Gerçekten hiç yanlış anlayacak bir şey yok
Siz de yanlış anlamayın ama düşünmeden konuşulacaksa sözcük israf edilmemeli!
Çok merak ediyorum siz çocuğunuza ne kadar zaman ayırıyorsunuz,mükemmel anne
Gerçekten hiç yanlış anlayacak bir şey yokGaliba oğlunuz da tam olarak böyle hissediyor.yanlış anlamayın ama bence bir annenin önceliği çocuğu olmayacak yada olamayacaksa,dünyaya çocuk getirmek için acele etmemeli.
Nicin bu kadar alingansiniz? Fikir almak icin konu aciyorsunuz,sanki kufretmisim gibi de dalga geciyorsunuz. Ayip. Gayet seviyeli sekilde fikir verdim halbuki.Ben annesi olarak üzülmüyorum siz üzülüyorsunuz ne kadar düşüncelisiniz..
Ben oglunuzun probleminin kresle ilgili olabilecegini düşündüm.bence orayi sevmedi ve tabiri caizse biraz huysuzlasti diyebiliriz.zaten 2 yas donemi de bagimsizlasmaya basladigi donem ve baya sikintili geciyor, sizi itebilir hatta seni hic sevmiyorum diye bağırabilir.bunlari hep yasadik .siz bence baya bunalmissiniz iyi hissetmiyorsunuz ve cocugunuzun sizi istemedigini dusunuyorsunuz.bence derse odaklanin sunu bir atlatin sonra kafanizi rahatlatmaya calisin.esinizle de sorunlar oldugunu soyluyorsunuz bunu da halletmeye calisin.evlilik huzurlu olmazsa insan cocuguyla da gerektigi gibi ilgilenemez.burda bazilari hos seyler yazmamis belki ama yine de daha makul cevaplar yazanlar da var ama en ufak olumsuz cevaba tahammulunuz yok.gercekten iyi degilsiniz sinav da gecince daha guzel huzurlu bir hayatiniz olur insallahKreşten önce kendi başına odasına ğidip 9 a doğru yatardı şimdi daha çok vakit geçirmek icin mi orda yorulamadığından mı bilmiyorum herşey mahvoldu( eller gitti mersine biz de döndük tersine yani
Amin inşallah Rabbim beni çocuklarıma aileme bagislasinNe kadar da yapıcı kusursuz bir anne allah ayağınıza taş değdirmesin!
Allah yardımcınız olsun inş herşey yoluna girer.belki saçma bulan olacaktır ama oğlunuzu siz uyutsanız beraber aynı saatte ona sarılarak uyusanız olmaz mı hem erken de kalkmış olursunuz böylece zaten erken uyuyordur tek diyebileceğim bumerhaba kk
2,5 yaşındaki oğlum 1,5 ay önce kreşe başladı ben de çalışmaya ve akşamları da ders çalışmam gerekiyor( onun öncesinde gece gündüz birlikte dolu dolu 2 yılı aşkın bir zaman geçirdik şükür ama şu 1 aydır oğlumla pek vakit geçiremiyorum.. gündüz babası kreşe bırakıyor o alıyor sonra ben işten gel biraz oyna tekrar ders çalış,gerçekten o kadar az görüyoruz ki birbirimizi.. eşim beni ben oğlumu ihmal ediyorum ve bu hiç adil değil..
bu sabah üzerini değiştirmemi istemedi yanına gelmemi istemedi,onu istemediğimi ya da sevmediğimi mi düşünüyor bilmiyorum hep itti beni..( bunları yazarken bile ağlıyorum
Herşey o kadar arap saçına döndü ki ne kendime ne oğluma vakit ayırabiliyorum ne de hakkıyla ders çalışabiliyorum.. ağlamakla ğeçiyor oğlumu kendimden uzaklaştırıq ders çalışmam gereken zamanlar da.. ve bu daha 1 ay böyle olmak zorunda.. çok üzülüyorum onun psikolojisini bozduğumu düşünüyorum ğece boyunca anne anne.. yanından gitmemi istemiyor ama uyandığı zamandan itibaren beni itiyor..(
Evliliğim sıfır etkileşim sıfır iletişim değişik bir hal aldı.. ben kendimi tamamen saldım bir sürü kilo aldım hantallaştım her yerim ağrıyarak uyanıyorum.. kendim için çıkıp bi yürüyüş yapmak vicdan azabına dönüşüyor oğlumla vakit geçirmek varken niye bu diyorum.. oğluma da kendimiyüzde yüz veremiyorum aklım sınavda,çünkü çok hayati meslek hayatım buna bağlı, kendime bakmak gelmiyor içimden, verdiğim değil alabileçegim ilişkiler istiyorum örneğin eş ilişkisi,bir sohbet biraz anlaşılmak o da yok,derdimi anlattığımda dinleyeçek anlayacak bir annem de yok,o hep dertlidir sormaz bile,anne olunca annemi anlayacağım yerde ona daha da çok kızıyorum içimde eşime ve anneme büyük bir öfkem var dinmiyor..
