OĞLUM BANA KARŞI ÇOK SOĞUK

Günaydın, Bu aralar psikolojim pek iyi değil ama boşuna da değil kızlar. 14 aylık oğlum var. Çalışan bir anneyim. Oğlum çok güler yüzlü bir çocuktur. ama bana karşı hiç değil ne yapsam boş sanki. Babasına karşı gülücükler gülücükler ona buna herkese karşı öyle. Tanımadığı insanlara bile güler. Gel dese gider herkese. Ama bana karşı bi tebessüm bile etmiyor. Güldürmek için neler yapıyorum. Çok ağırıma gidiyor. Akşam olsun diye iple çekiyorum eve gidiyorum beni görünce hiç bakmıyor bile tarafıma. Babası gelince çığlık atıyor kıpır kıpır oluyor. Oğlumu nasıl kendime bağlıyacağımı şaşırdım.
Canim bebis daha o normal boyle seyler
Ben de yalniz buyudum dadi ellerinde anne baba hic gormedim aksam olup da eve geldiklerinde dadim gitmesin diye aglarmisim:KK66: calisan ailelerde normal bir durum kafana takma uzulme
 
Çocuk anneyi yok sayıyor
bakın bu dediklerinize katılıyorum..bu daha çözümcü bir yaklaşım..önceki mesajınız gibi değil:)
konu sahibi arkadaşım.size ne yapmanız gerektiğini söyleyemem ama ben yaptıklarımı yazayım.eve geldikten sonraki her vaktim oğluma ait..şöyle mesela,eve 18:30 da geliyoruz.yemek hazırlarken yanımda oluyor(şu yaşında sohbeet ediyoruz ama küçükken yaptıklarımız şeklinde yazayım size) ..ben onle hep konuştum..gün içinde yaşadıklarımı falan komik şekillde anlatıyorum.o da tencere tava kaşık,plastik kap vss oynuyor.sofra hazrılıyoruz.beraber yemek yerken paylaşımımız oluyor..sonra toplarken bulaşık mak vs babasıyla oynar..
sonrasında anne-oğul,baba-oğul veya ailece aktivite ayırıyoruz.oğlum 5 yaşına geldi hala o uyumadan tv de dizi izlediğimizi bilmem..akşam 21:30 gibi uyuyor zaten..
bence asıl sorununuz nasıl vakit geçireceğinizi bilmiyor olmanız..mesela havalar güzelleşince beraber yürüyüşler,evde yatma yuvarlanma boğuşma,mutfak eşyalarıyla oynama(çk severler o yaşta)lego oyunları,tahta puzzle ,kitap okuma vs..
her akşam parka çıkarıyorum. çocukları görünce hiç beni duymuyor bile. offf nasıl dikkatini çekecem ben bu çocuğun
 
Katılıyorum; anne eve gelince evdeki işleri yapan kişi olduğunda çocuk oyun arkadaşı olarak babayı görüyor.

Yemek mecburen yapılıyor; o zaman da çocukla beraber yapılacak; diğer işlere de çocuk uyanıkken el dahi sürülmeyecek bence.

Yukarıda da yazdım ev yansın yıkılsın bir şey olmaz; yerdeki toz o çocuğa büyük zarar vermez; anne ilgisi daha kıymetli.

Bizim evde halen de salonda bardak tabak vs bulunur oyunu bölüp de onları neden mutfağa götüreyim; bazen oğlum alır götürür top çarpınca kırılırlar diye:)

Sonra halim kalmazsa da ertesi güne kadar da durur orda; titiz olacağım düzenli olacağım diye çocukların zamanını çalmamak lazım bence...Zaten küçükler erken uyuyor; işten geç geliniyor; o zaman o zamanın her saniyesi çok kıymetli
Ev işi derken bi yemek hazırlıyorum işten gelince o da aparatif. o Da mutfağa gewlmek istiyor ben istemiyorum. Seri bir şekilde çekmeceleri boşaltıyor çünkü daha aklı ermiyor. Derken yemek bulaşık derken gün bitiyor zaten
 
