Selam herkese,
uzun zamandır topiğe girmiyodum.ama ortalık baya karışmış.Neler olduğunu anlamaya çalışıyorum şu an. Mustafa Beyin ani ayrılışı gerek kendi hastalarını ve gerekse genel olarak
tüp bebek birimi hastalarını şok etmiş ve beraberinde kafalarda birçok soru işaretini belirmiştir.
Ben de memorialde 2 kez tedavi oldum.oradaki düzeni (!) işleyişi az çok biliyorum.Şubat ayından mayıs ayına geçen süreçte kaç defa gittiğimi hatırlamıyorum ama orda yaşanan bazı sıkıntıları unutmuyorum,gözümden kaçmış değil.sadece görmezden geldim.Semra hn ile Dr.Betül hn arasındaki tartışmayı ve Betül hn.gözyaşlarını gördüm ama kimseye bişey demedim.sabah 8deki randevu için Anadolu yakasından sabahın köründe yola çıkıp gelip 1-1.5 saat beklediğim oldu,beni takip eden dr.la randevum o anda değişip başka dr.la görüştüm,ama hiç şikayet etmedim,söylenmedim...hepimiz insanız,hergünümüz bir olamaz,herkesin kendi derdi vardır,strestir dedim hiç serzenişte bulunmadım...Önce kendi doktoruma (Müstecep Beye) sonra da ekibe güvendim.Evlat sahibi olabilmek için her türlü sıkıntıya razıydım ki hale öyleyim. Ama son birkaç haftadır yazılanlardan anladığım kadarıyla mevcut sıkıntıların giderilmeye çalışılmasından çok kimin ne dediği veya neden dediğiyle ilgileniliyor. Kimsenin hastaneyi kötülediği yok,olamaz da.kimse hastaneye başarısız veya kalitesiz demiyor,ki başarısı kanıtlanmış zaten.kimse kimseyi suçlamıyor...sadece göze batan birkaç sıkıntı dile getiriliyor ve hasta-dr. bağlılığının getirdiği doğal tepkileri görüyoruz ve yaşıyoruz. Bütün bunlarda tepki gösterilecek yada gönül koyulacak bir şey göremiyorum.
Bu topiği herkes kolaylıkla okuyabilir, gönül isterdi ki hastane çalışanları ya da halkla ilişkiler birimi bu topiğe daha önceden dahil olsaydı da burada paylaşılan sevinçlere, acılara, üzüntülere ortak olurken kendi içlerinde yaşanan ve bizlerin gözüne batan olumsuzlukların farkına varabilselerdi. Belki böylece daha zararsız kayıpsız bir şekilde çözümler bulunabilirdi. Elbette daha başka durumlar da vardır bizim bilmediğimiz ama şu bir gerçek, yolu memorialden geçen herkes bir şekilde oranın bir parçası oluyor ve aile gibi oluveriyorsunuz bir anda. Bunun bir başka hastanede olabileceğini düşünmüyorum,çünkü heimiz en az 2 hastane-klinik gezip gördük biliyoruz. Bunda şüphesiz Memorialin farkı ortaya çıkıyor.
Hepimizin amacı belli ve ortak,bu uğurda katlandığımız acıları,çektiğimiz sıkıntıları,dökülen gözyaşlarını,yaşanan paranoyaları,yıkımları,hüsranları kimse bizim gibi anlayamaz.sadece yaşayan bilir-anlar...
son olarak...Memorialle yolu kesişen biri olarak, maalesef mutlu sona ulaşamasam da benim için orayı 1 numara yapan Dr. Müstecep beye burdan teşekkür etmek istiyorum.Herşey yolunda giderken yüzlerimiz gülerken bizimle gülen doktoruma,bebeğimi kaybettiğimde benimle birlikte üzülen acıma ortak olup beni yatıştırmaya çalışan doktoruma, yüzündeki o içten tebessümle içimi rahatlattığı, her konuda gösterdiği anlayış için çok teşekkür ediyorum. Başka bir hastanede başka bir doktorla bunu atlatmam çok ama çok zor olurdu benim için.
İşte Memoriali farklı kılan bu...Hastaları doktorlarına sonuna kadar güveniyor,onları seviyor,kabulleniyor ve de onları bırakmak istemiyor.
İşte bu yüzden Mustafa Bey gibi bir dr.un gidişi bu kadar sarsıcı olmuş, bizleri üzmüştür ve bu tepkiler aradaki bu bağın doğal bir sonucudur.
Sevgilerimle....