Oğlum beni istemiyor :((

1 saat de olsa oglun ve esinle kaliteli zaman gecir aksamlari.
Gece yine sen uyut.
Sonrasi derse odaklan madem hayati bir sinav

Yapacak cok fazla da sey yok
Sen bu kadar yogunken esinin de senden uzaklasmasi normal

Bazen boyle donemler olabiliyor
Sabret.
Allah hastalik vermesin gerisi duzeliyor illa ki:KK66:
 
Enerjisi nereye verirseniz oraya akar önce inanın hucrelerinize ben her şeyi yaparım komutu vererek başlayın gece yatarken içinizden sınavı başaracağım diyin, bir şeyler başarmak sizi toparlar emin olun. Boğazınızi tutun dengeli beslenin ev işi yapmayın lütfen. Sevgi ve kendiniz için bir şeyler başarıp mutlu olmaktan başka bir şey düşünmeyin kocaniza gelince , eşler pek umrumda değil onu nasıl bilirseniz öyle halledin.
 
Evet ben de annemeyalvardım ama gelemem dedi türlü bahaneler uydurdu bir gün icin bile ğelmesiri de geçtim bir kez olsun neyin var diye arayıp sormadı.. sadece para konuları için arar allah yokluğunu göstermesin ama çok kızgınım ona da
Bir ay insan yardımcı olabilir sağlık sorunu yoksa.
Neyse,nasıl olsa bugünler geride kalacak,çocuğunuza sadece ona ait,gergin olmadığınız bir 20 dk ayırırsanız o zaten kendi oyunlarına dalacaktır,biraz sabır..
 
Bendede durum pek farklı değil. Çocuklar iki hafta hastaydi. Yalnız baktım. Kimse bir gelip "ne yaptınız" demedi. Insan bunalıyor bazen. Tek sohbet edebilecek biri olsun evde. Yani kimsenin gelip işlerimi yapsın gibi bir beklentim yok zaten. Ama bu kadar yalnız birakilmak da gerçekten üzüyor. Ben gitsem gittim, ama kapımı calan yok. Yanı kızmak da istemiyorum, ama kırgınım
Ama insanlar da ne yapacağını bilemiyor kio_OBelki de"çocuklarım hasta,benim işim varken sohbet etmeye gelmişler,oysa başımı kaşıyacak vaktim yok"diyecektiniz.
Ha ben olsam komşum da olsa yardımcı olurum,ama insan tam tanımadığı kişilerin tepkilerini kestiremez,aileyi katmıyorum tabii.
 
