Neden mutsuzumm

angel3424

Üye
Kayıtlı Üye
1 Ağustos 2022
44
17
26
Kızlar merhaba
25 yaşındayım 4 senelik evliyim 3 yaşında kızım var kızım bu sene kreşe başladı gayet güzel gidiyor okulunu öğretmenlerini seviyor bende çalışıyorum eşimle birlikte kendi dükkanımız var ama ben kendimi enerjisiz üşengeç sık sık mutsuz hissediyorum aklım sürekli kızım da oluyor ona yetemiyor gibi hissediyorum okulda ne yaptı yemek yedi mi düştü mü kalktı mı tuvalet ihtiyacını yaptı mı vs gibi düşünceler kafamda sürekli kendime zaman ayırmıyorum yada ayıramıyorum belki de eşimle de çok ev içersinde sohbetimiz olmuyor işten geliyoruz yemek yiyoruz herkes köşeye çekiliyor eşim telefona bakıyor telefonla işi bitince tv den film izleyelim diyor ben istiyorum ki sohbet edelim kızımızla doya doya vakit geçirelim benimle ilgilensin istiyorum kendimize vakit ayıralım istiyorum ama eşim hiç böyle değil üzülüyorum artık ilgi görmek istiyorum mutsuzum hep birşeylere yetişme çabasındayım kızımı daha güzel büyütmek ona güzel gelecek bırakmak istiyorum çabalıyorum bu anlar geri gelmeyecek bir daha ama eşim ben sürekli birşeyleri söyleyince yapıyor yoruldum artık söylemekten sırf ben söyleniyorum diye yapsın istemiyorum kendi içinden geldiğinde yapsın istiyorum ama oda gelmiyor içinden kendimi geliştirmek güçlü bir kadın olmak istiyorum kızlar ne önerirsiniz bana biraz dertleşmek istiyorum
 
Akşamları şu saatleri birbirimize ayıralım diye plan yapsanız
Çay demleyebilirsiniz
Hep beraber oynayabileceğiniz oyunlar alıp oynayabilirsiniz
telefona beş dakka bakayım desen bile ipin ucu kaçıyor
O yüzden mümkün olduğunca ele almamak gerek
 
Kızlar merhaba
25 yaşındayım 4 senelik evliyim 3 yaşında kızım var kızım bu sene kreşe başladı gayet güzel gidiyor okulunu öğretmenlerini seviyor bende çalışıyorum eşimle birlikte kendi dükkanımız var ama ben kendimi enerjisiz üşengeç sık sık mutsuz hissediyorum aklım sürekli kızım da oluyor ona yetemiyor gibi hissediyorum okulda ne yaptı yemek yedi mi düştü mü kalktı mı tuvalet ihtiyacını yaptı mı vs gibi düşünceler kafamda sürekli kendime zaman ayırmıyorum yada ayıramıyorum belki de eşimle de çok ev içersinde sohbetimiz olmuyor işten geliyoruz yemek yiyoruz herkes köşeye çekiliyor eşim telefona bakıyor telefonla işi bitince tv den film izleyelim diyor ben istiyorum ki sohbet edelim kızımızla doya doya vakit geçirelim benimle ilgilensin istiyorum kendimize vakit ayıralım istiyorum ama eşim hiç böyle değil üzülüyorum artık ilgi görmek istiyorum mutsuzum hep birşeylere yetişme çabasındayım kızımı daha güzel büyütmek ona güzel gelecek bırakmak istiyorum çabalıyorum bu anlar geri gelmeyecek bir daha ama eşim ben sürekli birşeyleri söyleyince yapıyor yoruldum artık söylemekten sırf ben söyleniyorum diye yapsın istemiyorum kendi içinden geldiğinde yapsın istiyorum ama oda gelmiyor içinden kendimi geliştirmek güçlü bir kadın olmak istiyorum kızlar ne önerirsiniz bana biraz dertleşmek istiyorum
4 senelik evlilikte 3 yasinda cocuk yani evlenir evlenmez cocuk yapmissiniz. Kendinize sure tanisaydiniz esinizle vakit gecirmek evliligi oturtmak icin boyle olmazdi. Baska bir iste calismaya baslayin biraz esinizle ozlesin boyle surekli dip dibe olmakla degismez.
 
