Neden böyleyim bilmiyorum

öncelikle seni çok seviyorum diye cümleye başlamak istiyorum :) seni tanıdığımız ilk günden beri bizim bulunduğumuz yerde birgüne birgün birini kırdığına hata yaptığına şahit olmadım aksine sen hep eğlenen eğlendiren oldun.. bence bu biraz karşı taraflada alakalı.. çünkü bizde sana öyle yaklaştık..
sen güçlüsün en başta bunu unutma....
hatalar insanlara mahsustur.. önemli olan onun farkına varıp bir daha yapmamak...
senin maddi anlamda olduğu gibi manevi anlamdada mücadelerin senin ruhunu yorduğu içinde öyle hissediyor olabilirsin..
sana negatif enerji veren insanları ne olursa olsun hayatından çıkarmayı affetmemeyi öğrenmen lazım..
arkadaşına hata yapmışsın (hatanın boyutuda önemli) hatanın farkında olmuşsun buda bi büyüklük ama seni affetmemiş bunu takıntı haline getirdikçe sen üzülürsün...
bende senin prof. bir destek alman gerektiğini düşünüyorum.. devlet hastanelerinde bile artık bu var kuzum...
sana iyi gelecektir..
tekrar söylüyorum sen güçlüsün

N Neal dayler dayler Hemsirecik bakın burda minnoş bir konu varmış
birileri kırılmş

Bal0ncuk .!.:

öncelikle seni çok seviyorum diye cümleye başlamak istiyorum :) seni tanıdığımız ilk günden beri bizim bulunduğumuz yerde birgüne birgün birini kırdığına hata yaptığına şahit olmadım aksine sen hep eğlenen eğlendiren oldun.. bence bu biraz karşı taraflada alakalı.. çünkü bizde sana öyle yaklaştık..
sen güçlüsün en başta bunu unutma....
hatalar insanlara mahsustur.. önemli olan onun farkına varıp bir daha yapmamak...
senin maddi anlamda olduğu gibi manevi anlamdada mücadelerin senin ruhunu yorduğu içinde öyle hissediyor olabilirsin..
sana negatif enerji veren insanları ne olursa olsun hayatından çıkarmayı affetmemeyi öğrenmen lazım..
arkadaşına hata yapmışsın (hatanın boyutuda önemli) hatanın farkında olmuşsun buda bi büyüklük ama seni affetmemiş bunu takıntı haline getirdikçe sen üzülürsün...
bende senin prof. bir destek alman gerektiğini düşünüyorum.. devlet hastanelerinde bile artık bu var kuzum...
sana iyi gelecektir..
tekrar söylüyorum sen güçlüsün

Genişletmek için tıkla...

Canım benim
Bu mesajın o kadar iyi geldi ki anlatamam. Ben de seni çok seviyorum.. Evet hayatımda hep maddi manevi kendimi zorladım. Maddi açıdan düştüm, manevi açıdan yıkıldığım noktalar oldu. Bir yerden sonra toparlandım. Arkadaşım konusu da bana her zaman destek olan biriydi, affetmemesini problem yapmıyorum artık. Çünkü bana ders oldu, o da söyledi hiç kimse vazgeçilmez değildir, sen iyi ol kendini toparla ama ben yokum diye. Gerçekten öyle, en azından bundan sonra ki hayatımda beni seven, saygı duyan insanlara karşı daha iyi olabilirim.

Evet hayatımda hep eğlenceli biri oldum aslında
Ama bana hata yapan beni kıran çok insanı affettim. Gerçi bunun farkına vardıktan sonra hayatımdan çıkardığım 2 3 kisiyi almadım artık hayatıma. Çünkü bana karşı saygıları 0 dı. Ben de bana karşı saygısı olmayan bir insana tolerans göstermemek için kendimi zorladım, az da olsa başardım. İyi ki bu konuyu açmışım, bana inanan insanları görünce iyi hissettim. Bazen dengesizce davranabilirim ama eğer farkındaysam düzeltebilirim diye düşünüyorum.. Kırıp kırıp ama ben ne yaptım ki diyen insanları silmek olacaktır ilk isim.

