Oğlum beni istemiyor :((

Galiba oğlunuz da tam olarak böyle hissediyor.yanlış anlamayın ama bence bir annenin önceliği çocuğu olmayacak yada olamayacaksa,dünyaya çocuk getirmek için acele etmemeli.
Gerçekten hiç yanlış anlayacak bir şey yok
Siz de yanlış anlamayın ama düşünmeden konuşulacaksa sözcük israf edilmemeli!
Çok merak ediyorum siz çocuğunuza ne kadar zaman ayırıyorsunuz,mükemmel anne
 
Kreşten önce kendi başına odasına ğidip 9 a doğru yatardı şimdi daha çok vakit geçirmek icin mi orda yorulamadığından mı bilmiyorum herşey mahvoldu :KK43:( eller gitti mersine biz de döndük tersine yani
Ben oglunuzun probleminin kresle ilgili olabilecegini düşündüm.bence orayi sevmedi ve tabiri caizse biraz huysuzlasti diyebiliriz.zaten 2 yas donemi de bagimsizlasmaya basladigi donem ve baya sikintili geciyor, sizi itebilir hatta seni hic sevmiyorum diye bağırabilir.bunlari hep yasadik .siz bence baya bunalmissiniz iyi hissetmiyorsunuz ve cocugunuzun sizi istemedigini dusunuyorsunuz.bence derse odaklanin sunu bir atlatin sonra kafanizi rahatlatmaya calisin.esinizle de sorunlar oldugunu soyluyorsunuz bunu da halletmeye calisin.evlilik huzurlu olmazsa insan cocuguyla da gerektigi gibi ilgilenemez.burda bazilari hos seyler yazmamis belki ama yine de daha makul cevaplar yazanlar da var ama en ufak olumsuz cevaba tahammulunuz yok.gercekten iyi degilsiniz sinav da gecince daha guzel huzurlu bir hayatiniz olur insallah
 
merhaba kk
2,5 yaşındaki oğlum 1,5 ay önce kreşe başladı ben de çalışmaya ve akşamları da ders çalışmam gerekiyor :KK43:( onun öncesinde gece gündüz birlikte dolu dolu 2 yılı aşkın bir zaman geçirdik şükür ama şu 1 aydır oğlumla pek vakit geçiremiyorum.. gündüz babası kreşe bırakıyor o alıyor sonra ben işten gel biraz oyna tekrar ders çalış,gerçekten o kadar az görüyoruz ki birbirimizi.. eşim beni ben oğlumu ihmal ediyorum ve bu hiç adil değil..
bu sabah üzerini değiştirmemi istemedi yanına gelmemi istemedi,onu istemediğimi ya da sevmediğimi mi düşünüyor bilmiyorum hep itti beni.. :KK43:( bunları yazarken bile ağlıyorum
Herşey o kadar arap saçına döndü ki ne kendime ne oğluma vakit ayırabiliyorum ne de hakkıyla ders çalışabiliyorum.. ağlamakla ğeçiyor oğlumu kendimden uzaklaştırıq ders çalışmam gereken zamanlar da.. ve bu daha 1 ay böyle olmak zorunda.. çok üzülüyorum onun psikolojisini bozduğumu düşünüyorum ğece boyunca anne anne.. yanından gitmemi istemiyor ama uyandığı zamandan itibaren beni itiyor.. :KK43:(
Evliliğim sıfır etkileşim sıfır iletişim değişik bir hal aldı.. ben kendimi tamamen saldım bir sürü kilo aldım hantallaştım her yerim ağrıyarak uyanıyorum.. kendim için çıkıp bi yürüyüş yapmak vicdan azabına dönüşüyor oğlumla vakit geçirmek varken niye bu diyorum.. oğluma da kendimiyüzde yüz veremiyorum aklım sınavda,çünkü çok hayati meslek hayatım buna bağlı, kendime bakmak gelmiyor içimden, verdiğim değil alabileçegim ilişkiler istiyorum örneğin eş ilişkisi,bir sohbet biraz anlaşılmak o da yok,derdimi anlattığımda dinleyeçek anlayacak bir annem de yok,o hep dertlidir sormaz bile,anne olunca annemi anlayacağım yerde ona daha da çok kızıyorum içimde eşime ve anneme büyük bir öfkem var dinmiyor..
Bütün bu fedakarlıkların oğluma yansıması da herşeyin tuzu biberi oldu.. herşeyin üstesinden nasıl geleceğim nasıl oğlumla ilişkimi düzenleyeçeğim bilmiyorum,değerli yorumlarınıza ihtiyacım var mutlaka benzer şeyler yaşıyoruzdur.. sağlıcakla kalın
Allah yardımcınız olsun inş herşey yoluna girer.belki saçma bulan olacaktır ama oğlunuzu siz uyutsanız beraber aynı saatte ona sarılarak uyusanız olmaz mı hem erken de kalkmış olursunuz böylece zaten erken uyuyordur tek diyebileceğim bu :KK43: inş sınavı da çook iyi bir şekilde atlatırsınız .kadınlarımızın yükü ne kadar ağır :KK43:
 