Günaydın, Bu aralar psikolojim pek iyi değil ama boşuna da değil kızlar. 14 aylık oğlum var. Çalışan bir anneyim. Oğlum çok güler yüzlü bir çocuktur. ama bana karşı hiç değil ne yapsam boş sanki. Babasına karşı gülücükler gülücükler ona buna herkese karşı öyle. Tanımadığı insanlara bile güler. Gel dese gider herkese. Ama bana karşı bi tebessüm bile etmiyor. Güldürmek için neler yapıyorum. Çok ağırıma gidiyor. Akşam olsun diye iple çekiyorum eve gidiyorum beni görünce hiç bakmıyor bile tarafıma. Babası gelince çığlık atıyor kıpır kıpır oluyor. Oğlumu nasıl kendime bağlıyacağımı şaşırdım.
Bakın bende çalışan bir anneyim ilk oğlumu kucağıma aldım ve iznim bitine kadar yüzüme gülücükler saçan oğlum 4 aylık iken n ilk anneme bıraktım ve akşam eve geldiğinde sadece babasına gülücük verip şirinlikler yapıyodu ağladım o akşam anladım ki oğlum bana daha çok ihtiyaç duyuyor.Bilemiyorum ama beno üzgünlüğüm ile herakşam o bebek anlamaz diceksiniz onun ile gözüne bakarak sohpet ediyodum öpüyodum kokluyodum bu süreç bayağı devam eeti ve sonra alıştı çok şükür.O yüzden belkide çocuk size bu şekilde bir hal sergiliyo olabilir.geçici bir dönem sabırlı olun o da aslında çok sevdiğinden kaynaklanıyor.Sevgiler...
 
her akşam parka çıkarıyorum. çocukları görünce hiç beni duymuyor bile. offf nasıl dikkatini çekecem ben bu çocuğun
beraber de parkta oyun oynayın.yanında olun çocuklarla oynarken..oyun kurmasına yardımcı olun.beraber kumda oturun vss..parkta diğer çocuklarla oynamak istemesi de normal:)

Ev işi derken bi yemek hazırlıyorum işten gelince o da aparatif. o Da mutfağa gewlmek istiyor ben istemiyorum. Seri bir şekilde çekmeceleri boşaltıyor çünkü daha aklı ermiyor. Derken yemek bulaşık derken gün bitiyor zaten
işte bunu yapmayın.bırakın boşaltsın çekmeceleri,zaten aklı erdiğinde istemeyecek ki çekmece boşaltmak falan:)zararlı şeyleri bıçak vs gibi en üst raflara koyun,diğer raflar onu hoşuna giden eşyalarla dolsun..ne oalcak ki o boşaltsın,siz yemekten sonra veya hemen öncesinden 2 dk da yerleştirirsiniz tekrar..
deneyin hemen bu akşam nasıl sevinecek göreceksiniz..bu arada sohbet edin,anlatın konuşun..emin olun anlıyor sizi..
bulaşığı da oğlunuz yatınca yıkayın ne acelesi var ki?
 
Ev işi derken bi yemek hazırlıyorum işten gelince o da aparatif. o Da mutfağa gewlmek istiyor ben istemiyorum. Seri bir şekilde çekmeceleri boşaltıyor çünkü daha aklı ermiyor. Derken yemek bulaşık derken gün bitiyor zaten
Bosaltsn cekmeceleri nolucak ?
Bir de deli yatsa bile cocugunla uyumayi dene bence. Ben bayiliyorum fistigimla yatmaya. Benimle uyuyor sonra yatagina aliyoruz. Sen cocugun tepkisini gormezden gel bikmadan usanmadan sevecen ol. Bir ara bnimde kizimla bagim cok uzaklasmisti cok uzulmustum ama bikmadan ugrastim ve simdi bensiz yapamiyor.
 
Ev işi derken bi yemek hazırlıyorum işten gelince o da aparatif. o Da mutfağa gewlmek istiyor ben istemiyorum. Seri bir şekilde çekmeceleri boşaltıyor çünkü daha aklı ermiyor. Derken yemek bulaşık derken gün bitiyor zaten

Ama işte hepimizin sorunu aynı; yemek bulaşık derken gün bitiyor...

Bunun çözümü de yemeği mecbur yapıyoruz çocuğu da yemeğe katmak; getir götür yapsın; çekmeceden kaşık çıkarsın; kırılacak şeyler ve bıçaklar üst rafa; diğerleri altta kalabilir kuralı işler çocuklu evlerde. Dağıtsın biraz; çok şey var diyorsan azalt onun yetişebileceği yerleri; bir süre sonra sen ondan kaçırmadığın için o da dağıtmayı bırakıyor. Tecrübe ile sabit...

