ben güvensiz aşkı, huzurlu sevgiye tercih etmiş bir insanım. Huzurlu sevgi yetmedi bana. Bıraktım. Sonra hiç güvenilmez bir insana istemeden aşık oldum. Bana çok hatalar yaptı. Güvenimi kırdı başka kızlarla ilgili. Affettirdi kendini sonra. Ailesiyle tanıştırdı. Ailesini hiç sevmedim. Ailesi de beni sevmedi. Sonra ben annemlere bahsettim, benim annem de pek istemedi çünkü aile yapılarımız aşırı farklı bi taraf açık bi taraf kapalı. Ve ben şimdi hiçbir şekilde bu insana güvenemiyorum. Herşeyin altında başka şeyler arıyorum. Sürekli bir takip ve yakalamaya çalışma halindeyim. Bunun suçlusu o. Ama ben yine de vicdan yapıyorum ya bu kez günahını alıyorsam diye. Bazen çok yoruluyorum. Ayrılsam mı diyorum. Ama ya bu kez değişmişse ve sırf benim paranoyak güvensizliğim yüzünden böyle düşünüyorsam da aslında ya çok mutlu düzgün bi ilişkimiz olacaksa diye düşğnüyorum ve ayrılamıyorum çünkü çok aşığım ve yıllar sonra ya benim paranoyalarım yüzünden bittiyse diye düşünmek istemiyorum ve onun bi başkasıyla evlenmesini istemiyorum ama çok yoruldum artık onu takip etmekten. Ben huzur istiyorum ama aşkımdan da vazgeçemiyorum pişman olmaktan çok korkuyorum. Yaşım 28. Yardım edin
