Esimi yipratmamak icin ugrasiyorum ama kendim icin yapamiyorum. Zaten bu kaybim hic beklemedgm anda gelmisti tam vazgecmis kabullenmistik olmuyor diye. Yine nasip neyse o olacagini biliyorum . Zamanla yada hemen olacagi varsa olur elbet. Ben bu konuda biraz fikre dusunmeye kalbimi yatistirmaya ihtiyac duyuyorumÖncelikle kendinizi güzelce bir toparlayın,bu süreçte en mantıklı karar terapi görmek olacaktır.Çocuk hiç ummadığınız bir anda olacaktır,zamana bırakın.Kendinizi ve eşinizi yıpratmamaya çalışın.Allah yolunuzu açık etsin,hayırlısı olsun adınıza.
cok tesekkur ederim bakacagimPsikiyatr ilaç verir psikolog terapi yapar diyebiliriz kısaca. Devlete gidiyorsanız psikiyatrdan rica edeceksiniz o psikologa yonlendirecek. Özelde zaten birçok terapist var.
Bir de instada yenialmantibbi diye bir sayfa var oraya da bir mesaj atın ya da gönderisine yorum yazın, yardımcı olacaktır. Herhangi bir ücret vs almıyor. Gönderilerini okusanız daha iyi ama durumunuz acil bence o yüzden birebir yazismaniz daha iyi bence.
Cok tesekkur ederimBilginiz olsun diye yazıyorum.
Psikologlar 4 yıllık psikoloji mezunu danışmanlardır, ilaç yazma yetkileri yoktur, terapi verirler.
Psikiyatristler tıp fakültesi mezunu ve psikoloji alanında ihtisas yapmış doktorlardır, terapi verirler, ilaç yazarlar hatta duruma göre kliniğe yaptırabilirler.
Evet zormus bende kendimce yenerim sandım amaEvlatla ilgili şeyler çok buyuk bir acı bunu yardımsız atlatmak çok zor bence. Siz daha iyi bilirsiniz tabiki.
Bana hipnoterapinin çok yardımı olduMerhaba kızlar birileriyle konusmak iyi geliyor burda surekli yazilanlari okuyorum biraz olsun normal hayata uyum saglamaya calisiyorum. Bilenleriniz vardir 1.5 ay once bebegimi kaybettim. Ve cok farkli cikmaz dusunceler icine girdim. Bu surecte ailemi esimi herkesi yiprattim. Kimine gore sacma sorular sordum kimine gore kafayi yedim kimine gore depresyona girdim falan . Ailem ve esim cok destek oldular ama onlari uzdugumu gordugum icin kendimi topladım ( daha dogrusu toplamis gibi davraniyorum) . Cunku aklım allak bullak. Her konuda hayata dair herseye endiseyle yaklasiyorum artik ki onceden cesaretliligmle taninirdim simdi o kadar farkli biri oldum ki korkuyorum herseyden endise kaygidan uyuyamiyorum hatta. Aklimi yoran Diger derin meseleleri burda acmiycam kafam yeterince karisik. Sormak istedgm yani daha dogrusu ne dusuncegimi bilmedigim bi konu var burda. Bebegimi cok ozluyorum hamilelik hissini cok ozluyorum . İlk gunler birdaha asla yapamam diyordum hâlâ oyle diyorum aslinda hamilelikten korkuyorum artik (yillardir beklemistim oysa) Ama esimin yasi geciyor . Hic tekrar isterim ben gibi bisey soylemedi oda kaybimiz icin cok uzgun . Ama bu hamiligmden once hep bunu dusunuyordu yani yasim geciyor olmuyor falan diye uzuluyordu . Simdi ben kendimi ne ruhen ne bedenen nede dunyada yasanan seylerden dolayi tekrar isteyemiyorum korkuyorum korkularim olmasa hemen kalsam diye ugrascam.Cunku kolay hamile kalamiyorum. Cocuk isteyip istememe konusunda ne dusuncegmi bile bilmiyorum . Zamani var biliyorum daha bu konu icin hastaneye gitmem lazim. Ancak zamanlada istermiyim istemelimiyim hic bilmiyorum aklim allak bullak. Ve cocuklara asiri duskunum yegenlerimin sevgisinden ölcem saniyorum oyle seviyorum. Kendi cocugumu kaybetmisken bidaha nasil isterim bilmiyorum