merhaba kk
2,5 yaşındaki oğlum 1,5 ay önce kreşe başladı ben de çalışmaya ve akşamları da ders çalışmam gerekiyor :KK43:( onun öncesinde gece gündüz birlikte dolu dolu 2 yılı aşkın bir zaman geçirdik şükür ama şu 1 aydır oğlumla pek vakit geçiremiyorum.. gündüz babası kreşe bırakıyor o alıyor sonra ben işten gel biraz oyna tekrar ders çalış,gerçekten o kadar az görüyoruz ki birbirimizi.. eşim beni ben oğlumu ihmal ediyorum ve bu hiç adil değil..
bu sabah üzerini değiştirmemi istemedi yanına gelmemi istemedi,onu istemediğimi ya da sevmediğimi mi düşünüyor bilmiyorum hep itti beni.. :KK43:( bunları yazarken bile ağlıyorum
Herşey o kadar arap saçına döndü ki ne kendime ne oğluma vakit ayırabiliyorum ne de hakkıyla ders çalışabiliyorum.. ağlamakla ğeçiyor oğlumu kendimden uzaklaştırıq ders çalışmam gereken zamanlar da.. ve bu daha 1 ay böyle olmak zorunda.. çok üzülüyorum onun psikolojisini bozduğumu düşünüyorum ğece boyunca anne anne.. yanından gitmemi istemiyor ama uyandığı zamandan itibaren beni itiyor.. :KK43:(
Evliliğim sıfır etkileşim sıfır iletişim değişik bir hal aldı.. ben kendimi tamamen saldım bir sürü kilo aldım hantallaştım her yerim ağrıyarak uyanıyorum.. kendim için çıkıp bi yürüyüş yapmak vicdan azabına dönüşüyor oğlumla vakit geçirmek varken niye bu diyorum.. oğluma da kendimiyüzde yüz veremiyorum aklım sınavda,çünkü çok hayati meslek hayatım buna bağlı, kendime bakmak gelmiyor içimden, verdiğim değil alabileçegim ilişkiler istiyorum örneğin eş ilişkisi,bir sohbet biraz anlaşılmak o da yok,derdimi anlattığımda dinleyeçek anlayacak bir annem de yok,o hep dertlidir sormaz bile,anne olunca annemi anlayacağım yerde ona daha da çok kızıyorum içimde eşime ve anneme büyük bir öfkem var dinmiyor..
Bütün bu fedakarlıkların oğluma yansıması da herşeyin tuzu biberi oldu.. herşeyin üstesinden nasıl geleceğim nasıl oğlumla ilişkimi düzenleyeçeğim bilmiyorum,değerli yorumlarınıza ihtiyacım var mutlaka benzer şeyler yaşıyoruzdur.. sağlıcakla kalın
Öncelikli oğlun olmalı sınav derken çalışma is hayatı derken çocuğun psikolojisini bozmak uzeresiniz 2.5 yaşındaki çocuğun yeri annesi bence o sizi cok özlüyor o çocuğun ilgiye sevgiye birlikte vakit geçirmeye ihtiyacı var ben bile burdan o çocuğa acidim şimdi böyleyse ilerisini düşünemiyorum onda iyilestirilmeyecek yaralar birakacaksiniz bu gidisle
 
Birkaç ay önce ben de seninkiyle yaşıt olan kızımı kreşe gönderme “girişiminde” bulundum. Düzenli bir çalışma hayatım olmadığı için mecburi değildi. Çocuk aynı senin oğlan gibi bana düşman kesildi. Belki hata ettim bilmiyorum ama ben kreş fikrinden şimdilik vazgeçtim. Senin böyle bir seçeneğin olmadığını biliyorum. Ama hislerini çok iyi anlıyorum.

Çalışan bir anne, evli bir kadın için 24 saat yetmiyor arkadaş, yetmiyor!! İşe mi gideceksin, çocukla mı ilgileneceksin, az mı ilgilendin, suçluluktan kıvran dur. Çocuk seni itsin, “anne git” desin, otur ağla. Bu hengame içerisinde kendini zaten unut. Her gün yorgunluktan bayıl ama kendini yine de yetersiz hisset.

Maalesef birçok kadın bu durumda. Anne olunca o suçluluk duygusu otomatikman devreye giriyor, her olumsuzlukta pusuya yattığı yerden çıkıyor.

Arkadaşlar güzel tavsiyeler vermiş. Çocuğa her gün dolu dolu 1 saat ayırsan, hemen farkı görürsün. Uykudan daha ne kadar feragat edebilirsin bilmiyorum ama çocuktan geç yatıp, çocuktan erken kalkarak dersini çalış, kendine zaman ayır. Koca kısmını bilemiyorum ben, o konu önem sıralamamda daima sonda :)
 
Made bir ay kaldı madem bu kadar zaman ve emek harcadiniz en azından değsin yaptığınız şeye. Daha çok odaklanın ve o sınavı kazanın.

Iki sevgi, gezi bir oyuncak aranızdaki bağı yeniden kurar.
Endişelenmeyin.

Sürekli annesiyle beraberdi. Az görmeye başlayınca tepki veriyor. Sevgi azalması ya da istememe durumu değil bu.

Sınavı kazanın , kiloda verirsiniz, bakımda olur.
 
Öncelikli oğlun olmalı sınav derken çalışma is hayatı derken çocuğun psikolojisini bozmak uzeresiniz 2.5 yaşındaki çocuğun yeri annesi bence o sizi cok özlüyor o çocuğun ilgiye sevgiye birlikte vakit geçirmeye ihtiyacı var ben bile burdan o çocuğa acidim şimdi böyleyse ilerisini düşünemiyorum onda iyilestirilmeyecek yaralar birakacaksiniz bu gidisle

Bir iki aylık anneden uzaklık yara yapmaz. Çünkü aynı yerdeler. Gece görüyor. Gündüz az da olsa görüyor.