Bütün bu fedakarlıkların oğluma yansıması da herşeyin tuzu biberi oldu.. herşeyin üstesinden nasıl geleceğim nasıl oğlumla ilişkimi düzenleyeçeğim bilmiyorum,değerli yorumlarınıza ihtiyacım var mutlaka benzer şeyler yaşıyoruzdur.. sağlıcakla kalın
Oglunuz su an 2 yas sendromunda olabilir. Tam bu donemde sizden de ayri kalmasi bu sureci daha da zorlastirmistir. Bu donemde inatci ve hircin olucaktir. Siz elinizden geldigi kadar sakin yaklasmaya calisin,yasi kucuk olabilir ama inannin onunla konusursaniz birazda olsa sizi anliyacaktir. Bu siralar onunla fazla vakit geciremediginiz icin uzgun oldugunuzu,onu gun icinde ozlediginizi ve onu cok sevdiginizi soyleylemeniz,bu surecin gecici oldugunu sunavlardan sonra daha cok vakit gecirebileceginizi anlatmaniz biraz yumusamasini sagliyabilir. Su anda evde onunla vakit gecireceginiz o kisa sureleri cok iyi degerlendirmenizi oneririm. Ikinizinde cok keyif alacagi etkinlikler,oyunlar oynayabilirsiniz. Sizinde eglendiginizi mutlu oldugunuzu gormek oglunuzun daha da cok hosuna gidicektir. Etkinliginiz bittiginde ornegin"cok eglendim cok keyif aldim,hadi bakalim sen yarin beraber ne oynayacagimizi dusun planla,bende dersimi calisip bitireyimki yarin seninle yine guzel guzel oynayabilelim" gibi onu motive edici seyler soyliyebilirsiniz.merhaba kk
2,5 yaşındaki oğlum 1,5 ay önce kreşe başladı ben de çalışmaya ve akşamları da ders çalışmam gerekiyor( onun öncesinde gece gündüz birlikte dolu dolu 2 yılı aşkın bir zaman geçirdik şükür ama şu 1 aydır oğlumla pek vakit geçiremiyorum.. gündüz babası kreşe bırakıyor o alıyor sonra ben işten gel biraz oyna tekrar ders çalış,gerçekten o kadar az görüyoruz ki birbirimizi.. eşim beni ben oğlumu ihmal ediyorum ve bu hiç adil değil..
bu sabah üzerini değiştirmemi istemedi yanına gelmemi istemedi,onu istemediğimi ya da sevmediğimi mi düşünüyor bilmiyorum hep itti beni..( bunları yazarken bile ağlıyorum
Herşey o kadar arap saçına döndü ki ne kendime ne oğluma vakit ayırabiliyorum ne de hakkıyla ders çalışabiliyorum.. ağlamakla ğeçiyor oğlumu kendimden uzaklaştırıq ders çalışmam gereken zamanlar da.. ve bu daha 1 ay böyle olmak zorunda.. çok üzülüyorum onun psikolojisini bozduğumu düşünüyorum ğece boyunca anne anne.. yanından gitmemi istemiyor ama uyandığı zamandan itibaren beni itiyor..(
Evliliğim sıfır etkileşim sıfır iletişim değişik bir hal aldı.. ben kendimi tamamen saldım bir sürü kilo aldım hantallaştım her yerim ağrıyarak uyanıyorum.. kendim için çıkıp bi yürüyüş yapmak vicdan azabına dönüşüyor oğlumla vakit geçirmek varken niye bu diyorum.. oğluma da kendimiyüzde yüz veremiyorum aklım sınavda,çünkü çok hayati meslek hayatım buna bağlı, kendime bakmak gelmiyor içimden, verdiğim değil alabileçegim ilişkiler istiyorum örneğin eş ilişkisi,bir sohbet biraz anlaşılmak o da yok,derdimi anlattığımda dinleyeçek anlayacak bir annem de yok,o hep dertlidir sormaz bile,anne olunca annemi anlayacağım yerde ona daha da çok kızıyorum içimde eşime ve anneme büyük bir öfkem var dinmiyor..
