Oğlum ağlıyor, ben ağlıyorum.

İki sıpa velisiyim :) bir ay beklemelisin.
Büyük kızım çok büyük savaş verdi okula gitmemek için . Neler yaptı neler ,anamı ağlattı ,emdiğim sütü kusturdu. Bir ara öyle şeyler çıkardı ki belirtiler çok kötü bir hastalığı işaret ediyordu .o an 20 yıl yaşlandım ,kafana s.çayım daughter b.k mu var el kadar bebeyi okula zorluyorsunla başlasan bir sürü küfür ,hakaret ,kendi yüzüme bakamaz hale geldim :) neyse çok sevip saydığım bir doktor ablamız var .yıllardır da çocuklarımın doktoru ..çaldık kapısını ,beni görünce çok korktu ,yanlışlıkla beni uzatacaktı sedyeye :) o kadar fenaydım. Neyse testler ,tahliller bilmem neler "bu sonuçtan emindim fakat senin de emin olman gerekiyordu daughtercim "dedi doktorumuz ve sonuçlar tertemiz ..bebemiz bizimle maytap geçmiş .zaten zayıf da birşey beni ilk korkutan oydu ..dedigi herşeye de inanmıştım .bide kusma numaraları ,gerçek kusma lar ,titremeler falanlar filanlar .tekdirden anlamayanın hakkı kötektir diyerekten aldım verdim okula ,bir daha da tarafına bakmadım .yıldı sonra ,okuldan öğretmenler arıyor ,noldu bu çocuğa diye :) demek ki ona ana tribi lazımmış :) sabret alisiyorlar ve en iyi öğrencilerden biri oluyorlar .ben şimdi küçük kızımı büyük kızımın eski okuluna verdim .büyüğü de aldım bigün gittim okula kahve içmeye .öğretmenler müdürler çalışanlar bile kaç kere sarılıp öptü ,gözyaşı döktü anlatamam .bir daha gel birlikte pasta yapicaz diyen gözü yaşlı aşçı ablası mi ,asıl prensesim dersime gir diyen öğretmenleri mi ,birlikte oyun oynamayı özledim diyen müdürü mü (benim kızı bu müdür meleği oyunlarla atlamayla ziplamayla yola aldı ilk zamanlar ve kendisi çok feci çocuk sever) , ne ararsan var hepsi de ağlak zirlak, candan insanlar .ne güzel yere düşmüşüm bee ..sen de gerekirse kurum değiştir .kayıt dosyası ,günlük rapor neyim ne varsa hepsini de iste. Memlekette kresten bol ne var ?burayı bulana kadar canım çıkmıştı ..Çok uzattım :) kısaca geçiyor .

Ya inan o samimiyeti görsem kurumda, zerre takılmam başka şeylere. İstediğim biraz samimiyet, ilgi ve merhamet. Belki yeni olduğu için henüz bir şey göremedim ama olur da herhangi bir methametsizlik görürsem zaten alırım oğlumu kurumdan. Kayıt olurken "ben ilgi ve sevgi istiyorum. Zaten üç yaşında beklentim yok" dedim. Daha ne diyeyim.

Kayıt dosyası konusu da ilgi ile alakalı aslında. Yani bu çocuk düşüp kafasını yatsa, benim de şarjım bitmiş olsa kime nasıl ulaşacaklar? Bu ilgisizliktir. Bunu düşünmemiş olmaları duyarsızlıktır.
 
Ben oğlumu çok fazla gözlemliyorum. Keşke dediğiniz gibi yemek seçme ilemalakalı bir inat olsa. Gerçekten yemiyor. Iki ayda oldukça kilo verdi saldığım bir zamanda.

