Oğlum ağlıyor, ben ağlıyorum.

benımkıde aglıyor ama benı bırakacak dıye degıl , dedeye gıtmek ıstıyor (anneanne ve dede baktı bugune kadar kızıma, el bebek gul bebek buyudu o ılgıyı arıyor , eve kalmak ıstıyor) ...
gun ıcınde de arada agladıgı oluyormus ama genel durumu ıyı ama ona kalsa gıtmeyecek okula ıstemıyor.
2,5 yasında o da ve ben cuma cocuk psıkıyatrısıne goturcem sız nasıl bır tutum ıcındesınız?
şunu da belırteyım ben gıtmek zorundasın dıyorum tavız vermıyorum hıc. deenın ısı var tatılde o gelecek yada bız gıdecegız ama dede gelse bıle okula gıdılecek dıyorum hep..


psikologluk bir durum olduğunu sanmıyorum sonuçta adapte olma süresi var. Nasıl biz farklı bir işe çevreye muhite eve bile taşınsak alışma sürecimiz oluyor. Kızınızında bu şekilde .. akışına bırakın..Biz her sabah bu durumu yaşıyoruz fakat zamanla alışacak. Ben işe gideceğim diyorum net bir şekilde. Birazdan geleceğim gitmiyorum vs demiyorum.
 
psikologluk bir durum olduğunu sanmıyorum sonuçta adapte olma süresi var. Nasıl biz farklı bir işe çevreye muhite eve bile taşınsak alışma sürecimiz oluyor. Kızınızında bu şekilde .. akışına bırakın..Biz her sabah bu durumu yaşıyoruz fakat zamanla alışacak. Ben işe gideceğim diyorum net bir şekilde. Birazdan geleceğim gitmiyorum vs demiyorum.
1 ay oldu sabah gitmek istememe bahanesi şekil değiştirerek bu arada özellikle dedeye götürün yada evde tek başına kalacağım diyerek devam ediyor.
bizi de yıpratıyor bu süreç, babaya yada dedeye kalsa kresten bıle alıp eski bakım düzenine geri dönmek modundalar ama ben kesin kararlı oldugumdan kımse bırsey dıyemıyor o nedenle yarın randevu aldım bırde uzman gozuyle olayı degerlendırelım belkı bıze kolaylık saglayacak bır yol gosterır.
 
Cocugu yarim gun(3 saat) yollayin sadece. Yemek saatine denk gelmeyecek sekilde.
Once bir okul ortamin alissin sevsin, sonra okulda yemek yemeye alismasigelir. Acikip da yemezse zaten mutlu olamaz. Kendini tam ifade edemeyen bi cocuk icin kaos ortami da gercekten kotu.
Okuldan bi korkarsa onu duzeltmesi cok zaman alir. Halbuki severse uca uca gider.
 
Belediyenin yüzme kursları çok pis imiş araştırmalarım sonucunda öğrendiğim kadarıyla. Özel olan bana yakın bir yer de, beş yaş altı çocuk kabul etmiyoruz dedi.

Belki yaza doğru kreşe ara verip biraz daha büyüyünce spor alanlarına yönelirim.

Babası da böyle söylüyor :) bizim sıpa basketçi olacak görürsün diyor. Boyu epey uzun yaşıtlarına göre, pek de hareketli.



ay masallah koca:nazar:

jimnastik icin 3-3,5 yaşında alan yerler varmis galiba

bide takimlarin alt yapi spor okullari falan oluyo. ben bebek ufak diye arastirmadim ama oyle bi yere gondermek isterim

mesela fenerbahce gibi

artik çocukları mecbur ya eve tikiyoruz ya avm ye ya da el kadar parklara mahkumlar

hani dumduz yorulana kadar kosacagi alan yok ki yavrularin, cok üzülüyorum bu duruma:110:

konunuzu cok sabote ettim derdimi sıkıştırdım araya kusura bakmayin:oops:
 
