- 30 Nisan 2023
- 1.369
- 1.435
- 31
- Konu Sahibi Sofiasofia
- #1
herkese merhaba. yeni bir iş dolayısıyla yeni bir şehre gideceğiz eşimle. insanlar konfor alanından çıkacakları zaman başta zorlanırlar biliyorsunuz. ama kendimi gözlemliyorum. sanki eskisi gibi değilim gibi geliyor. yani daha önce çalıştıgım yerlerde hadi biriyle arkadaş olayım dost olayım gibi yogun duygularım olmazdı. çünkü belli bir yaştan sonra güvenmek de zor bir de diğer insanların hatta kadınlar diyim onların da yediği kazıklardan dolayı kendini geri çektikleri olabiliyor. eşimle hiç sıkılmadan zaman geçiririz zaten bunu biliyorum. ama işte nebiliyim komşu olur iş arkadaşı olur vs dişil enerjiye ihtiyaç duydugum zamanlarda olmuyor değil. genelde en yakın anlaştıgım sevdiğim arkadaşlarım uzaktalar. bilmiyorum önceden daha temkinliyken sanki şimdi gittiğimde çok çevrem olsun istiyorum. 28 yaşındayım tecrübelerini unuttun mu sofia diyorum kendime , hani acele edip fazla yakınlaşan insanların birden bunu abartıp saygısızlaştıgını, kıskanç insanların da çıkacagını, ya da arkandan dedikodu olabileceğini hatırla diyorum. ama bi yanım da böyle gittiğim yerde güvensem birkaç arkadaşımı , gitsek beraber gezsek güzel sohbetler etsek yemek yapsam davet etsem , eşi olur belki eşimle tanışır tanışırız iyi insanlar olsalar. ne güzel olurdu diyorum. genelde en yakınlarım hep bekar. yani onları çok seviyorum ve asla değişmedim. sadece evli birkaç arkadaşım olsa sanki ortak noktalarımız artıcak gibi hissediyorum. sizde hiç böyle hissettiniz mi yani benim gibi ?
saçma mi düşünüyorum acaba :)
çocuklar biraz büyüyünce yaşıtları ile iyi vakit geçiriyorlar, bizim bir iki arkadaşımız var öyle, çocuklar akran. Sahile , pikniğe gittiğimizde hem biz rahat ediyoruz hem çocuklar iyi vakit geçiriyor ama kendimiz gidince sadece çocuklar iyi vakit geçiriyor 
