Sinirlenince cinnet geçirebilen insanlardanım. Sinirim kolay kolay geçmez. Dalacak adam ararım etrafımda. İşyerimde sabah gelince yüzüme bakıp hemen anlarlar nasıl bir ruh halimde olduğumu. Eğer afyonum patlamamışsa günaydın bile demezler, keza derlerse sebepsiz yere ortalığı dağıtabilecek cinsten bir yaratığım.
Hatta eşim sinirlendiğimi anladığında çocukları alıp dışarı çıkar ve 4-5 saat eve gelmezler.
Eğer sinirimin sebebi birinin yaptığı bir şeyse o kişi yanmıştır çünkü ağzımdan çıkan laflar asla ve asla kulaklarıma uğramazlar.
Kısacası herkesin dediği gibi manyağım birazcık.
damarıma basarlar çokk sinirlenirim ve ortalığı ayağa kaldırırım yıkar yakarım herşeyi, olmayacak lafları söylerim ağzımdan çıkanı kulağım duymaz, haklıyken haksız duruma düşerim. sonra sinirim geçtiğinde ne var niye benimle konuşmuyorsun diye gönül almaya çalışırım ama sinirliyken kötü sözler sarfettiğim için kolay kolay affettiremem kendimi:çok üzgünüm:
sinirlenince gözü hiç bir şey görmeyenlerdenim maalesef
eşimin dediği gibi psikopatım biraz
bu konida hasssasum
ne kadar kendimi frenlemeye çalışsam da olmuyor
birine bir şeye sinirlendiğimde elimdende bir şey gelmiyorsa saatlerce ağlarım duvarları yumruklarım
korkuyorum bi gün sinir krizi geçiricem diye
elimin ayarı olmaz maalesef resmen gözüm döner
sanırım bu konuda tedaviye ihtiyacım var kafamçokkarıştı
karadeniz gibiyim...çabuk parlar eser gürlerim, hemen geçer...
ama bu sinirlenmişsem böyledir...
nefret etmiş kin duymuşsam, işte o kötü...asla affedemiyorum...
kesınlıkle hemen sakınlesmem
hatta bırıne anlatırken kendı kendıme dusundukce sınırım artar da artar
benı sınırlendıren bır sahıssa kopurur agır konusur ve cok uzunca bır sure kendısıyle gorusmem
hatta artık hıc gorusmedıklerımde var ıclerınde
haa cok sınırlenırmıyım hayır
hemen ve sık sık sınırlenmem ama artık bam telıne degınce kantarın topuzu kacar
Maalesef ben de sinirliyimdir..
Kendimi tutmaya çalışrıım, bazen başarırım da ama gözlerimden bile anlaşılır o an içimden neler geçirdiğim..
Ama elimden geldiğince geldiğince kendimi törpülemeye çalışıyorum.
Çünkü sinirin en büyük zararı insanın gene kendine oluyor bence..
Sakin insanlara çok özeniyorum. Ve öyle olmak için çabalıyorum.
bende çok sinirliyim çevrem bilir zaten ses etmezler bağırırım gözlerim pırtlar:1shok:aynen böle olurum sinirden dudağımın sol yanı yukarı bile kayar hissederim arada:bbo: önce konuşurum dırdır sonra içime kapanırım .çoğunlukla pişman olurum söylediklerime bide onu kafaya takar hasta olurum niye yaptım diye.o yüzden kaçıyorum sorunlu insanlardan haksızlığa terbiyesizliğe tahammülüm yok bozup atarım.kötükedihüso
oyle herseye sınırlenıp kızmam ama gercekten onemlı bır seyse kendımı kontrol etmem cok zor oluyorr.ve oyle esıp gurleyıp sonra sama alevı gıbı cabucakda sonemıyorum...gunlercee devamm eder artık...bu huyumu hıcc sevmıyorum amaa.. ıstee...
ben baya bi asabiyim haksızlığa gelemiyorum susamıyorum o yüzdende problem yaşıyorum çoğu zaman ama göz yummaktan iyidir ....sinirlendiğim zaman gözüm hiçbişeyi görmez pire için yorgan yaktığımda çok olmuştur açıkçası
sabırıyımdır ben.
susarım susarım ama parlayınca haddinden fazla parlarım.
çok sesimi yükseltmem, çığlıklar atmam ama ağır konuşurum.
dilimin ayarı yoktur; lafımla döverim..
Malesef çabuk sinirlenen biriyim.
Tahammül sınırlarım özellikle bazı konularda çok dardır.
Sinirlendiğimde bunu gizleyemem, çabuk gerilir kırıcı olabilirim.
Bu yönümü sevmiyorum, kendimi daha ılımlı olma yönünde
düzeltmeye çalışıyorum ama bu saatten sonra ne kadar başarırım bilmem..
Bugün beraber çalıştığım işe yeni başlayan arkadaşım siz dedi bir şeyi sorunca öyle bir soruyorsunuz ki ne diyeceğimi şaşırıyorum... Bence çok sinirlisiniz...
Tam üstüne denk geldi...
Tahammül edemediğim şeylere çabuk tepki veriyorum... Ama bağıran çağıran çileden çıkan bir tip değilim, hiç olmadım...
Bu seneye kadar çok sakin,munis bir kadındım..opuyorumnanaktan
Şimdilerde olmadık herşeye parlıyorum..:tomato:
Gereğinden fazla tepki gösterdiğim bile oluyor,kırıcı olmamak,işi tamir edilemez boyuta ulaştırmamak için bir çok kişi ile irtibatımı bile kestim özellikle
genelde çok sakin bir insanım ama nefretim çok büyük malesef, sinirlenince kendimi kontrol ederim ama bunun için ciddi enerji harcıyorum,
sinirim çok uzun sürmez genelde, sadece sinirlendiğim kişiye yansıtırım öfkemi, çevremin ruhu bile duymaz mirmirmirmir
Puff sinirlendigim anda gozum hicbirseyi gormez, kimseyi tanimam, agzimdan cikani kulagim malesef ki duymaz ha bazen bu cok iyi oluyo millet ayagini denk aliyor bazen de istemedigim insanlarin kalbini kiriyorum