benim oğlumda iki ay boyunca bağırarak ağlıyordu her servise verdiğimizde ortalığı birbirine katıyordu herkes bize acıyan gözlerle bakıyordu ama öğretmenimiz sağolsun bu 2 ay boyunca sürekli gün içinde video ve resimlerini gönderiyordu bana okulda mutlu olduğuna dair içimde rahatlıyordu şimdi ise haftasonu bile kreşe gitmek istiyo :)
 
benim oğlumda iki ay boyunca bağırarak ağlıyordu her servise verdiğimizde ortalığı birbirine katıyordu herkes bize acıyan gözlerle bakıyordu ama öğretmenimiz sağolsun bu 2 ay boyunca sürekli gün içinde video ve resimlerini gönderiyordu bana okulda mutlu olduğuna dair içimde rahatlıyordu şimdi ise haftasonu bile kreşe gitmek istiyo :)
ay inşallah bizde o duruma geliriz. peki size neden gitmek istemediğini söylüyor muydu?
 
1 ay oldu sabah gitmek istememe bahanesi şekil değiştirerek bu arada özellikle dedeye götürün yada evde tek başına kalacağım diyerek devam ediyor.
bizi de yıpratıyor bu süreç, babaya yada dedeye kalsa kresten bıle alıp eski bakım düzenine geri dönmek modundalar ama ben kesin kararlı oldugumdan kımse bırsey dıyemıyor o nedenle yarın randevu aldım bırde uzman gozuyle olayı degerlendırelım belkı bıze kolaylık saglayacak bır yol gosterır.


bizim ki benimle işe gelmek istiyor . yani gezmek sürekli gezmek istiyor..Çocuklar öyle eve geliyor ananeye gitmek istiyor. Ananeye gidiyor eve gelmek istiyor. Hep olmayanı örnek veriyorlar. Çok zekiler.
 
Idrakyollariiltihabi Idrakyollariiltihabi Bende aynı sebeplerden 2 yasındaki oglumu kreşe gönderiyorum. Memnun değilim şuan için. Ama doktor devam etsin dediği için elim kolum baglandı. Ne bileyim belki açılır diyoruz.. Sosyal ortam sosyal ortam diyorlar, çocuk orada aynen dediğiniz gibi kendı halinde takılıp geliyor. Aktivite falan yapıyorlar bazen ama benimki onlara uyum saglayamıyor şuan. Bazılarına katılabiliyor. Kağıt veriyorlar karalıyor falan.. Bana kalsa ben çocugu 5 yasına kadar kreşe mreşe göndermezdim. Parklarla çeşitli başka ortamlarla çocuk gruplarıyla 1 saat kadar sosyalleştirmek isterdim. Ben çalışan bir annede değilim. Ev hanımıyım. Eve geliyo yüzünde çizikler var. Hep diyorlar ki çocuktur yapar, çocuktur olur. Geçen çenesinin altında kocaman bir çizik vardı şok olursun. Yine aynı şeyleri söylediler. Nasıl oldu görmemişler, ama çocukmuş olurmuş. Pardon da siz necisiniz o zaman burada? Bostan bekçisi misin sen? Ne halt ediyosun o esnada?
Altını değiştirmeyi unutuyolar çocuk pişik olmuş. Çantasına koydugum yiyecegi vermiyorlar 10 kere tembih ettim. Ama hepsi aynı. Bundan önceki yerde aynısıydı. Yani ben çocugumdan bıkmış da bırakmış değilim kreşlere o yüzden zoruma gidiyor.

Ben yarın devletin anaokullarına bakıcam. Bir de öyle denicem. Onlar adam gibi maaş alıyorlar devletten belki işlerini daha özenli yapıyorlar. Özeldeki gibi asgari maaş ya da 2.000 gibi maaşlarla çalışmıyorlar. Önyargım vardı artık yok, bir araştırıcam bakalım.

