Merhaba kızlar inanın kendimi artık hiç iyi hissetmiyorum çok yalnızım çok pişmanım çok mutsuzum sanki bütün dünyanın yükü üzerimde artık kaldıramıyorum halbuki evlenmeden önce cıvıl cıvıl musmutlu bir insandım... eski beni arıyorum ama yok bulamıyorum...
Eşimle 4 yıl önce evlendim kendisini 11 yıldır tanıyorum 7 sene tabiri yerindeyse peşimde koştu evlenmek için sonra annem kayınvalidemle daha önce birbirlerini tanıdıkları için alt katdadaki evimize kiracı olarak girdiler ve beni 1 sene içinde etkileyeme başladı asla evlenmem dediğim adamla evlendim öyle kötü bir insan değildi teklifini kabul etmesemde çok görüşmesek de arkadaşdık keşke hep öyle kalsaymışım ... şimdi işin içinden çıkamıyorum...
Asıl konu nişanlıyken bana o kadar yalanlar söylemiş ki adeta gözümü boyamış oskar ödülüne en layık bir insan yalan söylemede bu kadar profesyonel olamaz yalanları ev aldım tamam dedim hiç borcum yok tamam dedim seni hiç ezdirmem dedi olur dedim hadda annem kardeşim kim seni üzerlerse ikisinide silerim dedi ve ben asla bu sözü bir daha söylememesini ve bugün annesini kardeşini silmeyi düşünen yarın olur da bir kadına ilgi duyduğunda beni silmeyeceğin ne malum demiştim aslında orda bitseymiş keşke acımasız ve bencil olduğunu bana beyan etmiş ama ne sözünde durdu ne doğru konuştu asıl problemlerden biride nasıl söyleyeceğimi bilmiyorum ama iktidarsız biri cinsellikle uzaktan yakından bir ilgisi yok şevkat yok ilgi yok dinleme yok kıytırık bir dükkanı var sabah akşam orda evle hiç ilgisi yok sürekli yalan üstüne yalan uydum akıllı yaa artık inanın polyana oynamaktan sıkıldım eşimden inanılmaz şekilde soğudum hadda 1 aylık evliyken bir sürü borcu varmış 16 tane bileziğimi bütün takılan ne var ne yoksa verdim kart borçlarını öde diye ama ne kart ödemiş ne borç ne yaptığı belli değil ilk iki sene çok ama çok kavga ettik 3 defa annemlere gittim ilkinde almaya geldi ikinci ve üçüncü gidişimde kendim döndüm eve sırf annem babam kahroluyor çok üzülüyor diye annem zamanında babamdan çok çekmiş benim kaderim kızıma geçti diye diye kısacası annemi benim sorunlarım hasta etti 1,5 sene önce kaybettim Allah benim yaşadığım vicdan azabını kimseye yaşatmasın annem ölmeden önce çok hastayken evimize getirdim bakayım diye kadına üç gün zor kaldı eşim ne evde yemek yedi ne afedersiniz tuvalete girdi sanki hastalık bulaşak diye 3. günün gecesi annem fenalaştı ve kılını kıpırdatmadı gecenin bir yarısı taksi çağırdım tek başıma hastaneye gittim. Ben ondan sadece biraz vicdan ve biraz destek istedim ama hiç olmadı daha üstüne neler neler yaptı yazsam sığmaz o zaman kesin boşanmaya karar verdim ama hastanelerle uğraşmaktan bu kararım hep ertelendi... Annem boşanacağımı falan söylemedim kadın ölmeden 3 gün önce sanki içine doğmuş gibi kızım yuvanı koru siz bizi boşverin gençsiniz gülün eğlenin birbirnizi bırakmayın sımsıkı sarılın damadım iyi benim ben iyi olurum bana bakma sen demişti... kulağımda hala çınlıyor ... annem vefat etti yine istediğim sıcaklık teselli etme olmadı dediği şey kader Allahdan gelen şeyler hepimiz oraya gitcez nefesimiz sayılı bu kadar annem den sonra psikolojik olarak düzelmek için uzun zaman geçti hala affetmedim annemin kızım yuvanı koru ayrılma annem sabret dedikleri aklımdan çıkmıyor ve artık yaşadığım sorunların hiç birini babam bilmiyor onuda üzerim ya o da hasta olursa diye bir korku var içimde ama dayanamıyorum artık hiç bir gram değişmedi sürekli incitip duruyor dükkanı gece saat 12-1 de kapatıyor dükkanı eve gel dediğimde ne yapacağım evde diyor çalışıyorum ben diyor her şeyi denedim affetmesemde unutmaya çalıştım yaptıklarını hala borcu bitmedi cinsellik yok artık bende anne olmak istiyorum içimi ısıtan bişey olsun