Arkadaşım yaşadıkların için çok üzgünüm… Rabbim bir daha yaşatmasın sana güzellikler versinMerhaba kızlar birileriyle konusmak iyi geliyor burda surekli yazilanlari okuyorum biraz olsun normal hayata uyum saglamaya calisiyorum. Bilenleriniz vardir 1.5 ay once bebegimi kaybettim. Ve cok farkli cikmaz dusunceler icine girdim. Bu surecte ailemi esimi herkesi yiprattim. Kimine gore sacma sorular sordum kimine gore kafayi yedim kimine gore depresyona girdim falan . Ailem ve esim cok destek oldular ama onlari uzdugumu gordugum icin kendimi topladım ( daha dogrusu toplamis gibi davraniyorum) . Cunku aklım allak bullak. Her konuda hayata dair herseye endiseyle yaklasiyorum artik ki onceden cesaretliligmle taninirdim simdi o kadar farkli biri oldum ki korkuyorum herseyden endise kaygidan uyuyamiyorum hatta. Aklimi yoran Diger derin meseleleri burda acmiycam kafam yeterince karisik. Sormak istedgm yani daha dogrusu ne dusuncegimi bilmedigim bi konu var burda. Bebegimi cok ozluyorum hamilelik hissini cok ozluyorum . İlk gunler birdaha asla yapamam diyordum hâlâ oyle diyorum aslinda hamilelikten korkuyorum artik (yillardir beklemistim oysa) Ama esimin yasi geciyor . Hic tekrar isterim ben gibi bisey soylemedi oda kaybimiz icin cok uzgun . Ama bu hamiligmden once hep bunu dusunuyordu yani yasim geciyor olmuyor falan diye uzuluyordu . Simdi ben kendimi ne ruhen ne bedenen nede dunyada yasanan seylerden dolayi tekrar isteyemiyorum korkuyorum korkularim olmasa hemen kalsam diye ugrascam.Cunku kolay hamile kalamiyorum. Cocuk isteyip istememe konusunda ne dusuncegmi bile bilmiyorum . Zamani var biliyorum daha bu konu icin hastaneye gitmem lazim. Ancak zamanlada istermiyim istemelimiyim hic bilmiyorum aklim allak bullak. Ve cocuklara asiri duskunum yegenlerimin sevgisinden ölcem saniyorum oyle seviyorum. Kendi cocugumu kaybetmisken bidaha nasil isterim bilmiyorum
Ben babamdan sonra hayata devam edemeycgmi dusunmustum. Kismen oyle oldu . hic tam gulemiyorum mesela her seyde onu ariyor gozlerim 12 yil oldu hâlâ ayni hep buruk bir kısmım adım suratsıza cikti. Simdide bebegimin kaybindan sonra hic hayata donemycem gibi. Normal davranmaya calisiyorum ama kendi aklimla celisiyorum resmenGeri gelmeyecek kayıpların üzüntüsünü yaşamadan aşamıyor insan maalesef. Kendi hayatımdan özel bir şey paylaşayım sizinle; Ben babama aşırı düşkün bir insandım ve onu kaybettikten sonra kendimi bir türlü toparlayamadım. Bir kaç gün önce babamın 5. ölüm yıl dönümüydü ağlamamak için çok tuttum kendimi sonra annem çıktığı anda başladım ağlamaya (5 yıl yas tutmak için çok uzun bir süreymiş doktor öyle dedi) Sonra bunun çok saçma bir şey olduğunu anladım çünkü ben böyle hissederken böyle davranmazsam bence bu sahtekarlık oluyor (bu arada üzüntümü yansıtmamayı daha önce de denemiştim). Yaşayın duygularınızı ama sonra hayatınıza devam edin lütfen
Cok tesekkur ederim aminArkadaşım yaşadıkların için çok üzgünüm… Rabbim bir daha yaşatmasın sana güzellikler versinama hayatta başımıza ne gelirse gelsin yine aynısı olur mu diyerek devam edemeyiz bu kendimize işkence olur. Bence tüm gücünü topla,evrene güzel mesajlar ver,Allaha emanet et kendini ve yeniden dene. Bunu da özellikle eşinin ama senin de korksan da istediğinizi vurguladığın için söylüyorum yoksa benim haddime değil Allah emin ol daha güzelini nasip edecektir sana. O işini iyi bilir Rabbim hakkınızda en hayırlısını en sağlıklısını versin
iyi oldugnu dusunuyorsunuz madem alip okurum denemekte fayda var saolunBir de şu kitabı edinin.