Kendime bir ay süre tanıdım. Kurumun durumu ya da oğlumda ufacık bir değişim olmazsa başka yollar deneyeceğim.


o zaman dediginiz gibi devam edeceksiniz, maalesef bazi cocuklar icin yemek ihtiyac bile olmuyo:olamaz:

dediginiz de cok mantıklı

yuzmeye yollayamaz misiniz kres yerine, onlar da haftada bi kac gun bi kac saat oluyo. grup halinde ogreniyolar falan. enerji de atar hem

sizle aktiviteye baslayip zamanla ayrilir da belki

ben sizin oğlanın hep cok basarli bi sporcu olacagini düşünüyorum :sampiyon:
 
Turuncu çok araştırdım dediğin gibi bir kurumu. Bulamadım. Bulduklarım ya bana çok uzaktı ya da fazlaca pahalıydı. Benim sıpa işe otobüs yolculuğu cehenneme DÖNÜŞÜYOR. Takılıyor otobüse. İnmesi ayrı dert, binmesi ayrı dert. Yürüme mesafesinde de oyun grubu yok. Yoksa ben de isterdim başlangıçta oyun grubunu.

Yemeği takmayayım mı diyorsun. Aç bu çocuk ama aç :)))

Uzaklık-yakınlık için bir şey diyemem. Ama fiyat söyledikleri rakamlara çok takılmamalı :)
Görüşmeye gittiğimde bana söylediklerinin neredeyse yarı fiyatına teklif için daha sonra arkamdan aradılar.
Rağbet olmayınca kampanyaydı, size özeldi, kimseye söylemeyin, aramızda kalsın derken söylediklerinin de aşağısına anlaştık.

Bence yürüme mesafesi olması daha önemli. Daha küçükler okul için oradan oraya gitmeye...

Eğer başka şansın yoksa,
sen gittikten sonra da okulda sorun çıkarmıyorsa, alışmaya mecbur kalacak biraz :)
Ben biraz okul konusunda değişik olduğum için çok da şeeeapma :))

Ama yemek konusunda rahat ol.
Sonunda yiyecek :)
Elbet istediği, sevdiği bir şey olacak ve arkadaşlarla yemek hoşuma gidince devamı gelecek.
Biraz da kendi yeme becerisi geliştikçe istegi artacaktır.
Evde de anaokulundaki duzen gibi bir dğzenl alıştırmaya yardımcı olabilirsin.

Bir de geçenlerde okudum. Hem çocuğu ısındırmak adına, hem paylaşım yapmak hem de duygularını öğrenmek adına okul dönüşlerinde bir vakit konuşma seansı yapabilirsiniz birlikte.
Eğer konuşması tam degilse, bir saat hazırlayabilirsin. Duygu saati :)
Bugün nasıl hissettin?
Arkadaşlarınla oynarken nasıl hissettin?
Öğretmenin size yeni bir şeyler öğretirken ne hissediyorsun?
Konuşmaları sen tamamlayıp ondan onay bekleyebilirsin.
Gerçi hiperaktif diyorsun sana saatten ziyade Benim oğlana yaptıgım gibi duygu sekseği lazım :))


A120FA24-764E-4A68-B839-BC8300CDCDAF.jpeg


083C820F-6807-46B8-9392-AEE51B6CE50F.jpeg

Şuna benzer elektrik bantları ile koridora kareler yaptım. Ama hepsi düzdü bizimkinde.
İçine de suratlar yapıştırdık :)
Bazen zıplayarak, bazen arabayı üstüne park ederek oyun oynadık.
Sonra yol oldu, mahalle oldu falan. Ama kardeşi doğduğunda 2 yaşındaydı ve duygularını paylaşması açısından epey şşe yaramıştı sanki.
 
Hocam bence kendi öğretmeniniz gelene kadar bekleyin eğer içinize sinerse ve çocuğunuz o sırada sınıfta bi kişiyle dahi yakinlik sağlarsa devam edin ama zorlamayın ben çocukların yıpranmasindan yana değilim üzerlerinde psikolojik etki bırakacak bisey olmasın hele ki zorunlu değil ise sadece değişik bi arkadaş ortamı sosyallik ve eğlenmesini istiyorsan ayrıca biz hemen velinin bilgilerini alır dosyayı hazırlarız o konu da çok önemli olmadı cevrede başka okullara da bakın derim
 
