- 16 Haziran 2009
- 8.155
- 13.991
konuştum, yapmasın bana gelsin söylesin diyor.
işte bunu yapınca evde masalara yumruk atmalar, ağlama zırlama, tamam ver yapıcam demeler vs.
iki ucu pis değnek
konuştum, yapmasın bana gelsin söylesin diyor.CKbeautyandsheer kendinize hiç yüklenmeyin, anne olabiliriz ama önce insanız, bizim de tahammül sınırımız, sabrımız, bizim de duygularımız var, zaman zaman ben de kızdım çocuklarıma, bağırdım da, 1. Sınıf çok zorlayıcı olabiliyo, ben birini savdım diğeri eylülde beni bekliyo
bi de nedense çocuklar anneye daha çok sıkıntı çıkarıyo, hep bunu gözlemledim, öğretmeniyle de görüşebilirsiniz aslında, bizim öğretmenimiz zorla yapıyolarsa benimle görüşün derdi, kendisi de özel olarak konuşur, görüşür çocukla belki?
bu konuda çok haklısın, ben eşimle geçen büyük kavga yaşadım, ve söyledim, sen bir tek kendini ve hane dışındakileri değerli buluyorsun, ne olursa önce aileni üzüyor kırıyorsun diye.Sinir bozucu. Bu erkeklere gıcığım ben de bu aralar. Geçen eşimle yine bir anlaşmazlık yaşadık. Sen şöyle bir insansın. Sen böyle bir insansın diye beni yaftalıyor. Ha hakaret değil mesela sen hep elalem ne deri düşünen bir insansın zaten diyor. Ya ben kendim hakkında bile net konuşamazken ne cüretle beni etiketleyebiliyor meselao kadar sinir oldum ki. Bi de her şey değişiyor belki bir konuda önemsemişmdir diğerinde önemsemem ne o öyle kanun gibi konuşmalar en sevmediğim şey.
Eşini görmezden gel. Yorumuna değer verdiğini gösterme. Sonra susuyorlar. Ama sen o yoruma önem verdiğini hissettirince kullanıyorlar onlar da bunu
eşim narsist mi bilmiyorum ama arkadaş konusunda dışarıda çok sevilen bir insan, herkes onu süt dökmüş kedi gibi görür, beni de timsah kimi tutsam da parçalasam modunda. ya arkadaş kimseye bir zararım dokunsa anlarım. ne kimsenin dedikodusunu yaparım, ne birinin durumunu çekememezlik yaparım, ne eşime şunu alamadık bunu yapamadık diye ağlanırım. ama ben KÖTÜ, ben DENGESİZ, ben SİNİRLİ.Bu aslında eşinin kendi duyguları. Kendisinin kimse tarafından sevilmediğini düşünüyor. Buna da seni kurban seçmiş bütün öfkesini senden çıkarmış. Narsist biriyle karşı karşıya gibiyiz. Hem kendisi rahatına baksın hem de karşıda çaba gösterene ayak bağı olsun. İçine sindirmesin. Çok saçma evet ama o da öyle gördü belki de. davranışlarının farkında değil. Erkekler bizim gibü duygusal düşünemiyor. Sakin bir anınızda ben diliyle konuşmayı deneyebilirsin. Sen şöyle yapıyorsun böyle yapıyorsun diye değil de. Bak sen böyle yaptığın zaman ben kendimi değersiz hissediyorum. Senin bu davranışın ben de şu etkiyi bırakıyor. Mümkünse ödevleri biriniz yaptırın. Diğeri o anda yapılması gereken acil işleri yapsın. Öğretmenle konuşun bu konuyu. Ödev konusunda çocukla konuşması işe yarayacaktır. Çocuğun senle bir derdi olduğunu çıkar aklından. Şu an tek nazının geçtiği, kendini güvende hissettiği okulda veya babasına gösteremediği tepkiyi gösterebileceği tek kişi sensin.