Ha bir de geçen oglumun öğretmeni bana diyor ki, oglunuz en ufak şeyde kendini korur gibi elini siper ediyor. Dur korkma diyoruz. Siz şiddet mi uyguluyorsunuz ya da eşiniz mi uyguluyor dedi. Bu gibi cümleleri bu kadar rahat kullanmasına ayrıca şaşırdım. Bir de ben çocugu saglam gönderip çiziklerle geri alıp bunun peşine düşen biri olarak nasıl böyle bir hata aradı bende çok şaşırdım. 2 haftadır böyle yapıyor dedi. Ama evde çocuk gayet iyi. Hiç öyle bir davranışı olmuyor. Ne olduysa orada oldu yani. Kadın kendi kendini ele verdi aslında. Şimdi işleri daha çabuk hızlandırmak istiyorum içime çok pis kurt düşürdü çünkü.

Ay bende yerini bulmuşken döktüm içimi hakkını helal et.. Yani sosyalleşsin adı altında katlanıp duruyorum. Yerini daha iyileştirmeye calısıyorum bende. Aman doktor demeye dursun, göndermezsen için içini yiyor bu sefer
 
Ben de bebeyken kreşe bırakıldığımda ağlarmışım her bebe gibi. Hatta halamın oğlu da yandaki kreşte olurmuş. Ben ona seslenirmişim "x abi ben kurtar" diye :KK70: :KK70:
Şimdi annemle bir sorunum yok okulla sorunum olmadı yani hiiiçbir şeycik olmaz. Daha az ağlıyormuş zaten, yakında hiç ağlamaz. Sosyalleşecek sizinki daha, arkadaş edinecek bekleyin :KK66:
 
Aman yaramaz bu çocuk denilecek türden değil. Kendini iletişime tamamen kapatması, dakikalarca aynı konuya takılması, yorgunluktan bitap düşse de asla oturup dinlenmiyor olması vs. Ben çok direndim düzelir diye. Ancak benim oğlum hayatında sadece ben olduğum sürece hiçbir ilerleme katetmeden yerinde sayıyor.


Merhaba. Hemen hemen ayni durumdayiz. Ben de oglumu 2 aydir 9-13 arasi krese gonderiyorum. Tani olarak ogluma yaygin gelisimsel bozukluk denildi fakat konusurken yaptigi ekolali ve sizin yazdiginiz diger bulgular bana atipik otizmi dusunduruyor maalesef. Sizin oglunuzun konusmasi ne boyutta? Sizinle iletisimi nasil sagliyor?



Kreste gecirdigimiz bu iki aylik surecte iletisimsel olarak henuz ilerleme kaydedemedik fakat en azindan grup olarak yaptiklari etkinliklerin bile ogluma cok buyuk katkisi oldugunu dusunuyorum. Arkadaslarina katilmaya calisiyor, bu bizim cocuklarimiz icin cok degerli.

Oryantasyon surecinde benim oglan da mizmizlandi, ama bu bir surec ve illaki adapte oluyorlar. Bunun icin caninizi sikmayin. Oglunuz icin bu deneyim cok cok onemli.
 
Son düzenleme:
Ee neden o zaman orası da başka bir kurum değil ? Biraz araştırıp içine sinen güzel bir yere versen kafan da rahat eder .aklın çocuk da olmaz ,yeterli ilgi alaka olunca çocuğun aklı da sende olmaz.

Ben çocuğumun gittiği kuruma güveniyorum .az ikna olmadığımı görseler hemen açıp kayıtları izletiyorlar .bir sorun yok ,herşey yolunda diye .şimdi ben büyük kızımdan bahsettim ilk mesajımda ama asıl ikinciyi anlatacaktim baktım uzun olmuş onuda başka konuya sakladım :) bence sen okulu değiştir idrak , çocuğun rahat olması için önce senin rahat olman lazım .

Çok araştırdım şu an için bütçeme en uygun yer burası olduğu için btşaz mecburiyet oldu. Bir okulla görüşmüştüm çok beğendim her yönden. Lakin öyle bir rakam verdiler ki, versem halıları kemirmek zorunda kalacaktık gıda niyetine.