Bence çok büyük ve doğru adım atmışsın. Bağımlılık var,seni baya zorlayacak gibi ama kararli dur.Her seferinde çocuklar için çok güzel bir yer olduğunu,bir sürü arkadaşı olacağını,oyunlar öğreneceğini,sizin bir kaç saat sonra onu alacağınızı,öğretmeninin her zaman onun yanında olacagini söyleyin. Belki okulla ilgili hikayeler okuyabilirsiniz.Benimki 4 yaşında başlamıştı bu sene de gidiyor,hiç ağlama olmadi ilk gün el sallayıp gitmisti ama tmm gün olduğu için sanırım,senenin ortasında sikilmaya basladi.Insallah oğlusun da alışacak.
Bir kac ay sonra evde oynadığı oyunlar bile degisiyor,daha istekli gitmeye de başlar,yaşadıklarını siz sormadan anlatır.Ozaman herşeyin yolunda gittiğini anlarsın ama biraz zaman.
 
Eminim bunları çocuğunun iyiliğini düşünerek yapıyorsun ama biraz daha soğuk kanlı olsan bu çocuğun için çok daha faydalı olur.
Bu şekilde varolan sorunları çözemezsin. Hatta yaşla beraber daha da artabilir.
Biraz akışına bırak. Düzene oturur zamanla.
Alışmış bile baya. O kadar ağlama anneye nazlanma olur. Sen gittikten sonra ağlamaması önemli.
Ayrıca sosyallik anlamında değişme de öyle birden olmaz biraz zamana bırak. Mutlaka faydası olur
 
Merhaba hanımlar.

Şu anda evdeki koltukta oturmuş, oğlunu ülke sınırına savaşmaya göndermiş anne hisleri ile ağlamaktayım. Iki alt sokakta kreşte kendisi.

Oğlum, hiperaktivite şüphesi-sosyal iletişim bozukluğu teşhisi ile birlikte pedagog önerisiyle üç gün kreşe başladı. İlk bir hafta hep yanında durdum. İkinci hafta en fazla yarım saat okul dışına çıktım. Kademeli olarak saati arttırarak ikinci haftanın sonunda bir buçuk saat bıraktım. Üçüncü hafta yani bu hafta en fazla dört buçuk saat olmak üzere okuldan ayrıldım. Bugün bu haftanın son kreş günü ve yine "anneeeaaağğ" diyerek koala gibi yapıştı boynuma. Asla bırakıp kaçmadım. Ağlasa da "benim bir süreliğine gitmem gerek. Yemeğini yedikten sonra alacağım seni" diyerek çıktım.

Öğretmenlerin dediğine göre ben çıktıktan hemen sonra susuyormuş ki merdivenden inerken ağlamayı bırakmıştı. Ancak onu almaya gittiğimde "okul bitti okul bitti" diyor sürekli. Mutsuz görünmüyor ama endişeli...

Okulla ilgili aklıma takılan bazı şeyler de var. Kurum, oğlumun öğretmeni ile anlaşamadıkları için başka bir öğretmen arayışına girdi. Oğlum şu an diğer sınıfın öğretmeni ile birlikte. Oryantasyon döneminde zaten çok beklentim yok ama bir kaos ortamı mevcut. Öğretmen yok, belirli bir sınıfı yok. Müdür henüz kayıt dosyası hazırlamadı. Mıy mıy haldeler. Benim mesleğim olması dolayısıyla mı bu kadar takıntılıyım yoksa henüz erken mi beklentilerim için? Zaten bir türlü alışamadım veli tarafında olmaya. Öğretmen gözüyle bakınca bir sürü eksik görüyorum kurumda da, eğitim ortamında da. Aranızda veli varsa beni bilgilendirin lütfen. Bir ay beklemeli miyim oryantasyon süreci diyerek. Yoksa "yav nerede kayıt dosyası, hani günlük rapor, siz ne ayaksınız olum" diye gıcık veli kategorisine dahil olayım mı?

Bir de benim sıpa çok fazla yemek seçer. Bütün gün aç kalabilir yiyebileceği bir şey yoksa. Okuldan alınca mama mama diyor eve nasıl koşup yediriyorum anlatamam. Sanırsın çocuk kıtlık zamanlarından çıkmış. Bu duruma ayrıca üzülüyorum.