Benim 3. de başlayacak ama çok şükür o Mianın kankası.CKbeautyandsheer kendinize hiç yüklenmeyin, anne olabiliriz ama önce insanız, bizim de tahammül sınırımız, sabrımız, bizim de duygularımız var, zaman zaman ben de kızdım çocuklarıma, bağırdım da, 1. Sınıf çok zorlayıcı olabiliyo, ben birini savdım diğeri eylülde beni bekliyo
bi de nedense çocuklar anneye daha çok sıkıntı çıkarıyo, hep bunu gözlemledim, öğretmeniyle de görüşebilirsiniz aslında, bizim öğretmenimiz zorla yapıyolarsa benimle görüşün derdi, kendisi de özel olarak konuşur, görüşür çocukla belki?
Ne kadar düz mantık düşünüyolar, erkeklerin çoğu böyle, aslında insanlar ve davranışları hakkında erkeklerle konuşulmuyo bazen, bizim gibi değiller, çok sığ yaklaşıyolar öyle çalışıyo onların kafasıben de geçen işyerindeki bi arkadaşın davranışını anlatıyorum, bana diyor ki kıskanıyorsun.dedim tamam kimse hakkında konuşmayalım biz, sen git oyun oyna, ben temizlik yapayım. paylaşımda bulunmayalım.
durum bundan ibaret.
Erkeklerde o yok bence. Eşim bir şey dedi kendime çeki düzen vereyim yok. Nefret ediyorlar eleştiriden. Eşin de tam dayaklıkmış kıskanıyorsun falan ne demek yabu konuda çok haklısın, ben eşimle geçen büyük kavga yaşadım, ve söyledim, sen bir tek kendini ve hane dışındakileri değerli buluyorsun, ne olursa önce aileni üzüyor kırıyorsun diye.
biri bana bunu dese, kendimi silkelerim.
ki onun bana söylediği dünya kadar şeyde hep belki ben yanlış yapıyorumdur diye düzeltmeye çalıştım yanlış gördüğüm davranışlarımı.
ben de geçen işyerindeki bi arkadaşın davranışını anlatıyorum, bana diyor ki kıskanıyorsun.dedim tamam kimse hakkında konuşmayalım biz, sen git oyun oyna, ben temizlik yapayım. paylaşımda bulunmayalım.
durum bundan ibaret.
İçi dışı bir olmaktan kaybediyoruz bence. Bak ben çocuk haberini aldım 1 hafta ağladım. Tüm duygularımı da eşimle paylaştım, istemediğimi vs. Geçen tartışmada diyorki sen istemedin diyor bu çocuğu ulan planlayıp mı yaptık zaten süpriz yumurta. Ki dedim ben istemediğimi söylemeyebilirdim sırf sana güvenip hislerimi olduğu gibi paylaştım diye mi suçluyum şimdi dedim. Anlatmayacağım sana artık hiç bir şey dedim.eşim narsist mi bilmiyorum ama arkadaş konusunda dışarıda çok sevilen bir insan, herkes onu süt dökmüş kedi gibi görür, beni de timsah kimi tutsam da parçalasam modunda. ya arkadaş kimseye bir zararım dokunsa anlarım. ne kimsenin dedikodusunu yaparım, ne birinin durumunu çekememezlik yaparım, ne eşime şunu alamadık bunu yapamadık diye ağlanırım. ama ben KÖTÜ, ben DENGESİZ, ben SİNİRLİ.
gidicem ya terapiye. anlatsın bana ne oluyor ne yapmam lazım. çıkamıyorum işin içinden.
Hep öyle değil mi zaten. Evde çocuğuna, karısına, kocasına, annesine, babasına sinirli olan dışardan baksan adeta bir melek. Aynen git tabi çok iyi gelir. Hiç bişey olmasa anlatmak bile rahatlatıyor insanı. Karşıdan profesyonel biri taraf tutmadan daha çok yardımcı olur.eşim narsist mi bilmiyorum ama arkadaş konusunda dışarıda çok sevilen bir insan, herkes onu süt dökmüş kedi gibi görür, beni de timsah kimi tutsam da parçalasam modunda. ya arkadaş kimseye bir zararım dokunsa anlarım. ne kimsenin dedikodusunu yaparım, ne birinin durumunu çekememezlik yaparım, ne eşime şunu alamadık bunu yapamadık diye ağlanırım. ama ben KÖTÜ, ben DENGESİZ, ben SİNİRLİ.
gidicem ya terapiye. anlatsın bana ne oluyor ne yapmam lazım. çıkamıyorum işin içinden.