merhaba kk
2,5 yaşındaki oğlum 1,5 ay önce kreşe başladı ben de çalışmaya ve akşamları da ders çalışmam gerekiyor :KK43:( onun öncesinde gece gündüz birlikte dolu dolu 2 yılı aşkın bir zaman geçirdik şükür ama şu 1 aydır oğlumla pek vakit geçiremiyorum.. gündüz babası kreşe bırakıyor o alıyor sonra ben işten gel biraz oyna tekrar ders çalış,gerçekten o kadar az görüyoruz ki birbirimizi.. eşim beni ben oğlumu ihmal ediyorum ve bu hiç adil değil..
bu sabah üzerini değiştirmemi istemedi yanına gelmemi istemedi,onu istemediğimi ya da sevmediğimi mi düşünüyor bilmiyorum hep itti beni.. :KK43:( bunları yazarken bile ağlıyorum
Herşey o kadar arap saçına döndü ki ne kendime ne oğluma vakit ayırabiliyorum ne de hakkıyla ders çalışabiliyorum.. ağlamakla ğeçiyor oğlumu kendimden uzaklaştırıq ders çalışmam gereken zamanlar da.. ve bu daha 1 ay böyle olmak zorunda.. çok üzülüyorum onun psikolojisini bozduğumu düşünüyorum ğece boyunca anne anne.. yanından gitmemi istemiyor ama uyandığı zamandan itibaren beni itiyor.. :KK43:(
Evliliğim sıfır etkileşim sıfır iletişim değişik bir hal aldı.. ben kendimi tamamen saldım bir sürü kilo aldım hantallaştım her yerim ağrıyarak uyanıyorum.. kendim için çıkıp bi yürüyüş yapmak vicdan azabına dönüşüyor oğlumla vakit geçirmek varken niye bu diyorum.. oğluma da kendimiyüzde yüz veremiyorum aklım sınavda,çünkü çok hayati meslek hayatım buna bağlı, kendime bakmak gelmiyor içimden, verdiğim değil alabileçegim ilişkiler istiyorum örneğin eş ilişkisi,bir sohbet biraz anlaşılmak o da yok,derdimi anlattığımda dinleyeçek anlayacak bir annem de yok,o hep dertlidir sormaz bile,anne olunca annemi anlayacağım yerde ona daha da çok kızıyorum içimde eşime ve anneme büyük bir öfkem var dinmiyor..
Bütün bu fedakarlıkların oğluma yansıması da herşeyin tuzu biberi oldu.. herşeyin üstesinden nasıl geleceğim nasıl oğlumla ilişkimi düzenleyeçeğim bilmiyorum,değerli yorumlarınıza ihtiyacım var mutlaka benzer şeyler yaşıyoruzdur.. sağlıcakla kalın
Oglunuz su an 2 yas sendromunda olabilir. Tam bu donemde sizden de ayri kalmasi bu sureci daha da zorlastirmistir. Bu donemde inatci ve hircin olucaktir. Siz elinizden geldigi kadar sakin yaklasmaya calisin,yasi kucuk olabilir ama inannin onunla konusursaniz birazda olsa sizi anliyacaktir. Bu siralar onunla fazla vakit geciremediginiz icin uzgun oldugunuzu,onu gun icinde ozlediginizi ve onu cok sevdiginizi soyleylemeniz,bu surecin gecici oldugunu sunavlardan sonra daha cok vakit gecirebileceginizi anlatmaniz biraz yumusamasini sagliyabilir. Su anda evde onunla vakit gecireceginiz o kisa sureleri cok iyi degerlendirmenizi oneririm. Ikinizinde cok keyif alacagi etkinlikler,oyunlar oynayabilirsiniz. Sizinde eglendiginizi mutlu oldugunuzu gormek oglunuzun daha da cok hosuna gidicektir. Etkinliginiz bittiginde ornegin"cok eglendim cok keyif aldim,hadi bakalim sen yarin beraber ne oynayacagimizi dusun planla,bende dersimi calisip bitireyimki yarin seninle yine guzel guzel oynayabilelim" gibi onu motive edici seyler soyliyebilirsiniz.
 