Bütün bu fedakarlıkların oğluma yansıması da herşeyin tuzu biberi oldu.. herşeyin üstesinden nasıl geleceğim nasıl oğlumla ilişkimi düzenleyeçeğim bilmiyorum,değerli yorumlarınıza ihtiyacım var mutlaka benzer şeyler yaşıyoruzdur.. sağlıcakla kalın
Bunu yapıyorum sabah yarım saat akşam 1 saatim onunla geçiyor ve gece de birlikte uyuyoruz ama önceden 24 saat birlikteydik(
Gerçekten hiç yanlış anlayacak bir şey yok
Siz de yanlış anlamayın ama düşünmeden konuşulacaksa sözcük israf edilmemeli!
Çok merak ediyorum siz çocuğunuza ne kadar zaman ayırıyorsunuz,mükemmel anne
Kreşten önce kendi başına odasına ğidip 9 a doğru yatardı şimdi daha çok vakit geçirmek icin mi orda yorulamadığından mı bilmiyorum herşey mahvoldu( eller gitti mersine biz de döndük tersine yani
2 buçuk yaşındaki çocuk anlamaz deriz ama anlarlar; güzelce konuşun anlatın yoğunluğunuzu onun anlayacağı kelimelerle, üzüldüm, sen de üzüldün galiba, bana sinirli olduğunu düşündüm sana vakit ayıramadım çünkü bla bla... Ama seni çok seviyorum vs. böyle anlatın, süreci anlatın, bitecek deyin. Benim oğlum da 2 yaş 3 aylık oldu; konuşurum anlar, anlamaz gibi görünür işine geleni ama anlar çocuklar. Siz açıklayın göz hizasına inin konuşun sarılın.
Anne değilim ama bi öneride bulunabilirim.imkanınız varsa kreşe gidip sürpriz yapın arada.belki diğer çocukları görüp kıskanıyodur.öğretmeniylede konuşmak iyi olabilir.bi agresifliği varsa onlar daha net görürler sorunu diye düşünüyorummerhaba kk
2,5 yaşındaki oğlum 1,5 ay önce kreşe başladı ben de çalışmaya ve akşamları da ders çalışmam gerekiyor( onun öncesinde gece gündüz birlikte dolu dolu 2 yılı aşkın bir zaman geçirdik şükür ama şu 1 aydır oğlumla pek vakit geçiremiyorum.. gündüz babası kreşe bırakıyor o alıyor sonra ben işten gel biraz oyna tekrar ders çalış,gerçekten o kadar az görüyoruz ki birbirimizi.. eşim beni ben oğlumu ihmal ediyorum ve bu hiç adil değil..
bu sabah üzerini değiştirmemi istemedi yanına gelmemi istemedi,onu istemediğimi ya da sevmediğimi mi düşünüyor bilmiyorum hep itti beni..( bunları yazarken bile ağlıyorum
Herşey o kadar arap saçına döndü ki ne kendime ne oğluma vakit ayırabiliyorum ne de hakkıyla ders çalışabiliyorum.. ağlamakla ğeçiyor oğlumu kendimden uzaklaştırıq ders çalışmam gereken zamanlar da.. ve bu daha 1 ay böyle olmak zorunda.. çok üzülüyorum onun psikolojisini bozduğumu düşünüyorum ğece boyunca anne anne.. yanından gitmemi istemiyor ama uyandığı zamandan itibaren beni itiyor..(
Evliliğim sıfır etkileşim sıfır iletişim değişik bir hal aldı.. ben kendimi tamamen saldım bir sürü kilo aldım hantallaştım her yerim ağrıyarak uyanıyorum.. kendim için çıkıp bi yürüyüş yapmak vicdan azabına dönüşüyor oğlumla vakit geçirmek varken niye bu diyorum.. oğluma da kendimiyüzde yüz veremiyorum aklım sınavda,çünkü çok hayati meslek hayatım buna bağlı, kendime bakmak gelmiyor içimden, verdiğim değil alabileçegim ilişkiler istiyorum örneğin eş ilişkisi,bir sohbet biraz anlaşılmak o da yok,derdimi anlattığımda dinleyeçek anlayacak bir annem de yok,o hep dertlidir sormaz bile,anne olunca annemi anlayacağım yerde ona daha da çok kızıyorum içimde eşime ve anneme büyük bir öfkem var dinmiyor..