Ben de hep anlatmıcam derim sonra yine tutamamİçi dışı bir olmaktan kaybediyoruz bence. Bak ben çocuk haberini aldım 1 hafta ağladım. Tüm duygularımı da eşimle paylaştım, istemediğimi vs. Geçen tartışmada diyorki sen istemedin diyor bu çocuğu ulan planlayıp mı yaptık zaten süpriz yumurta. Ki dedim ben istemediğimi söylemeyebilirdim sırf sana güvenip hislerimi olduğu gibi paylaştım diye mi suçluyum şimdi dedim. Anlatmayacağım sana artık hiç bir şey dedim.
Gün içinde eşinle kaç dakikayı size özel geçiriyorsunuz?benim bunlardan anladığım, anneyi değersiz bir konuma soktukları.
eşim de zaman zaman sinirleniyor, o sesini yükselttiğinde yükseltmiş olmuyor da ben yükseltince mi yükseltmiş oluyorum.
bana biri açıklama yapsın ben de OK diyip yerimi bileyim.
bu böyle olmaz.
eşim eskiden arkadaşlarıyla çıkardı, ben de yeniydim o zamanlar arkadaşım yoktu. bana o zamanlarda psikolojik şiddet uyguluyordu "arkadaşın yok, kimse seni sevmiyor" bakın bu cümleler kullanıldı. peki ben bir insan evldı değil miyim, herkesin kendi alanları yok mu?
tekrar söylüyorum, yaptığım doğru değil. çocuğa küsmek onu duygusal anlamda cezalandırmak asla tasvip ettiğim bir durum değil. ki her zaman "küsmek" yok diye aşılardım çocuğuma.
bu yanlışları bana yaptıran durumu ortadan kaldıramıyorum. İlla ki, sorun çözmek boşanmaktan mı geçiyor? ben kendimi düzeltmeye adım atarken başkaları bana ne mi diyecek, onlar hep kendilerini oldukları gibi mi kabul ettirecek? peki neden bizler olduğumuz gibi kabul edilmiyoruz?
ki ben olduğum gibi kabul edilmek de istemem, yanlışım varsa düzeltmek için çabalarım, bana yapılmasını istemediğim şeyleri yapmamaya gayret ederim.
ama karşılığı???
burada babanın bana laf söyleyeceğine, şöyle demesi gerektiğini düşünüyorum "evet kızım, topla kitaplarını, annen sana sabırla yaklaştı, ödevini defalarca yaptırmak istedi ama sen inat ettim, yapmadın. yarın öğretmene ödevini yapmadığını söyle lütfen"
gelip anneyi yermek, veya annenin babayı yermesi doğru mu?
gerçekten yanlış düşünüyorsam lütfen söyleyin.
Çok yıpratıcı bir süreçten geçiyorsunbenim bunlardan anladığım, anneyi değersiz bir konuma soktukları.
eşim de zaman zaman sinirleniyor, o sesini yükselttiğinde yükseltmiş olmuyor da ben yükseltince mi yükseltmiş oluyorum.
bana biri açıklama yapsın ben de OK diyip yerimi bileyim.
bu böyle olmaz.
eşim eskiden arkadaşlarıyla çıkardı, ben de yeniydim o zamanlar arkadaşım yoktu. bana o zamanlarda psikolojik şiddet uyguluyordu "arkadaşın yok, kimse seni sevmiyor" bakın bu cümleler kullanıldı. peki ben bir insan evldı değil miyim, herkesin kendi alanları yok mu?