Yara kötü davranilan çocuklarda oluşur

Yarım saatte olsa sevgi eksikliği yok ki.
 
Muhtemelen ev hanımısınız,yapmalısınğz etmelisinizle olmuyor işte,22:30 da uyuyor ve birlikte Uyumazsak uyumuyor diyorum, anlamaya çalışmak değil yargılamak için okuduğunuz belli

10 bucuktami uyuyor??? 2 bucuk yaşindaki cocuk?? :KK57:

Lütfen bu sinavdan sonra cocugunuza uyku eğitimi verin. 10 bucuk o yaştaki cocuk için cok gec. Ve sizsiz gayet uyuyabiliyor. Milyonlarca cocuk bunu yapiyor. Siz onun duygu sömürüsüne inaniyorsunuz. Pedagog desteği ile hepsini yapabilirsiniz.

Gelelim şimdiki probleme. Uzmanlar zamanin niceliği değil, niteliği önemli olduğunu söylüyorlar. Yani siz oğlunuz ile yarim saat olsa bile dolu dolu geçirirseniz bu bile yeter olur.

Ve sadece 1 ay kalmiş daha. Bu sitede 2 aylik bebek ile çalişanlar var. Çocuk bunu ilerde unutacak gidecek. Herşeyi dramatikleştirmeye gerek yok. O sinava odaklanin siz. Ülkenin durumu malum. Oğlunuz bunu atlatacak fakat bu sinav ile siz geleceğini maddi anlamda değistirebilirsiniz.

Sikin biraz dişinizi. Ağlamayin. Gerekirse annenlere gidin ders çalişmak için. Sinavdan sonra gerekirse 1-2 gün tatil alin ve oğlunuz ile gezin. Kendinizide bu şekilde ödüllendirmiş olursunuz.

Kilonuzuda şimdi hiç kafaya takmayin. Verirsiniz siz daha. Sinava odaklanin sonrasi çorap sökügü gibi gelir zaten.
 
Ama insanlar da ne yapacağını bilemiyor kio_OBelki de"çocuklarım hasta,benim işim varken sohbet etmeye gelmişler,oysa başımı kaşıyacak vaktim yok"diyecektiniz.
Ha ben olsam komşum da olsa yardımcı olurum,ama insan tam tanımadığı kişilerin tepkilerini kestiremez,aileyi katmıyorum tabii.

Ben aslında başka şehirde yaşıyordum eşimle. Babam seneler önce vefat ettiği için ve kardeşlerim okuduğu için annemin olduğu şehire taşındık yalnız kalmasın diye. Yani burda arkadaşım felan yok.Ailem (annem ve ablalarim var, kardeslerim baska yerde) var sadece. Ben senelerce ailemin tüm işleri ilgilendim. Herkesin elinden tuttum, ama darda kalınca kimsenin bi kapımı çalmamasi acayip zoruma gitti. Çocuklar kusuyor ishal, kac kez üst baş değiştirmek zorunda kaldım, banyo yaptırdim. Annemde "çocukları al gel özledik" dedi mesela o sirada. Ya özlediyseniz siz bi kalkın gelin. Yani ben belki bu konuda toafim ama son haftalar o kadar zor geçti ki yine kilo vermişim. Bugün ablama söyledim kırgın olduğumu oda "yapacak birsey yok" diye gecistirdi. Ben ne diye buralara geldim diye sorguluyorum şimdi.uzakta olsam bu kadar zoruma gitmez.
 
