Full makyaj yapıp maskara sürmemeyi deneyin mesela bir gün.Ya da diğer malzemelerin bir kısmını kullanmayın.Okula giderken gerçekten çoğu zaman makyaj yapmaya halim olmuyor. Çocukların etkinlikleriyle büyük zaman harcıyorum, geç yatıyorum. Sabahta o yorgunlukla mecal kalmıyor. Ama nişanlımla görüşeceğim zaman epey özeniyorum. Fondöten, maskara, allık, far, kapatıcı... Allah ne verdiyse kullanıyorum kısacası. :) ama beni en çok değiştirenin maskara olduğunu düşünüyorum. Ne sürersem süreyim maskara yoksa makyaj bir işe yaramıyor gibi geliyor.
Çok ayrıntıya orda girmedim benim makyaj bağımlılığın gece yatarken bile vardı full makyajlı yatardim ve o şekilde gram oynamadan makyaj ,uyanirdim..tavsiyem azaltarak başla hemen bırakılacak bir durum olmadığını çok iyi biliyorum fondeten rimel ruja dön seni nişanlın öyle görsün sonra tek ruja dön bir kaç kez görünce gözü alisicak senin alışman ortalama bir yıl sürer ama diğerlerinin alışması daha kısaNe kadar güzel bir sonuca varmış, ne mutlu. Bana da etrafımdan birkaç insan ya da en mühimi nişanlım "ya makyajsız duru bir güzelliğin var, yapma bence" dese makyajla ilgili her şeyi hemen çöpe atacak potansiyeldeyim. :) Umarım bende bu takıntıdan kurtulabilirim. Yorumun için çok teşekkür ederim, içim rahatladı. :)
O zaman yavas yavas azaltmayi dene makyaji. Ya bir rimel bile bakışı değiştiriyor farkindayim, ama mesela önümüzdeki günlerde yapacagin makyajda eyeliner çekme. Sadece far sür. Sonra far sürme, sadece eyeliner çek. Sonra onu da azalt. Ten makyajin için birsey öneremem bende cok severim yapmayi. Ama makyajsiz da güzel durayim, renk tonum esitlensin diyorsan eğer Madecassol krem kullan. Rengini eşitleyip sivilce izlerini yok ediyor. Dogal tonlarda ruj seç. Koyulastirma, dogallastir. Bunlari yaptikça gözün alışacak.Herkese merhaba. Size küçük gelebilecek olan ama bende artık travma ve bağımlılık yaratan makyajdan bahsetmek istiyorum. Yıllar önce lise son gibi makyaja başladım. Sadece şeffaf bir maskara ile.. yaş ilerledikçe ay gözümün altını da kapatayım ay soluk duruyorum bir allık ruj da süreyim, biraz da aydınlatıcı, biraz far diye diye yüzümü tamamen makyaja alıştırmış bulundum. Oysa ki cildimde zerre kadar sivilce ve sorun yoktu, hiçbir zaman da olmadı. Makyajsız halim artık çok ama çok çirkin gelmeye başladı gözüme. Tamamen iki farklı insan gibi. Göz altı koyuluğum o kapatıcıları süre süre sanki daha da arttı, kapatıcı sürmeden çıkmak imkansız hale geldi. Kaliteli şeyler kullansam bile şuan yüzüm alerjiden geçilmeyecek durumda. Kortizonlu krem ve iğneler kullanıyorum doktor kontrolünde. Üniversitede çok sevdiğim bir erkek arkadaşım oldu. E makyaja alışmışım ya, gösteremiyorum makyajsız halimi soğuyacak da sevmeyecek artık diye. Yıllarca öyle devam ettim. Sonra bir gün inanılmaz hasta oldum, ailem uzakta olduğu için beni alıp hastaneye götürmesini rica ettim. İlk o gün gördü makyajsız. O panikle endişeyle tabi bir şey demedi ama ertesi gün "ne kadar değiştiriyor makyaj seni, çok ama çok şaşırdım. Neden bunu kendine yapıyorsun ki? keşke saklamasaydın benden, tanıyamadım seni" dedi. Çok utandım, çok üzüldüm. Çünkü kocaman bir hayal kırıklığı yaşadı. Göz alışıyor o bir miktar kusursuzluğa, doğalı haliyle kötü geliyor. Hem bana hem çevremdekilere. O erkek arkadaşımla da kısa bir süre sonra başka bir sebeple ayrıldık. Belki de bu yüzden soğukluk girdi.
