- 12 Şubat 2018
- 81
- 79
- 28
-
- Konu Sahibi Sapsarikedi
- #1
Merhaba arkadaşlar. Kadınlar kulübünü sık sık takip ediyor olsamda birgün üye olup konu açacağım asla aklıma gelmezdi.. Akıl akıldan üstündür derler. Yakınlarda anlatabileceğim bir konu değil bu yüzden buraya yazmak istedim..
20 yaşındayım. Üniversite 2nci sınıf öğrencisiyim ve nişanlıyım. Nişanlım dünyalar harikası bi insan. O kadar saf temiz kalpli ki.. Yalan bilmez ihanet bilmez bana deliler gibi aşık ve hayatındaki ilk insanım.
Bense bundan önceki ilişkilerimde hep hüsranla sonuç aldım. Kafamın karışık olduğu bir dönemde de nişanlıma evet dedim. Ailem laf olur hemen adı konulsun kafasıyla onayladılar. Bense o zamanda sevmiyordum ama severim diye düşündüm.
Biliyorum herkes böyle bir insan ister. Allah'tan belanı mı istiyorsun diyeceksiniz ama yapamıyorum. Çok zaman geçerdim çok çaba harcadım ama onu sevemiyorum. En basiti aileme geldiğimde onu özlemiyorum. Ona çabuk sinirleniyor hemen kötü davranmaya başlıyorum. Ama hâlâ evlenince severim diye düşündüğüm oluyor. Yine de ne bileyim. Bazen ayrılmak istiyorum. Ev aldılar araba aldılar sırf biz evleneceğiz diye. Aileside çok iyi insanlar beni çok istiyorlar. Bu insanları nasıl yarı yolda bırakırım düşüncesi ile ayrılamıyorum. Ben şen şakrak herkesin eğlendiği güldüğü komik bir insanım. O ise susuyor hiç konuşmuyor. Yanında çok sıkılıyorum. Beni çok sevdiğini biliyorum ama böyle bir insanla ömür geçer mi diyorum.. Ne yapacağım kızlar bana bir akıl verin.. Böyle olan evlendikten sonra seven var mı? Yada eşini değiştirebilen? Çünkü ben böyle bir insanla asla bi ömür geçiremem.. Konuşamıyorum gülemiyorum eğlenemiyorum.. Kendine hiç bakmıyor. Bunu söylediğimden beri yine bir nebze bakımlı oldu ama bilmiyorum.. Ben çok gösterişli süslü püslü bir kızım. Aramızdaki uyum sıfır yani. Çok zor durumdayım.
20 yaşındayım. Üniversite 2nci sınıf öğrencisiyim ve nişanlıyım. Nişanlım dünyalar harikası bi insan. O kadar saf temiz kalpli ki.. Yalan bilmez ihanet bilmez bana deliler gibi aşık ve hayatındaki ilk insanım.
Bense bundan önceki ilişkilerimde hep hüsranla sonuç aldım. Kafamın karışık olduğu bir dönemde de nişanlıma evet dedim. Ailem laf olur hemen adı konulsun kafasıyla onayladılar. Bense o zamanda sevmiyordum ama severim diye düşündüm.
Biliyorum herkes böyle bir insan ister. Allah'tan belanı mı istiyorsun diyeceksiniz ama yapamıyorum. Çok zaman geçerdim çok çaba harcadım ama onu sevemiyorum. En basiti aileme geldiğimde onu özlemiyorum. Ona çabuk sinirleniyor hemen kötü davranmaya başlıyorum. Ama hâlâ evlenince severim diye düşündüğüm oluyor. Yine de ne bileyim. Bazen ayrılmak istiyorum. Ev aldılar araba aldılar sırf biz evleneceğiz diye. Aileside çok iyi insanlar beni çok istiyorlar. Bu insanları nasıl yarı yolda bırakırım düşüncesi ile ayrılamıyorum. Ben şen şakrak herkesin eğlendiği güldüğü komik bir insanım. O ise susuyor hiç konuşmuyor. Yanında çok sıkılıyorum. Beni çok sevdiğini biliyorum ama böyle bir insanla ömür geçer mi diyorum.. Ne yapacağım kızlar bana bir akıl verin.. Böyle olan evlendikten sonra seven var mı? Yada eşini değiştirebilen? Çünkü ben böyle bir insanla asla bi ömür geçiremem.. Konuşamıyorum gülemiyorum eğlenemiyorum.. Kendine hiç bakmıyor. Bunu söylediğimden beri yine bir nebze bakımlı oldu ama bilmiyorum.. Ben çok gösterişli süslü püslü bir kızım. Aramızdaki uyum sıfır yani. Çok zor durumdayım.