 3,5 ay gece gündüz çalıştım . Yemek yapmadım , temizlik yapmadım . Uykusuzluktan kahve içmekten , ayakta kalmaya çalışmaktan bitap düştüm . Çocuklarıma bakamadım . Ama hepsi geçti . Sizin de geçecek . Merak etmeyin .merhaba kk
2,5 yaşındaki oğlum 1,5 ay önce kreşe başladı ben de çalışmaya ve akşamları da ders çalışmam gerekiyor( onun öncesinde gece gündüz birlikte dolu dolu 2 yılı aşkın bir zaman geçirdik şükür ama şu 1 aydır oğlumla pek vakit geçiremiyorum.. gündüz babası kreşe bırakıyor o alıyor sonra ben işten gel biraz oyna tekrar ders çalış,gerçekten o kadar az görüyoruz ki birbirimizi.. eşim beni ben oğlumu ihmal ediyorum ve bu hiç adil değil..
bu sabah üzerini değiştirmemi istemedi yanına gelmemi istemedi,onu istemediğimi ya da sevmediğimi mi düşünüyor bilmiyorum hep itti beni..( bunları yazarken bile ağlıyorum
Herşey o kadar arap saçına döndü ki ne kendime ne oğluma vakit ayırabiliyorum ne de hakkıyla ders çalışabiliyorum.. ağlamakla ğeçiyor oğlumu kendimden uzaklaştırıq ders çalışmam gereken zamanlar da.. ve bu daha 1 ay böyle olmak zorunda.. çok üzülüyorum onun psikolojisini bozduğumu düşünüyorum ğece boyunca anne anne.. yanından gitmemi istemiyor ama uyandığı zamandan itibaren beni itiyor..(
Evliliğim sıfır etkileşim sıfır iletişim değişik bir hal aldı.. ben kendimi tamamen saldım bir sürü kilo aldım hantallaştım her yerim ağrıyarak uyanıyorum.. kendim için çıkıp bi yürüyüş yapmak vicdan azabına dönüşüyor oğlumla vakit geçirmek varken niye bu diyorum.. oğluma da kendimiyüzde yüz veremiyorum aklım sınavda,çünkü çok hayati meslek hayatım buna bağlı, kendime bakmak gelmiyor içimden, verdiğim değil alabileçegim ilişkiler istiyorum örneğin eş ilişkisi,bir sohbet biraz anlaşılmak o da yok,derdimi anlattığımda dinleyeçek anlayacak bir annem de yok,o hep dertlidir sormaz bile,anne olunca annemi anlayacağım yerde ona daha da çok kızıyorum içimde eşime ve anneme büyük bir öfkem var dinmiyor..
Bütün bu fedakarlıkların oğluma yansıması da herşeyin tuzu biberi oldu.. herşeyin üstesinden nasıl geleceğim nasıl oğlumla ilişkimi düzenleyeçeğim bilmiyorum,değerli yorumlarınıza ihtiyacım var mutlaka benzer şeyler yaşıyoruzdur.. sağlıcakla kalın
Yapıcı yorumunuzdan ötürü teşekkür ederim.. aynı yollardan geçmiş biri olarak bunları söylemeniz çok değerli benim için..Önünüzde sınav için oğlunuzdan çalacağınız 3-5 sene yok ki 1 ay var . Sınava odaklanın .Her şeyi toparlarsınız merak etmeyin . Ben de mali müşavirlik sınavı için 3,5 ay gece gündüz çalıştım . Yemek yapmadım , temizlik yapmadım . Uykusuzluktan kahve içmekten , ayakta kalmaya çalışmaktan bitap düştüm . Çocuklarıma bakamadım . Ama hepsi geçti . Sizin de geçecek . Merak etmeyin .
