Ne olur beni rahatlatın arkadaşlar. Bebeklerim 11 ay bir haftalık. Kızım 2 aydır sürünüyor oğlan daha iki hafta oldu kendini itmeye çalışıyor. Gelişimleri çok yavaş her gören yürümüyorlar mi diyor ama benimkiler daha emeklemiyor bile.
Evde tekken kendimi telkin edebiliyorum her çocuğun gelişimi farklıdır diye. Eşim ve kardeşleri de geç yürümüş genetiktir diye ama biri gelip benimki böyleydi işte görümcemin kızı bir ay küçük benimkilerden yürümeye başlamış falan deyince moralim bozuluyor takılıyorum aklımdan çıkmıyor. Biliyorum her şey normal su an bir buçuk yaşına kadar da süresi var ama biri bir şey deyince aklımdan çıkmıyor günlerim heba oluyor.
Tek başıma bakıyorum eşim güç gerektiren bir işte çalışıyor eve gelince yanlarında duruyor oynuyor ama yürüme çalışması falan yaptıramiyor ben tek başıma yaptırmaya çalışıyorum ama sanırım yetemiyorum. Ben yapamadığım için mi geç gelişiyorlar diye vicdan azabı çekiyorum. Ellerinden tutup yürütmeye çalışıyorum kız güzel adım atıyor ama oğlan bacaklarını ayırarak yürüyor.
Bir de Allah aşkına 7 aylık yürüyen bebek var mı? Dün elti kişisi büyük kızı için 7 aylık yürüdü dedi ki kız nerdeyse iki ay küvözde kalmış. Daha önce 10 aylık dediklerini hatırlıyorum sonra 8 ay diye hatırlıyorum dün 7 ay oldu. Tam net hatırlamadığım için de bir şey diyemiyorum hoş hatirlasam ne olacak. Böyle diyerek daha çok moral bozuyorlar.
Bir de diyorum ki bari konuşsunlar hani biri olmazsa diğer yetileri belki seyrinde gider. Bilinçli bir şey söylemiyorlar ki ben erken konuşmuşum. Gerçekten moralim çok bozuk gece rüyama da girdi ve akşamdan beri aklımdan çıkmıyor. Sen yapamıyorsun diyorum hep. Yetemiyorsun onlara öğretemiyorsun.