• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Memleketimden uzakta evliyim hiç arkadasım yok diyenler

kaç arkadaşın var

  • baya var

    OY: 0 0,0%
  • 20 tane

    OY: 0 0,0%

  • Ankete Katılan
    6
  • Anket Kapalı .
eşler bizi biraz daha düşünmeli bizim yerimize koymalılar kendilerini ama yapamıyorlar gerçekten...
dogdugun yer değil doydugun yer demişler.
neyse arkadaslık kurmak isteyen olursa ben burdayım valla face de de hesabım var izmirliyim ama bodrumda oturuyorz.
1 kızım var 18 aylık oğluma hamileyim6 aylık
ailemden uzaktaym 3-5 arkadasım anca var ama arkadas dost değil tabiki.
eski arkadaslarımlada görüşemiyorm aramız koptu iyice
kimse aramaz oldu bende pek gidemiyorm.
evde el işi yaparak vakit geçiriyorm.
o yeteneğim var allahtan
 
ankara kazandayım eşimin işi dolayısı ile geldik. muğladan sonra burası ölü şehir gibi geldi...çevrem yok fazla bi iki komşu oda fazla sarmıyoo...:( aynı yerde olan arkadaşlar varsa yazışalım görüşelim
 
Slm.Bu konuda söyleyecek o kadar çok sözüm var ki aslında. Ama uzun tutup kimseyi sıkmak istemiyorum. Gurbet, yalnızlık, yabancı çevre, insanlar ile anlaşamamak, arkadaşsızlık öyle yakından tanıdığım şeylerki...
Ben de değişik bir durum söz konusu şimdi asıl onu anlatmak istiyorum. Zaman içinde, mecburen bir başınalığa, insansızlığa, her şeyi kendi başıma halletmeye öylesine alıştım, öylesine benimsedim ki...şimdi gelecekten ürker oldum. Ömrümüz var ise belli bir zaman sonra emekli olup bir yerlere (büyük ihtimal eşimin memleketine..ki asla istemiyorum!) yerleşeceğiz. Etrafımda elime yağıma dolanan, şunu şöyle-bunu böyle yap diyen insanların varlığını dahi düşünmek beni deli ediyor. Ya da bugün biz sana geleceğiz diyecekler, şuraya gideceğiz diyecekler.....bir sürü şey değişecek bu sakin ve tek başına hayatımızda ve alıştığımız düzen bozolacak...!
İşte o zaman ne yapacağız arkadaşlar...yaşta ilerlemiş olacak. Evlendiğimiz yıllarda daha genç ve sevdamızın peşinde olduğumuz için gurbete, arkadaşsızlığa alışıyor insan. Peki sonra birden akrabalar, yakın çevre, anne-baba girecek yaşamımıza...Buna alışlabilecek miyiz dersiniz? Benim pek umudum yok ama bakalım sizler ne düşünüyorsunuz.

Bende memleketimi değil ama alıştığım şehrimi,dostlarımı işimi bıraktım Ankara'da.Ama sana katılıyorum seni çok iyi anlıyorum.Biz hep uzak kaldık ailelerimizden.Emekli olupta onların yanına yerleşme düşüncesi benide rahatsız ediyor.Herşeyi kendi başımıza yapmaya alışmışken,Birilerinin bize yapmamız gereken şeyleri söylemesi o yaştan sonra benide çok gerer.Bazen telle bile.şunu arayın vs. demeleri bile beni çıldırtıyor şu günlerde.Bilmiyorum gelecek ne gösterecek ama sabredebileceğimi sanmıyorum.

Ama burdada arkadaş lazım insana dost lazım.Neden eskisi gibi samimi olamıyoruz kimseyle.Neden güvenemiyoruz.Çat kapı gidemez olduk kimseye.Benmi çok ince düşünüyorum acaba.Rahatsızmı ediyorum diye..
 
keske sadece sehrimi terketmis olsaydim....ben ülkemi de terkettim....ve yanimda sevdiklerim yok...arkadas yok...ailem yok...bir kendim bir ben....kalakaldim gurbette.....mafoldumben
 
keske ben de sizler gibi sevdigim insanla ayri bir sehirde yasayabilseydim..Elbette aile ile ayni sehirde yasamanin artilar var, ozellikle cocuk oldugu donemlerde..Ama ben 8 senedir ailesinden uzakta olan biri olarak yalnizliga alismis durumdayim..Sadece esim girecek hayatima ve daha guzel olurdu diye dusunuyorum..Calisma ortaminda guzel arkadasliklar kuruluyor zaten..Benim su ana kadar hep oyle oldu..
Ben de tam tersi memleketine donmek istemeyen gruptayim..
 
Selam arkadaslar bende Istanbula geldim yalnizim.....dertleselim.
 
Son düzenleme:
arkadashlar yapmayin ben bashka ulkedeyim, birakin arkadashi aileyi burda ayni dili konushan kimse yok,tamamen bambaska kultur :(
 
buyudukce bızı saymiyo bızde oğlumuzla uğraşmaktan bırbırımızı unutuk vebuda evliğimızı bıtırmek uzere
 
bende istanbulda ailesinden ayrı yaşayan biriyim.evlenip buraya yerleştim ama şöyle kafama göre arkadaş edinemedim iyiki oğlum var.en yakın arkadaşım.
 
bende 7 ay önce istanbuldan çanakkaleye (hatta ilçesinin köyüne geldim) 7 aydır 2 kere ailemin yanına gittim.ve çok zorlanıyorum ilk zmnlar eşimle çok sorunlar yaşadık birde üstüne hamile kaldım hemen. sorunlar dahada büyüdü. şimdi daha iyiyz ama ailmeden uzak olmaya tahammül edemiyorum. bir gün çekip gitmekten korkuyorum.eşimle konuşsamda çok anlayışlı değildir kendisi :2::2:
 
bende eşimde aynı yerdeniz ama ankarada oturuyoruz ve bende burdan çok sıkıldım kendimi yapayanlız hissediyorum işyerinde çok yakın 2 arkadaşım var ama hayata bakışlarımız farklı onlar markadan, kıyafetten konuşuyorlar, beni sarmıyor pek
 
bu topikte yalnız olanlar aynı şehirde olanlar tanışssa arkadaş olsa kimsenin sorunu kalmaz bence:8:
 
bu topikte yalnız olanlar aynı şehirde olanlar tanışssa arkadaş olsa kimsenin sorunu kalmaz bence:8:

Mantıklı tabikide ama herkes nasıl bir araya gelcek birde eşler var :) internetten arkadaş buldm dese pek güvenmezler :23:
ama aileden uzak yaşamak inanın çok zor evt eşlerle mutlu olouyorsun ama bir tarafın hep eksik kalıyor. ömür boyu nerdeyse ailene hasret yaşıcaksın göze almak çok zor ben aldım ve pişmanım yanlış anlamayın aile sevgisi ağır basıyor sanırım :(
 
Mantıklı tabikide ama herkes nasıl bir araya gelcek birde eşler var :) internetten arkadaş buldm dese pek güvenmezler :23:
ama aileden uzak yaşamak inanın çok zor evt eşlerle mutlu olouyorsun ama bir tarafın hep eksik kalıyor. ömür boyu nerdeyse ailene hasret yaşıcaksın göze almak çok zor ben aldım ve pişmanım yanlış anlamayın aile sevgisi ağır basıyor sanırım :(

ya herkesin yeri ayrı eşinde ailerinde arkadaşında hayat hepsi birlikte olunca güzel, ama bizim hep bi tarafımız eksik :75:
 
Back