Bunu yapıyorum sabah yarım saat akşam 1 saatim onunla geçiyor ve gece de birlikte uyuyoruz ama önceden 24 saat birlikteydik :KK43:(

Oğlunuz çok büyük değişikliklerden geçiyor. Hem kreşe başladı, hemde siz yoksunuz ona göre. Çocukların o yaşta zaman duygusu yoktur. Yani anne bir saat mi yoksa on saat mi gitti anlamazlar. Onun icin oğlunuzun duruma alışması zaman alacaktır. Sizin için duygusal açıdan zor bir durum geri itilmek biliyorum, ama sabırlı olun. Çocuğunuz size zamanla tekrar yaklasacaktir. Siz ilginizi göstermeye devam edin. Zamanla hersey yerine oturur inşallah
 
Gerçekten hiç yanlış anlayacak bir şey yok
Siz de yanlış anlamayın ama düşünmeden konuşulacaksa sözcük israf edilmemeli!
Çok merak ediyorum siz çocuğunuza ne kadar zaman ayırıyorsunuz,mükemmel anne

Bence konunuza şöyle bir not düşün."lütfen sadece beni hoşnut edecek yorumlar yazın ".bu şekilde ne siz,nede sadece fikir beyan etmek isteyenler boşuna polemiğe girmemiş olur.
 
Kreşten önce kendi başına odasına ğidip 9 a doğru yatardı şimdi daha çok vakit geçirmek icin mi orda yorulamadığından mı bilmiyorum herşey mahvoldu :KK43:( eller gitti mersine biz de döndük tersine yani

Bence yoruluyordur fakat kreş bahanesi ile nazini geçiriyor size. Birçok çocuk uykuyu sever ama uykuya gitmeyi sevmez :)

Neyse bak bunlari şimdilik düşünme. Eşin ile güzelce konuş. Bu ayda ekstra sorumluluk alip sizi idare etsin. Oğlunuzu o yatirsin. Az vakit geçiriyorum diye üzülme. Çocuk bundan travma yaşamaz. Sonuçta seviliyor, sicak bir evi var, yemeği var. Kreşte arkadaşlari var. Sanki çocuğu sokağa atmiyorsunuz ya.

Bu geçici bir dönem işte. Sonradan telafi edersin. Bundan yillar sonra oğluna anlattiğinda "hadi ya öyle mi yaptim ben? Ah anne senin için ne kadar zormuş" der oğlun. Canini sikma. Sadece sinava odaklan ki değer olsun tüm bunlara.

Sinavdan sonra oğlunun uykusunuda çozersin, tekrar herşeyi telafi edersinde. Bol başarilar diliyorum sana!
 
Zordur bilirim..
Allah yardımcınız olsun.
İnşallah sınavını çok güzel geçersiniz.
1 aycık kalmış. Az dişinizi sıkın.
Oğlunuza akşam 1 saat mi ayırıyorsunuz?
O 1 saat lunapark,park gibi yerlerde geçirseniz.?
Bir sandviç bir içecek parka eğlene eğlene geçse.
Avm’lerin oyun alanları var mı mesela?
Size yakın yerlere gitseniz 1 saat çok uzun bir zaman değil. Derslerden de geri kalmazsınız.
Demek istediğim akşam oğlunuza ayırdığınız vakti dışarda geçirmeniz. Çocuklar buna bayılıyor.
Benim tavsiyem Budur. Bizde etkili olmuştu :)
Bol şans..
 
