-
-
Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
Malatya///44
- Konu Sahibi Bebixsx
- Başlangıç Tarihi
ben bugün hastahanede koşturdum. emar neticelerimi aldım. sonuç boyun fıtığı. bel fıtığı vardı. birde bu eklendi. iskelet sistemim iflas etmeye başlamış. zamanında yani emekli olduğumda 55 kiloydum. 7-8 senede 70 kilo oldum. hareketsizlik beni bu hale getirdi diyemem. stresten yedim o yüzden oldu. neden derseniz 25 sene yoğun çalış. birden herşeyden mahrum kalınca, meşguliyet bulamadıkça yedim. kiloda bel fıtığını ve ardından da boyun fıtığını getirdi. neyse tedavim başladı. inşallah ilaçlar iyi gelir. yaşlandıkça hastalıklar kapıyıçalmadan içeri giriyor artık. kovsakta gitmiyorlar.
firstlady canım geçmiş olsun hem kilo hem bel fıtığı diyosun sıtres bende çok sıtresli günler yaşadım halende öyle çünkü özürlü çocuğum var ama ben hem hareket hem sıtres atmak için havuza gittim bayağı bu ara gidemiyorum orda arkadaşlar geliyodu dokdoru göndermiş fıtık için bayağı faydasını görmüşler sudaki hareket bütün vücuda fizik tedavi gibi okadar rahatlatıyo benimde bir çok ağrıdan kurtuldum diyebilirim hele şimdi belediyelerin ücretsiz sporları var yüzmek bütün vücüdu rahatlatıyo kilo veriyosun tavsiye ederim sporun yaşı yok bende bu yaşım da yapıyorum
- 18 Nisan 2008
- 1.228
- 2
- 116
geçmiş olsun ablacım canına bak dikkat et. istersen verirsin kilolarını biraz yürüyüş biraz diye. hiçbişey sağlıktan önemli değil. malatyadaki bi arkadaşımın vefat haberini aldım daha 27 yaşındaydı. kendinize dikkat edin ölümlü dünya. herşeyi dert ediyoruz ama deymiyo hiçbişeyesenağlama
canım bende yüzmeyi çok severim. fırsat yaratırım bunun için. yazları hiç aksatmıyorum. ama kışın bu olanağı henüz bulamadım. izmirde böyle havuzlar var mı bilmiyorum. araştırayım. aslında eskiden belli bir düzenim vardı. şimdi düzenim allak bullak. eskiden çocuklar yanımdayken ev işi yemek filan derken yinede koşturuyordum. şimdi çocuklardan biri evli, diğeri başka şehirde okuyor. evde bir tek ben oluyorum. eşim öğlen işe gidiyor. gece 12 geliyor. evi kirletende yok. tek odada oturuyorum. diğer odalar kullanılmadığı için sadece tozlanıyor. bu yüzden ev işimde pek yoğun olmuyor. bir tek kendim için yemek yapıyorum. burda tanıdığımda fazla yok. balıkesirde yaşarken iş arkadaşlarım vardı. çevrem vardı. bazen nerden buraya geldik bile diyorum. ama çocuklarım burayı çok seviyorlar. bizde evlatların peşinden gidiyoruz.
- 18 Nisan 2008
- 1.228
- 2
- 116
yirim ben seni ablacım. beni tarif ediyosun resmen (çocuk dışında) herifi zorluyorum dönelim diye. çok canım sıkılıyo benimde burda bi yürüyüşe çıkıyorum arada okadar. sağlığına dikkat et ablam. yürümeye çalış her sabah yada akşam. :1hug:
başın sağolsun arkadaşım. böyle olaylar insanı iyice hayata bağlıyor. ben emekli olunca hayatım değişir sanıyordum. kızım izmirde okul kazanınca illa gelin diye tutturdu. onun için alıştığımız çevremizi bırakıp geldik buralara. okulu bitirince hemen evlendi. daha biz çevremize uyum sağlamadan oldu bu. 6 senedir izmirdeyiz. hala izmiri tam bilmiyorum. eve hapsoldum resmen. bir arkadaşım olsa belki bu kadar eve hapsolmazdım. buda bana kiloları verdi.
bunun içinde yanıma arkadaş lazım. tanımadığım bir çevredeyim. burda komşulukta yok.
- 18 Nisan 2008
- 1.228
- 2
- 116
sağol ablacım tam bi şoktu benim için 27 yaşında sapasağlam çocuk. evet insan duyunca bağlanmak istiyo hayata ne zaman göçeceğimiz belli değil ama benim bağlılık sorunum var işte kafamçokkarıştı
ay üzüldüm ya :1hug: pataklamak lazım senin kızı :teselli: geridön ablacım bence madem çevren balıkesirde oturmayla geçermi hayat ya (benimki geçmiyo valla bunaldım)
ay üzüldüm ya :1hug: pataklamak lazım senin kızı :teselli: geridön ablacım bence madem çevren balıkesirde oturmayla geçermi hayat ya (benimki geçmiyo valla bunaldım)
- 18 Nisan 2008
- 1.228
- 2
- 116
aynı durumdayız ben tek çıkıyorum. kimseyi tanımıyorum. sabah erkenden bakıyorum varsa halim gün boyu yetecek 1 yada 2 saat yürüyüp dönüyorum. bende isterdim kafa dengi bi iki arkadaşla güle oynaya dolaşalım ama yok malesef oyüzden zorluyorum kendimi. bütün çocukluğumun yazları izmirde geçti çok güzel şehir ama insana dünyanın en güzel şehrini verseler buyur otur deseler içinde ses olmayınca yanında arkadaş aile boş işte. :1no2:
oğlanda burayı istiyor. okulu bitince gelecek. yani evlatların peşinde koşturuyoruz. aslında malatyada akrabası çok eşimin. onlarda buraya gelin diyorlar. bende 5 sene malatyada görev yaptım. arkadaşlarımla hala bağımı koparmadım. orda da çevrem var. ama çocuklar istemiyor. bizde çocukları bırakıp gidemiyoruz. bakalım ne olacak. eşimde burayı sevdi. hemen malatyalı hemşeri ve akrabalarını buldu. onun için ha malatya ha izmir farketmiyor artık. ama benim için öyle değil işte. çalışma hayatı beni gezmeden (arkadaş) uzaklaştırmış. uyum sorunu yaşıyorum galiba. gün gün gezmeyi sevmiyorum. çok sıkılıyorum. sıkıldığım bir şeyide yapamıyorum.
bende evde yapılan meşgaleler buldum. bol bol takı yapıyorum. bu yaşımda pc kullanmayı öğrendim. tabii zor oldu ama becerdim. azmin elinden birşey kurtulmuyor. fakat pc başında oturdukça boyun fıtığınıda davet etmiş oldum. takı işide oturarak yapıldığı için bayağı hareketsiz kalmışım.
sağol canım. pc de olmasaydı çok bunalırdım sanırım. son zamanlarda takı işinide biraz askıya almıştım. yeni tasarımlar bulmak zorlaşmıştı. bu arada hobiler topiğinde takı ve şemaları bölümünü ben yaptım. arka tarafta da (galiba 2. sayfada) benim yaptığım takılar başlığında kendi yaptığım takıların resimlerinin az bölümünüde eklemiştim. aslında yaptıkça yapasım geliyordu. fakat biraz masraflı olduğu için arada mola veriyorum.
Benzer Konular
