Esimin ailesi halden anlamayan,basit,dunyanin kendileri etrafinda dondugunu zanneden,usul yol yordam bilmeyen insanlar. Ayni sehirde 15 dakikalik mesafede oturup da yatiya misafir olmak isterler mesela. Oyle bir luzumsuzluk,oyle bir bulasiklik. Esim izin vermez,hoslanmaz boyle seylerden. Bildigini okur,ben de dahil kimseyi dinlemez. Ona bir sey yaptirmak cok zordur ama ailesi bu zorlugu asabilen insanlardan olusmuyor. Nasil oluyor ben de bilmiyorum ama esim o aileden cikmasina ragmen onlar gibi degil,cok uzun suredir yalniz yasiyordu belki onun etkisi. Biz tanistigimizda ailesiyle tum baglarini koparmisti. Adam kafa dinliyorum bana ellesme der hep bu konuyla ilgili. Ben de bildigini yap,ister gorus ister gorusme derim. Sonucta onlarun meselesi beni ilgilendirmez.
Ama dediginiz gibi eslerin durusu cok onemli.
pasif kaliyordu ve hatta onlari ornek aliyordu. Onlarin normallerini benimsiyordu artik. Mesela ailesi cimrilikte cigir acmis insanlar o cimrilik artik ona normal geliyordu ve banada uygulamaya calisiyordu. Bu zamanda 10 lira su faturasi gelen bir ev dusunebiliyormusunuz? Haftada bir dus alinan iki haftada bir camasir makinesi calistirilan? Yani anlayacaginiz ailesinin gozunu para hirsi o kadar burumuski kisisel temizlik ve hijyeninden bile bu denli odun veren insanlar ve bunu bir zamanlar kendi elestiren esim artik bunu normal olarak benimsemeye baslamisti. Haliyle benim attigim her adim onlara 'asiri' gelmeye basladi. Ben olsam komsularim o su faturasini gorur dusuncesiyle yerin dibine girerdim. Neyse. O zamanlar bosanmayi dusunmedim degil hatta bir sure ayri kaldik. Ama bosanma gerekcem tamamen esimin iradesizligi ve bana uyguladigi psikolojik siddetten ibaretti. Ama bebegime her baktigimda darmadagin oluyordum. Yavrum babasiz buyuyecek bir tarafi hep eksik kalacak dusuncesi beni alikoydu bosanmaktan. Esime bir sans verdim oda kendini baya duzeltti hatasini kabulleniyor artik ama ben yasadiklarimi unutamiyorum 