2 buçuk yaşındaki çocuk anlamaz deriz ama anlarlar; güzelce konuşun anlatın yoğunluğunuzu onun anlayacağı kelimelerle, üzüldüm, sen de üzüldün galiba, bana sinirli olduğunu düşündüm sana vakit ayıramadım çünkü bla bla... Ama seni çok seviyorum vs. böyle anlatın, süreci anlatın, bitecek deyin. Benim oğlum da 2 yaş 3 aylık oldu; konuşurum anlar, anlamaz gibi görünür işine geleni ama anlar çocuklar. Siz açıklayın göz hizasına inin konuşun sarılın.
merhaba kk
2,5 yaşındaki oğlum 1,5 ay önce kreşe başladı ben de çalışmaya ve akşamları da ders çalışmam gerekiyor :KK43:( onun öncesinde gece gündüz birlikte dolu dolu 2 yılı aşkın bir zaman geçirdik şükür ama şu 1 aydır oğlumla pek vakit geçiremiyorum.. gündüz babası kreşe bırakıyor o alıyor sonra ben işten gel biraz oyna tekrar ders çalış,gerçekten o kadar az görüyoruz ki birbirimizi.. eşim beni ben oğlumu ihmal ediyorum ve bu hiç adil değil..
bu sabah üzerini değiştirmemi istemedi yanına gelmemi istemedi,onu istemediğimi ya da sevmediğimi mi düşünüyor bilmiyorum hep itti beni.. :KK43:( bunları yazarken bile ağlıyorum
Herşey o kadar arap saçına döndü ki ne kendime ne oğluma vakit ayırabiliyorum ne de hakkıyla ders çalışabiliyorum.. ağlamakla ğeçiyor oğlumu kendimden uzaklaştırıq ders çalışmam gereken zamanlar da.. ve bu daha 1 ay böyle olmak zorunda.. çok üzülüyorum onun psikolojisini bozduğumu düşünüyorum ğece boyunca anne anne.. yanından gitmemi istemiyor ama uyandığı zamandan itibaren beni itiyor.. :KK43:(
Evliliğim sıfır etkileşim sıfır iletişim değişik bir hal aldı.. ben kendimi tamamen saldım bir sürü kilo aldım hantallaştım her yerim ağrıyarak uyanıyorum.. kendim için çıkıp bi yürüyüş yapmak vicdan azabına dönüşüyor oğlumla vakit geçirmek varken niye bu diyorum.. oğluma da kendimiyüzde yüz veremiyorum aklım sınavda,çünkü çok hayati meslek hayatım buna bağlı, kendime bakmak gelmiyor içimden, verdiğim değil alabileçegim ilişkiler istiyorum örneğin eş ilişkisi,bir sohbet biraz anlaşılmak o da yok,derdimi anlattığımda dinleyeçek anlayacak bir annem de yok,o hep dertlidir sormaz bile,anne olunca annemi anlayacağım yerde ona daha da çok kızıyorum içimde eşime ve anneme büyük bir öfkem var dinmiyor..
Bütün bu fedakarlıkların oğluma yansıması da herşeyin tuzu biberi oldu.. herşeyin üstesinden nasıl geleceğim nasıl oğlumla ilişkimi düzenleyeçeğim bilmiyorum,değerli yorumlarınıza ihtiyacım var mutlaka benzer şeyler yaşıyoruzdur.. sağlıcakla kalın
Anne değilim ama bi öneride bulunabilirim.imkanınız varsa kreşe gidip sürpriz yapın arada.belki diğer çocukları görüp kıskanıyodur.öğretmeniylede konuşmak iyi olabilir.bi agresifliği varsa onlar daha net görürler sorunu diye düşünüyorum
 
Arkadaşlar yeterince tavsiye vermiş o yüzden o konulara girmeyeceğim. Ben madalyonun diğer yüzünü hissettim okurken konunuzu. Oğlunuzun sizi iteklemesi elbette canınızı sıkmış ama ondan önce de bazı şeyler içinizde birikmiş sanki. Eşiniz ile iletişiminizin kopması, aldığınız kilolar, annenize duyduğunuz öfke... Hepsi üst üste gelince üzerine bir de sınav stresi eklenince haliyle gergin bir döneme girmişsiniz. Anne olmak robot olmak demek değil ki... Öncelikle bunu kabullenmeli. Sizin gerginliğinizi çocuğunuz hissediyordur. Sonuçta rol yapamazsınız çocuk mutlaka anlar. Kreşe gitmesi biraz da olsa sizden uzak kalması onun dünyasında başka algılanıyor o da tepkisini sizi itekleyerek dile getiriyor. Kısa bir zaman sonra düzeleceğine inanıyorum. Sevginizi bildiğinden küsüyor zaten diğer türlü olsa içine kapanır size hiç tepki vermezdi. Kimi anneyse önce çocuk olmalı demiş ama eminim siz bu sınavı işinizde ego yarışında olmanızdan dolayı değil zaten çocuğunuza rahat bir hayat sunmak için kazanmak istiyorsunuz. O yüzden vageçmeyin; olabildiğinde sınava odaklanın. Çocuğunuz ve eşinizle güzel bir hayat dilerim...
 