Bütün bu fedakarlıkların oğluma yansıması da herşeyin tuzu biberi oldu.. herşeyin üstesinden nasıl geleceğim nasıl oğlumla ilişkimi düzenleyeçeğim bilmiyorum,değerli yorumlarınıza ihtiyacım var mutlaka benzer şeyler yaşıyoruzdur.. sağlıcakla kalın
Bir dahakine aklımda bulunurBence konunuza şöyle bir not düşün."lütfen sadece beni hoşnut edecek yorumlar yazın ".bu şekilde ne siz,nede sadece fikir beyan etmek isteyenler boşuna polemiğe girmemiş olur.
Siz işten geldikten sonra yemek çay ve diğer işleri eşiniz halletse kalan o zamanla çocuğunuzla vakit geçirip çocuğu uyuttuktan sonra sakin kafayla ders çalışırdınız. Ama nerde böyle anlayışlı bir koca.merhaba kk
2,5 yaşındaki oğlum 1,5 ay önce kreşe başladı ben de çalışmaya ve akşamları da ders çalışmam gerekiyor( onun öncesinde gece gündüz birlikte dolu dolu 2 yılı aşkın bir zaman geçirdik şükür ama şu 1 aydır oğlumla pek vakit geçiremiyorum.. gündüz babası kreşe bırakıyor o alıyor sonra ben işten gel biraz oyna tekrar ders çalış,gerçekten o kadar az görüyoruz ki birbirimizi.. eşim beni ben oğlumu ihmal ediyorum ve bu hiç adil değil..
bu sabah üzerini değiştirmemi istemedi yanına gelmemi istemedi,onu istemediğimi ya da sevmediğimi mi düşünüyor bilmiyorum hep itti beni..( bunları yazarken bile ağlıyorum
Herşey o kadar arap saçına döndü ki ne kendime ne oğluma vakit ayırabiliyorum ne de hakkıyla ders çalışabiliyorum.. ağlamakla ğeçiyor oğlumu kendimden uzaklaştırıq ders çalışmam gereken zamanlar da.. ve bu daha 1 ay böyle olmak zorunda.. çok üzülüyorum onun psikolojisini bozduğumu düşünüyorum ğece boyunca anne anne.. yanından gitmemi istemiyor ama uyandığı zamandan itibaren beni itiyor..(
Evliliğim sıfır etkileşim sıfır iletişim değişik bir hal aldı.. ben kendimi tamamen saldım bir sürü kilo aldım hantallaştım her yerim ağrıyarak uyanıyorum.. kendim için çıkıp bi yürüyüş yapmak vicdan azabına dönüşüyor oğlumla vakit geçirmek varken niye bu diyorum.. oğluma da kendimiyüzde yüz veremiyorum aklım sınavda,çünkü çok hayati meslek hayatım buna bağlı, kendime bakmak gelmiyor içimden, verdiğim değil alabileçegim ilişkiler istiyorum örneğin eş ilişkisi,bir sohbet biraz anlaşılmak o da yok,derdimi anlattığımda dinleyeçek anlayacak bir annem de yok,o hep dertlidir sormaz bile,anne olunca annemi anlayacağım yerde ona daha da çok kızıyorum içimde eşime ve anneme büyük bir öfkem var dinmiyor..
Bütün bu fedakarlıkların oğluma yansıması da herşeyin tuzu biberi oldu.. herşeyin üstesinden nasıl geleceğim nasıl oğlumla ilişkimi düzenleyeçeğim bilmiyorum,değerli yorumlarınıza ihtiyacım var mutlaka benzer şeyler yaşıyoruzdur.. sağlıcakla kalın