Bulaşık yıkama; bunu demek istiyorum; yemeği yediniz; masada tabak bardak vs ne varsa kalsın; hani yemeklerden artıp da dolaba konulacak varsa onu da çocuk ile birlikte kaldırın; hiçbir şey yapamazsa o beklesin, siz koyun kaba, o dolabın kapağını açsın; bulaşık vs o yattıktan sonra toplanır bir şey olmaz.

Biraz büyüyünce zaten bulaşıl vs toplamada da yardım eder; büyüklerden çabuk öğrenir eşyaların vs yerini; eşim oğluma sorardı şu kap nerede diye; bulup gösterir.

Montessori eğitim metodu var çocuğu her işe dahil edip hem başarma duygusunu hem de küçük kas gelişimini sağlayan; ben bu yaklaşım ile oğlum 38 aylıkken tanıştım ama ondan önce evde ben zaten o yaklaşımı kendim bulmuş uyguluyormuşum :) Örneğin çamaşır; mandal açma çok geliştirici imiş; kreşte çamaşır ipleri mandalları vs var.

Bir de ukalalık olarak görmeyin ama çocuğunuzu evin herhangi bir yerinden mahrum etmeyin; küçükken çekmece dökmeyi severler; bir süre sonra geçiyor ama herhangi bir yer yasak olmayınca çocuk daha huzurlu aksi halde benden bir şeyler gizliyorlar duygusu oluşup güven duygusu zedeleniyormuş. Evlerinizi bilemem tabii; hani şu hiç girilmeyen, kristal vs olan salonlarınız var mı ama en azından mutfak gibi tüm ailenin kullanımına açık ve temel besin maddelerinin bulunduğu; kısaca çocuğun hep ihtiyacı olan yerleri çocuğa göre dizayn edip kullanımına açmak lazım.
 
Ama işte hepimizin sorunu aynı; yemek bulaşık derken gün bitiyor...

Bunun çözümü de yemeği mecbur yapıyoruz çocuğu da yemeğe katmak; getir götür yapsın; çekmeceden kaşık çıkarsın; kırılacak şeyler ve bıçaklar üst rafa; diğerleri altta kalabilir kuralı işler çocuklu evlerde. Dağıtsın biraz; çok şey var diyorsan azalt onun yetişebileceği yerleri; bir süre sonra sen ondan kaçırmadığın için o da dağıtmayı bırakıyor. Tecrübe ile sabit...

Bulaşık yıkama; bunu demek istiyorum; yemeği yediniz; masada tabak bardak vs ne varsa kalsın; hani yemeklerden artıp da dolaba konulacak varsa onu da çocuk ile birlikte kaldırın; hiçbir şey yapamazsa o beklesin, siz koyun kaba, o dolabın kapağını açsın; bulaşık vs o yattıktan sonra toplanır bir şey olmaz.

Biraz büyüyünce zaten bulaşıl vs toplamada da yardım eder; büyüklerden çabuk öğrenir eşyaların vs yerini; eşim oğluma sorardı şu kap nerede diye; bulup gösterir.

Montessori eğitim metodu var çocuğu her işe dahil edip hem başarma duygusunu hem de küçük kas gelişimini sağlayan; ben bu yaklaşım ile oğlum 38 aylıkken tanıştım ama ondan önce evde ben zaten o yaklaşımı kendim bulmuş uyguluyormuşum :) Örneğin çamaşır; mandal açma çok geliştirici imiş; kreşte çamaşır ipleri mandalları vs var.

Bir de ukalalık olarak görmeyin ama çocuğunuzu evin herhangi bir yerinden mahrum etmeyin; küçükken çekmece dökmeyi severler; bir süre sonra geçiyor ama herhangi bir yer yasak olmayınca çocuk daha huzurlu aksi halde benden bir şeyler gizliyorlar duygusu oluşup güven duygusu zedeleniyormuş. Evlerinizi bilemem tabii; hani şu hiç girilmeyen, kristal vs olan salonlarınız var mı ama en azından mutfak gibi tüm ailenin kullanımına açık ve temel besin maddelerinin bulunduğu; kısaca çocuğun hep ihtiyacı olan yerleri çocuğa göre dizayn edip kullanımına açmak lazım.
Benim kizim da tum buzdolabi posetleri i teker teker cikararirdi cekmeceyi acip. Bayilirdi. Simdi 4 yasinda annesiyle pogaca kurabiye yapiyo, hafta sonu etkinligi :) . Annesine yardim ediyor. Camasirlari benle makineye atiyor. :) tam bir seker oldu.

