- Konu Sahibi sahipsizada
- #1
arkadaşlar ben 10 aylık evliyim yaşadıklarımı anlatacağım size lütfen bana yerdımcı olun. Fikirlerinize ihtiyacım var...
Eşimle evlenmeden önce tanışıyorduk. Ben çalışıyordum devlet memuruyum. eşim ise öğrenciydi.Eşimin okulununun bitmesine 2 ay kalmıştı, yaklaşık 8 ay kadar arkadaşlığımızdan sonra nişanlanmaya karar verdik .Eşimle ayrı şehirlerde yaşıyorduk. Ailelerimizin tanışması sorunlu geçti. Kayınpederim ilk olarak aradı babamla telefonla görüştü. Babama söylemediği kalmamış. İşte kızınız ile oğlum sürekli internetlerde ,telefonlarda sabahlara kadargörüşüyorda. Bu şekilde olması uygun değilde bissürü laflar. Düşünebiliyormusunuz ilk tanışmada aileme bunlar söyleniyor. sonra biraraya geldiler tanıştılar. Kayınvaldemde orda anneme demişki kızınızı vermezseniz kızınız kaçar, vermeniz daha iyi olur falan filan.ailemi rencide ettiler.Bu yüzden bi soğukluk oldu bu konuşmalardan sonra. Annem babama söylemmeiş kayınvaldemin bu tarz bişey dediğini söylese babam çıldırırdı. Kesinlikle vermezdi beni.Sonra neyse tamam dediler. eşimin ailesi geldi bize. farklı şehirlerde olduğumuz için cumartesi günü geldiler pazar nişan olcaktı. geldikleri gün yemek falan yendikten sonra nişan alışverişine çıktık alyans alalım dedik kayınvaldem alyansımı aldığını söyledi bi sinirlendim içimden ama hiç bişey söylemedim tamam dedim. düşünün alyansımı kendim beğenmemdim. bi kaç bişey aldıktan sonra eve geldik. nişan oldu bitti. sonra neyse ben taynimi onların bulunduğu şehire aldırdım eşimde okulunu bitrimişti. iyi kötü bii,ş bulmuştu. sonra evlendik. ben çeyiz olarak çoğu şeyi almıştım. çamaşır mak, bulaşık mak, fırın, yemek takımı, tencere takımı, 2 halı,ıvırzıvır. eşimin ailesi eşimin yeni okuldan mezun olduklarını bildiği halde hiç birşeye ellerini sürmediler. biz borçla aldık. bu arada benim iş uerim kayınvaldemlere uzak olduğu için ben farklı bi smetten ev tuttum. pek rıza göstemediler ama ben böyle olmasını istedim çünkü benim onlara karşı içimde bi soğukluk olmuştu. yakın olmak istemiyordum. yolu bahane ttim. 10 ay boyunca benim evime en fazla 4 kez gelmişlerdir. benim her hafta sonu oraya gitmemi isterler hatta orda kalmmaı isterler . gitmeye çalışıyorum eşimde sıkıştırıyor bu konuda ,aradda kalıyorum. bir ara eşimişten çıkarıldı benim maaşımla geçinmeye başladım.taksitlei ödeyemez olduk. hiç bir şekilde yardımda bulunmadılar yine. kira ödüyeip anca geçiniyorduk. şimdi eşim devlet memuru oldu eylülde işe başlıyor. ne yazıkki aynı şehirde ama (keşke farklı şehir olsaydı) şimdide eşimin ailesi onları diğer evlerine geçmemizi istiyporlar. eşimde istiyor. sırf kira vermemk için. ben istemiyorum. çünkü çok doluyum. yakın olmak istemiyorum aynı smete bile gitsek farklı bi apartmanda oturmak istiyorum. bu konuda durmadan kavga ediyoruz. hatta geçen gün eşim beni dövdü:çok üzgünümysa ben ne ümitlerle evlenmiştim. herşeye katlanmıştım. sırf mutluluğumuz için. şuan eşimle aramız açık. çocuğumuz yok. olunca mecburen oraya gideceğiz diyor. tamam gideriz dedim annen bakmak isterse gideriz ama farklı bi apartmanda otururum diyorum. benim hayatım bçöyle işte. sizce haksızmıyım. ne yapmama gerek...