Bugün hala araştırıyorum oyun gruplarını. Hani olur da kreş aynı lakayt tavrına devam ederse, otobüse binip gitmek pahasına oyun gruplarına gideriz diye düşündüm. En azından öğlen gider kapıda beklerim. Tabi bu b planı. İnşallah buna gerek kalmaz.
 
Benim kızım 3.5 yaşında. O da yeni başladı kreşe. Gönderdiğim kreş yeni açılmıştı ve doğal olarak gelen çocukların hepsi yeniydi. İlk günler çok ağlayanlar oldu. Kızım bile etkilenmiş. Ama şu an 4. haftanın içindeyiz. Ağlayan yok. Bazı şeyler daha oturmadı. Mesela diş fırçası istediler ama henüz fırçalamaya başlamamışlar. İletişim defterleri bu hafta verilmeye başladı. Çocukların kıyafetleri karışıyor. Daha ilk haftadan 2 öğretmen değişti. Bu hafta yardımcı teyze de değişmiş. Zamanla oturur düşüncesiyle sesimi çıkarmıyorum ama mırın kırın edenler var. Bence siz de bir süre daha gözlemleyin. Eminim ki oğlunuza iyi gelecek.


Kayıt dosyası için baskı yapın. Tel numaraları olsun. Çocuğun bir hastalığı, alerjisi var mı bilinsin.

Öğretmen değişimine çok tepki vermedim. Kendim de ortamı bildiğim için, işini layığıyla yapmayan bir öğretmenin gitmesi daha hayırlı. Benim derdim dosya, forum işlerinin uzaması.

Bir de oğlumun severek gitmesi. Onun için de henüz erken. İnşallah isteyerek, hevesle gideceği günleri görürüm.
 
Okulun karşısında kış günü(fazla dramatize etmeyeyim arabanın içinde)az beklemedim bende 2.5 yasında gönderdim konuşmuyordu açılsın diye kavuştuğumuzda filmimiz çekilirdi okul 1. Sınıf olmasına rağmen (parası bütcemizin çok üstündeydi)parmaklıklar daki tozlardan tut bütün öğretmenlerin diksiyonu giyinişi bile çirkin geliyordu aslında bahane arıyordum göndermemek için 3 ay gitti konuşmayı öğrendi son zamanlarda kapıda değilde yakında bir yerlerde kafelere gidip beklemeye başladım şimdimi hala sık eleyip öyle gönderiyorum ama kapıda beklemiyorum eve geliyorum servislere güvenmediğim için kendim alıyorum eve sokup kapıyı kitleyince huzurla Doluyorum..ama zamanla azalıyor alışıyor insan sabret alışmak için ikinizede fırsat ver derim

Oğlumun da konuşma problemi var. Esasında kelime dağarcığı oldukça geniş. Derdini de çok net anlatıyor. Ancak yaşıtlarına göre uzun cümleler kurarak kendini ifade etme şeklinde sıkıntı var hala üç kelimelik cümle sayısı çok az.

Bilmiyorum ya, elimden geleni yapıyorum ama acaba yetersiz anne miyim düşüncesi yakamı bırakmıyor.
 
Benim büyük kızım tam 3 yaşında başlamıştı kreşe ve hiç dilini bilmediği ülkede. İhtiyaçlarını işaretle anlatıyordu düşünün artık. Yemeklerini yiyemiyordu,kimseyle konuşmuyordu. Ağladı ilk haftalarda. O ağladı ben ağladım ama gene de bıraktım. Çünkü ya evde oturup benimle yalnızlığı paylaşacaktı yada okulda arkadaşlarıyla olacaktı. İnat ettim pes etmedim. O okulda o kadar güzel şeyler öğrendi ki Türkiye’ye yaz tatiline geldiğimizde geçici olarak verdiğim kreşin sahibi şaşkınlıktan bayılıyordu ben hayatımda bu kadar güzel makas kullanan çocuk görmedim diye. Çinliler motor eğitimi konusunda çok bilgililer. İnanılmaz yetenekler kattı kızıma. Konuşmasada çocuklarla aynı odada olması bile yetti o dönemde kızıma. Diyeceğim o ki pes etmeyin. Hem doktıra da önermiş yaşıtlarıyla olsun diye. Herşey yoluna girer yakında merak etmeyin