Devlet hastanesindeki dr lara bakacağım, inşallah sonuç alırım. Çok teşekkür ederim canım benim

J a n e .!.:

Yaa ne kadar güzel bir şey yapmışsın, seni tebrik ederim.

Tolerans gösterdiğim insanları bir görsen, insanın kendine saygısı kalmıyor zamanla. 24 yaşıma kadar insanlara çok yüz vermişim, artık insanlar hiç düşünmeden beni çok kırıyor.

Genişletmek için tıkla...

En son geçen yıl bu zamanlar yaptığı tüm kötü şeyleri özür bile beklemeden defalarca affettiğim bir arkadaşım hiç haddi olmayan bir konuya karışıp kendi kendine bana küstüğünde - ki beni engellemiş hiçbir şey demeden ben çok sonra fark edip bir açıklama istedim - ben napıyorum ya demiştim. Benim için milat oldu. Sen iyi niyetli ve yufka yürekli bir insansın. Muhtemelen benim gibi her şeyin konuşarak çözülebileceğine her daim yeni şans verebileceğimize falan inanıyordun. Ben artık bazı insanların biraz gürültü ve mesafeden anladığını fark ettim. Bir de Beyhan Budak'ın bir kitabında okuduğum şu cümle çok hoşuma gitmişti: "Çok fazla susarsan bağırmaman gereken yerlerde bağırırsın." Gerçekten böyle oluyor. Bence sen biraz da merhamet yorgunusun. Her ne olursa olsun sevildiğini bil

J a n e .!.:

Selam kızlar. Direkt konuya gireyim.

Ben hayatımda çok hatalar yaptım, sırf bu hatalarım yüzünden çok sevdiğim bir arkadaşımı kaybettim, görüşmüyoruz yani. Barışmak için bir çaba sarfetmiyorum çünkü ben kırdım onu gerçekten. Bir adım attım ona ama, yapmamam gerektiğini anladım çünkü o benim gibi değildi, bir daha görüşmek istememesi çok doğal o yüzden.

Hep hata yapan ve kendisine yapılan hataları hep çabuk affeden biri oldum, hayatımdan çıkarmam gereken çoğu insanı hayatımda tuttum. Beni seven arkadaşlarıma da mağdurmuş gibi davrandım. Yani düşünmeden konuşup sonra hemen pişman olup neden affetmiyor diye düşündüm.. O kadar üzgünüm ki, kendimi affedemiyorum. Mücadele etmeye çalısıyorum, ama bu huy bana yapışmış sanki, birini hayatımdan çıkarınca aradan zaman geçince neden hiç bir şey olmamış gibi affediyorum, neden eskisi gibi oluyorum, çok kızgınım kendime.

Evliliğimde bile aynı hatayı yaptım hep. Yanlış giden şeyleri görüp sonra affettim. Ayrılmak istedim, karşımdaki pişman diye affettim. Ama öyle bir noktadayım ki yaptığı hataları düzelten ve düzeltmeye çalışan eşimin çabası umrumda olmuyor artık. Bazı insanlara haddinden fazla tolerans gösterirken, bazılarına hep kırıcı oldum.

Ve sanki birini affetmeyince suçluymuş gibi hissettim, suçluluk psikolojisi yakamı bırakmıyor.

Çok kötüyüm, artık insanlara muhtaç olmaktan, herkesten destek bekleyerek yaşamaktan yoruldum. Karar verirken bile birilerine danışmak zorunda hissetmekten yoruldum. Çok yorgunum, içimi dökmek istedim.

Genişletmek için tıkla...

Terapistlerin danışanlarına önerdiği, bana da iyi gelen bir kitap: David Burns - İyi Hissetmek. Bir diğeri: kafa doktorum. İkincisi epey uzun bir süreç. Aslında yaşadığımız bu gibi sorunların temelinde yatan en büyük sebep kendimizi sevememek ve affedememek ki kendini affedememek kısmını kendin de yazmışsın. Farkına varmak düzeltmenin ilk ve en ağır adımı oluyor sanırım. İnsana ruhen epey ağır geliyor ama sonrası daha az engebeli, böyle düşünüyorum

M e r i d a .!.:

En son geçen yıl bu zamanlar yaptığı tüm kötü şeyleri özür bile beklemeden defalarca affettiğim bir arkadaşım hiç haddi olmayan bir konuya karışıp kendi kendine bana küstüğünde - ki beni engellemiş hiçbir şey demeden ben çok sonra fark edip bir açıklama istedim - ben napıyorum ya demiştim. Benim için milat oldu. Sen iyi niyetli ve yufka yürekli bir insansın. Muhtemelen benim gibi her şeyin konuşarak çözülebileceğine her daim yeni şans verebileceğimize falan inanıyordun. Ben artık bazı insanların biraz gürültü ve mesafeden anladığını fark ettim. Bir de Beyhan Budak'ın bir kitabında okuduğum şu cümle çok hoşuma gitmişti: "Çok fazla susarsan bağırmaman gereken yerlerde bağırırsın." Gerçekten böyle oluyor. Bence sen biraz da merhamet yorgunusun. Her ne olursa olsun sevildiğini bil

Genişletmek için tıkla...

İşte benim şimdiki halim senin geçen yıl ki halin galiba. Umarım ben de senin gibi kendime gelebilirim.
Beyhan Budak'ın sözü o kadar doğru ki, yanlış insanlara susup doğru insanlara çok bağırdım ben.

Fazla merhametli biri olduğumun da farkındayım ve bu bana çok zarar veriyor. Bana da hiç haddi olmayan konularda karışan insan sayısı çok ve ben yine yine affediyorum. Aldığım yaralar sayesinde belki düzelirim, yok yere kaybettiğim arkadaşım bana ders oldu.

Neal .!.:

Terapistlerin danışanlarına önerdiği, bana da iyi gelen bir kitap: David Burns - İyi Hissetmek. Bir diğeri: kafa doktorum. İkincisi epey uzun bir süreç. Aslında yaşadığımız bu gibi sorunların temelinde yatan en büyük sebep kendimizi sevememek ve affedememek ki kendini affedememek kısmını kendin de yazmışsın. Farkına varmak düzeltmenin ilk ve en ağır adımı oluyor sanırım. İnsana ruhen epey ağır geliyor ama sonrası daha az engebeli, böyle düşünüyorum

Genişletmek için tıkla...

Kitap elimde şu an buna çok sevindim, hemen başlayacağım Neal'im.

Umarım ben de kendimi affedebilirim zamanla, çünkü bu çok ağır bi yük, günün sonunda kendimi hep ezilmiş hissediyorum.
Kendim yerine hak etmeyen insanları o kadar affetmişim ki değer bile görmüyorum. Sözüm bile dinlenmiyor ortamlarında. O insanlara bu kadar şans verdiğime hâlâ inanamıyorum..

Senin için böyle dolu muydu ?

Bissunicole .!.:

Senin için böyle dolu muydu ?

Genişletmek için tıkla...

Daha fazla dolu olduğunu bile söyleyebilirim..

Ben seni tanıdığımdan beri gayet iyi niyetli uyumlu sevecen birisin
Hep bu şu yer sofrasından kaynaklı janem
Gül diye dedim
Hadi kocaman bir gülümseme yap ve o üzerindeki bütün ağırlık olumsuzluk gitsin
Dün şarkı yolladim kendine gel diye
Onun ritmine kapil gitsin
Inan üzülmeye değmiyor bazen birilerine kızıyoruz içimize oturuyor pişman oluyoruz o bende de.oluyor en yakın zaman iste kurban bayramı neler yaşadım önün öncesi nefes alamama problemi yaşadım kızlar biliyor
Ama bazıları da hak ediyor canım ya
Suçluluk duygusu genelde geçmişten gelir derler
Belki çocuklukla ilgili bir şey bu yönde destek alabilirsin
Bunun dışın da hayatta hepimiz bir şeyler yapıyoruz
Elimizde olmadan bazen dilimize vuruyoruz
Sessiz kalsan tepene çıkıyorlar söylesen suçlu oluyorsun
Ama şu var kim olursa olsun
Sınırlarını koyucaksin kırmızı çizgilerin olucak
Tavrımızı tepkimizi tabiki vereceğiz
Sadece oto kontrolümüzü sağlıyarak
Şimdi sikma canını üzme kendini❣❣

MssPARE .!.:

Ben seni tanıdığımdan beri gayet iyi niyetli uyumlu sevecen birisin
Hep bu şu yer sofrasından kaynaklı janem
Gül diye dedim
Hadi kocaman bir gülümseme yap ve o üzerindeki bütün ağırlık olumsuzluk gitsin
Dün şarkı yolladim kendine gel diye
Onun ritmine kapil gitsin
Inan üzülmeye değmiyor bazen birilerine kızıyoruz içimize oturuyor pişman oluyoruz o bende de.oluyor en yakın zaman iste kurban bayramı neler yaşadım önün öncesi nefes alamama problemi yaşadım kızlar biliyor
Ama bazıları da hak ediyor canım ya
Suçluluk duygusu genelde geçmişten gelir derler
Belki çocuklukla ilgili bir şey bu yönde destek alabilirsin
Bunun dışın da hayatta hepimiz bir şeyler yapıyoruz
Elimizde olmadan bazen dilimize vuruyoruz
Sessiz kalsan tepene çıkıyorlar söylesen suçlu oluyorsun
Ama şu var kim olursa olsun
Sınırlarını koyucaksin kırmızı çizgilerin olucak
Tavrımızı tepkimizi tabiki vereceğiz
Sadece oto kontrolümüzü sağlıyarak
Şimdi sikma canını üzme kendini❣❣

Genişletmek için tıkla...

Güldüm cidden çok sağ ol

Evet değmiyorlar ama biz bazen günlerce onu düşünüyoruz, yani ben öyle düşünüyorum.
Ne kadar haksızlık etmişim kendime, farkına vardım bugün. Kendi hakkıma o kadar girmişim ki..

Sırf kendime yaptığım kötülükler yüzünden affedemiyorum sanırım.

Suçluluk duygum çocukluğumdan geliyor zaten. Öz teyzemle aynı yaştayız, sürekli o üstünmüş gibi düşünerek büyüdüm. Anneannem ve teyzelerim sağ olsun :)
Liseye gidiyordu o, ben de evlerine giderdim. Sınav dönemi olduğunda anneannem kapı dışarı ederdi beni, küfürler hakaretler havada uçuşurdu. Aslında bana sınav dönemi bitince gel deseydi dinlerdim ama anlamıyordum ki onu. Sanırım 16 17 yaşındaydım. Odada oturuyordum, anneannem salonda oturuyordu teyzeme beni çekiştiriyordu. Ben başta anlamadım ama sonra baktım benden bahsediyorlar, hakaretleri buraya yazmaya utanırım gerçekten
Tek suçum da kızı çalısıyormuş ben onun evine gitmişim falan. Hep o daha güzel, o daha akıllı, o daha iyi derdi.

Teyzem üniversiteyi kazanıp bıraktı, sonra kocaya kaçtı. Noldu biliyor musun anneannem beni suçladı :) kızım onun yüzünden kaçtı diye. Buna asla anlam veremiyorum hâlâ. Ki anneannemle artık görüşmüyorum. Yaklaşık 6 yıldır. Tabi hâlâ kızının kaçmasını bana bağlar, kızının kaçtığını en son öğrenen kisi olmam dışında sorun yok.
Ki bunlar en basiti, sanırım yaşıttık diye hep düşman gibi yaklaştı bana, çok kötü bir kadındı.
Akrabaları babama Jane zeki kız onu okut diyince anneannem hemen gömerdi beni, 14 yaşındaydım...


Suçluluk psikolojimin nedeni belli işte
İnşallah iyileşirim, bu kadar acı çektikten sonra bomboş bir hayatım olmasını istemiyorum..

J a n e .!.:

Güldüm cidden çok sağ ol

Evet değmiyorlar ama biz bazen günlerce onu düşünüyoruz, yani ben öyle düşünüyorum.
Ne kadar haksızlık etmişim kendime, farkına vardım bugün. Kendi hakkıma o kadar girmişim ki..

Sırf kendime yaptığım kötülükler yüzünden affedemiyorum sanırım.