Okul öncesi öğretmeniyim. Okula makyajsız gittiğim günler elbet oluyor. Öğretmen arkadaşlarım muhabbet arasında "maskara sürseydin daha canlı dururdun canım, aa bak şu kapatıcı sana iyi gider yeni çıkmış, bugün hasta mısın çok solgun duruyorsun" gibi samimiyetsiz ifadelerde bulunuyorlar istisnasız. Küçük bir yeğenim var. "teyze bugün neden çirkin olmuşsun ki " diyor bir şey sürmediğimde. :) Ve üstelik şimdi nişanlıyım. Nişanlım da makyajsız görmedi. Bunca tepkinin üzerine daha da sakladım kendimi, çok korktum. Mart ayına nikah tarihi aldık. Hep makyajsız görmek istediğini her halimle seveceğini söylüyor ve şaşırıyor bu tavrıma haklı olarak. Ama cesaretim yok. Adam şok olacak. Çok güzel olduğumu söylüyor hep. Bunu iltifat olarak kabul edemiyorum ne zaman söylese çok üzülüyorum. Çünkü güzel gördüğü şey bir tabaka. Tabi ki porselen makyaj yapmıyorum ama yadsınamayacak kadar değiştiriyor makyaj insanı. Yıllar boyunca pahalı kremler, maskeler, serumlar cilt bakımları, maskaralar, kapatıcılar, makyaj ıvır zıvırları derken inanılmaz yoruldum ruhen. Kendime yabancılaştım.
İnstagramda gördüğüm profillerde beni etkiledi, herkes kusursuz gözükmeye başladı gözüme. Ceylan iri gözler, mis gibi ciltler, aydınlık göz altları, sütun gibi fizikler, incecik beller, dolgun dudaklar, makyajsız bile dupduru yüzler.. Güzellik algım bile değişti. Şimdi en büyük korkum ben evlenince ne yapacağım? ona yaşatacağım hayal kırıklığıyla ya beni artık sevmezse,soğursa. Gerçekten psikolojim bu konuda hiç iyi değil. Fikirleriniz ve tecrübeleriniz benim için çok ama çok önemli. Belki sizlerde bir zamanlar böyle düşüncelerde olmuşsunuzdur ve aşmışsınızdır, bilemiyorum. Fikirlerinizi çok merak ediyorum.
Ben de cirkinlestigimi dusunenlerdenim.Valla ben de okudugumda bunu dusundum ben de hic degismiyorum :)) hatta bazen biraz abarttigimda cirkinlestirmis gibi geldigi bile olur. Sanirim ben de makyaj yapmayi bilmiyor olabilirim
Fiyatları değişiyor aynı ürün bir yerde 80 bir yerde 90, indirim takip edip hb dan aldım geçen hatfa 49 lira idi, max factor yıllardır alırım başka markada var mı panstik bilmiyorum ama şunu diyebilirim bu ürünü sürekli kullanmayın, çok yoğun bir yapısı var çünkü ben kullandığım günler kremle iki kez silip, gülsuyuyla temizliyorum sonrada yıkıyorum yüzümüBu panstick denen ürünün en ucuzu ne kadardır
Cildimde leke var para biriktirip yaptırana kadar böyle bir ürün kullanmak isterim de
Yavaş yavaş nişanlina göstermeye başla en dogrudu bu olucal sanirim :))Ay üzüldüm şu an :)
Gerçekten çok fark oluşuyor. Bence bir maskara bile insanın havasını değiştiriyor. En büyük endişem nişanlımın yaşayacağı hayal kırıklığı.