istiyorum hep iyi bir anne olmak istemişimdir ama sürekli yorgun sürekli başı ağrıyor eve gelince tv izler konuşmaz dinlemez yatar göstermediğim ilgide kalmadı ... gerçi benimle kavga bile etmiyor yani kısacası takmıyor bile boşanalım diye teklif etdiğimde ben boşanmak istemiyorum sen istiyorsan dava aç ama o kadar kolay değil boşanmam senden diyor ne adam olmayı başarıyor ne de benim kararlarıma saygı duyuyor ... kaynım dükkana ortak diyorlardı adam ben evleneli 4 sene oldu 4 kere dükkana bile gelmedi o da garip bir insan ekmek elden su gölden yaşıyor sadece kayınvalidem iyi bir tek onu çok seviyorum kadın oğlunu bildiği için bişey diyemiyor dese bile kadınıda susturur ... intiharıda çok düşündüm işin içinden çıkamıyor tek korkum benim yüzümden babam hasta olurmu Annemin dediği gibi hep suyuna gittim boşanmamak için elimden geleni yaptım o rahat uyusun diye ama artık gücüm kalmadı buraya yazmadığım daha birçok sorumsuzlukları var düşünmekten ağlamaktan üzülmekten çabalamaktan dayanmaktan kısacası sıkıldım yoruldum... evlilik danışmanına 2 senedir gidelim diye ağzımda tüy bitti gideriz diyor randavu alıyorum o zaman diyorum sakın ha ben işlerimi ayarlıyayım ben alırım diyor kafana göre hareket etme ben dükkanı kime emanet edicem diyor ... şimdi 1 aydır falan akşamları dükkana bende gidiyorum sülalesi ordaymış ... yaa offf kafayı yiyeceğim nasıl boşanacağım ne yapmalıyım ben eksik biri değilim evim temiz çeşit çeşit yemek yaparım güler yüzlüyüm sabırlıyım sorun yaratmamaya çalışırım altdan alırım bakımlıyım yani daha ne yapabilirim değiştirmek gibi bir niyetim yok sadece evimde huzur olsun biz onunla ev arkadaşı gibiyiz ... ben yemek ev işleri dükkana yardım etme o para işine bakıp para yok para yok diye diye alış veriş etme yani anlayacağınız her yönden eksik bir adamla aynı evde yaşıyorum kimseye derdimi anlatamıyorum yaşadığım şehir çok küçük herkes birbirini tanıyor bir desem millete dedikodu hazır
akıl verin lütfen ne yapmalıyım
Eşimle 4 yıl önce evlendim kendisini 11 yıldır tanıyorum 7 sene tabiri yerindeyse peşimde koştu evlenmek için sonra annem kayınvalidemle daha önce birbirlerini tanıdıkları için alt katdadaki evimize kiracı olarak girdiler ve beni 1 sene içinde etkileyeme başladı asla evlenmem dediğim adamla evlendim öyle kötü bir insan değildi teklifini kabul etmesemde çok görüşmesek de arkadaşdık keşke hep öyle kalsaymışım ... şimdi işin içinden çıkamıyorum...
Asıl konu nişanlıyken bana o kadar yalanlar söylemiş ki adeta gözümü boyamış oskar ödülüne en layık bir insan yalan söylemede bu kadar profesyonel olamaz yalanları ev aldım tamam dedim hiç borcum yok tamam dedim seni hiç ezdirmem dedi olur dedim hadda annem kardeşim kim seni üzerlerse ikisinide silerim dedi ve ben asla bu sözü bir daha söylememesini ve bugün annesini kardeşini silmeyi düşünen yarın olur da bir kadına ilgi duyduğunda beni silmeyeceğin ne malum demiştim aslında orda bitseymiş keşke acımasız ve bencil olduğunu bana beyan etmiş ama ne sözünde durdu ne doğru konuştu asıl problemlerden biride nasıl söyleyeceğimi bilmiyorum ama iktidarsız biri cinsellikle uzaktan yakından bir ilgisi yok şevkat yok ilgi yok dinleme yok kıytırık bir dükkanı var sabah akşam orda evle hiç ilgisi yok sürekli yalan üstüne yalan uydum akıllı yaa artık inanın polyana oynamaktan sıkıldım eşimden inanılmaz şekilde soğudum hadda 1 aylık evliyken bir sürü borcu varmış 16 tane bileziğimi bütün takılan ne var ne yoksa verdim kart borçlarını öde diye ama ne kart ödemiş ne borç ne yaptığı belli değil ilk iki sene çok ama çok kavga ettik 3 defa annemlere gittim ilkinde almaya geldi ikinci ve üçüncü gidişimde kendim döndüm eve sırf annem babam kahroluyor çok üzülüyor