Suçluluk duygum çocukluğumdan geliyor zaten. Öz teyzemle aynı yaştayız, sürekli o üstünmüş gibi düşünerek büyüdüm. Anneannem ve teyzelerim sağ olsun :)
Liseye gidiyordu o, ben de evlerine giderdim. Sınav dönemi olduğunda anneannem kapı dışarı ederdi beni, küfürler hakaretler havada uçuşurdu. Aslında bana sınav dönemi bitince gel deseydi dinlerdim ama anlamıyordum ki onu. Sanırım 16 17 yaşındaydım. Odada oturuyordum, anneannem salonda oturuyordu teyzeme beni çekiştiriyordu. Ben başta anlamadım ama sonra baktım benden bahsediyorlar, hakaretleri buraya yazmaya utanırım gerçekten
Tek suçum da kızı çalısıyormuş ben onun evine gitmişim falan. Hep o daha güzel, o daha akıllı, o daha iyi derdi.

Teyzem üniversiteyi kazanıp bıraktı, sonra kocaya kaçtı. Noldu biliyor musun anneannem beni suçladı :) kızım onun yüzünden kaçtı diye. Buna asla anlam veremiyorum hâlâ. Ki anneannemle artık görüşmüyorum. Yaklaşık 6 yıldır. Tabi hâlâ kızının kaçmasını bana bağlar, kızının kaçtığını en son öğrenen kisi olmam dışında sorun yok.
Ki bunlar en basiti, sanırım yaşıttık diye hep düşman gibi yaklaştı bana, çok kötü bir kadındı.
Akrabaları babama Jane zeki kız onu okut diyince anneannem hemen gömerdi beni, 14 yaşındaydım...


Suçluluk psikolojimin nedeni belli işte
İnşallah iyileşirim, bu kadar acı çektikten sonra bomboş bir hayatım olmasını istemiyorum..

Genişletmek için tıkla...

Işte o zamanlar bu lafları hakaretleri duydun içine attın bastırdın kendini bir süre sonra
Bir şekilde bastirdigin öfken cıktı
Ne yazık ki
Bunu biliyor olman güzel aslın da janecim
Görüşmesen bile içinde yara kalmış
Bu saatten sonra kendine haksızlık yapma
Bilmiyorum hiç annene ye bunları dedin mi hanı geçmişle yüzlesin der ya psikologlar
Bir fırsatını bulunca bunları tek tek onlara de
Içinde biriktirme
Içindeki öfke kin yara neyse söyle belki rahatliyacaksin yüzleşerek

MssPARE .!.:

Işte o zamanlar bu lafları hakaretleri duydun içine attın bastırdın kendini bir süre sonra
Bir şekilde bastirdigin öfken cıktı
Ne yazık ki
Bunu biliyor olman güzel aslın da janecim
Görüşmesen bile içinde yara kalmış
Bu saatten sonra kendine haksızlık yapma
Bilmiyorum hiç annene ye bunları dedin mi hanı geçmişle yüzlesin der ya psikologlar
Bir fırsatını bulunca bunları tek tek onlara de
Içinde biriktirme
Içindeki öfke kin yara neyse söyle belki rahatliyacaksin yüzleşerek

Genişletmek için tıkla...

Anneannemle yüzleşmem mümkün değil. Yani sonsuza kadar bağımız koptu artık.

Evet çok attım içime, o kadar haksızlığa uğradım ki, annem diyor ben nasıl seni o halde bırakmışım, şu an düşünüyorum çok yalnız kalmışsın diyor. Dedim öyle anne acısını şu an çekiyorum o günlerin.. Bu da tecrübe diyorum artık napalım.. Anneannem hariç diğer herkesle yüzleşecem ama :)

İlk yüzleştiğim kisi eşimdi, yaklaşık 3 hafta önceydi, ciddi bir noktaya geldik. Yüzleştim ve bu bana o kadar iyi geldi ki.. Yani bir dahaki hatasında eski ben olmayacağım sanırım, yani yollarımızı ayırmak pek de umrumda olmayacak, bunun farkına vardı o da.
Çok tolerans gösterdiğim için umursamıyodu galiba, ama demek ki yüzleşip ciddi konuşmak gerekiyormuş..

J a n e .!.:

Anneannemle yüzleşmem mümkün değil. Yani sonsuza kadar bağımız koptu artık.