tekrar söylüyorum, yaptığım doğru değil. çocuğa küsmek onu duygusal anlamda cezalandırmak asla tasvip ettiğim bir durum değil. ki her zaman "küsmek" yok diye aşılardım çocuğuma.
bu yanlışları bana yaptıran durumu ortadan kaldıramıyorum. İlla ki, sorun çözmek boşanmaktan mı geçiyor? ben kendimi düzeltmeye adım atarken başkaları bana ne mi diyecek, onlar hep kendilerini oldukları gibi mi kabul ettirecek? peki neden bizler olduğumuz gibi kabul edilmiyoruz?
ki ben olduğum gibi kabul edilmek de istemem, yanlışım varsa düzeltmek için çabalarım, bana yapılmasını istemediğim şeyleri yapmamaya gayret ederim.
ama karşılığı???
burada babanın bana laf söyleyeceğine, şöyle demesi gerektiğini düşünüyorum "evet kızım, topla kitaplarını, annen sana sabırla yaklaştı, ödevini defalarca yaptırmak istedi ama sen inat ettim, yapmadın. yarın öğretmene ödevini yapmadığını söyle lütfen"
gelip anneyi yermek, veya annenin babayı yermesi doğru mu?
gerçekten yanlış düşünüyorsam lütfen söyleyin.
Kurallar iyidir yaBenim 3. de başlayacak ama çok şükür o Mianın kankası.İnanılmaz kurallara bağlı
Burada plansız bir hayatın kaos izleri varSana verilen fikirlereden faydalanmak için takşpteyim.
Yalnız değilsin gel sarılalım.
Bende bunlardan iki tane var.
Eşimin kendi ofisi var çocukları okula o bırakıp alıyor.
Ben eve geldiğimde onlar sofrayı hazırlamış yemeye başlamış oluyorlar.
Yemeğini bitirince yiyecekleri abur cuburları da kreşten çıkınca alıyorlar.
Ben 1,5 saat yoldan servisle geldiğim için beynimde uğultular oluyor ama evde telefon tevizyon ve tablet açık oluyor hepsi ayrı ayrı bir şey izliyor.
Bazen işte olan bir şeyi anlatmak istiyorum çocuklar sus izlediklerimizi duyamıyoruz diyorlar, onlara gününün nasıl geçtiğini sormaya çalışıyorum ne meraklısın anne diyorlar.
Eşime sadece akşam yemeğini beraber yiyoruz ekran olmadan sohbet edelim diyorum ama iki gün uyguluyor üçünücü gün aynı düzene dönüyor.
Bıktım artık söylemekten bazen ben de telefonumdan dizi izliyorum.
Şimdi oğlan anasınıfında hafata içi sadece çarşamba günleri ödev gönderiyorlar o gün brnim stresim gündüzden başlıyor.
Ödev sayılarla ilgiliyse sorun yok ama boyama , çizim, yazma vb ilgiliyse kıyamet kopuyor.
Bu arada küçük büyüğün ödevine müdahale ediyor ve bir anda ortalık karışıyor.
İşten sonra biraz vaktim olsa şööyle bi 20 dk kendime vakit ayırabilsem daha töleranslı olabilirim ama şu şartlarda olmuyor.
Eşim akşam biz uyuyuca takılıyor, çocuklar biraz geç yatsa geriliyor, bak kendi zamanından biraz alınınca geriliyorsun bana deşarj olacak zaman tanımıyorsun diyorum .
Akşamları çocukları uyutup saat 10 dan sonra arkadaşlarla haftada bir buluşmamız vardı biz covid atlattık, arkadaşların çocukları el ayak hastalığı atlattı sekteye uğradı bizim görüşmeler.
Bir de eşime perşembe akşamları benim sen çocuklarla uyuyacaksın ben kendime zaman ayıracağım demiştim. Tek cuma günü uykusuzluğu tolere edebiliyordum. O akşamı kişisel bakım, dizi film izleme ve birkaç sayfa da olsa kitap okuma olarak geçiriyordum.
