Merhaba arkadaşlar, sorunum uyumak değil tabi ki.. Öyle mutsuzum ki kafayı vurup uyuyorum mutsuzluğumdan.. Sorunum hem somut hem de soyut olarak yalnız oluşum.. Somut derken etrafımda çok kişi yok, soyut oluşu da etrafımda yakın olanların da uzak oluşu. Yaşım 30 u geçti, bu zamana kadar evlenmeyi öyle ciddi ciddi düşünmedim. Düşünsem de öyle biri karşıma çıkmadı.. Yaşıtım arakdaşlar evlenip 2. 3. çocuğunu doğuruyor.. Her ne kadar evlenmeye hazır olmasam da onları görüp kendi yalnızlığımı fark ediyorum.. Benden küçük kardeşim benden önce evlendi. O hep hazır olmuştu evlenmeye. Ben daha E harfini bile düşünmezken. Evlenmeyi hem düşünmüyorum hem de daha şimdi bu kadar yalnızsam ilerde ne olacak diyorum.. Evlenmekten de korkuyorum. Kendi işlerimi zor idare ediyorum. Bazen hayat enerjim olmuyor bişey yapmak istemyorum. Kendimle anca ilgileniyorum.. Yine o mutsuz ve kafayı vurup uyuduğum zamanlardayım.. Ya hu illa evlenmek şart değil bir iki tane adam gibi dostun arkadaşın olsun diyorum Allah beni nası bir imtihan ediyorsa ne hayat arkadaşı ne yakın dost vermiş..
Ya ben gülüyorum böyle dengesiz şaşkınlara. Üzülme tatlım yalnız sen değilsin bu durumlara maruz kalan. Etraf bunlrla dolu. Ama dost lazım. Onu edinmelisin.Benimde yasim 30 ve hic dostum arkadasim yok cok iyi anliyorum seni ve dahasi bugun sevdigim adamin nisanlandigini ogrendim beni dort ay once sıkildim deyip birakti hatta sıkildim demeden bir gun once seni seviyorum vazgecmemdedioyle iste bazn este olmuyor dostta nasip
Sanırım herkese aynı şeyi söylüyorum ama daha iyi bir çözüm yolu olduğunu düşünmüyorum: Sosyalleşin. Kurslara gidin mesela, atölyelere katılın ne bileyim bir müzik aleti çalın resim yapın vs. Ücretsiz bir sürü kurs var. Ücretsiz olanını bulamazsanız çok uygun olanları da var. Sosyalleşip yeni insanlarla tanışmadan yeni ortamlara girmeden sevebileceğiniz şeyler yapmadan çözemezsiniz sorunlarınızı. Naçizane tavsiyemdir.
Benimde yasim 30 ve hic dostum arkadasim yok cok iyi anliyorum seni ve dahasi bugun sevdigim adamin nisanlandigini ogrendim beni dort ay once sıkildim deyip birakti hatta sıkildim demeden bir gun once seni seviyorum vazgecmemdedioyle iste bazn este olmuyor dostta nasip
bana işte vermemiş isyana girmesin tabi de. ne sevgilim var ne işim var ne bişeyim. tırnaklarımla kazımaktan yoruldum. şuan bana işsizlik dısında hiç biri büyük bi sorun gibi gelmiyo açıkcası.Merhaba arkadaşlar, sorunum uyumak değil tabi ki.. Öyle mutsuzum ki kafayı vurup uyuyorum mutsuzluğumdan.. Sorunum hem somut hem de soyut olarak yalnız oluşum.. Somut derken etrafımda çok kişi yok, soyut oluşu da etrafımda yakın olanların da uzak oluşu. Yaşım 30 u geçti, bu zamana kadar evlenmeyi öyle ciddi ciddi düşünmedim. Düşünsem de öyle biri karşıma çıkmadı.. Yaşıtım arakdaşlar evlenip 2. 3. çocuğunu doğuruyor.. Her ne kadar evlenmeye hazır olmasam da onları görüp kendi yalnızlığımı fark ediyorum.. Benden küçük kardeşim benden önce evlendi. O hep hazır olmuştu evlenmeye. Ben daha E harfini bile düşünmezken. Evlenmeyi hem düşünmüyorum hem de daha şimdi bu kadar yalnızsam ilerde ne olacak diyorum.. Evlenmekten de korkuyorum. Kendi işlerimi zor idare ediyorum. Bazen hayat enerjim olmuyor bişey yapmak istemyorum. Kendimle anca ilgileniyorum.. Yine o mutsuz ve kafayı vurup uyuduğum zamanlardayım.. Ya hu illa evlenmek şart değil bir iki tane adam gibi dostun arkadaşın olsun diyorum Allah beni nası bir imtihan ediyorsa ne hayat arkadaşı ne yakın dost vermiş..