Böyle hikayeler duyunca umut doluyorum :) ben de inşallah birkaç ay sonra oğlum çok mutlu, çok faydasını gördüm kreşin yazabilirim. Çok teşekkürler.
 
idrak,
3 yaşında, anneden hiç ayrılmamış, üstelik hiperaktivite şüphesi ve sosyal iletişim bozukluğu olan bir çocuktan bahsediyoruz, evet ağlayan evladını bırakmak, aç kaldı mı, benden sonra ağladı mı gibi endişeler duymak normal ama bu yaşta bir çocuğun okulun ilk gününden itibaren güle oynaya seni bırakmasını bekleyemeyiz, sosyalleşmesi, diğer çocuklarla uyumu yakalaması biraz zaman alır, ağlamaları en azından ilk 1 aylık süreçte normal, kaldı ki oğlun sosyal iletişim bozukluğu olan bir çocuk, 3 yaş grubu çocukların okula adapte olması, anne diye ağlamayı bırakmaları zaman alırken, senin çocuğun için bu süre biraz daha uzun olabilir, bence ekstrem bir durum olmadıkça okuldan almayı düşünmemelisin ve ağlasa da dişini sıkmalısın, okula göndermeye devam etmelisin bence, okulun eksikleri olabilir ama şu anda zaten mühim olan çocuğunun okula alışması, ağlama krizlerinin sona ermesi ve arkadaşlarıyla ufak ufak iletişime geçmesi, oğlun uyum sağladıkça öğretmeni adım adım gerekenleri yapacaktır diye düşünüyorum.

Ablam çok üzülüyorum oğluma ya. Bilsem ki, öğretmenine yakınlık hissedecek ve sevecek, inan hiç aklım kalmayacak bırakırken. Ama nasıl anlatsam, oğlum aynı bana benziyor bu konuda. Pek mesafeli. İhtiyaç duymadıkça iletişim kurmuyor. Hani utangaçlıktan da değil. Kendi aleminde yaşıyor çocuk.

Bak bugün bir videoda, birkaç saniyeliğine araba çekici gördü. Koşarak çıktı odadan. "nerde nerede" deyip duruyor. Anlamadım ben de. Meğer aynısından oyuncağı varmış. Buldu getirdi. Bu örneği şu yüzden verdim. Asla açıkça anlatmaz derdini. Hemen eyleme geçer ve olur da anlaşılmaz ise öfkelenir. Asla sabredemiyor, bekleyemiyor. Ben sabrı öğretmediğim için değil, kıpır kıpır çocuk. Korkum, onun bu heyecanla derdini anlatma durumuna anlayış gösteremez ise öğretmeni, daha da öfkelenecek daha da içine kapanacak gibi geliyor. Lütfen ilgili ve merhametli bir öğretmeni olsun ya, lütfen çünkü :)
 
Üç yaş cocukları kreşe gidiyor bi şeyler cok garip ya.yenı dunya duzenınden sıyrılıp resme uzaktan bakınca sankı bazı seyler ınsanlara geteksınımmıs gibi kaktirilmaya calısılıyor.

Yok o öyle değil aslında. Yaşadığımız şartlar o kadar ağır ki, artık eskisi gibi iki üç çocuk doğurmaya cesaret edemiyor kimse. Dolayısıyla çocuğun oynayabileceği ne bir kardeşi, ne kuzeni, ne de komşu çocuğu oluyor. Çocuğun gördüğü tek insan annesi şanslı ise babası.

Her yer bina dolu. Laf olsun ise yapılmış çocuk parklarının birkaç adım ötesi ana cadde. Arabalar vızır vızır geçerken çocuğu salamıyorsun da.

