Sıkılmanız normal, siz birşeyleri düzene koymak istedikçe eşiniz tam tersi bir tutum takınıyor. Ben de olsam kızardım. İlk başlarda vardı da eşimde böyle birşey. Tamam atayım dediği şeyleri evin bir köşesine sokuşturulmuş olarak buldum çoğu zaman. Ta ki bi gün bu yüzden ciddi kavga edene kadar. 3.5 senelik evliyiz, henüz çocuğumuz yok. Ev 2+1 ve büyük değil üstelik depo alanımız yok. Annem bir çeyiz yapmış 3 kız evlenir o çeyizle. Allah razı olsun tabi ama ortalarda durunca onlarda yıpranıyor. Eşimde bu tutumda olunca bi gün ağlamalı sinir krizi geçirdim resmen. Evden soğudum bıraktım herşeyi, temİzlik yapmadım 10 gün (nasıl dayandım bilmiyorum) eşim en son baktı durum vahim. Beraber yoluna koymayı başladık herşeyi. Şimdi benden çok atar oldu herşeyi. Çünkü 1 kere başlayıp bir şeyleri düzeltmeye başlayınca insanın hoşuna gidiyor ve gerisi gelsin istiyor. Hatta birkaç dolap alıp, birkaç tane de mutfağa yaptırdık. Şimdi bi balkona cam balkon yaptırıp, fazla eşyaları koymayı planlıyorum yer açılması için. Sizi anlıyorum, ne kadar çemkirseniz de eşinize haklısınız. Umarım bu huyundan vazgeçer
Vazgeçecek, şu uykusuz kalıp düzenlediğim evi bir daha eski hale döndürsün zaten ne varsa kırıp dökeceğim, makaslayacağım, her şeyi.
Tehdit ettim sabah, ciddiyetimi anlamıştır artık umarım.
Anahtar bir ifade olmus...birbirinizin hayatlarina sigamamak kismini birazcik açar misiniz?
Baya baya zıt iki insanmışız, onu gördüm evlendikten sonra ve ilk iki senemiz balımlı canımlı tahammüllü geçtikten sonra, yavaş yavaş (Belki de evliliğe alışmanın verdiği rahatlıkla) sert-ters karakter huylarımız ortaya çıkmaya başladı. Çocukla beraber bilhassa, anne-baba olarak birbirimizi yeniden tanıdığımız süreçte de bu uyumsuzluklar pik yaptı.
Daha anlatsam, böyle 3920472389 sayfa anlatasım var, yine doldum içime içime, taşma zamanım gelmiş.
Eşim çok ağır kanlı biri mesela, benim aynı işi bitirip üzerine iki iş daha bitirip kahvemi yudumlayacağım sürede, o tek işi yeni bitiriyordur... Buna güç bela sabretmeyi öğrendim "Ya hiçbir şey yapmayan köşe minderi bi adam olsaydı, şükret elinden her iş geliyor, yapıyor yavaş da olsa" diye.
Kervanın önündeki eşek gibi çekmem gerekiyor bazen, bazen aşırı yayılınca yine uyarıyorum istemsizce.
Önem sıralarımız farklı, gerekli-gereksiz ayırımımız taban tabana farklı.
Evin hatırlatıcısı benim ve her şeyi hatırlamaktan, listelemekten bıktım. Buna bir çözüm bulamadım.
"Yapmayayım, bırakayım, salayım o mecburen hatırlayacak" diyemedim nitekim küçük çocuklu evde tezgah ucunda bıçak, balkon kenarında saldalye unutan bir adamdan bahsediyorum. Bırak bırakabilirsen...
Evin hatırlama-kontrol etme işleri de bana düştükçe, zaten kolay kolay güvenemeyen huyum iyice perçinlendi. Adam da "Nasıl olsa Night kontrol ediyor arkamdan" diye iyice rahatladı, yayılma - unutma huyu azdı.
Ömrümün yarısı, eşimi beklemekle geçiyor. "O mu çok yavaş, ben mi çok hızlıyım" diye düşünüyordum, fark ettim ki ikimiz de bu konuda normal değiliz: Çok basit bir örnek olsun, yemek yemelerimiz mesela.
Çiğnemeden yutup kalkıp devam ediyorum, maks 10 dk belki masada kaldığım; yemek sadece karnımı doyurup işime devam edeceğim bir angarya (Eğer yemeğe ayrılmış özel bir plan yoksa). Eşim ise keyif insanı, yavaş yavaş, her zerresinin tadına vara vara yesin, masa her gün her öğün istisnasız 1 saat eşimin keyfini beklesin... Hadi benimki bu konuda anormal de, eşim de normal aralıkta değil nitekim bir yere yetişecek olduğumuzda dahi bu keyfinden ödün vermiyor; bir yer kapanacak mesela acele gitmemiz lazım yemekten kalkacağız, ben hazır oldayım, çocuğu da hazırlamışım, adam işte yemeğinden yeni kalkıyor da daha giyinecek filan.
Kaç kere öyle yetişemediğimiz/geç kaldığımız yer oldu (Bir yemek konusu değil, giyinişi bile bir tören, her şeyi tören) ve geç kalmak, birini bekletiyor olmak beni acayip rahatsız ederken, eşimi etmiyor oluşu ve beni de geç bırakan bir faktör oluşu beni mütemadiyen gergin bir insan haline getiriyor. Onun o rahatlığını gördükçe boğasım geliyor.
Daha çok böyle ya...
Biz bi de çocukluk arkadaşıyız yani, bu kadar değildi bu adam diyorum; ya da ben mi fark edemedim bilmiyorum.
Çok zıttız ve şekilden şekle giren ben oldukça enerjim tükeniyor.
Marygold