Bazı insanlar yalnız gelir ve yalnız giderler bu hayattan. Bu sebeple çok kafaya takma. Evlilik gibi bir hedefin yoksa manevi duygularını tatmin edecek işler yap. Mesela insanlara nasıl faydam dokunur diye düşün ve öyle bir iş yap. Mesela bir öğrenci oku onunla ilgilen. Eğer böyle bir sorumlulugu alamam diyorsan kendini eğlenceli islere ver. Bir spor takımına gir. Yapmak isteğin bir spor varsa git. Orada iyi arkadaşlar bulabilirsin. Universideyken yakın arkadaşlarımdan sıkıntı yaşadım. Sonra okulun kick box takımına girdim. Orada dostluğun kralıni yaşadım. Müsabakalarda filan bir birimize kardeşten yakın oluyorduk. Hatta bir iki arkadaşla normal hayatta da bağı koparmadik. Böyle bir şey deneye bilirsin.Merhaba arkadaşlar, sorunum uyumak değil tabi ki.. Öyle mutsuzum ki kafayı vurup uyuyorum mutsuzluğumdan.. Sorunum hem somut hem de soyut olarak yalnız oluşum.. Somut derken etrafımda çok kişi yok, soyut oluşu da etrafımda yakın olanların da uzak oluşu. Yaşım 30 u geçti, bu zamana kadar evlenmeyi öyle ciddi ciddi düşünmedim. Düşünsem de öyle biri karşıma çıkmadı.. Yaşıtım arakdaşlar evlenip 2. 3. çocuğunu doğuruyor.. Her ne kadar evlenmeye hazır olmasam da onları görüp kendi yalnızlığımı fark ediyorum.. Benden küçük kardeşim benden önce evlendi. O hep hazır olmuştu evlenmeye. Ben daha E harfini bile düşünmezken. Evlenmeyi hem düşünmüyorum hem de daha şimdi bu kadar yalnızsam ilerde ne olacak diyorum.. Evlenmekten de korkuyorum. Kendi işlerimi zor idare ediyorum. Bazen hayat enerjim olmuyor bişey yapmak istemyorum. Kendimle anca ilgileniyorum.. Yine o mutsuz ve kafayı vurup uyuduğum zamanlardayım.. Ya hu illa evlenmek şart değil bir iki tane adam gibi dostun arkadaşın olsun diyorum Allah beni nası bir imtihan ediyorsa ne hayat arkadaşı ne yakın dost vermiş..
inşallahSana öyle yaptıysa o da mutluluğu bulamaz..
hiç de anca rahatlamazlar! kendi ailemden örnek vereyim: maddi sıkıntılar çok. çocuğu nasıl okutucam, okul, üniversite masrafları, uzak memleketlere gönderme derdi, iş bulamama, artan parasızlık, iş buldu tamam ohh sıkıntılar bitti derken gitti öküze aşık oldu evlendi, bol bol ağlamalar.... anne-babanın çocuğu mutsuz evliliğe sahipse her şey .ok gibidir zaten. hayatta rahatlık yok. o yüzden konu sahibi beterin beteri var demeli ve silkinmeli. azıcık da iyi tarafından bakmalı. dertsiz kul yok.Ya 2., 3. çocuğu doğuruyorlar da halleri perişan. Onlarda özenilecek pek bir şey göremiyorum açıkçası. Çocuklar 18-20 yaşına gelince anca rahatlarlar.
Doğru tabii Türkiye'de mezara kadar bir dertlenme durumu var. Ama ben ondan bahsetmemiştim. O yaşlar insanların kendi hayatlarının yönünü çizmeye başladıkları zamana denk geliyor. Dolayısıyla ailelerin etkisi azalıyor kısmen.hiç de anca rahatlamazlar! kendi ailemden örnek vereyim: maddi sıkıntılar çok. çocuğu nasıl okutucam, okul, üniversite masrafları, uzak memleketlere gönderme derdi, iş bulamama, artan parasızlık, iş buldu tamam ohh sıkıntılar bitti derken gitti öküze aşık oldu evlendi, bol bol ağlamalar.... anne-babanın çocuğu mutsuz evliliğe sahipse her şey .ok gibidir zaten. hayatta rahatlık yok. o yüzden konu sahibi beterin beteri var demeli ve silkinmeli. azıcık da iyi tarafından bakmalı. dertsiz kul yok.
işte Türkiye'de o yaştan sonra ailelerin etkisi kısmen azalsa da dertleri artıyor.Doğru tabii Türkiye'de mezara kadar bir dertlenme durumu var. Ama ben ondan bahsetmemiştim. O yaşlar insanların kendi hayatlarının yönünü çizmeye başladıkları zamana denk geliyor. Dolayısıyla ailelerin etkisi azalıyor kısmen.
Herkeste değil.işte Türkiye'de o yaştan sonra ailelerin etkisi kısmen azalsa da dertleri artıyor.
tamam öyle olsun.Herkeste değil.
Sana öyle yaptıysa o da mutluluğu bulamaz..