inşallah sorunsuz ve istediğin zamanda bebeğini kucağına alabilirsin canım, ilk başlarda herkes böle düşünüyor, ben de böyle düşünmüştüm, henüz hazır deilim, bebeğin sorumluluğunu taşıyabilirmiyim diyordum, hamile olduğumda bile bu şüphelerim vardı, hatta hamileliğim ilerledikçe katlanarak devam etti, doğum yaptığımda yine kkdan tanıdığım bir arkadaşım hastaneye ziyarete geldi, dedimki ya ben bu bebeğe nasıl bakcam, dilinden anlamam derdinden anlamam nasıl anlaşcaz nasıl byütecem dedim, o da bana çok güzel bi laf söyledi, şimdi bende herkese böyle diyorum, güzelim dedi, bebekler doğarken yanlarında kullanma klavuzlarıyla birlikte doğuyorlar, nasıl davranman gerektiğini otomatik biliyorsun bu annelik içgüdüsü demişti, dediği gibi de oldu ve hala da böyle olmaya devam ediyor, ne derdi var yada o an neyi istiyor anlaaybiliyorum, hatta söylemeye çalıştığı birkaç şeyi bile çözebiliyorum, bakışlarından ne demek istediini anlayabiliyosun o derece yani, anlatmak istediğim hiç korkma, hazırmıyım başarabilirmiyim diye düşünme, inan anneyle bebek aasında öyle kuvvetli bir bağ var ki, dışarıdan hiçkimse bu bağı anlayamıyor, babalar dahil, ama bebeğinle sen konuşmasanızda öyle güzel diyalog kurabiliyosunuz ki, ya bilemiyorum her ne olursa olsun yaşanılası bir duygu, uykusuz gecelerine yaşadığın bütün sıkıntılara değiyor, hele onu eğitmeye çalışmak ve sonra da başardığını görmek mükemmel bir duygu, en basiitinden şöyle bir örnek vereyim, annemler kurban için koyun besliyorlar, bayramda annemlerde kaldık biz, eşim de köye yanlız gitti, köy soğuk olduğu için biz gitmedik, annem oğlumu kucaklayıp koyunların yanına götürdü, meee pürrrşş filan gibi sesler çıkartıyo, dürrrşşş dio koyunları göstererek, oğlum da aynısını yapmaya çalışıyo, püsss diyo :)) sonra kedi görüyo gel pisi pisi gel oğluma dio, piihhhh dio, ona verdiğin şeyi anında kapıyo, bu çok eğlenceli bişey, inan bi bebeğin olduunda keşke daha önce yapsaymışım diceksinopuyorumnanaktan hakkında hayırlıs olur inşallah, rabbim aratmadan versin :Saruboceq: