- 20 Ekim 2007
- 213
- 75
19 yaşında bir genç kızım.. Şuanda derdim o kadar büyük o kadar içinden çıkılmaz bir durum halindeki, kelimelerle ifade etmeye çalışacağım fakat zihnim o kadar karışıkki.. Beni anlamanızı istiyorum, yapacaklarım kafamda belli, ama yinede sizden tavsiyeler almak istiyorum..
Annemle babam ben 4 yaşındayken ayrıldı. Ama akraba olduğumuz için, beni etkileyecek kavga gürültüler hiçbir zaman olmadı, herzaman benimle alakalı anne ve babam görüştüler konuştular bu yüzden ben anne ve babası boşanan şanslı insanlardan biriyim.. Ben anne ve babama çok değer veriyorum 11 yaşındayken yaşıtlarımından daha olgun biri olduğumu farketmiştim.. 11 yaşında annem evlenmeyi düşündüğünü söyledi benimle konuştu ben annemin mutlu olmaya hakkı olduğunu söyleyerek evlenmesine onay verdim, yine de etkilenmemem için ananem psikologa götürdü ama sadec 2 gün gittim:)
11 yaşından beri annem ben annemin eşiyle birlikte kalıyorum 2 yıl sonra yani 13 yaşımda kızkardeşim oldu, hala annemle yaşamımı sürdürüyorum, annemin eşiyle aram çok çok iyi Allaha bin şükür beni kızı gibi görüyor..
Ama asıl durumum bu değil.. Babam da ben 14 yaşındayken evlendi.. Anneme gösterdiğim tutumu babama da gösterdim.. Birde ben babama biraz daha düşkün bir kızım.. Kızlar babalarına düşkündür ya, aynen öyle.. Babamın eşiyle evlenmeden önce aramız iyiydi, konuşurduk ederdik, evlendikten sonra değişmeye, beni kıskanmaya çekememeye başladı. İtikleye itekleye bu evlilik bu zamanlara kadar geldi.. Kadın biraz dengesiz kırsal yerden geldiğinden dolayı sanırım istanbula ayak uyduramadı. Benim annem değil sonuçta ama anneler gününde ona hediyeler alırdım, babamla ona bir aile ortamı yaşatmaya çalıştık ama beni istemediğini davranışlarıyla belli ediyordu. Babam onunla sürekli konuştu. Sen bana kızımla senin aranda bir seçim yapmamı söyleyemezsin gidersin bu evden diyordu. Sürekli bir tripler, bavulu toplayı gitmeler vazgeçmeler falan.. Birde bunu hakedecek biri olsa karşısında babama da objektif davranıp hatasını söyleyebilirdim, ılımlı davranırdı karısına çünkü kırsal ve küçük biryerden geldiği için davranışları biraz, nasıl desem fevri hareketleri tutarsız hareketleri çok vardı.. Karısını bırakın en önemlisi biz arkadaş gibiyizdir babamla.. Ama bunlara karşılık bu çalışmıyor, kimseyle iyi anlaşmıyor, amcamın eşiyle eltisiyle bile kavgalı gürültülü devam ettiriyordu hayatını, babam ne kadar seviliyorsa bu kadındaailede de herkesle bozuk bir tipti. Doğal olarak artık babamda o kadın yüzünden soyutlanmaya başlamıştı.
Benim babamda tabiri caizse bayan gibidir:) titiz dir topludur çalışkandır ve eviyle çok ilgilidir birşeyi 2letmez evin bütün ihtiyaçlarını fazlasıyla alır, kadın yapmıyordu babam evi temizliyordu düşünün artık.. Derken son 1 yıldır babamla dışarıda görüşmeye başladık, neden derseniz babam üzülüyor evine gitmediğime ama bende gitmek istemiyordum onun yüzünü görmek istemiyordum sert konuştuğum oldu babama ama keşke konuşmasaymışım.. Eve gitmek onunla görüşmek istemiyordum çünkü benim hayatımda hiçbir yapılıcığı yararı yok,benim ona olduğum halde -ki bu yaşımda.. Babamda bunun farkında, "onun süresi doluyor, bana hiçbir faydası yok öylece oturuyor,kendi gidecek kötü olak istemiyorum, kovuyor gibi" diyordu. Bir arkadaşı vardı oda alt komşuları eşini yakın zamanda kaybeden ablaydı. Bende zaten artık babama " "baba bigün bana boşanıyorum ne düşünüyorsun diye sorma, çünkü cevabım evet olucak" dedim. Bunu dedim çünkü artık kıkançlıkları boyutunu geçmişti.. Babamın bana aldığı 1 ayakkabı, 1 saat onun günlerce kinlenmesine, aynısından hemen babama aldırmasına yol açıyordu. Şu son 2 aydır babamla araları zaten kötüymüş, hani paylaştıkları hiçbirşey kalmamış..
Ve.. 2 gün önce babamlara gittim, konuşurken bana, gittiğini söyledi, kovdum dedi. Ben ona değil ama babamın yalnız kaldığına üzüldm ve neden gitti neden diye ağlamaya başladım, ama düşündüğüm tek şey babamdı o benim aklımdan bile geçmiyordu. "Beni aldattı, yollamasamıydım?" diyince başımdan aşağı kaynar sular döküldü.. Şok geçirdim mahvoldum ellerim ayaklarım titredi. "2 aydır varmış meğer, bilgisayardan hiç anlamam, uğraşırken önüme gelene tıklarken msn konuşmalarını buldum,çağırdım, görür görmez ağlamaya başladı, pislik.. Mahvetti gururumu, öldürürdüm kendimi tutamadım biran ama sen vardın benim gençkızım vardı " diye anlatırken ben tutamadım kendimi sürekli ağladım. Bunun peşini bırakmayacaktım. Alt komşuya indim dün gece, neler duyayım neler. Aldattığı adamı bu komşunun evine sokmus, apartman önünde kimse görmesin diye. Sonra bu komşu babama çok üzülmüş ama yuva yıkma diye söyleyememiş, zaten olayın patladığı gün anlatmış bunları.. İşin kötüsü babamın evine gelen yakın arkadaşlarıyla telefonlarda konuşmadığı zevk yapmadığımı kalmamış..
Babam içerde uyurken salonda oturup muhabbet etmediğimi.. Lanet olsun..
Bu kadar pislik bu kadar lanet biriyle hiçbirşey bilmeden 4 yılımızı geçirmişiz meğer.. Ve bu civarda itibarı olan bir aileyiz bizi herkes tanır, babam çevresi tarafından çok sevilir.. Böyle bir rezilliği yaşadığımıza böyle pislikliklerle karşılastığıma inanamıyorum.. Şuanda defoldu gitti, boşanma vekaletnamesini verdi, 1 hafta içindede eve gelip eşyalarını alıp defolup gidicek. O kadar yüzsüzki düşünün eşyalarını bile almaya geliyor. Ve ben geleceği vakit karşısına çıkıp onu bir güzel benzetmek istiyorum, içim o kadar kötü ki şartlandırdım kendimi. Bizi babamla aramızı soğutmaya çalıştı. Ama sonuç: defoldu gitti ben yine babamın kızıyım. Annem bile babamla benim geleceğim hakkında buluştuğumuzdan sonra "baban çökmüş, mahvetmiş bu kadın" demişti.. Fallara inanmam, korkarım, gidemem ama 1 kez yıldızname falı baktırdım. Babamın evliliğini sorduğumda " bu evliliğin sonu ya ölüm ya ayrılık, bu kadın çok fettan bir kadın, bununla uğraşılmaz " demişti
Hepsi çıktı anlayacağınız. Ben babamın yanındayım şuanda babama destek oluyorum, babam üzülmüyor hiç o kadar kinlenmişki.. Bunlar neki, anlatacak o kadar şey varki aslında, ama buraya sığmaz..Bütün resileri onunla alakalı herşeyi kaldırdık evden. Ondan nefret ediyoruz. Yine annemle yaşamaya devam edeceğim, zaten çok yakınız birbirimize.. Ama artık babama daha sık gidip, daha sık göreceğim onu, annemi babamı çok seviyorum, onlar herşeyin en iyisine layık.. Artık yeni bir hayata başlıyoruz.. :1closedeyes:
Ama üzülüyorum neden böyle oldu.. Ve o kadar kinliyimki ona.. Mutlaka hıncımı almak istiyorum.. Biyandan diyorum Allaha havale et. Ama biryandanda yüzüne tükürüp, vurmak dövmek, onu yakalamamak için kendimi zor tutuyorum..
Sizce ne yapmalıyım? Bu iğrenç ve utandığım olayla ilgili yorumlarınızı bekliyorum..
Annemle babam ben 4 yaşındayken ayrıldı. Ama akraba olduğumuz için, beni etkileyecek kavga gürültüler hiçbir zaman olmadı, herzaman benimle alakalı anne ve babam görüştüler konuştular bu yüzden ben anne ve babası boşanan şanslı insanlardan biriyim.. Ben anne ve babama çok değer veriyorum 11 yaşındayken yaşıtlarımından daha olgun biri olduğumu farketmiştim.. 11 yaşında annem evlenmeyi düşündüğünü söyledi benimle konuştu ben annemin mutlu olmaya hakkı olduğunu söyleyerek evlenmesine onay verdim, yine de etkilenmemem için ananem psikologa götürdü ama sadec 2 gün gittim:)
11 yaşından beri annem ben annemin eşiyle birlikte kalıyorum 2 yıl sonra yani 13 yaşımda kızkardeşim oldu, hala annemle yaşamımı sürdürüyorum, annemin eşiyle aram çok çok iyi Allaha bin şükür beni kızı gibi görüyor..
Ama asıl durumum bu değil.. Babam da ben 14 yaşındayken evlendi.. Anneme gösterdiğim tutumu babama da gösterdim.. Birde ben babama biraz daha düşkün bir kızım.. Kızlar babalarına düşkündür ya, aynen öyle.. Babamın eşiyle evlenmeden önce aramız iyiydi, konuşurduk ederdik, evlendikten sonra değişmeye, beni kıskanmaya çekememeye başladı. İtikleye itekleye bu evlilik bu zamanlara kadar geldi.. Kadın biraz dengesiz kırsal yerden geldiğinden dolayı sanırım istanbula ayak uyduramadı. Benim annem değil sonuçta ama anneler gününde ona hediyeler alırdım, babamla ona bir aile ortamı yaşatmaya çalıştık ama beni istemediğini davranışlarıyla belli ediyordu. Babam onunla sürekli konuştu. Sen bana kızımla senin aranda bir seçim yapmamı söyleyemezsin gidersin bu evden diyordu. Sürekli bir tripler, bavulu toplayı gitmeler vazgeçmeler falan.. Birde bunu hakedecek biri olsa karşısında babama da objektif davranıp hatasını söyleyebilirdim, ılımlı davranırdı karısına çünkü kırsal ve küçük biryerden geldiği için davranışları biraz, nasıl desem fevri hareketleri tutarsız hareketleri çok vardı.. Karısını bırakın en önemlisi biz arkadaş gibiyizdir babamla.. Ama bunlara karşılık bu çalışmıyor, kimseyle iyi anlaşmıyor, amcamın eşiyle eltisiyle bile kavgalı gürültülü devam ettiriyordu hayatını, babam ne kadar seviliyorsa bu kadındaailede de herkesle bozuk bir tipti. Doğal olarak artık babamda o kadın yüzünden soyutlanmaya başlamıştı.
Benim babamda tabiri caizse bayan gibidir:) titiz dir topludur çalışkandır ve eviyle çok ilgilidir birşeyi 2letmez evin bütün ihtiyaçlarını fazlasıyla alır, kadın yapmıyordu babam evi temizliyordu düşünün artık.. Derken son 1 yıldır babamla dışarıda görüşmeye başladık, neden derseniz babam üzülüyor evine gitmediğime ama bende gitmek istemiyordum onun yüzünü görmek istemiyordum sert konuştuğum oldu babama ama keşke konuşmasaymışım.. Eve gitmek onunla görüşmek istemiyordum çünkü benim hayatımda hiçbir yapılıcığı yararı yok,benim ona olduğum halde -ki bu yaşımda.. Babamda bunun farkında, "onun süresi doluyor, bana hiçbir faydası yok öylece oturuyor,kendi gidecek kötü olak istemiyorum, kovuyor gibi" diyordu. Bir arkadaşı vardı oda alt komşuları eşini yakın zamanda kaybeden ablaydı. Bende zaten artık babama " "baba bigün bana boşanıyorum ne düşünüyorsun diye sorma, çünkü cevabım evet olucak" dedim. Bunu dedim çünkü artık kıkançlıkları boyutunu geçmişti.. Babamın bana aldığı 1 ayakkabı, 1 saat onun günlerce kinlenmesine, aynısından hemen babama aldırmasına yol açıyordu. Şu son 2 aydır babamla araları zaten kötüymüş, hani paylaştıkları hiçbirşey kalmamış..
Ve.. 2 gün önce babamlara gittim, konuşurken bana, gittiğini söyledi, kovdum dedi. Ben ona değil ama babamın yalnız kaldığına üzüldm ve neden gitti neden diye ağlamaya başladım, ama düşündüğüm tek şey babamdı o benim aklımdan bile geçmiyordu. "Beni aldattı, yollamasamıydım?" diyince başımdan aşağı kaynar sular döküldü.. Şok geçirdim mahvoldum ellerim ayaklarım titredi. "2 aydır varmış meğer, bilgisayardan hiç anlamam, uğraşırken önüme gelene tıklarken msn konuşmalarını buldum,çağırdım, görür görmez ağlamaya başladı, pislik.. Mahvetti gururumu, öldürürdüm kendimi tutamadım biran ama sen vardın benim gençkızım vardı " diye anlatırken ben tutamadım kendimi sürekli ağladım. Bunun peşini bırakmayacaktım. Alt komşuya indim dün gece, neler duyayım neler. Aldattığı adamı bu komşunun evine sokmus, apartman önünde kimse görmesin diye. Sonra bu komşu babama çok üzülmüş ama yuva yıkma diye söyleyememiş, zaten olayın patladığı gün anlatmış bunları.. İşin kötüsü babamın evine gelen yakın arkadaşlarıyla telefonlarda konuşmadığı zevk yapmadığımı kalmamış..
Babam içerde uyurken salonda oturup muhabbet etmediğimi.. Lanet olsun..
Bu kadar pislik bu kadar lanet biriyle hiçbirşey bilmeden 4 yılımızı geçirmişiz meğer.. Ve bu civarda itibarı olan bir aileyiz bizi herkes tanır, babam çevresi tarafından çok sevilir.. Böyle bir rezilliği yaşadığımıza böyle pislikliklerle karşılastığıma inanamıyorum.. Şuanda defoldu gitti, boşanma vekaletnamesini verdi, 1 hafta içindede eve gelip eşyalarını alıp defolup gidicek. O kadar yüzsüzki düşünün eşyalarını bile almaya geliyor. Ve ben geleceği vakit karşısına çıkıp onu bir güzel benzetmek istiyorum, içim o kadar kötü ki şartlandırdım kendimi. Bizi babamla aramızı soğutmaya çalıştı. Ama sonuç: defoldu gitti ben yine babamın kızıyım. Annem bile babamla benim geleceğim hakkında buluştuğumuzdan sonra "baban çökmüş, mahvetmiş bu kadın" demişti.. Fallara inanmam, korkarım, gidemem ama 1 kez yıldızname falı baktırdım. Babamın evliliğini sorduğumda " bu evliliğin sonu ya ölüm ya ayrılık, bu kadın çok fettan bir kadın, bununla uğraşılmaz " demişti
Hepsi çıktı anlayacağınız. Ben babamın yanındayım şuanda babama destek oluyorum, babam üzülmüyor hiç o kadar kinlenmişki.. Bunlar neki, anlatacak o kadar şey varki aslında, ama buraya sığmaz..Bütün resileri onunla alakalı herşeyi kaldırdık evden. Ondan nefret ediyoruz. Yine annemle yaşamaya devam edeceğim, zaten çok yakınız birbirimize.. Ama artık babama daha sık gidip, daha sık göreceğim onu, annemi babamı çok seviyorum, onlar herşeyin en iyisine layık.. Artık yeni bir hayata başlıyoruz.. :1closedeyes:
Ama üzülüyorum neden böyle oldu.. Ve o kadar kinliyimki ona.. Mutlaka hıncımı almak istiyorum.. Biyandan diyorum Allaha havale et. Ama biryandanda yüzüne tükürüp, vurmak dövmek, onu yakalamamak için kendimi zor tutuyorum..
Sizce ne yapmalıyım? Bu iğrenç ve utandığım olayla ilgili yorumlarınızı bekliyorum..