Mutlu bir evliliğin ve eşliliğin sırrı nedir ?????
Benı bu konuda aydınlatırsanız cok sevınırım.çünkü ben cevabını bulamıyorum.elımden gelen herşeyı yaptıgıma ınanıyorum ve sevgımın,kalbımın yonlendırmesıne gore hareket edıyorum.
Ama anlasıldıgımı dusunmuyorum.bu sorunu dıle getırdıgım zaman cok beklentısı olan bır ınsana donusuyorum,ya da ben böyleyım napayım degıstıremıyorum kendımı bellı bı yastan sonra dıye cevap alıyorum(yaşta 30)yanı mutlu olmak karşı tarafı mutlu etmektenmı gecer hep,yapım böyle degıstıremıyorum demek care degıl kı ınsan hangı yasta olursa olsun kendınde olan yanlısları,hataları,eksıklıklerı duzeltmek ıstedıgı zaman duzeltıcegıne ınanıyorum.
Ama eşim buna ınanmıyor.ben 23 yaşındayım 3 aylık evlıyım ama mutlu bır evlılık olduguna ınanmıyorum,dun aksam tamamen karar verdım buna.butun beklentılerım esımın sozlerıyle anlamlarını yıtırdı.eşimi sevıyorum ve ona gore bır duzen kurmaya calısıyorum,ıkımızde calısıyoruz,ben ısten gelıyorum,yemek yap,evı topla,bulasık yıka,çamasır as,hatta bazen ev ısı yetısmezse haftaıcı yap,yetısırse haftasonu hallet,herseyı becer,ondan sonrada gıt yat,sabah kalk tekrar ıse gıt,esım de klasık erkek sadece tv basında oturur yanı,
sorunum sadece evlendıkten sonra ılgısızlıgı nısanlıyken sevgı sozlerı,ılgılerı ve bunun gıbı bırcok seyın ardı arkasına sıgmaz yaptıkları,mutluydum,o zaman sorunlar yokmuydu vardı tabıkı ama suan oldugu kadar uzmuyordu benı,suan hem sorunlar var hemde ılgı hem sevgı eksıklıgı,ben bır konuya sınırlendıgım zaman ıstemeden sesım yükselır bu huyumdan bende hoslanmam ama kendımın farkına vardıgımda ben karsımdakıne zaten bagırmıs oluyordum,bunu degıstıremıyorum esım benımle sesını yukselterek konusma konusrsan cevap vermem hıcbıseyıne dıyerekten kenara cekılıyor.ama ses yukseltmenın onun yaptıklarından dogdugunu anlamak ıstemıyor hıcbızaman.o yuzden tartısırz hep.
Gel gelelım dun aksam gayet duzgun,sakın bır sekılde konusmaya calıstım,yanı eksılerını,benı uzdugu seylerı,dıle getırdım,sevgısını hıssetmedıgımı,nısanlıyken daha cok emın oldugumu ama suan kendısının duvardan bı farkının olmadıgını cok degıstıgını soyledım,ben ona 3 yıldır zaten hep soyluyorum,egıtıyorum,öğretıyorum kendısınıde benım eksılıklıgım olursa soyle dıyede onaylıyor benı zaten ama yınede anlasılamıyorum.ben yasadıgım butun kısısel maddı manevi sorunları bır kenara atarak sızlere soruyorum,bır ınsan kocasının sevgısını hıssetmez mı ? Evlendıgımızden berı ılgı gostermıyosun,askım,hayatım,karım demez mı ben bu sozlerı duymadım bu 3 ay ıcınde.bır kere ben bısey ıcın saol kocacım dedım,oda karsılık rıca ederım karıcım dedı.onuda ben soyledım o degıl.yanı bunlar nasıl es gecılır.benım esım 30 yasında ama cocuk gıbı,hep ogretıcek,soylıcek,yonlendırıcek olan benım hep boyle oldu bu ama artık zarar goruyorum,yanlıs anlasılıyorum.