Peki ne yapacak bu çocuklar? Asla kreşe göndermem diyen birçok anne, bir müddet sonra çocuğun eline tablet dayayıp TV ye mahkum ediyor. Yetemiyor çünkü tek başına. Yaşadığımız coğrafyada kreş bir lüks değil, ihtiyaç giderme alanı aslında.
 
Benim oğlum da aglayanlardan. Geçen o girerken ben cikmak uzereydim. Neyse gorup gideyim dedin ki baktim bagiriyor ben sinifa gitmicem annemin yanina gidicem diye. Hay beklemez olaydim. Okul inledi.5 yildir toplasan boyle aglamadi o 10 dk da agladigi kadar. Yine bir arkadaşı var sınıfında annnnnneeeeeeee seni cok özlüyorum gitmeeeeeee diye agladi istisnasiz her gun. Annesi kapida beklerken agladi, cocuk icerde. Bizimki her gun cikista öğretmenine sana küstüm ve yarin gelmiyorum diyip cikiyor ogretmeni sabirla ikna ediyor. Oglum okula baslamadan da ben okulun ilk bir ayini hep zor
Geciriyorum. Çünkü yazin bolca zaman geçiriyoruz. Bu sene de üstüne okulda endişelendim vs diyor ama ağlıyorsa bile sinifa girince her sey degisiyor. Biraz da nazlaniyorlar bize. Eger sizin gördüğünüz ciddi problemler yoksa okulda, alışması için zaman taniyin ona. Yeni ortam, bizden ayri kalmaya alisma süreçleri, yeni kurallar .. bambaşka bir dünya onlarin gözünde.. okulda gun icinde nasılmış ogretmenine diyor? Bizimki de cok hareketli ama ben o kadar alışmışım ki normal geliyor. Dikkati cabuk dağılıyor aceleci vs. Ama bir de wc ve yemek saatleri degisince gecikince ojukdan canavar gibi cikiyor. Mutlaka pürüzler olacak zamanla azalmıyorsa tekrar düşünün derim.

Bir ay süre biçtim kendime de oğluma da. Kurumda herhangi bir ilerleme olmazsa, oğlum bir ayın sonunda ki başladığı tarihten itibaren iki ay olacak. Zerre kadar ilerleme kaydetmezse o zaman oyun gruplarını düşüneceğim otobüse binecek olsak da.
 
Günaydin
Oglunuza biraz zaman taniyin.Bir süre sonra alisicagini düsünüyorum.Hem siz gittikten sonra aglamayi kestigini söylüyorsunuz bu cok iyi bir sey.Bu arada konularinizi biliyorum ve ikinizin de buna cok ihtiyaci var.Umarim iyi bir ögretmen gelir.Beni düsündüren tek nokta su bahsettiginiz kaos meselesi.Umarim endiseli bir annenin kendi icindeki abartmasidir.

Gün battı ancak cevap yazabildim kusura bakmayın :)
Son cümlenize objektif bir cevap veremiyorum. Zira annelik duygularım mı baskın, öğretmen yönüm mü kestiremiyorum. Biraz sabredip gözlemleyeceğim bakalım.
 
