- 15 Nisan 2017
- 3.413
- 8.878
- 158
- Konu Sahibi strawberry_cake
- #1
Sizler nefret duygusuyla nasil basa cikiyorsunuz? Cok klise olacak farkindayim ama icimi dokmeye cok ihtiyacim var. Esimin annesinden ve babasindan hatta abisinden NEFRET ediyorum. Onlara olan kinim bir turlu azalmiyor. Bu saatte bu mu geldi aklina diyeceksiniz. Bebegim uyandi onu yatirdiktan sonra bir anda cocukluguma ait bir ani geldi aklima ve aglamakli oldum. Allahim ne guzel zamanlardi. Ne guzel bir hayatim varmis benim. Cocuklugumda bekarligimda. Kirli hesap kitaplardan uzak ac gozlulukten para duskunlugunden cahil tiksindirici zihniyetlerden uzak. Hayatimda aklimin ucundan dahi gecmeyen pis hesaplarla esimle nisanlandiktan sonra tanistim. O donemlerde yeni farkina variyordum onlarin igrenc yuzunun ama nasil olsa biz esimle turkiyenin bir ucunda yasiyacagiz diye cok dert etmiyordum. Esimde onlarin bu ozelliklerini elestirdigi icin onemli olan esimin farkinda olmasi o farkinda oldugu surece o pis dusuncelerini bize bulastiramayacaklar diyordum. Gel zaman git zaman sartlar memlekete yerlesmeyi gerektirdi ve onlarla ayni ortama girdik. Girmez olaydik. Esim git gide onlari savunmaya ve hatta onlara benzeme basladi. Esimi etkileri altina aldiklari yetmiyormus gibi bana psikolojik baski uygulamaya basladilar. En basta esim!! Ulke degistrdim alisma surecim sancili gectigi yetmiyormus gibi bu pis zihniyetli insanlarin icine dustum debelendikce yiprandim omrumden omur gitti sanki. Bu durum 2 sene devam etti. Bir suru huzursuzluk yasadik bir kac kez sinir krizi gecirdim 
Varlik icinde buyudum diye suclandim annem babam zengin ama bana mal vermiyor diye suclandim rahat bir ortamdan geldigim icin suclandim. Onlar gibi cahil ve fesat olmadigim icin dislandim! Eltimden ornek gosterdiler durmadan koy ortaminda buyumus dogru durust egitim almamis onlarla ayni kulture sahip oldugu icin esimin yaninda beni hep onunla kiyasladilar. Ben avrupanin en gelismis ulkelerinde dogdum buyudum universite okudum master yaptim calisma hayatim oldu. Ama o cahil kafalariyla beni zorla eltim gibi yapmaya calistilar. Benlgimi degistirmeye calistilar zorla baska bir kaliba sokmaya calistilar. Cok zor surecler yasadim esim kendini sonunda toparladi ama ben icimdeki kini ofkeyi bir turlu cikaramiyorum icimden. Beden olarak 30 sene once baslamislar sehir hayatina ama o eski cahil kafayi hala birakamamislar. Oyleki hameligimde doktr kontrolune gittigimde bile ama biz esseklerin ustunde dogum yaptik eskiden doktormi vardi diyerek en olagan seyi yapip hamileyken doktora gitmem bile artik esimin gozunde simariga bak eskiden doktormu vardi annem doktor yuzumu gordu bak ben seni doktora goturuyorum bu iyligimin kiymetini bil kafasini yasatmaya calistilar! Hamileligimi burnumdan getirdiler. Paraya olan duskunlukleri o fesat kalpleri icten pazarlikli olmalari para ugruna tum manevi degerleri bir kalemde satabilmeleri akbaba gibi baskalarinin malina goz dikmeleri beni tiksindirdi ve hala tiksindiriyor. Babam varlikli diye git babandan mal iste diyecek seviyeye bile dusen bu insanlar aklima geldikce kusmam geliyor. Defalarca tersledim tepkimi gosterdim ama yuzsuz insana ne anlatabilirsinki? Yuzune tukursen yarabbi sukur der boyleleri. Onlarin kirli hesaplari esimin nezdinde hic sorun olmadi hatta icten ice destekledi ama benim tepki gostermem buyuk bir yanlisti. Cok uzun oldu kusura bakmayin. Lafin kisasi ben bu insanlardan bildiginiz nefret ediyorum hatta icten ice olup gitseler umruma gelmez modundayim. Hatta ve hatta dogruyu soylemek gerekirse hayatimdan defolup gidecekleri icin mutlu bile olurum. Malesef bu kin bu nefret beni cok yipratiyor icimi kemiriyor. Tabi surekli bu dusuncelerle yasamiyorum ama bagimlilik krizi gibi dusunun aklima bir dustumu herseyi sil bastan yasiyormus gibi oluyorum hem bedenim hem zihnim cok yoruluyor. Nasil silip atacam bu dusunceleri kafamdan icimdeki ofkeyi nefreti yenmek istiyorum ama bir yanimda surekli taze tutmak istiyor bu duyguyu sanki nefretimi unutsam kendime saygisizlik etmis gibi hissedecegim. Benzer duygulari yasayan varmi siz nasil kontrol altina aliyorsunuz boyle bir durumu paylasirsaniz sevinirim.