Evet çok attım içime, o kadar haksızlığa uğradım ki, annem diyor ben nasıl seni o halde bırakmışım, şu an düşünüyorum çok yalnız kalmışsın diyor. Dedim öyle anne acısını şu an çekiyorum o günlerin.. Bu da tecrübe diyorum artık napalım.. Anneannem hariç diğer herkesle yüzleşecem ama :)

İlk yüzleştiğim kisi eşimdi, yaklaşık 3 hafta önceydi, ciddi bir noktaya geldik. Yüzleştim ve bu bana o kadar iyi geldi ki.. Yani bir dahaki hatasında eski ben olmayacağım sanırım, yani yollarımızı ayırmak pek de umrumda olmayacak, bunun farkına vardı o da.
Çok tolerans gösterdiğim için umursamıyodu galiba, ama demek ki yüzleşip ciddi konuşmak gerekiyormuş..

Genişletmek için tıkla...

Yanı en güzeli çünkü bazı şeyleri bastırınca başka yerden patlak veriyor
O yüzden teyzen yada kim varsa içine birikenleri at dışarı ağırlık yapmasın
Rahatlarsın herkes hatasını günahını sevabını bilsin

MssPARE .!.:

Yanı en güzeli çünkü bazı şeyleri bastırınca başka yerden patlak veriyor
O yüzden teyzen yada kim varsa içine birikenleri at dışarı ağırlık yapmasın
Rahatlarsın herkes hatasını günahını sevabını bilsin

Genişletmek için tıkla...

Tabi o insanlara göre yine suçlu sen oluyorsun
Ben ne dedim ki diyorlar çıldırıyorum

J a n e .!.:

Tabi o insanlara göre yine suçlu sen oluyorsun
Ben ne dedim ki diyorlar çıldırıyorum

Genişletmek için tıkla...

Bastırma duygusu onların ki boşver biraz da onlar düşünsün

MssPARE .!.:

Bastırma duygusu onların ki boşver biraz da onlar düşünsün

Genişletmek için tıkla...

Aynen öyle

Sıkma canını kuzum benim. Bazen olabiliyor böyle şeyler.
Hem yaptığının yanlış olduğunu farketmende bir başlangıçtır değişmen için.
Daha çok gençsin, önünde kocaman bir ömür var. Hata yaptım, ben böyleyim diyerek; kendini de, ömrünü de tüketme
Seviliyorsun çok

_HALLEY_ .!.:

Sıkma canını kuzum benim. Bazen olabiliyor böyle şeyler.
Hem yaptığının yanlış olduğunu farketmende bir başlangıçtır değişmen için.
Daha çok gençsin, önünde kocaman bir ömür var. Hata yaptım, ben böyleyim diyerek; kendini de, ömrünü de tüketme
Seviliyorsun çok

Genişletmek için tıkla...

Canım benim çok sağ ol

Hatanın farkında olmakta iyi bir şeydir sonuçta değil mi

Çünkü önceliğiniz siz değilsiniz. Kendinize dönüp bakınca öz saygınız olduğunu düşünüyor musunuz? Öyle olsa önceliğiniz kendi hisleriniz, düşünceleriniz, insanlarda neleri sevip sevmediğiniz olurdu. Nereden biliyorum? Çünkü böyle birinin mesajını okuyorsunuz.

5-6 ay önce insanlara yapışıp onlarla birlikte yaşamaktan vazgeçtim. Gittiklerinde bir hiç gibi hissediyordum çünkü. Hayatın merkezine kendimi ve önceliklerimi koydum. Sonra hayatımdan çıkan insanlar oldu. Çok iyi hissettirdi. Hiç pişman değilim.

Zaten bunu sağladığınızda emin olun giden kişiyi düşünmüyorsunuz. Oh be diyorsunuz. O arkadaşınıza yaptığınız hata da büyük ihtimalle anlık, çok dürtüsel gelen bir davranış sonucuydu. Sonra toparlayamadınız. Aklınıza geldikçe incindiğiniz yerden tekrar acıyor. Öyle olmasa arkadaştan bol ne var? Bırakıp unuturdunuz.


Oy oy oy yazsam kendi yaptıklarımı düşünüp daha neler yazarım...
Yapılacak şey eğer terapi alma imkanı yoksa kendi kendine az ama öz ilerlemeye çalışmak. En azından o dürtüsel gelen üzüntüleri, kızgınlıkları tepki vermeden atlatırsınız.