Ben aslında başka şehirde yaşıyordum eşimle. Babam seneler önce vefat ettiği için ve kardeşlerim okuduğu için annemin olduğu şehire taşındık yalnız kalmasın diye. Yani burda arkadaşım felan yok.Ailem (annem ve ablalarim var, kardeslerim baska yerde) var sadece. Ben senelerce ailemin tüm işleri ilgilendim. Herkesin elinden tuttum, ama darda kalınca kimsenin bi kapımı çalmamasi acayip zoruma gitti. Çocuklar kusuyor ishal, kac kez üst baş değiştirmek zorunda kaldım, banyo yaptırdim. Annemde "çocukları al gel özledik" dedi mesela o sirada. Ya özlediyseniz siz bi kalkın gelin. Yani ben belki bu konuda toafim ama son haftalar o kadar zor geçti ki yine kilo vermişim. Bugün ablama söyledim kırgın olduğumu oda "yapacak birsey yok" diye gecistirdi. Ben ne diye buralara geldim diye sorguluyorum şimdi.uzakta olsam bu kadar zoruma gitmez.
Haklısınız,uzaktayken her türlü üstesinden gelinmek zorunda,ama yakınken acil zamanda destek bekler insan.
Bir kahve ve laflamak bile iyi gelir bazen.
 
Aynen.. Yoksa eşim bana "yardımcı tut istersen" dedi. Ama aile desteği başka oluyor işte.
Bir kez ben de çocuklarımla hastalanmıştım.
Annem"gelin de bakalım size burada"demişti,30dklık mesafedeyiz.
Oysa seriliydik yataklarda.
Evim o zaman küçüktü,belki ondan gelmedi ama evden çıkacak durumda değildim ki.
Yine de bin güçlükle çocuklarıma baktım,ama kendime bakamadım tabii.
O zamandır dusturumdur"tırnağın varsa başını kaşı"sözü:)
 
merhaba kk
2,5 yaşındaki oğlum 1,5 ay önce kreşe başladı ben de çalışmaya ve akşamları da ders çalışmam gerekiyor :KK43:( onun öncesinde gece gündüz birlikte dolu dolu 2 yılı aşkın bir zaman geçirdik şükür ama şu 1 aydır oğlumla pek vakit geçiremiyorum.. gündüz babası kreşe bırakıyor o alıyor sonra ben işten gel biraz oyna tekrar ders çalış,gerçekten o kadar az görüyoruz ki birbirimizi.. eşim beni ben oğlumu ihmal ediyorum ve bu hiç adil değil..
bu sabah üzerini değiştirmemi istemedi yanına gelmemi istemedi,onu istemediğimi ya da sevmediğimi mi düşünüyor bilmiyorum hep itti beni.. :KK43:( bunları yazarken bile ağlıyorum
Herşey o kadar arap saçına döndü ki ne kendime ne oğluma vakit ayırabiliyorum ne de hakkıyla ders çalışabiliyorum.. ağlamakla ğeçiyor oğlumu kendimden uzaklaştırıq ders çalışmam gereken zamanlar da.. ve bu daha 1 ay böyle olmak zorunda.. çok üzülüyorum onun psikolojisini bozduğumu düşünüyorum ğece boyunca anne anne.. yanından gitmemi istemiyor ama uyandığı zamandan itibaren beni itiyor.. :KK43:(
Evliliğim sıfır etkileşim sıfır iletişim değişik bir hal aldı.. ben kendimi tamamen saldım bir sürü kilo aldım hantallaştım her yerim ağrıyarak uyanıyorum.. kendim için çıkıp bi yürüyüş yapmak vicdan azabına dönüşüyor oğlumla vakit geçirmek varken niye bu diyorum.. oğluma da kendimiyüzde yüz veremiyorum aklım sınavda,çünkü çok hayati meslek hayatım buna bağlı, kendime bakmak gelmiyor içimden, verdiğim değil alabileçegim ilişkiler istiyorum örneğin eş ilişkisi,bir sohbet biraz anlaşılmak o da yok,derdimi anlattığımda dinleyeçek anlayacak bir annem de yok,o hep dertlidir sormaz bile,anne olunca annemi anlayacağım yerde ona daha da çok kızıyorum içimde eşime ve anneme büyük bir öfkem var dinmiyor..
Bütün bu fedakarlıkların oğluma yansıması da herşeyin tuzu biberi oldu.. herşeyin üstesinden nasıl geleceğim nasıl oğlumla ilişkimi düzenleyeçeğim bilmiyorum,değerli yorumlarınıza ihtiyacım var mutlaka benzer şeyler yaşıyoruzdur.. sağlıcakla kalın

1 ayda mı bu hale geldiniz cidden?
 
