dediğim gibi nye nerden başlasam tam ilmiyorum ama hayatımın dönüm noktası dediğim EVLİLİĞİM...20/05/2007 de evlendim :1hug: herşey çk güzeldi.bir ay sonra hamile olduğumu öğrendim ki daha evliliğimin başında hç istememiştim hamile kalmayı.hamileliğimin 2.ayında kanamam geldi ve zorlu bi hamilelik beni beklyodu.neyse ara ara kanamalarım devam etti ve hamleliğmn 4.ayında işi bıraktı.tam 1 ay sonra bebeğimi kaybettim senağlama çok alışmıştım ona...o sıralarda dedem çk hastaydı ve bebğimin ardında dedem 10 gün sonra vefat ettisenağlama (meğer yaprak dökümü bizim ailemiz için başlamışta haberimiz yokmuş)ee işide bırakmıştım ve bebeğimi kaybetmenin dedemin sitresi derken bide eşimin ilgisizliği iice bunalttı beni.tam evimi değiştirdim yeni yerleştim derken 2008 temmuz ayıydı anacığım rahatsızlandı neyse tahliller şunlar derken ANNEMİN AKCİĞR KANSERİ olduğunu saolsun dktoru yüzeme tokat gibi vurduu :çok üzgünüm:senağlama evet asıl zorlu günler bizi bekliyodu ve annemle zorlu bi mücadele başlamıştı bizim için kardeşim askerdeydi o dönem babam dışarda çalışıyodu 2mizindi bu hastalık izmire hastaneye taşınmalar kemoterapii o üzüntü dolu 5 ay.. hiç umudumu yitirmemiştim aslında ben hep bi ümüdim vardı yenicktik biz bunu.benim anacığım ne acılara dayanmıştı bizim için bu koycaktı ona..... ama öle değilmişşsenağlamasenağlama tam 5 ay boyunca savaştık hep gözünün içine baktım o benim boncuk gözlüm melek annemdi.kötü bişey hç getirmedim aklıma. o canım saçlarını dökülmesini peruk almaya gidişimizi haftalarca süren mide bulantılarını annem yemen lazımki güçsüz kalmasın vücüdun diye yalvarışlarımı hç unutamam.neyse kardeşim geldi askerden annemi öle göremezdi hç bişeyden haberi yoktuki canımın..ben gittim hava alanına o illet hastalığı anlatmak bana düşmüştü o kadar acının arasında.çünki benim canımın yandığı kadar oninkide yanacaktı.keşke o yaşamasaydı o acıyı..neyse zor bela anlattım ama iiye gidiyo ii olcak falan kendimin inandığı yalanları onada inandırdım işte.ama annemin ii olmıycağını hepimiz biliyodukta herkes oynuyodu birbirine.kardeşimin gelişinden tam 39 gün sonra anam uçtu gitti aramızdan....bende kalmıştı 2 gece annem çk kötüydü nefes almakta zorlanıyoduu.neyse hastaneye yatırdık ilk gece 4 şişe serum artı verilen ilaçların hatti hesabı yk ertesi gün birazdaha kötüleşti benim tabi sinirler iice boşaldı ki hastalığı boyunca ağladığımı hç göstermedim boncuk gözlüme. ogün tutamadım kendimi annemin terlerini silerken aktılar hepsii..boncuk gözlerinle annem baktı gözlerimin içine "ne oldu annem niye ağlıyon"dedi."yk bişey annem sinirlerim boşaldı"dedim"ağlama ne olur sen ağlayınca ben çk üzülüyom"dedi......ah anam aahhhhsenağlama teyzemde kaldı o gece hastanede kardeşim sabah 3.30 kadar durdu abla eve gidiyom bişey olursa ara dedi ve gitti.bi gece önceden de uykusuzum die teyzem yat azcık dedi 5 ti yattımheralde 5.30 da uyumuşumdur anneciğim azcık uyuya bileyim başka bişey istemiyom diyim duruyodu nefes alamadığından.neyse bir uyandım teyzem annemin başında şimdi daldı dedi bakıyım bi teyze dedim anne anne annem die seslendim dokundum ykkkkkk hemen hemşireler koştum annem ii deil bakın die saat tem 5.55 tisenağlama geldiler veee annem yk tu artık melek annem melek olmuştuu 15 20 dk tepki vermeden anneme bakmışımdır.hemen kardeşimi aradım hemen gel annem ağarlaştı dedim eşimede tlfnda sadece avazım çıktığı kadar annem annem die bağardığımı hatırlıyorumm gitti ellerini öptüm yanağını öptüm.............. ondan sonrası karanlık zatennn yıkanmasını herşeyin yaşadım ama ben hala annemin bigün gelceğine inanıyorum sanki uzak biyere gittide döncek bigün..neyse ben daha fazla yazmaya dayanamıyorum ilerki günlerde asıl acı olan onsuz günleri gücüm yeterse anlatırımsenağlama