İyi niyetle cevap yazan herkese teşekkür ediyorum. Bi konuya açıklık getirmek istiyorum sınav zorunlu bir sınav veremezsem mesleğimden olacağım. Kamuda çalışıyorum ve çok emek vererek girdiğim bir iş öyle kolay göz ardı edemem,ayrıca çocuğumla ilğilenmek onu umursamak konusuna hiç girmiyorum bile..
Tavsiye veren güzel kalpli kadınlara çook teşekkürler,ben stresten gözümde büyütmüşüm aşıyoruz..
 
merhaba kk
2,5 yaşındaki oğlum 1,5 ay önce kreşe başladı ben de çalışmaya ve akşamları da ders çalışmam gerekiyor :KK43:( onun öncesinde gece gündüz birlikte dolu dolu 2 yılı aşkın bir zaman geçirdik şükür ama şu 1 aydır oğlumla pek vakit geçiremiyorum.. gündüz babası kreşe bırakıyor o alıyor sonra ben işten gel biraz oyna tekrar ders çalış,gerçekten o kadar az görüyoruz ki birbirimizi.. eşim beni ben oğlumu ihmal ediyorum ve bu hiç adil değil..
bu sabah üzerini değiştirmemi istemedi yanına gelmemi istemedi,onu istemediğimi ya da sevmediğimi mi düşünüyor bilmiyorum hep itti beni.. :KK43:( bunları yazarken bile ağlıyorum
Herşey o kadar arap saçına döndü ki ne kendime ne oğluma vakit ayırabiliyorum ne de hakkıyla ders çalışabiliyorum.. ağlamakla ğeçiyor oğlumu kendimden uzaklaştırıq ders çalışmam gereken zamanlar da.. ve bu daha 1 ay böyle olmak zorunda.. çok üzülüyorum onun psikolojisini bozduğumu düşünüyorum ğece boyunca anne anne.. yanından gitmemi istemiyor ama uyandığı zamandan itibaren beni itiyor.. :KK43:(
Evliliğim sıfır etkileşim sıfır iletişim değişik bir hal aldı.. ben kendimi tamamen saldım bir sürü kilo aldım hantallaştım her yerim ağrıyarak uyanıyorum.. kendim için çıkıp bi yürüyüş yapmak vicdan azabına dönüşüyor oğlumla vakit geçirmek varken niye bu diyorum.. oğluma da kendimiyüzde yüz veremiyorum aklım sınavda,çünkü çok hayati meslek hayatım buna bağlı, kendime bakmak gelmiyor içimden, verdiğim değil alabileçegim ilişkiler istiyorum örneğin eş ilişkisi,bir sohbet biraz anlaşılmak o da yok,derdimi anlattığımda dinleyeçek anlayacak bir annem de yok,o hep dertlidir sormaz bile,anne olunca annemi anlayacağım yerde ona daha da çok kızıyorum içimde eşime ve anneme büyük bir öfkem var dinmiyor..
Bütün bu fedakarlıkların oğluma yansıması da herşeyin tuzu biberi oldu.. herşeyin üstesinden nasıl geleceğim nasıl oğlumla ilişkimi düzenleyeçeğim bilmiyorum,değerli yorumlarınıza ihtiyacım var mutlaka benzer şeyler yaşıyoruzdur.. sağlıcakla kalın
Siz işten geldikten sonra yemek çay ve diğer işleri eşiniz halletse kalan o zamanla çocuğunuzla vakit geçirip çocuğu uyuttuktan sonra sakin kafayla ders çalışırdınız. Ama nerde böyle anlayışlı bir koca.
Onun için bir ay evle ilgilenmeyin, eş kişisiyle de ilgilenmeyen çocuğunla vakit geçirdikten sonra dersinize yoğunlaşın. Rabbim kolaylaştırsın zorlaştırmasın :dua:
 
X