Evet haklısınız öfkeliyim ben de fark ettim bazı yonumlara cevap vermek yerine yok sayabilirim ama şuan o kafada değilimgüncel hayatta yaşadığınız siniri buraya da yansıtmışsınız. Evet söylenecek tavsiye belli ama öncesinde sakin olun. İşten gelince önce çocuğunuzla vakit geçirin size de iyi gelir zaten birbirinizi özlüyorsunuz. Eşinize olan öfkenizi azaltıp biraz siz sohbet etmeye çalışın tatlı dille. Her şey çözülür umarım
Evet ben de annemeyalvardım ama gelemem dedi türlü bahaneler uydurdu bir gün icin bile ğelmesiri de geçtim bir kez olsun neyin var diye arayıp sormadı.. sadece para konuları için arar allah yokluğunu göstermesin ama çok kızgınım ona daBence sabahları (insanin acelesi oluyor evet ama yinede) 10 dakikayi sirf oğlunuza sarilip kokluyarak geçirin. Çok sevdiğinizi söyleyin. Biz her sabah öyle kalkarız oğlumla. Sizin oğlunuzla yaşıt. Sonra imkan buldukça dışarı çıkıp beraber birseyler yapın sevdiği. Saatlerce olmasına gerek yok. Kısa markete gidip sevdiği birseyi almak da olabilir. Oğlunuz hem kreşe başlamış hem sizin zamaniniz az. Yani sizin itmesi kendisinin de itilmiş hissetmesinden. Bunu toparlarsiniz. Esinizin imkanı varsa oda oglunuzla birseyler yapsın. Bir ay kalmış. Ama genelde anneler böyle durumda yalnız kalıyor. Bana da bu aralar kimse yardim etmiyor. Esimin çalışma saatleri uzun, yardim etmeye istese bile fazla vakti yok. Ailem desen kimse kapımı calmaz (ablam sorar ama bebegi küçük) . Diğerleri hep benden dertli ve bana gelip yardim etmek sanki dünyanın en zor işi. Yani yalnızlığınizi anlıyorum
karşımda mutlu bir kadın ğörüyorum ve bence eşinizle etkileşimde olmanızın büyük payı var sizin adınıza çok sevindim allah mutluluğunuzu daim etsin yavrunuzla eşinizleyüksek lisans öğrenciyisim aralık 7 e kadar girmem gereken 2 sınav 3 makale 1 proje ve raporu bugün ödev teslimim var. ayrıca 8 gün sonra açıköğretim sınavım (hadi bunu salla) hepsini de yapmayı umuyorum ve en önemlisi bebem var. yani benzer durumdayız. eşimin uzun ve abuk sabuk bir çalışma düzeni ne zaman geleceği belli değil. işten gelince en en en önce oğlumla ilgileniyorum. oynuyorum meyve soyup yiyoruz. dans ediyoruz. beraber markete gidiyoruz. sonra oğlum 10 gibi yatıyor inadı tutmazsa. o arada eşim geliyor bir yarım saat bir saat onunla oturup saat 11 de ders yapmaya başlıyorum. yatışım gece 1-2 artık allah ne verdiyse ama diyorum ki 1 aydan az kaldı biraz sabret. bu arada bir yandan kod yazıp bir yandan kocamla lak lak ediyoruz. çay kahve içiyoruz. bende günler böyle sana ne kadar yardımı olur bilmem ama benim durum bu.
Çok güzel bir yorum olmuş çok teşekkürlermerhaba, cok sevdiginiz biri iki sene surekli birlikte olsa ve aniden bir ay uzaklassa siz de bu duruma tepki gosterirsiniz. biraz daha sakin olmaya, empati kurmaya calisin. oglunuz tepkili ve siz bu durumu onunla konustunuz mu? belki sizi anlamiycagini dusunursunuz ama bence pes etmeyin sozler olmasa bile duygular cok onemli. surekli birlikte olup asla iyi bir bag kuramayan anne cocuklar var.gun icerisinde cok kaliteli bir saat oglunuzla gecirseniz bile bunun yararini hissedersiniz. yuruyuse oglunuzla cikabilirsiniz, birlikte bisiklet surup top oynayabilirsiniz. hem siz de egzersiz yapmis olursunuz. ya da gununuzu planlamayi deneyin. biraz daha erken uyanip yuruyuse cikmak olabilir. biraz kendinizi dinleyin. bunlar size ne hissettiriyor? vucudunuz agri olarak size tepki gosteriyor, bunlara kulak verin. hicbirsey bir anda duzelmez ve boyle zamanlarda kriz yonetimi cok onemlidir. tabiki de cok zorlanacaksiniz ama ufak tefek mutluluklar, guzel anlar biriktirmeye calisin. hem bu sinaviniza motivasyon olarak geri de doner. kendinize ve sevdiklerinizi az da olsa zaman verin. size basarilar diliyorum. umarim hersey gonlunuzce olur <3
Bu konuyu aile terapisti ve pedagoga giderek hallddebilirsiniz. Onlar daha kalici cozum sunarlar. Sabahlari evden gitceginizi bildigi icin itiyor sizi.merhaba kk
2,5 yaşındaki oğlum 1,5 ay önce kreşe başladı ben de çalışmaya ve akşamları da ders çalışmam gerekiyor( onun öncesinde gece gündüz birlikte dolu dolu 2 yılı aşkın bir zaman geçirdik şükür ama şu 1 aydır oğlumla pek vakit geçiremiyorum.. gündüz babası kreşe bırakıyor o alıyor sonra ben işten gel biraz oyna tekrar ders çalış,gerçekten o kadar az görüyoruz ki birbirimizi.. eşim beni ben oğlumu ihmal ediyorum ve bu hiç adil değil..
bu sabah üzerini değiştirmemi istemedi yanına gelmemi istemedi,onu istemediğimi ya da sevmediğimi mi düşünüyor bilmiyorum hep itti beni..( bunları yazarken bile ağlıyorum
Herşey o kadar arap saçına döndü ki ne kendime ne oğluma vakit ayırabiliyorum ne de hakkıyla ders çalışabiliyorum.. ağlamakla ğeçiyor oğlumu kendimden uzaklaştırıq ders çalışmam gereken zamanlar da.. ve bu daha 1 ay böyle olmak zorunda.. çok üzülüyorum onun psikolojisini bozduğumu düşünüyorum ğece boyunca anne anne.. yanından gitmemi istemiyor ama uyandığı zamandan itibaren beni itiyor..(
Evliliğim sıfır etkileşim sıfır iletişim değişik bir hal aldı.. ben kendimi tamamen saldım bir sürü kilo aldım hantallaştım her yerim ağrıyarak uyanıyorum.. kendim için çıkıp bi yürüyüş yapmak vicdan azabına dönüşüyor oğlumla vakit geçirmek varken niye bu diyorum.. oğluma da kendimiyüzde yüz veremiyorum aklım sınavda,çünkü çok hayati meslek hayatım buna bağlı, kendime bakmak gelmiyor içimden, verdiğim değil alabileçegim ilişkiler istiyorum örneğin eş ilişkisi,bir sohbet biraz anlaşılmak o da yok,derdimi anlattığımda dinleyeçek anlayacak bir annem de yok,o hep dertlidir sormaz bile,anne olunca annemi anlayacağım yerde ona daha da çok kızıyorum içimde eşime ve anneme büyük bir öfkem var dinmiyor..