Son olarak ben çok tedirginim yahu. Evet pedagog önerisi ile götürüyorum oğlumu kreşe. Ama onu ağlayarak mutsuz görünce içim acıyor. Her an göndermekten vazgeçebilirim gibi. Daha üç yaşında, kendini çok net ifade edemiyor. Zaten gönderme sebebim sosyal iletişim eksikliğiydi. E bakıyorum hala bir iletişim çabası yok oğlumda. Öyle takılıyor kendi halinde.

Lütfen analık duygularımı törpüleyecek bir şeyler söyleyin bana. Her şey iyi olacak, alışacak değil mi. Ağlamıyorum, ev tozlanmış
Meslek olarak özel eğitimin içindym çocuk psikyatrsne goturdnz mu çocuğunuzu? Yoksa sadece pedaggla mi
 
valla ben kizmaya geldim :)

pedagog onermisken okuldan alsam mi demen hosuma gitmedi saka bir yana.

3 yasinda gercekten yetiskinlerle iletisimde sorun yasayan ve sosyallesmek icin kendi yas grubuna ihtiyaci oldugu bariz olan cocuguna okuldan alip evde ne vermeyi planliyorsun?
 
Hangimiz aglamadik ki, oglum iki yasindayken calistigim icin krese basladi, o iceride ben disarida agladim. Bir hafta gibi ben gidince de aglamaya devam etti, sonraki haftalar ben gidince aglamayi birakti. Ilk okulu icin aman sevgi dolu bir yer olsun da egitim onemli degil dedim, cok kotu bir okul degildi ama ne zaman sorsam okula gitmek istemedi. Suan 3 yasinda, birkac hafta once yeni okuluna basladi, bu sefer cok arastirdik ve sanirim dogru bir okul sectik. Ilk gun yine agladi ama ikinci gunden itibaren mutluydu. Kayit yapmamis olmalari dusundurucu, biz resmen kucuk bir kitapcik doldurduk, asi takvimini, en son doktor kontrolu raporuna kadar bircok sey istediler. Hatta kan kursun duzeyi sonucunu istediler, biz de olcturmustuk ama daha sonuc cikmamisti, kac kere hatirlattilar dosyanizda eksik lutfen getirin diye. Benim en cok icimi rahatlatan sey okulun bir aplikasyonunun olmasi, babasi okula birakip okuldan alirken bana da bildirim geliyor, gun icinde kimi zaman 5-6 kimi zaman 2-3 fotografi geliyor, gun sonunda da raporu geliyor, ne yemis ne icmis, kacta yatmis, kacta kalkmis, alti ne zaman degismis ve kim degistirmis, hangi oyunlar/aktiviteler oynanmis. Boyle detayli rapor olunca icin rahatliyor, daha cok sey biliyorum neler yaptigi hakkinda. Siz de biraz daha vakit verin alismasi icin ama kayit gunluk rapor hakkinda okulla konusun.
 
valla benim sipalarin baska sansi olmadigindan midir hemen alisiverdiler kreslerine.

her zaman anneler ise cocuklar okula dedim, alternatif sunmadim ondan sanirim.

bu hafta benim kucugun de oryantasyon haftasi, ilk gun babasi goturup 3 saat birakti, ikinci gunu 5 saat kalacak, haftaya tam zamanli baslayacak.

hatta buyuk oglumu 3,5 yasindayken hic dilini bilmedigi insanlarin arasinda yarim gunluk biraktim, oryantasyon haftasi falan da yok, egitim donemi ile birlikte basladi.