Küçük yaşta evlenmişsiniz ve hemen çocuk yapmışsınız. Bunlar illa ki evliliğinizi etkileyen durumlar. Doğru düzgün karı-koca olamadan evliliğinizin tadını çıkartamadan anne-baba olmuşsunuz. Kendinizi o kadar anne olarak kodlamışsınız ki kadın olduğunuzu, annelik dışında bir birey olduğunuzu dahi unutmuş gibisiniz. Cümleleriniz bile hep kızınız üzerine. Eşimle kendi dükkanımız var yazdığınıza göre birlikte çalışıyorsunuz anladığım kadarıyla bu da ciddi bir sorun. Zaten tüm gün birlikte olduğunuz biriyle akşam uzun uzun ne konuşacaksınız ki? Bu durum yıpratır evliliğinizi. Siz başka bir iş bakın bence. Birbirinizi özleyin biraz, konuşacak konunuz olsun evde. Kendi çevreniz olur hem.
 
Her şeyi çok genç yaşta tüketmişsiniz bir. Birbirinize anlatabileceğiniz kendinize ait bir hayatınız yok iki.

Farklı çevrelere girmeniz lazım, farklı insanlarla tanışmanız lazım. Anne rolünden biraz çıkıp kendinize zaman ayırmanız lazım.
 
Her şeyi çok genç yaşta tüketmişsiniz bir. Birbirinize anlatabileceğiniz kendinize ait bir hayatınız yok iki.

Farklı çevrelere girmeniz lazım, farklı insanlarla tanışmanız lazım. Anne rolünden biraz çıkıp kendinize zaman ayırmanız lazım.
Anne rolünden çıkamıyorum birşey yaparken sürekli kızım aklımda nasıl baş edicem bilmiyorum kendime gelmem gerektiğinin farkındayım ama olmuyor
 
Küçük yaşta evlenmişsiniz ve hemen çocuk yapmışsınız. Bunlar illa ki evliliğinizi etkileyen durumlar. Doğru düzgün karı-koca olamadan evliliğinizin tadını çıkartamadan anne-baba olmuşsunuz. Kendinizi o kadar anne olarak kodlamışsınız ki kadın olduğunuzu, annelik dışında bir birey olduğunuzu dahi unutmuş gibisiniz. Cümleleriniz bile hep kızınız üzerine. Eşimle kendi dükkanımız var yazdığınıza göre birlikte çalışıyorsunuz anladığım kadarıyla bu da ciddi bir sorun. Zaten tüm gün birlikte olduğunuz biriyle akşam uzun uzun ne konuşacaksınız ki? Bu durum yıpratır evliliğinizi. Siz başka bir iş bakın bence. Birbirinizi özleyin biraz, konuşacak konunuz olsun evde. Kendi çevreniz olur hem.
Eşim dükkanımız varken neden başka yerde çalışacaksın diyor başka yerde olmama olumlu bakmıyor
 
Anne rolünden çıkamıyorum birşey yaparken sürekli kızım aklımda nasıl baş edicem bilmiyorum kendime gelmem gerektiğinin farkındayım ama olmuyor
Ama bu şekilde pimpirikli sürekli endişeli şekilde kızına daha iyi bir anne olmuyorsun ki! Yardım alman lazım tek başına başarmak zorunda değilsin.

Ben annemin kendine ait bir hayatı olmasını, mutlu ve de tatmin olmuş bir şekilde gelip beni okuldan almasını tercih ederim. Bütün hayatı ben olayım istemem.

Mesela hayatın uygun mu bilmiyorum ama bir spora pilatese yazıl, gün içinde fırsatlar yarat arkadaşınla bir kahve iç farklı konulardan bahset, mümkünse yeni bir şey yap bir hobi edin.

Eşinle bir tatile çık. Farklı paylaşımlar yapmak için alan yarat. Ufak ufak adımlarla olacak, bir anda olması mümkün değil zaten. :KK51:
 