Ailemden birinin düğünü için kuaförde makyaj yaptırıp , salona gitmeden önce eve uğrayıp yıkamıştım. Verdiğim para da yanıma kar kalmıştı resmenBen de cirkinlestigimi dusunenlerdenim.
ay inan ki aynı evin içinde bunlar hiç sorun olmuyor gerçek kadınlar instagramdakiler değil sen ben gibileri için rahat olsunHerkese merhaba. Size küçük gelebilecek olan ama bende artık travma ve bağımlılık yaratan makyajdan bahsetmek istiyorum. Yıllar önce lise son gibi makyaja başladım. Sadece şeffaf bir maskara ile.. yaş ilerledikçe ay gözümün altını da kapatayım ay soluk duruyorum bir allık ruj da süreyim, biraz da aydınlatıcı, biraz far diye diye yüzümü tamamen makyaja alıştırmış bulundum. Oysa ki cildimde zerre kadar sivilce ve sorun yoktu, hiçbir zaman da olmadı. Makyajsız halim artık çok ama çok çirkin gelmeye başladı gözüme. Tamamen iki farklı insan gibi. Göz altı koyuluğum o kapatıcıları süre süre sanki daha da arttı, kapatıcı sürmeden çıkmak imkansız hale geldi. Kaliteli şeyler kullansam bile şuan yüzüm alerjiden geçilmeyecek durumda. Kortizonlu krem ve iğneler kullanıyorum doktor kontrolünde. Üniversitede çok sevdiğim bir erkek arkadaşım oldu. E makyaja alışmışım ya, gösteremiyorum makyajsız halimi soğuyacak da sevmeyecek artık diye. Yıllarca öyle devam ettim. Sonra bir gün inanılmaz hasta oldum, ailem uzakta olduğu için beni alıp hastaneye götürmesini rica ettim. İlk o gün gördü makyajsız. O panikle endişeyle tabi bir şey demedi ama ertesi gün "ne kadar değiştiriyor makyaj seni, çok ama çok şaşırdım. Neden bunu kendine yapıyorsun ki? keşke saklamasaydın benden, tanıyamadım seni" dedi. Çok utandım, çok üzüldüm. Çünkü kocaman bir hayal kırıklığı yaşadı. Göz alışıyor o bir miktar kusursuzluğa, doğalı haliyle kötü geliyor. Hem bana hem çevremdekilere. O erkek arkadaşımla da kısa bir süre sonra başka bir sebeple ayrıldık. Belki de bu yüzden soğukluk girdi.
Okul öncesi öğretmeniyim. Okula makyajsız gittiğim günler elbet oluyor. Öğretmen arkadaşlarım muhabbet arasında "maskara sürseydin daha canlı dururdun canım, aa bak şu kapatıcı sana iyi gider yeni çıkmış, bugün hasta mısın çok solgun duruyorsun" gibi samimiyetsiz ifadelerde bulunuyorlar istisnasız. Küçük bir yeğenim var. "teyze bugün neden çirkin olmuşsun ki " diyor bir şey sürmediğimde. :) Ve üstelik şimdi nişanlıyım. Nişanlım da makyajsız görmedi. Bunca tepkinin üzerine daha da sakladım kendimi, çok korktum. Mart ayına nikah tarihi aldık. Hep makyajsız görmek istediğini her halimle seveceğini söylüyor ve şaşırıyor bu tavrıma haklı olarak. Ama cesaretim yok. Adam şok olacak. Çok güzel olduğumu söylüyor hep. Bunu iltifat olarak kabul edemiyorum ne zaman söylese çok üzülüyorum. Çünkü güzel gördüğü şey bir tabaka. Tabi ki porselen makyaj yapmıyorum ama yadsınamayacak kadar değiştiriyor makyaj insanı. Yıllar boyunca pahalı kremler, maskeler, serumlar cilt bakımları, maskaralar, kapatıcılar, makyaj ıvır zıvırları derken inanılmaz yoruldum ruhen. Kendime yabancılaştım.
İnstagramda gördüğüm profillerde beni etkiledi, herkes kusursuz gözükmeye başladı gözüme. Ceylan iri gözler, mis gibi ciltler, aydınlık göz altları, sütun gibi fizikler, incecik beller, dolgun dudaklar, makyajsız bile dupduru yüzler.. Güzellik algım bile değişti. Şimdi en büyük korkum ben evlenince ne yapacağım? ona yaşatacağım hayal kırıklığıyla ya beni artık sevmezse,soğursa. Gerçekten psikolojim bu konuda hiç iyi değil. Fikirleriniz ve tecrübeleriniz benim için çok ama çok önemli. Belki sizlerde bir zamanlar böyle düşüncelerde olmuşsunuzdur ve aşmışsınızdır, bilemiyorum. Fikirlerinizi çok merak ediyorum.