Sizleri ne mutlu eder?
7 yılı dolduran evliliğimde ilk 5 yıl çok zordu, çok sabrettim eşimin kendi içinde çözmesi gerektiğine inandığım şeyleri üzerime alınmadan düzelecek diye sineye çektim. Sonra olan benim psikolojime oldu, yardım aldım, aldık.
Şimdi istediğim gibi bir adam oldu, hani beni başlarda çok yoran konular yok artık. Ama bende yokum, tükenmiş hissediyorum kendimi, şu an herşey yolunda, sabrettin meyvesini aldın diyenler var çevremde ama ben yokum sanki artık. Kabul etmiştim de durumumu, ta ki dün 6yaşındaki güzel yavrumun ben birşeye güldüğümde yaşasınn annem mutlu diye sevininceye kadar, başımdan aşağı kaynar sular döküldü. Düşünsenize artık ne kadar mutsuzsam yavrum yüzümün gülmesine seviniyor.
Eşimde farkında durumun özellikle son zamanlarda devamlı neyin var neden mutsuzsun ne yapabilirim diye peşimde.
İzlediğim bir videoda birisi mutluluk insanın içinde taşıdığı bir şeydir olduğunuz yer ya da sahip olduklarınız mutlu etmez sizi dedi, evet böyleyim işte. Önceden heveslerim hayallerim vardı ulaşamayacağımı bilsem de hayali bile heyecanlandıran şeyler, şimdiyse ne bir hayal ne bir istek kaldı içimde çok yorgun ve mutsuzum.
Farkındayım depresyondayım, zamanında o kadar yordumki kendimi şimdi kendim için bile birşeyler yapmaya gücüm yok. En kısa zamanda terapilere tekrar başlayacağım ama hem yazmak hem sizlerden de birşeyler duymak iyi gelir diye düşündüm. El atın şu mutsuz kadına, kendime getirin beni...