Bütün bu fedakarlıkların oğluma yansıması da herşeyin tuzu biberi oldu.. herşeyin üstesinden nasıl geleceğim nasıl oğlumla ilişkimi düzenleyeçeğim bilmiyorum,değerli yorumlarınıza ihtiyacım var mutlaka benzer şeyler yaşıyoruzdur.. sağlıcakla kalın
Bende çalışıyorum 1 yasındakı bebegım 8 de, 9 yasındakı oğlum 9 da uyuyorMuhtemelen ev hanımısınız,yapmalısınğz etmelisinizle olmuyor işte,22:30 da uyuyor ve birlikte Uyumazsak uyumuyor diyorum, anlamaya çalışmak değil yargılamak için okuduğunuz belli
Evet ben de annemeyalvardım ama gelemem dedi türlü bahaneler uydurdu bir gün icin bile ğelmesiri de geçtim bir kez olsun neyin var diye arayıp sormadı.. sadece para konuları için arar allah yokluğunu göstermesin ama çok kızgınım ona da
Bugün onun için bişey alın bu oyuncak yada kitap olabilir ama beraber oynayacaginiz bir şey olmasına dikkat edin çok degilki sadece akşam yarım saat onunla birebir zaman geçirmek yeterli onun için ama bu TV izlemek yada odayı toparlarken konuşmak şeklinde değil sadece onunla ilgileneceginiz bir vakit olmalı .. eşiniz çocuğunuz ve siz saklambaç bile oynayabilirsiniz ... Mesguliyetinizi anlıyorum ama günde yarım saat ayrılabilir bir vakit . Ayrıca üzülmeyin çocuklar kin tutmayi bilmezler siz gerekeni yaptığınızda oda sımsıcak karşılayacak sizi ..merhaba kk
2,5 yaşındaki oğlum 1,5 ay önce kreşe başladı ben de çalışmaya ve akşamları da ders çalışmam gerekiyor( onun öncesinde gece gündüz birlikte dolu dolu 2 yılı aşkın bir zaman geçirdik şükür ama şu 1 aydır oğlumla pek vakit geçiremiyorum.. gündüz babası kreşe bırakıyor o alıyor sonra ben işten gel biraz oyna tekrar ders çalış,gerçekten o kadar az görüyoruz ki birbirimizi.. eşim beni ben oğlumu ihmal ediyorum ve bu hiç adil değil..
bu sabah üzerini değiştirmemi istemedi yanına gelmemi istemedi,onu istemediğimi ya da sevmediğimi mi düşünüyor bilmiyorum hep itti beni..( bunları yazarken bile ağlıyorum
Herşey o kadar arap saçına döndü ki ne kendime ne oğluma vakit ayırabiliyorum ne de hakkıyla ders çalışabiliyorum.. ağlamakla ğeçiyor oğlumu kendimden uzaklaştırıq ders çalışmam gereken zamanlar da.. ve bu daha 1 ay böyle olmak zorunda.. çok üzülüyorum onun psikolojisini bozduğumu düşünüyorum ğece boyunca anne anne.. yanından gitmemi istemiyor ama uyandığı zamandan itibaren beni itiyor..(
Evliliğim sıfır etkileşim sıfır iletişim değişik bir hal aldı.. ben kendimi tamamen saldım bir sürü kilo aldım hantallaştım her yerim ağrıyarak uyanıyorum.. kendim için çıkıp bi yürüyüş yapmak vicdan azabına dönüşüyor oğlumla vakit geçirmek varken niye bu diyorum.. oğluma da kendimiyüzde yüz veremiyorum aklım sınavda,çünkü çok hayati meslek hayatım buna bağlı, kendime bakmak gelmiyor içimden, verdiğim değil alabileçegim ilişkiler istiyorum örneğin eş ilişkisi,bir sohbet biraz anlaşılmak o da yok,derdimi anlattığımda dinleyeçek anlayacak bir annem de yok,o hep dertlidir sormaz bile,anne olunca annemi anlayacağım yerde ona daha da çok kızıyorum içimde eşime ve anneme büyük bir öfkem var dinmiyor..
Bütün bu fedakarlıkların oğluma yansıması da herşeyin tuzu biberi oldu.. herşeyin üstesinden nasıl geleceğim nasıl oğlumla ilişkimi düzenleyeçeğim bilmiyorum,değerli yorumlarınıza ihtiyacım var mutlaka benzer şeyler yaşıyoruzdur.. sağlıcakla kalın
Ben burda tavsiye göremedim!! Bazı insanlar gerçekten kötü kalpli!!