Babam memur, annem ev hanımı. 3 kardeşiz. Bir kız 2 erkek. Üçümüzde okuyoruz ve zehir gibiyiz. Hepimiz eve taktirler teşekkürler getiriyoruz. Evimiz kira, gurbetteyiz. Giriş kat, küçücük bir ev.Kışları belediyenin verdiği kömürle ısındık. Annem evde ekmek yaptı. Bakkal ekmeği derdik o zaman markette satılanlara, kokusu ne güzel gelirdi. Hiç almazdık bakkal ekmeği, alamazdık. Pahalıya gelirdi çünkü. Muz hiç evimize girmezdi bile. Zeytin varya bildiğiniz zeytin, onu bile iki lokmada yiyin derdi kurban olduğum annem. Yetiştiremezdi çünkü.
İlkokuldan sonra zenginlerin bilmem kaç para verip dershanelere gönderdikleri, özel ders aldırdıkları çocuklarla aynı okulu kazandım sırf kendi çabamla. 5 sene aynı kabanı aynı çizmeyi giydim. Hiç bir zaman "anne keşke benimde arkadaşlarım gibi kabanım olsun, kıyafetlerim olsun"demedim.2-3 kıyafetim vardı sadece, bazen annemin kıyafetlerini giyerdim yokluktan. Sonra büyüdük, 3 kardeş üniversiteli olduk. Herkes gıptayla baktı bize. Hatta şaşırdılar. Bunlar nasıl yapıyorda çocuklarını okutabiliyorlar. Bu çocuklar nasıl insanlar. Bu anne babanın sırrı ne. Hiç unutmam, annemi çok üzen, bir o kadarda kamçılayan bir olay. Apartmandaki kadınlar toplanmışlar birinde oturuyorlar. Güya iyi durumdaki bir kadın anneme ben okulu kazanınca" hangi imkanlarını seferber edip te okutacaksın onları" demiş. Anacığım o kadar üzülmüştü ki buna.
Çok şükür okuduk hepimizde. Abim çevre il müdürlüğünde daire başkanı şu anda. Kardeşim matematik öğretmeni, içlerinde en uyduruğu ben kaldım kanımca bende gariban halkla ilişkiler mezunuyum ama çok şükür ekmeğimi kazanıyorum.Evim var arabam var. Çocuklarıma yetebiliyorum. En önemliside insanım. Yokluğun ne demek olduğunu çok iyi biliyorum. İsteyipte alamamanın ne demek olduğunu çok iyi biliyorum. Bir zeytinin değerini çok iyi biliyorum.
Ve kendimi çok şanslı hissediyorum, çünkü hayattaki nice şeylerin kıymetini biliyorum. Çok küçük yaşlarda öğrendim bunları. O kadar güzel aile terbiyesi aldımki bu kat kat daha değerli benim için. Oturduğumuz yerde herkes parmakla gösterirdi biz 3 kardeşi.
Bugünlerimiz için çok şükür sana yarabbim.Rabbim anamı babamı sevdiği cennetlik kullarından eylesin inşallah. Öyle yoklukta bile bizleri okuttular hepimizin eline ekmeğini verdiler.