Eki Görüntüle 3162482
hic duymadim daha onceBana hipnoterapinin çok yardımı oldu
Malesef cagimizda hersey ilacla cozuluyor gibi gorunuyor sonra cok daha farkli sorunlar goruyoruz oyuzden sicak bakamiyorum ilaclara. Kolay kolay agri kesici bile icmem. Ki psikoloji icin ilaclar supheye dusurmustur hep beniİlaçlara bu gözle bakmayı acilen bırakmamız lazım.
1henuz cok yeni 1bucuk ay oldu . Bende dagittim herseyini . Umarım bugunleri bende atlatirim sizin gibiNe kadar oldu kaybınız bilmiyorum ama belli bir süre korkularınız normal, yasınız olması acıyı yaşayabilmeniz.Ben de ilk zamanlar bir daha asla olmayacak gibi düşünmüştüm ,eşyalarını dağıtmıştım hamilelere falan.Üç tane oldu sonra ,Allah bağışlarsa.
Terapiye gidebilirsin ne hissettiğini ne istediğini anlamada sana rehber olur.
Umarım bilmem ne kürü, bilmem ne çayı, sülük, hacamat gibi şeylere de mesafeniz vardır.Malesef cagimizda hersey ilacla cozuluyor gibi gorunuyor sonra cok daha farkli sorunlar goruyoruz oyuzden sicak bakamiyorum ilaclara. Kolay kolay agri kesici bile icmem. Ki psikoloji icin ilaclar supheye dusurmustur hep beni
Sizi bu konuda çok iyi anlıyorum. Umarım bundan sonrası için hep güzelliklerin geldiği bir hayatınız olurBen babamdan sonra hayata devam edemeycgmi dusunmustum. Kismen oyle oldu . hic tam gulemiyorum mesela her seyde onu ariyor gozlerim 12 yil oldu hâlâ ayni hep buruk bir kısmım adım suratsıza cikti. Simdide bebegimin kaybindan sonra hic hayata donemycem gibi. Normal davranmaya calisiyorum ama kendi aklimla celisiyorum resmen
Var. Etkisinden emin olmadigim hic biseye sicak yaklasamiyorum. Yalniz bana ve diger insanlara yazdiginz seyleri goruyorum neden surekli herkesi ezecek gibi yada bi agresifce cevap verme geregi duyuyorsunuz. Gayet ılımlıda konusabilirz burda dertlesmek icin varız.Umarım bilmem ne kürü, bilmem ne çayı, sülük, hacamat gibi şeylere de mesafeniz vardır.
Tabi ki aynı şiddette kalmıyor hiç bir acı yoksa kim devam edebilir ,herşey gönlünüzce güzelliklerle ,hayırlısı ile nasip olsun1henuz cok yeni 1bucuk ay oldu . Bende dagittim herseyini . Umarım bugunleri bende atlatirim sizin gibi
Ben faydasını görüyorum ve eski bir kitap faydasını gören çok insan var. İçinde bazı teknikler var ve okudukça aa çok doğru diyor insan. Fayda görürseniz yazın bana çok sevinirim.iyi oldugnu dusunuyorsunuz madem alip okurum denemekte fayda var saolun
Alip okudugumda yazacagimBen faydasını görüyorum ve eski bir kitap faydasını gören çok insan var. İçinde bazı teknikler var ve okudukça aa çok doğru diyor insan. Fayda görürseniz yazın bana çok sevinirim.
Sert ne yazdım Allah aşkına? İlla emoji mi koymam lazım, canım cicim mi demem lazım? Bu düşünceden uzaklaşmalıyız dedim. Alternatif tıpa da böyle bakın dedim. Ne var bunda? Acınız var biliyorum. Sizi terslemiyorum. Dümdüz yazıyorum.Var. Etkisinden emin olmadigim hic biseye sicak yaklasamiyorum. Yalniz bana ve diger insanlara yazdiginz seyleri goruyorum neden surekli herkesi ezecek gibi yada bi agresifce cevap verme geregi duyuyorsunuz. Gayet ılımlıda konusabilirz burda dertlesmek icin varız.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?