Eşimle evlenmeden önce tanışıyorduk. Ben çalışıyordum devlet memuruyum. eşim ise öğrenciydi.Eşimin okulununun bitmesine 2 ay kalmıştı, yaklaşık 8 ay kadar arkadaşlığımızdan sonra nişanlanmaya karar verdik .Eşimle ayrı şehirlerde yaşıyorduk. Ailelerimizin tanışması sorunlu geçti. Kayınpederim ilk olarak aradı babamla telefonla görüştü. Babama söylemediği kalmamış. İşte kızınız ile oğlum sürekli internetlerde ,telefonlarda sabahlara kadargörüşüyorda. Bu şekilde olması uygun değilde bissürü laflar. Düşünebiliyormusunuz ilk tanışmada aileme bunlar söyleniyor. sonra biraraya geldiler tanıştılar. Kayınvaldemde orda anneme demişki kızınızı vermezseniz kızınız kaçar, vermeniz daha iyi olur falan filan.ailemi rencide ettiler.Bu yüzden bi soğukluk oldu bu konuşmalardan sonra. Annem babama söylemmeiş kayınvaldemin bu tarz bişey dediğini söylese babam çıldırırdı. Kesinlikle vermezdi beni.Sonra neyse tamam dediler. eşimin ailesi geldi bize. farklı şehirlerde olduğumuz için cumartesi günü geldiler pazar nişan olcaktı. geldikleri gün yemek falan yendikten sonra nişan alışverişine çıktık alyans alalım dedik kayınvaldem alyansımı aldığını söyledi bi sinirlendim içimden ama hiç bişey söylemedim tamam dedim. düşünün alyansımı kendim beğenmemdim. bi kaç bişey aldıktan sonra eve geldik. nişan oldu bitti. sonra neyse ben taynimi onların bulunduğu şehire aldırdım eşimde okulunu bitrimişti. iyi kötü bii,ş bulmuştu. sonra evlendik. ben çeyiz olarak çoğu şeyi almıştım. çamaşır mak, bulaşık mak, fırın, yemek takımı, tencere takımı, 2 halı,ıvırzıvır. eşimin ailesi eşimin yeni okuldan mezun olduklarını bildiği halde hiç birşeye ellerini sürmediler. biz borçla aldık. bu arada benim iş uerim kayınvaldemlere uzak olduğu için ben farklı bi smetten ev tuttum. pek rıza göstemediler ama ben böyle olmasını istedim çünkü benim onlara karşı içimde bi soğukluk olmuştu. yakın olmak istemiyordum. yolu bahane ttim. 10 ay boyunca benim evime en fazla 4 kez gelmişlerdir. benim her hafta sonu oraya gitmemi isterler hatta orda kalmmaı isterler . gitmeye çalışıyorum eşimde sıkıştırıyor bu konuda ,aradda kalıyorum. bir ara eşimişten çıkarıldı benim maaşımla geçinmeye başladım.taksitlei ödeyemez olduk. hiç bir şekilde yardımda bulunmadılar yine. kira ödüyeip anca geçiniyorduk. şimdi eşim devlet memuru oldu eylülde işe başlıyor. ne yazıkki aynı şehirde ama (keşke farklı şehir olsaydı) şimdide eşimin ailesi onları diğer evlerine geçmemizi istiyporlar. eşimde istiyor. sırf kira vermemk için. ben istemiyorum. çünkü çok doluyum. yakın olmak istemiyorum aynı smete bile gitsek farklı bi apartmanda oturmak istiyorum. bu konuda durmadan kavga ediyoruz. hatta geçen gün eşim beni dövdü:çok üzgünümysa ben ne ümitlerle evlenmiştim. herşeye katlanmıştım. sırf mutluluğumuz için. şuan eşimle aramız açık. çocuğumuz yok. olunca mecburen oraya gideceğiz diyor. tamam gideriz dedim annen bakmak isterse gideriz ama farklı bi apartmanda otururum diyorum. benim hayatım bçöyle işte. sizce haksızmıyım. ne yapmama gerek...