diye annem zamanında babamdan çok çekmiş benim kaderim kızıma geçti diye diye kısacası annemi benim sorunlarım hasta etti 1,5 sene önce kaybettim Allah benim yaşadığım vicdan azabını kimseye yaşatmasın annem ölmeden önce çok hastayken evimize getirdim bakayım diye kadına üç gün zor kaldı eşim ne evde yemek yedi ne afedersiniz tuvalete girdi sanki hastalık bulaşak diye 3. günün gecesi annem fenalaştı ve kılını kıpırdatmadı gecenin bir yarısı taksi çağırdım tek başıma hastaneye gittim. Ben ondan sadece biraz vicdan ve biraz destek istedim ama hiç olmadı daha üstüne neler neler yaptı yazsam sığmaz o zaman kesin boşanmaya karar verdim ama hastanelerle uğraşmaktan bu kararım hep ertelendi... Annem boşanacağımı falan söylemedim kadın ölmeden 3 gün önce sanki içine doğmuş gibi kızım yuvanı koru siz bizi boşverin gençsiniz gülün eğlenin birbirnizi bırakmayın sımsıkı sarılın damadım iyi benim ben iyi olurum bana bakma sen demişti... kulağımda hala çınlıyor ... annem vefat etti yine istediğim sıcaklık teselli etme olmadı dediği şey kader Allahdan gelen şeyler hepimiz oraya gitcez nefesimiz sayılı bu kadar annem den sonra psikolojik olarak düzelmek için uzun zaman geçti hala affetmedim annemin kızım yuvanı koru ayrılma annem sabret dedikleri aklımdan çıkmıyor ve artık yaşadığım sorunların hiç birini babam bilmiyor onuda üzerim ya o da hasta olursa diye bir korku var içimde ama dayanamıyorum artık hiç bir gram değişmedi sürekli incitip duruyor dükkanı gece saat 12-1 de kapatıyor dükkanı eve gel dediğimde ne yapacağım evde diyor çalışıyorum ben diyor her şeyi denedim affetmesemde unutmaya çalıştım yaptıklarını hala borcu bitmedi cinsellik yok artık bende anne olmak istiyorum içimi ısıtan bişey olsun istiyorum hep iyi bir anne olmak istemişimdir ama sürekli yorgun sürekli başı ağrıyor eve gelince tv izler konuşmaz dinlemez yatar göstermediğim ilgide kalmadı ... gerçi benimle kavga bile etmiyor yani kısacası takmıyor bile boşanalım diye teklif etdiğimde ben boşanmak istemiyorum sen istiyorsan dava aç ama o kadar kolay değil boşanmam senden diyor ne adam olmayı başarıyor ne de benim kararlarıma saygı duyuyor ... kaynım dükkana ortak diyorlardı adam ben evleneli 4 sene oldu 4 kere dükkana bile gelmedi o da garip bir insan ekmek elden su gölden yaşıyor sadece kayınvalidem iyi bir tek onu çok seviyorum kadın oğlunu bildiği için bişey diyemiyor dese bile kadınıda susturur ... intiharıda çok düşündüm işin içinden çıkamıyor tek korkum benim yüzümden babam hasta olurmu Annemin dediği gibi hep suyuna gittim boşanmamak için elimden geleni yaptım o rahat uyusun diye ama artık gücüm kalmadı buraya yazmadığım daha birçok sorumsuzlukları var düşünmekten ağlamaktan üzülmekten çabalamaktan dayanmaktan kısacası sıkıldım yoruldum... evlilik danışmanına 2 senedir gidelim diye ağzımda tüy bitti gideriz diyor randavu alıyorum o zaman diyorum sakın ha ben işlerimi ayarlıyayım ben alırım diyor kafana göre hareket etme ben dükkanı kime emanet edicem diyor ... şimdi 1 aydır falan akşamları dükkana bende gidiyorum sülalesi ordaymış ... yaa offf kafayı yiyeceğim nasıl boşanacağım ne yapmalıyım ben eksik biri değilim evim temiz çeşit çeşit yemek yaparım güler yüzlüyüm sabırlıyım sorun yaratmamaya çalışırım altdan alırım bakımlıyım yani daha ne yapabilirim değiştirmek gibi bir niyetim yok sadece evimde huzur olsun biz onunla ev arkadaşı gibiyiz ... ben yemek ev işleri dükkana yardım etme o para işine bakıp para yok para yok diye diye alış veriş etme yani anlayacağınız her yönden eksik bir adamla aynı evde yaşıyorum kimseye derdimi anlatamıyorum yaşadığım şehir çok küçük herkes birbirini tanıyor bir desem millete dedikodu hazır
akıl verin lütfen ne yapmalıyım