2022 de ilk yapacağım perşembe akşamlarımı geri almak olsun.
Sende kendine deşarj anları yarat
Ammma uzattım düşünün bunlar aklımı da işgal ediyor.
Düşüncelerimi de sadeleştirmek de ikini hedefim olsun.
Mutlu yıllar
Yani iyidir mutlaka o yüzden çok şükür dedimKurallar iyidir ya
Gün içinde eşinle kaç dakikayı size özel geçiriyorsunuz?
Paylaşım azaldıkça çiftler arasında bu şekilde sorunlar başlıyor.
Karşılıklı sevgi depolarımızı doldurmaya vaktimiz olmayınca birbirimize karşı anlayışımız tükeniyor.
Ben ev işlerini ikinci plana evdeki ilişkileri ilk sıraya almaya çalışıyorum.
Temizlik için yardımcı geliyordu covid ve ekonominin durumu nedeniyle düzenli alamamaya başladım.
Durumlar kötüye gitmeye başladı.
Mesela boş bi anı eşimle sohbet ederek geçirirken anda kalamıyorum kafamda dolap düzenliyorum, ütü yapıyorum vb. sonra bu yüz ifademe yansıyor sonrası huzursuzluk.
Kavanoz doldurma hikayesini kendime hatırlatıyorum ama o kavanozu büyük taşlar, çakıllar, kumlar, su diye dolduracak zamanım yok ilk elime geçeni kavanoza atıyorum genelde çocuklar ve onların isteklerinden diğerlerine yer kalmıyor.
Şu anda yıl sonu diye işler hafiflediği için yazabiliyorum yoksa okuyup geçiyorum fırsat buldukça.
Biz zaman yönetimi konusunda kendimizi geliştirelim 2022 de
ben küsmeye yine karşıyım. Şöyle ki,Çok yıpratıcı bir süreçten geçiyorsun
Eşinle ilgili sorunlar başından bugüne kadar çözüm bulmamış aynı tepkileri kızından görünce
O günlere dönmüşsün
Eşinle aynı düşünmek onunla aynı kararlar alıp çocuğunuza karşı durmak zorunda değilsiniz
Fikir ayrılıkları olabilir ama asla ama asla tek kuralım vardır ki kızımla arama kimse giremez
Ben birseyi olumsuz görüyorsam bunu başkası müdahale edemez. He ayrı bir yerde dertlesebilirler ama burda yine esinde bitiyor olay seni ve kızını kötü göstermeden anlatması gerekiyor
Ve öncelik olarak tabiki de şiddet korkutma tehdit etmek gibi şeyler de olamaz net cizgimdir
Birsey doğru değilse böyle yapmaman gerekir derim buna bile kırılır gider ağlar küstüm der
Evet küsebilirsin bu senin seçimin benim de düşüncem bu böyle yapmaman gerek derim
Çocuklarda küsmek normal bir tepkidir.
Odasına gidip ağlar biraz zaman veririm sonra orta yol bulunur konu kapanır
Çok mu telefon bakıyor bak uyku saatin geliyor şimdi gelmezsen hikaye saatimiz bitecek diyorum tercih yapıyor
Ödev mi yapmıyor bak saatimiz doluyor bitirmek veya bırakmak senin kararın
O bir birey ve karar verme hakkına sahip ama sonuçları da olmalı evin idaresi yönetimi mutlaka bizlerde olmalı yoksa verimli bir yaşam süremez
Eşinle ilgili problemleri son kez konuşun geçmişi son kez dile getirin ve kapatın
Yeni başlangıç yapın
ikinci çocuktan sonra yorgunluk kat sayımız 5, iki çocuğa 2 katı değil yaniBurada plansız bir hayatın kaos izleri var
Ve uzun bir çalışma hayatın olduğu için baglariniz yeterince güçlü değil bu senin elinde olan bir durum değil kendini suçlama sakin
Ama tekrar düzen ve bağ kurmak gerekiyor