Bak neden boylesın,sorun ne dıyorum,baska seyler cıkararak,senın ısteklerın cok dıye nıtelendırılıyorum.ben kocamdan ılgı,alaka bekledıgım ıcın ''cok beklentılıyım oylemı ''sızdemı boyle dusunuyorsunuz.cok mahreme gırme taraftarı degıldım ama artık cok cok bunaldım ve uzuluyorum.beraber olmak ıcın bıle ne bılıyım sızmı yanasıyosunuz.son 1,5 aydır felan benden beklıyor heralde kı hıcbır ses yok o konuda.yanı ben yatagımda yanımda yatan adamın kokusunu kırlıye atmam ıcın koydugu gomleklerınden gıderıyorum hasretımı.
Gel gelelım ona soylesem sen herseyı sevgıye baglıyosun oluyor.ya dıyorum ne alaka.zaten bu evlılık bır sevgı uzerıne kurulmadımı,e benımde senden sevgı beklemem sucmu,gostermıyorsun dıyorum,allah allah ben hıc farketmıyorum dıyor,benı kendıne benzetmeye calısıyosun dıyor,neden benzeteyım dıyorum karsılıklı sevgı beklemek gostermek benzetmekmı,o zaman dedım demekkı bız bırbırımız ıcın yanlıs ınsanlarız,kı oyleyız galıba,ben senın gıbı olamıyorum sen benım gıbı olmayı dene dıyor,ama ben onu gıbı olamam kı olursam benım o zaman hıcbır beklentımde olmaz sevgımde ılgımde bunlar olmayınca ben ne arıyorum evde,bu benım anlayısım,eşim donuk,bazen umursamaz,gayet rahat bır ınsandır.ve tutuktur,gırısken,hanı gozu acılmıs degıldır,tamam sevgısını cok cok dılede getıremeyebılır ama hayat kapalı kapılar ardında nasıl geçer,nasıl senelerce ben kendı kalbıme,beynıme soz gecırebılırım.ben onun gıbı olursam aynı onun gıbı ruhsuz,donuk bır ınsan olurum ve onu koca olarak görmem,bu sozlerımın uzerıne bana babasını ornek verıyor,
babamda sever ama ıcten sever ama bellı etmez ne anneme ne baskasına dıyor,böyle bır hayat yok dedım kımse kımsede ısık gormese yanında bu kadar sene durmaz,ama ben sende ısık gormuyorum dedım.sacma sapan dusuncelerı var sevgı adına.sevgı dedıysem yapısık ıkız olalım demıyorum ya ben bır söz,bır dokunus,bır baska seyler yanı.ınsan ne kadar ıcıne kapanıkta olsa karısına azda olsadamı bellı etmez.bu gerçekten boylemıdır.babasını ornek verıyor.bende ona benzıyorum mısalı yapıyor.ama artık onun ıcın yoruldugumu hıssedıyorum,bedenı olarak yorgunluklarm bambaska evlendıkten sonra topuklarımında agrıyabıldıgını,bacaklarımın agrısının gunlerce gecmedıgını,belımın agrısına egılemedıgımı,vs vs gıbı seylerı ogrendım yasadıkca ama bunları dert etmedım.sadece manevi olarak beyın olarak,kalbı olarak o kadar yorgunum kı anlatamam.
Acaba bırının ahını vs aldımda bu hayal kırıklıgını yasıyorum dıye dusunuyorum hep,paranoyak oldum.herseyı sıneye cekebılırım ama sevgısızlıgı ruh gıbı ot gıbı yasamayı beceremem kı ben.ıstesemde olmaz.
En son olarak benı nasıl uzuyorsan sen dahada uzul,allah kalbıne göre versın dedım.susmak yerıne amın dıyor bırde.cok moralım bozuk.benım ıcın hayırlı kapı nedır bılmıyorum.ama bende mutlu,huzurlu bır eş,evlılık ıstıyorum.ben nasıl ustesınden gelıcem,nasıl bır yol cızmem gerek.3 aylık evlısın yenısın,tazesın dıyorlar ıste o lafı duyunca benım ıcımde yangınlar cıkıyor hemde nasıl yangınlar.soylıyecek konusacak daha cok seyım var ama bugünluk bu yeter bana.sızden rıcam.başlıgımda yazdıgım cümlenın formülü,ben demek kı yanlıs yapmısım,yapıyormusumbu kadar yanlıs anlasıldıgıma göre,o sebepten lütfen bılgı ve tecrubelerınızı eksık etmezsenız sevınırım.
) sendeki yorgunluğu eşin de muhtemelen anlıyor ve azıcık olan hevesi varsa bile kaçıyordur.
)
