- Konu Sahibi kissnookums
- #61
Merhaba öncelikle geçmiş olsun şuan aslında yolun büyük bir kısmını geçmiş durumdasınız çok az bir kısmı kaldı, bende aynı duyguları yaşadım. Öğrendikten sonra ondan öç almaya nefretimi kusmaya çalıştım ama onunla irtibat haline her geçtiğimde anladım ki herşeyi bilmeme rağmen beni manipüle etmeye başlamıştı ve bunu anladığım an korkuya kapıldım telefonu kapadım ve bir daha ona ulaşmadım. Siz bu evreye henüz geçmediniz ona acıyorsunuz tam olarak idrak edip kabullenmiş değilsiniz. Çünkü acınacak biri değil onlar aksine ona inanan kurbanlarını acınacak hale getirirler. herneyse bunu zamanla anlayacaksınız. Size tek tavsiyem numaranızı değiştirmeniz onunla irtibata hiçbir şekilde nefret kusmak isteseniz bile geçmeyiniz çünkü yine sizi kandırmak manipüle etmek için elinden geleni yapacaktır. Okuduğum bir kitabı tavsiye etmek istiyorum bu süreçte size bir rehber gibi olacaktır. Kitabin adı: Psikopatın Pençesinden Kurtulmak Yazar: Aud Dalsegg, Inger Wesche Ayrıca birşey sormak isterseniz yada konuşmak özelden mesaj atabilirsiniz . Bundan sonra daha güzel günler sizi bekliyor.
Evet mesela şu an tüm dünyaya o insandan uzak durmalarını haykırmak isterken ya da tüm insanların bu konuda bi şekilde bilinçlendirilmesi lazım, ne yapabilirim , feminist oluşumların etkinlik konularına dahil edilmesini sağlayabilir miyim, gündemlerine nasıl sokarız gibi şeyler düşünürken, bir yandan da asla telefonumu değiştirmeye, onun bana ulaşamamasına zemin hazırlamak istemem. sanki o istediğinde bana ulaşabilmeli gibi bir his.aslında istemiyorum ya da karşılık vermek de istemiyorum. ama öyle bir acıma ki, ya bana ihtiyacı olursa diye. kurbanlık durumu bu işte. sanırım altında kim bilir bir yüce gönüllülük de yatıyor olabilir. sitede yazdığı gibi davranmalıyım, bunu yapabilmeliyim. yani sitede kimseyi biz iyileştirmek zorunda değiliz yazıyordu. evet bu role bürünmeye de gerek yok.o iyileşmek istemiyor, bunları kendi hastalığı olarak görecek duyguları ve muhakeme yeteneği yok.bu durumda ne yapabiliriz ki onun için.olay bizi aşıyor.acıma hissi en son kalan bende diye düşünüyorum şimdilik.umarım atlatabileceğim. Çok teşekkür ederim, bahsi geçen kitapları okuyacağım, ki yüzleşebileyim, okumaktan, düşünmekten kaçmak daha da geriye itebilir travmatik halleri.çok teşekkür ederim tekrar:)