Cocuklara hayati zorlastiran biz miyiz diye de sormali mi acaba? Tamam okula baslamak zor bir donem ve de idrakcim senin oglun da huysuzgillerden, zaten zorlanacagin belliydi. Ama anne evde aglarsa cocuk da okulda aglar, hissetmediklerini mi dusunuyorsunuz?
 
sanki kendimi okudum. benim oğlumda kreşi istemiyor. kreşten sonra mama mama diye çıldırıyor. kreş bitti kreş yok diyor istemiyor yani. sabah bırakırken ağlıyor ama benden sonra susuyormuş. sanırım bizimkiler fazla bağımlı canım bize. kreşte yemeklerini veriyorlar ve hocası atıyor video falan çocuk güzel yemek yiyor. tereddütteydim. ama hocası evdeyken sizinleyken istediği gibi davranıyor ama kreşte kurallar olduğu için kimi çocuk bunu istemiyor. yani yemek saati uyku saati gibi. bana mantıklı geldi. çünkü oğlum özgürlüğüne kendi borusunun ötmesine çok düşkün
 
Dün kurum yöneticisi ile konuşurken çok gerildim. O yüzden biraz zaman geçmesini bekliyorum sakin konuşabilmek adına. Bir ev sahibi ya da kurum sahibi biri ile konuşurken, her ne şart olursa olsun konuşma ortasında odadan ilk olarak çıkmamalı. Bu hem medeniyet göstergesidir, hem de nezaket kuralıdır. Önce misafir olan çıkar. Çok afedersiniz kadın totosunu dönüp çıktı odadan.

Ben de "işiniz vardır anlarım da, ya bana bir açıklama yapın çıkmadan ya da bir zahmet benim çıkmamı bekleyin." deyip çıktım. Bu gerginliğin ardından biraz zaman geçsin istedim.
Eğitim beklentim yok zaten bunu onlara da belirttim. Örneğin okula başlarken bir dosya hazırlanır. Çocuğun alerjisi var mı, bir sorunu var mı, ekstra belirtilmesi gereken bir durum var mı. Telefon numarası, yakın birinin telefon numarası adresi vs. Bunların bilinmesi gerekir kurum tarafından. Üç hafta oldu hala tık yok. Ben buna geriliyorum.
Haklısınız gerilmekte o zaman bayağı sorumsuz davranmışlar ayrıca kaba. Iki seçeneğiniz var devam etmek istiyorsanız sakin kalmaya çalışacaksınız kibar bir dille izah etmeye uğraşacaksınız ya da siz de gözünüzü karartıp gereken yerlere şikayette bulunup çocuğunuzu alacaksınız o kurumdan. Egitimhane değil ticarethaneye çevirdiler, neler gördüm ben. Inanın 1000'e yakın para istiyorlar ćok samimiyim bedava gelsin deseler göndermeyeceğim yerler var. Çocuklar yerlere yatmış, tv en son ses açık, çocuğun biri kulağını kapatmış oturuyor içim parçalandı yaz tatiliydi. Kadın da bana yok haftalık bildirim yapıyoruz soyle program uyguluyoruz şimdiki programınız ne diye sordum "yiyip içip eğleniyoruz" diyor o kadar pişkin.
 
Valla henüz o aşamaya gelmediğimiz için kreşle alakalı yorum yapamıuqcağım. Ama nolur eksik gördüğünğz şeyleri gıcık veli kategorisinin ömde bayrak tutanı olmak pahasına söyleyin. Hepimiz eğitimin evde başladığının farkındayız. Öğretmenlerimize aaygım gerçekten sonsuz. Ama bu işleyişteki eksiklikler aksaklıklar çok sinir bozucu oluyor. Karşısında durun.
 
Ya inan o samimiyeti görsem kurumda, zerre takılmam başka şeylere. İstediğim biraz samimiyet, ilgi ve merhamet. Belki yeni olduğu için henüz bir şey göremedim ama olur da herhangi bir methametsizlik görürsem zaten alırım oğlumu kurumdan. Kayıt olurken "ben ilgi ve sevgi istiyorum. Zaten üç yaşında beklentim yok" dedim. Daha ne diyeyim.

Kayıt dosyası konusu da ilgi ile alakalı aslında. Yani bu çocuk düşüp kafasını yatsa, benim de şarjım bitmiş olsa kime nasıl ulaşacaklar? Bu ilgisizliktir. Bunu düşünmemiş olmaları duyarsızlıktır.
Ee neden o zaman orası da başka bir kurum değil ? Biraz araştırıp içine sinen güzel bir yere versen kafan da rahat eder .aklın çocuk da olmaz ,yeterli ilgi alaka olunca çocuğun aklı da sende olmaz.