Cocuklari ozgur birakmak lazim bir nebze. Napalim bazi seyler duzenli olmayiversin.
 
Benim kizim da tum buzdolabi posetleri i teker teker cikararirdi cekmeceyi acip. Bayilirdi. Simdi 4 yasinda annesiyle pogaca kurabiye yapiyo, hafta sonu etkinligi :) . Annesine yardim ediyor. Camasirlari benle makineye atiyor. :) tam bir seker oldu.

Cocuklari ozgur birakmak lazim bir nebze. Napalim bazi seyler duzenli olmayiversin.

Aynen öyle; oğlum kreşe başlayınca veli toplantısında bulaşık makinasını boşalttırın gruplama yapar; faaliyet kitabından daha etkin demişlerdi; benimki 2 yaşında başlamıştı o tarz işlere çok mutlu olmuştum; doğru yoldaymışım diye.

Zira eşim çocuğa angarya yaptırma o küçük diyordu bana :)
 
Aynen öyle; oğlum kreşe başlayınca veli toplantısında bulaşık makinasını boşalttırın gruplama yapar; faaliyet kitabından daha etkin demişlerdi; benimki 2 yaşında başlamıştı o tarz işlere çok mutlu olmuştum; doğru yoldaymışım diye.

Zira eşim çocuğa angarya yaptırma o küçük diyordu bana :)


Aynen :) ben de hic kucuk aman bisey olur diye bile dusunmedim. Zaten gozleri parliyor :) simdi de bana soruyor anne ben bu bicagi buyuynce tutucam dimi diye :) akli fikri dogramakta su an. Aslinda bulabilsem ona gore bir bicak eli kesmeyen filLan alicam ama oyle bir sey varmi hic bilmiyorum.

Ama mesela rendelicem diye thtturdu bir gun verdim eline elmalari rende yapti , sonra elmali kurabiye taptik fistigimla :).

Bu arada benim kizimda montessoriye gidiyor iki yil daha yolliyacam ins. Ben de cok seviyorum okulunu. Sofrayi kurmayi ogrenmis mesela.
 
size baglanmasinda sorun yasiyor sanirim,kacingan baglanmisa benziyor yani sizi yok sayiyor ya da iletisime gecmek istemiyor anladigim kadariyla..
bu baglanma sorunlarinda malesef biz annelerin yanlis tavirlari cok etkili.
aksam sizi gordugunde sizinle mutfaga gelmek istiyorsa gelsin.acmasini istemediginiz cekmecelere bebek kilidi takin,bebeginiz icinde kendine ait bi cekmece olusturun,icine kirilmayacak renkli mutfak esyalarini doldurun,diledigince atsin yere cikarsin icindekileri.o cekmeceyi sahiplendikten sonra diger cekmecelere ellemeyecektir bile zamanla goreceksiniz.
benim oglumun evde actigi 5 tane cekmecesi var,yatak odamizdaki cekmecelere dadandigi vakit mutfak ve oturma odasinda ona ait cekmeceler olusturdum,o da rahat etti bende.
 
Korkmayın şimdiden; her şey güzel olacak..

Dozunda endişe; az pimpirik; mükemmel olma isteğini törpülemek yeterli...

3 aylıkken işe başlayacağım ama o yüzden çok üzülüyorum, konu sahibiyle aynı şeyi yaşamamak için ne yapmalıyım? bir fikrim de yok açıkçası
 
3 aylıkken işe başlayacağım ama o yüzden çok üzülüyorum, konu sahibiyle aynı şeyi yaşamamak için ne yapmalıyım? bir fikrim de yok açıkçası

emzirin..ne yapin edin ise gitmeden isten geldikten sonra emzirin gittigi yere kadar.emzirirken kurdugunuz bagi yavrunuz kimseyle kuramaz.
oyun cagi geldiginde ozellikle isten geldiginiz ilk yarim saat yavrunuzdan baska kimseyle ilgilenmeyin.dur ustumu cikarayim yemegi koyayim filan hic yapmayin cunku cocuklar ilk 20 dk anne babadan yogun ilgi talep eder.sonra istedigi ilgiyi aldigi icin sakin ve huzurlu olurlar.
haftasonlarinizi dolu dolu gecirin ailece.
 