Kızlar merhaba
25 yaşındayım 4 senelik evliyim 3 yaşında kızım var kızım bu sene kreşe başladı gayet güzel gidiyor okulunu öğretmenlerini seviyor bende çalışıyorum eşimle birlikte kendi dükkanımız var ama ben kendimi enerjisiz üşengeç sık sık mutsuz hissediyorum aklım sürekli kızım da oluyor ona yetemiyor gibi hissediyorum okulda ne yaptı yemek yedi mi düştü mü kalktı mı tuvalet ihtiyacını yaptı mı vs gibi düşünceler kafamda sürekli kendime zaman ayırmıyorum yada ayıramıyorum belki de eşimle de çok ev içersinde sohbetimiz olmuyor işten geliyoruz yemek yiyoruz herkes köşeye çekiliyor eşim telefona bakıyor telefonla işi bitince tv den film izleyelim diyor ben istiyorum ki sohbet edelim kızımızla doya doya vakit geçirelim benimle ilgilensin istiyorum kendimize vakit ayıralım istiyorum ama eşim hiç böyle değil üzülüyorum artık ilgi görmek istiyorum mutsuzum hep birşeylere yetişme çabasındayım kızımı daha güzel büyütmek ona güzel gelecek bırakmak istiyorum çabalıyorum bu anlar geri gelmeyecek bir daha ama eşim ben sürekli birşeyleri söyleyince yapıyor yoruldum artık söylemekten sırf ben söyleniyorum diye yapsın istemiyorum kendi içinden geldiğinde yapsın istiyorum ama oda gelmiyor içinden kendimi geliştirmek güçlü bir kadın olmak istiyorum kızlar ne önerirsiniz bana biraz dertleşmek istiyorum
Tamda böyle bir hayat içindeyim
Erkekler hep mi aynı benxanlamıyorum hayatları monoton bir hal alınca herşey yolunda mı zannediyor ? Karşı tarafın bir ilgi sevgi görmesi gerektiğini mi unutuyor ? Çok acı ama kadınların genel sorunu onlar için saçma yersiz düşünceye dönüşüyor
 
Kızlar merhaba
25 yaşındayım 4 senelik evliyim 3 yaşında kızım var kızım bu sene kreşe başladı gayet güzel gidiyor okulunu öğretmenlerini seviyor bende çalışıyorum eşimle birlikte kendi dükkanımız var ama ben kendimi enerjisiz üşengeç sık sık mutsuz hissediyorum aklım sürekli kızım da oluyor ona yetemiyor gibi hissediyorum okulda ne yaptı yemek yedi mi düştü mü kalktı mı tuvalet ihtiyacını yaptı mı vs gibi düşünceler kafamda sürekli kendime zaman ayırmıyorum yada ayıramıyorum belki de eşimle de çok ev içersinde sohbetimiz olmuyor işten geliyoruz yemek yiyoruz herkes köşeye çekiliyor eşim telefona bakıyor telefonla işi bitince tv den film izleyelim diyor ben istiyorum ki sohbet edelim kızımızla doya doya vakit geçirelim benimle ilgilensin istiyorum kendimize vakit ayıralım istiyorum ama eşim hiç böyle değil üzülüyorum artık ilgi görmek istiyorum mutsuzum hep birşeylere yetişme çabasındayım kızımı daha güzel büyütmek ona güzel gelecek bırakmak istiyorum çabalıyorum bu anlar geri gelmeyecek bir daha ama eşim ben sürekli birşeyleri söyleyince yapıyor yoruldum artık söylemekten sırf ben söyleniyorum diye yapsın istemiyorum kendi içinden geldiğinde yapsın istiyorum ama oda gelmiyor içinden kendimi geliştirmek güçlü bir kadın olmak istiyorum kızlar ne önerirsiniz bana biraz dertleşmek istiyorum


Akışına bırakın öncelikle .
Vesvese panik yapmak iyi olmaz. Kızınız ile ilgili .
Eşinizle de ortak bi vakit an geçirmeye bakın .
 
Benim eşimde işten biraz geç geldiği için yorgun olabiliyor .
Telefonda instagramda tatlı yemek veya komik videolar izliyor hatta banada gösteriyor
Ben bi iki olumlu yorum yaptktan sonra
Hemen başka konular ile dikkatini dağıtıyorum o zaman telefona ara veriyor.
 
Açıkçası gün içinde çalışmaktan insanlar telefona bakamıyorlar. Eve gelince özellikle erkekler çok bakıyor oyun vs dalıyor yapışıyor.
Eve gelince kimin evinde sohbet olur ki hergün? Yada sohbet ne ile dönecek? Sadece yemek yerken sohbet döner genelde. Bu arada evli değilim gözlemlerim öyle. İç karartmak istemem.🥳
Bir iş arkadaşım eve gelir gelmez telefonu kapatıyormuş ya da atıyormuş çantaya bakmıyormuş vs. Sanırım bir erkeğin tele bakmaması için tuşlu telefon kullanması lazım.
TV kapanmalı. Bir program yapılmalı mesela çocukla ilgilenme karı koca birlikte onun zekasını geliştircek oyunlar oynanmalı hem ailecek de tatlı vakit geçirilir öyle.
Birde hobi edinelim bazen yürüyüş yapalım dersin teknolojiden uzaklaşır sohbet edersin farklı ortamlara girin birlikte ufak ufak teknolojiden uzaklaştırman gerekli öyle. Açıkça konuşmak lazım bilemiyorum yorgunum deyip katılasıda gelmiyor bunların.
 