Varlik icinde buyudum diye suclandim annem babam zengin ama bana mal vermiyor diye suclandim rahat bir ortamdan geldigim icin suclandim. Onlar gibi cahil ve fesat olmadigim icin dislandim! Eltimden ornek gosterdiler durmadan koy ortaminda buyumus dogru durust egitim almamis onlarla ayni kulture sahip oldugu icin esimin yaninda beni hep onunla kiyasladilar. Ben avrupanin en gelismis ulkelerinde dogdum buyudum universite okudum master yaptim calisma hayatim oldu. Ama o cahil kafalariyla beni zorla eltim gibi yapmaya calistilar. Benlgimi degistirmeye calistilar zorla baska bir kaliba sokmaya calistilar. Cok zor surecler yasadim esim kendini sonunda toparladi ama ben icimdeki kini ofkeyi bir turlu cikaramiyorum icimden. Beden olarak 30 sene once baslamislar sehir hayatina ama o eski cahil kafayi hala birakamamislar. Oyleki hameligimde doktr kontrolune gittigimde bile ama biz esseklerin ustunde dogum yaptik eskiden doktormi vardi diyerek en olagan seyi yapip hamileyken doktora gitmem bile artik esimin gozunde simariga bak eskiden doktormu vardi annem doktor yuzumu gordu bak ben seni doktora goturuyorum bu iyligimin kiymetini bil kafasini yasatmaya calistilar! Hamileligimi burnumdan getirdiler. Paraya olan duskunlukleri o fesat kalpleri icten pazarlikli olmalari para ugruna tum manevi degerleri bir kalemde satabilmeleri akbaba gibi baskalarinin malina goz dikmeleri beni tiksindirdi ve hala tiksindiriyor. Babam varlikli diye git babandan mal iste diyecek seviyeye bile dusen bu insanlar aklima geldikce kusmam geliyor. Defalarca tersledim tepkimi gosterdim ama yuzsuz insana ne anlatabilirsinki? Yuzune tukursen yarabbi sukur der boyleleri. Onlarin kirli hesaplari esimin nezdinde hic sorun olmadi hatta icten ice destekledi ama benim tepki gostermem buyuk bir yanlisti. Cok uzun oldu kusura bakmayin. Lafin kisasi ben bu insanlardan bildiginiz nefret ediyorum hatta icten ice olup gitseler umruma gelmez modundayim. Hatta ve hatta dogruyu soylemek gerekirse hayatimdan defolup gidecekleri icin mutlu bile olurum. Malesef bu kin bu nefret beni cok yipratiyor icimi kemiriyor. Tabi surekli bu dusuncelerle yasamiyorum ama bagimlilik krizi gibi dusunun aklima bir dustumu herseyi sil bastan yasiyormus gibi oluyorum hem bedenim hem zihnim cok yoruluyor. Nasil silip atacam bu dusunceleri kafamdan icimdeki ofkeyi nefreti yenmek istiyorum ama bir yanimda surekli taze tutmak istiyor bu duyguyu sanki nefretimi unutsam kendime saygisizlik etmis gibi hissedecegim. Benzer duygulari yasayan varmi siz nasil kontrol altina aliyorsunuz boyle bir durumu paylasirsaniz sevinirim.