3 aylıkken işe başlayacağım ama o yüzden çok üzülüyorum, konu sahibiyle aynı şeyi yaşamamak için ne yapmalıyım? bir fikrim de yok açıkçası

Şimdi rahat konuşuyoruz ama biz de onları yaşadık 3,5 aylıkken başladım günde 11 saat çalıştım bakıcıya bıraktım Cumartesi de dahil

Şimdi 4,5 yaşında; alıştık; 25 aylıktan beri kreşe gidiyor. Bağımsız olması en önemli unsur bence, her şeyini kendi yapmalı; öğreniyor bir süreçte...

Kolay gelsin
 
emzirin..ne yapin edin ise gitmeden isten geldikten sonra emzirin gittigi yere kadar.emzirirken kurdugunuz bagi yavrunuz kimseyle kuramaz.
oyun cagi geldiginde ozellikle isten geldiginiz ilk yarim saat yavrunuzdan baska kimseyle ilgilenmeyin.dur ustumu cikarayim yemegi koyayim filan hic yapmayin cunku cocuklar ilk 20 dk anne babadan yogun ilgi talep eder.sonra istedigi ilgiyi aldigi icin sakin ve huzurlu olurlar.
haftasonlarinizi dolu dolu gecirin ailece.

öyle yapmaya çalışacağım artık. en iyi ihtimal akşamları 3 saat falan görürüm, 10 da yatırırım.sütüm gelirse zaten emziririm devamlı.o günleri bir göreyim de
 
Şimdi rahat konuşuyoruz ama biz de onları yaşadık 3,5 aylıkken başladım günde 11 saat çalıştım bakıcıya bıraktım Cumartesi de dahil

Şimdi 4,5 yaşında; alıştık; 25 aylıktan beri kreşe gidiyor. Bağımsız olması en önemli unsur bence, her şeyini kendi yapmalı; öğreniyor bir süreçte...

Kolay gelsin

teşekkürler tecrübeli anne olarak rahatlatıyorsunuz :)
günde 11 saat çalıştığınız dönemde size küsmüş müydü? bunun gibi tavır yaptı mı?
 
Öyle bir tavır hatırlamıyorum; ama küçücüktü eve geleceğin saati biliyor diyorlardı; saatim yaklaşınca hareket etmeye başlayınca da kapıya doğru gidiyordu. Bir de küçükken bırakınca bence daha kolay adapte oluyor; sizin gidip geleceğinizi biliyor.

Eve gelince de yapışık yaşadık; evde hiçbir şey ama hiçbir şey yapmadım. Yemek yediğim tabağı bile mutfağa götürmedim. Yemeği salonda yiyorduk; bebek de yanımızda sonra da yatana kadar birlikte idik; biraz geç yatan bir tip zaten 10'a kadar otururdu oynardık birlikte. Yürümeye başlayınca tuvalete bile yalnız gitmedik tabii; oraya da geldi :)

Hep emzirdim; 2,5 yaşına kadar emdi. Kreşe giderken bile emdi yani.

Babasına da öyle arkasından falan ağlamazdı; şimdi daha çok sıkıntı yapıyor; işe gideceğim diye anlatınca kabul ediyor; ama örneğin onun da gidebileceği bir yere götürmezsen tavır yapar tabii

Çocuk ile konuşup düzeninin ona göre kurmak lazım; sizin onsuz gezmeye vs gitmeyeceğini bilmeli bence; o zaman anlıyorlar çünkü. Bir de ben pimpirikli bir tip değilim; düşünce falan bağırmam vs. o nedenle de kolay büyüyor; babası daha tedirgin bir tip bu konularda daha sıkıntı oluyor.

Şimdi babacı ama ben de herhangi bir sebeple gelmeyim eve hemen anneci oluyor; bu biraz da sizi çantada keklik görmekten de olabilir; bir de baba ile oyunlar farklı; eşim bazen kızsal kızsal oynama şu çocukla der :)
 
X