Kızlar merhaba
25 yaşındayım 4 senelik evliyim 3 yaşında kızım var kızım bu sene kreşe başladı gayet güzel gidiyor okulunu öğretmenlerini seviyor bende çalışıyorum eşimle birlikte kendi dükkanımız var ama ben kendimi enerjisiz üşengeç sık sık mutsuz hissediyorum aklım sürekli kızım da oluyor ona yetemiyor gibi hissediyorum okulda ne yaptı yemek yedi mi düştü mü kalktı mı tuvalet ihtiyacını yaptı mı vs gibi düşünceler kafamda sürekli kendime zaman ayırmıyorum yada ayıramıyorum belki de eşimle de çok ev içersinde sohbetimiz olmuyor işten geliyoruz yemek yiyoruz herkes köşeye çekiliyor eşim telefona bakıyor telefonla işi bitince tv den film izleyelim diyor ben istiyorum ki sohbet edelim kızımızla doya doya vakit geçirelim benimle ilgilensin istiyorum kendimize vakit ayıralım istiyorum ama eşim hiç böyle değil üzülüyorum artık ilgi görmek istiyorum mutsuzum hep birşeylere yetişme çabasındayım kızımı daha güzel büyütmek ona güzel gelecek bırakmak istiyorum çabalıyorum bu anlar geri gelmeyecek bir daha ama eşim ben sürekli birşeyleri söyleyince yapıyor yoruldum artık söylemekten sırf ben söyleniyorum diye yapsın istemiyorum kendi içinden geldiğinde yapsın istiyorum ama oda gelmiyor içinden kendimi geliştirmek güçlü bir kadın olmak istiyorum kızlar ne önerirsiniz bana biraz dertleşmek istiyorum
Eşinizin size olan ilgisizliginin sizde bıraktığı üzüntüyü kızınıza aşırı kaygıyla gidermeye calsiiyorsunuz gibi geldi. Eşinizden beklediğiniz ilgili kızınıza vererek aşırı telafi.. tek yol iletişim kurmak gibi..
 
Kızlar merhaba
25 yaşındayım 4 senelik evliyim 3 yaşında kızım var kızım bu sene kreşe başladı gayet güzel gidiyor okulunu öğretmenlerini seviyor bende çalışıyorum eşimle birlikte kendi dükkanımız var ama ben kendimi enerjisiz üşengeç sık sık mutsuz hissediyorum aklım sürekli kızım da oluyor ona yetemiyor gibi hissediyorum okulda ne yaptı yemek yedi mi düştü mü kalktı mı tuvalet ihtiyacını yaptı mı vs gibi düşünceler kafamda sürekli kendime zaman ayırmıyorum yada ayıramıyorum belki de eşimle de çok ev içersinde sohbetimiz olmuyor işten geliyoruz yemek yiyoruz herkes köşeye çekiliyor eşim telefona bakıyor telefonla işi bitince tv den film izleyelim diyor ben istiyorum ki sohbet edelim kızımızla doya doya vakit geçirelim benimle ilgilensin istiyorum kendimize vakit ayıralım istiyorum ama eşim hiç böyle değil üzülüyorum artık ilgi görmek istiyorum mutsuzum hep birşeylere yetişme çabasındayım kızımı daha güzel büyütmek ona güzel gelecek bırakmak istiyorum çabalıyorum bu anlar geri gelmeyecek bir daha ama eşim ben sürekli birşeyleri söyleyince yapıyor yoruldum artık söylemekten sırf ben söyleniyorum diye yapsın istemiyorum kendi içinden geldiğinde yapsın istiyorum ama oda gelmiyor içinden kendimi geliştirmek güçlü bir kadın olmak istiyorum kızlar ne önerirsiniz bana biraz dertleşmek istiyorum
Hiçkimse değişmez valla.o yüzden aşırı iyi tanımadan evlenmemek lazim ya.
 
Eşinizle film izleyin haftada 2 gün mesela 2 gün kızla etkinlik yapın ailecek 1 gün herkes özgür takılsın.haftasonu 1 gün dinlenin 1 günde ailecek dışarı çıkın bitti gitti yani mutsuz olacak bir durum göremedim tipik her uzun ilişki evlilik sonucu oluşan monoton yaşam.eşiniz akıl etmiyorsa siz edin maalesef insanların yapısı kolay değişmez.siz plan yapın o uysun.
 
X