Bir iki aylık anneden uzaklık yara yapmaz. Çünkü aynı yerdeler. Gece görüyor. Gündüz az da olsa görüyor.

Yara kötü davranilan çocuklarda oluşur

Yarım saatte olsa sevgi eksikliği yok ki.
Bana bu bir aylık bir süreçten daha uzun geldi ve bunun devamıda gelecek gibi çünkü çalışmak zorunda bi yandan sınava çalışıyor eşinden destek yok kendini fiziksel anlamda yetersiz buluyor kilo aldığını söylemiş kendini toparla ması uzun sürer ailesi veya eşi destek çıkmazsa kendisi işin içinden uzun süre çıkamaz ki öyle görünüyor bu süreç çocuğu etkileyebilir anlatmak istediğim bu
 
Bir kez ben de çocuklarımla hastalanmıştım.
Annem"gelin de bakalım size burada"demişti,30dklık mesafedeyiz.
Oysa seriliydik yataklarda.
Evim o zaman küçüktü,belki ondan gelmedi ama evden çıkacak durumda değildim ki.
Yine de bin güçlükle çocuklarıma baktım,ama kendime bakamadım tabii.
O zamandır dusturumdur"tırnağın varsa başını kaşı"sözü:)

Aynen bendede öyle oldu. Bide üstüne" Ne var ki bunda. Cocuklari arabalarına koy getir uzak değil ya" dedi. Ikisinden biri ya kusuyor, yada altına yapıyor yani devamli yeni kiyafet lazım. O halde nereye gidilir. Ama bana da iyi bir ders oldu. Senelerce herkese yardım edip durdum, bu saatdan sonra oda zor biraz. Ben aslında en cok normal bir aile ortamı özlüyorum sanırım.
 
Cocugunuz uyuduktan sonra ders calismalisiniz. Takdir edersiniz ki 2,5 yasindaki cocuk sizin kariyerinizi,akademik basarinizi dusunemez,hesap edemez. Onun tek dusundugu annesinin babasinin ona olan ilgisi. Yazik cocuga uzuldum. Gec yatin,erken kalkin ama cocugunuz su anda oncelikli olmali. Ben calismiyorum evdeyim, bir suredir de hem meslegimle ilgili hem de gonullu islerim oluyor,cocugum uyuyunca yapiyorum.
 
Yahu arkadaşım sen sadece bir insansın , doğaüstü güçleri olan bir varlık değilsin.Oğlunun tavrı üzücü , ben olsam ben de üzülürdüm.Ama sen de haklısın.Kendine bu kadar yüklenme.Kiloymuş da bilmem neymiş de boşver yahu.Her boş anı oğlunla değerlendirebilirsin.Eşinden de biraz yardım iste , ev işleri vs için.Neyse ki sınava az kalmış , 1 buçuk ay çok uzun bir süre değil.Sabret.
 
Ben doktora yaparken hem calisiyordum hem de oglum, ev hepsi bir arada goturmeye ugrasiyordum. Cok zor bilirim. Kimse de yardimci olmadigi gibi bir de herseyi sizden beklerler. Herseyi dort dortluk yapmak zorunda degilsiniz bunu unutmayin.
Cocugunuzla ne kadar cok vakit gecirdiginiz de degil onemli olan, ne kadar kaliteli vakit gecirdiginiz onemli. Az olabilir ama dolu dolu olsun.
Esinizle de iletisiminiz bitmis. Iletisimi kesmeyin. Esinizden de destek ve yardim isteyin. Merak etmeyin su akip yolunu buluyor. Hersey olmasi gerektigi gibi oluyor. Siz psikolojinizi bozmayin. Esiniz ve oglunuzla hafta sonu bir saat olsun bir aktivite ayarlayin, hep beraber vakit gecirin.
 
X