Ben çocuğumun gittiği kuruma güveniyorum .az ikna olmadığımı görseler hemen açıp kayıtları izletiyorlar .bir sorun yok ,herşey yolunda diye .şimdi ben büyük kızımdan bahsettim ilk mesajımda ama asıl ikinciyi anlatacaktim baktım uzun olmuş onuda başka konuya sakladım :) bence sen okulu değiştir idrak , çocuğun rahat olması için önce senin rahat olman lazım .
 
Benim kızım 3.5 yaşında. O da yeni başladı kreşe. Gönderdiğim kreş yeni açılmıştı ve doğal olarak gelen çocukların hepsi yeniydi. İlk günler çok ağlayanlar oldu. Kızım bile etkilenmiş. Ama şu an 4. haftanın içindeyiz. Ağlayan yok. Bazı şeyler daha oturmadı. Mesela diş fırçası istediler ama henüz fırçalamaya başlamamışlar. İletişim defterleri bu hafta verilmeye başladı. Çocukların kıyafetleri karışıyor. Daha ilk haftadan 2 öğretmen değişti. Bu hafta yardımcı teyze de değişmiş. Zamanla oturur düşüncesiyle sesimi çıkarmıyorum ama mırın kırın edenler var. Bence siz de bir süre daha gözlemleyin. Eminim ki oğlunuza iyi gelecek.


Kayıt dosyası için baskı yapın. Tel numaraları olsun. Çocuğun bir hastalığı, alerjisi var mı bilinsin.
 
Bırakmak deyince bende kızımı bırakıyorum ve 6 aylık daha anne olmak ne zormuş. Bugün görüntülü konuşurken ağladı karşımda canımdan can koptu. Sizi anlıyorum. Fakat oğlan büyükbalılır bence biraz deneyin. Olmazsa içiniz rahat etmezse gitmez
 
Okulun karşısında kış günü(fazla dramatize etmeyeyim arabanın içinde)az beklemedim bende 2.5 yasında gönderdim konuşmuyordu açılsın diye kavuştuğumuzda filmimiz çekilirdi okul 1. Sınıf olmasına rağmen (parası bütcemizin çok üstündeydi)parmaklıklar daki tozlardan tut bütün öğretmenlerin diksiyonu giyinişi bile çirkin geliyordu aslında bahane arıyordum göndermemek için 3 ay gitti konuşmayı öğrendi son zamanlarda kapıda değilde yakında bir yerlerde kafelere gidip beklemeye başladım şimdimi hala sık eleyip öyle gönderiyorum ama kapıda beklemiyorum eve geliyorum servislere güvenmediğim için kendim alıyorum eve sokup kapıyı kitleyince huzurla Doluyorum..ama zamanla azalıyor alışıyor insan sabret alışmak için ikinizede fırsat ver derim
 
Benim büyük kızım tam 3 yaşında başlamıştı kreşe ve hiç dilini bilmediği ülkede. İhtiyaçlarını işaretle anlatıyordu düşünün artık. Yemeklerini yiyemiyordu,kimseyle konuşmuyordu. Ağladı ilk haftalarda. O ağladı ben ağladım ama gene de bıraktım. Çünkü ya evde oturup benimle yalnızlığı paylaşacaktı yada okulda arkadaşlarıyla olacaktı. İnat ettim pes etmedim. O okulda o kadar güzel şeyler öğrendi ki Türkiye’ye yaz tatiline geldiğimizde geçici olarak verdiğim kreşin sahibi şaşkınlıktan bayılıyordu ben hayatımda bu kadar güzel makas kullanan çocuk görmedim diye. Çinliler motor eğitimi konusunda çok bilgililer. İnanılmaz yetenekler kattı kızıma. Konuşmasada çocuklarla aynı odada olması bile yetti o dönemde kızıma. Diyeceğim o ki pes etmeyin. Hem doktıra da önermiş yaşıtlarıyla olsun diye. Herşey yoluna girer yakında merak etmeyin
 
X