Kızım 1 haftada alışmıştı kreşe, ama kapıdan bırakırken ağlamaları 3-4 hafta sürdü. Öğretmeni kapıyı kapattığımız an ağlamayı kesiyor, arkadaşlarının yanına gidip oynuyor demişti. Yani nazları anneye bu bücürüklerin. Hala arada eve geldiğinde, anne bugün okulda hep ağladım, çünkü seni özledim diyor. Öğretmeniyle konuşuyorum, aslında kreşte çok keyfi yerinde, sosyal, bıcır bıcır bir velet. Yani bize gösterdikleri yüzleriyle, okuldaki örtüşmeyebiliyor. Oğlunuzun alışması belki biraz daha sancılı olacak ama illa ki alışıyorlar. Yemek konusunda kızım da çok seçiciydi, öğle yemeklerinde makarna, pilav, yoğurttan başka bir şey yemezdi kreşte. Şimdi benim yemeyeceğim tuhaflıkta sebze yemeklerini bile yiyor.
Öğretmen gözüyle baktığınızda gördüğünüz eksikler, bence de eksik şeyler. 3 haftada kayıt nasıl yapılamaz ya da çocukla ilgili günlük rapor nasıl verilmez? Bunlar çocuğu direkt etkilemez belki ama ebeveyni endişelendirebilir. O kısımda konuşabilirsiniz bence idareyle.
Oğlumda bir iletişim çabası yok diyorsunuz, belki biraz daha zamana ihtiyacı var. Belirli bir öğretmeni, sınıfı olmamış, bunlar iletişim kurmasını yavaşlatacak şeyler değil mi? Bir eğitimci olarak siz daha iyi bilirsiniz ama bana öyle geliyor. Sabit bir sınıfla ve öğretmenle zaman geçirmeye başladığında, açılacaktır o da. En kötü diğer çocuklardan daha zor açılır ama sonsuza kadar yalnız takılmayacağına eminim.