Benım kızımda her sabah aglıyor kreşe giderken neredeyse 1 ay oldu başlayalı, ilk zamanlar karnım agrıyor uykum var dıyordu , sonraları sınıfta durmak ıstemedıgınden kres yonetıcısı bayanın yanına gıtmek ıstıyordu okula girer girmez (çünkü o onunla özel ilgileniyor benim kızımın asıl istediği de herkes ona özel ilgi göstersin), ara ara kusmalar sınıftayken bılerek çiş yapmalar falan eşlik etti bu duruma..
Kusmayı kestik çocuk doktorunda kan ıdrar kaka ultrason tahlıllerı yapıldı hafif enfeksiyon ve kolıt tanısı konuldu ilaç kullandık artık kusma kalmadı. Çişi de ilk zamanlar tuvalet eğitimi yeni oldugundan (kreş öncesi dönemde yeni edinmişti hala da tam tamamlanmadı gece bezliyoruz ama gunduz sıkıntı yok) hem kızımın varken yok demesı hem de öğretmenin sürekli soramaması nedeniyle kaçırıyordu ama bu hafta kazasız devam ediyor...
Birde kızıma bu zamana kadar dede ve anneanne baktı, özellikle dede çok düşkün o da dedeye aşırı düşkün o varken kimseyi istemez yanında ve dedemiz herşeyi ile ilgilenir yedir içir uyut alt değiştir gezdir vs vs....
Haftasonu dedeye ziyarete gittik (onlar baska ılde yasıyor kızıma baktıkları donemde yanımıza yerlesmıslerdı arada yıne kızımı da alıp kendı evlerıne gıdıp gelıyorlardı onlarla kalıyordu sıkıntısız bır sekılde bızde haftasonu yanına gıdıyorduk bır orada bır burada derken bu zamana kadar bakımını ustlendıler)
Şimdi de dedeme götürün okula gitmicemler başladı her sabah ağlıyor..
Babamız bir ara vazgectı alalım kresten dedi ama bu sene alsak seneye aynı seyler kat ve kat fazlasıyla yasanacak.
Sorun ilgiye alışmış, yaşıtları ile park harici zaman geçirme fırsatı olmamış(orada bile yanlarına giden bir çocuk değil uzaktan izler sadece çok nadir bir çocugun yanına gidip oynamak ister çekingen bir yapıda çünkü), herşeyi bakan kişilerce karşılanmış kendine yetmeyi öğrenememiş bir çocugun kendi kendine birşeyler yapmakta ve topluma ayak uydurup sosyallesmede sıkıntı yasaması , kurallarda cabası belirli saatte yemek ye , uyu vs... özgürce yaşamış her dediği anında yapılmış etrafında pervane olunmuş bir prensesin kurallara uymak istemeyip evde kalmak istemesi.
Ben her gun rapor alıyorum, saglıkla ılgılı bır sıkıntıda önce fiziki bir sorun var mı yok mu onu değerlendiriyorum, ona da soruyorum gözlemliyorum okul çıkışları gayet neşeli ve mutlu her gun bırseyler ogrenıp gelıyor eve, gelısımını gorebılıyorum her anlamda sadece aglama krızlerımızın gecmesı adına onu yarın bir çocuk ergen psikiyatrisi doktoruna götürecegim bu sabah krızlerını en az hasarla nasıl atlatırız , okulu nasıl sevdırırız , yada ağlamadan ısteklı bır sekılde nasıl gıtmesını saglarız amacım bunu başarmak...
Sizde pes etmeyin, güçlü olun, benim geniş aile yaşamaya dönmek gibi niyetim yok, kreşin ona her anlamda faydalı olacagını dusunuyorum, zaten yazları gıtmeyecek (yazın yazlıkıta yıne anneanne ve dede ıle olacak) ama artık bır bırey olarak sosyallesmeyı, kendıne yetmeyı ve bızden ayrı kalmayı (bızden ayrılmak sıkıntısı degıl dededen ayrılmak asıl sıkıntı) ogrenmesı lazım dıye dusunuyorum..

Benzer sıkıntıları biz de yaşıyoruz. Kreşe başlama sebebi de bu. Asla yaşıtları ile sosyalleşmiyor, oyun kurmuyor ve oyuna dahil olmuyor. Şayet sakin bir ortamda ondan bir iki yaş büyük bir çocuk yönlendirir ve özel olarak ilgilenir ise oynuyor. Ancak kendi başına dahil olmak istemiyor.

Benim için kreşin gerçek manada ile yaradığının göstergesi, oğlumun herhangi bir çocuktan bahsetmesi :) "muratla oynadık" "Ayşe ile yemek yedik" gibi. Benim sıpa sadece dayı, hala, anneanne, vs der.
 
X